Άρης-Ολυμπιακός: Η έξοδος στην Ευρώπη (δεν) θα έρθει από σπόντα

Ο Άρης δύο ομάδες δεν είχε νικήσει εφέτος, από τις άλλες 13 της Super League Interwetten. Ο Ολυμπιακός ήταν η μία. Που, μην ξεχνάμε ότι, προ διμήνου του 'χε στερήσει 'δουρειο-ιππικά' την πρόκριση στα ημιτελικά του κυπέλλου και κατ' επέκταση τις πιθανότητες κατάκτησης ενός τίτλου. Θα τους διέγραφε τους 'ερυθρόλευκους' από τη λίστα την Τετάρτη του Πάσχα αφήνοντας ανέγγιχτο μόνο τον ΠΑΣ Γιάννινα, και με μια τρίτη νίκη στα επτά ματς των πλέι οφ θα σφράγιζε, εκτός συγκλονιστικότατου απροόπτου, τη συμμετοχή του στο β' προκριματικό γύρο του Europa League Conference, καθώς θ' απέμεναν όλα κι όλα τρία παιχνίδια για την ολοκλήρωση της σεζόν.

Το 1-1 στο τελευταίο μεταξύ τους ραντεβού για την τρέχουσα σεζόν έμελλε να του στερήσει τη δυνατότητα που είχε 'γεννηθεί' μέχρι τη συνθήκη του 82', όταν δηλαδή -μετά την υπέροχη ασίστ του Χασάν- ο Κώστας Φορτούνης έστελνε την μπάλα στα δίχτυα του Κουέστα ισοφαρίζοντας για τους πρωταθλητές. Ή και μετά απ' αυτήν. Κυρίως αυτή από το χαμένο πέναλτι του 89' από τον Μπρούνο Γκάμα, ο οποίος αν και σπεσιαλίστας από την άσπρη βούλα (5 γκολ εφέτος) εκτέλεσε άουτ. Ο ίδιος ο Πορτογάλος χαφ είχε επίσης σουτ του στο δοκάρι, αναζητώντας την προσωπική εξιλέωση στην επόμενη απόπειρά του να βρει εστία (90'). Είχε μόλις αποτύχει για δεύτερη φορά.

Βέβαια όσο άτυχη ήταν η ομάδα του Άκη Μάντζιου στο φινάλε τόσο ευνοημένη ήταν στο υπόλοιπο σκέλος της αναμέτρησης. Δεν θα ήταν παράταιρο να ειπωθεί πως θα ήταν περισσότερο μια νίκη από σπόντα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, εφόσον είχε επιτευχθεί. Αφενός διότι η επίθεσή των 'κίτρινων' από τα δεξιά στο 11' είχε όντως ξεδιπλωθεί πολύ γρήγορα και σωστά, αλλά για να περάσει η μπάλα τη γραμμή του τέρματος του Τζολάκη (και να επικυρωθεί με τη χρήση του video) χρειάστηκε πρώτα να κοντράρει στο κεφάλι του Μάνου που είχε ξοδέψει την πρώτη προσπάθεια σκοραρίσματος.

Αφετέρου διότι σε δύο περιπτώσεις το (ίδιο, αριστερό) δοκάρι είχε σώσει τον Κουέστα από την παραβίαση. Στην επέλαση του Ντρέγκερ, προτού συμπληρωθούν τα πρώτα 2 λεπτά, ο Ολυμπιακός θα είχε προηγηθεί και στο χαμένο τετ α τετ του Κάιπερς, στο 20', θα είχε ισορροπήσει την κατάσταση πολύ νωρίτερα.

Παρά το γεγονός πως ο Πέδρο Μαρτίνς εμφάνισε σχήμα που είχε Εμβιλά στο κέντρο της άμυνας και τους Σουρλή - Τ.Σίλβα δίδυμο στον άξονα (για 76 λεπτά), ο Ολυμπιακός κρατούσε την μπάλα σε ποσοστό που προσέγγισε το 70% κατά το πρώτο μισό και έψαχνε διαρκώς τον τρόπο με τον οποίο θα αποκωδικοποιήσει το αμυντικό σύστημα των 'κίτρινων' για να εισβάλει στην περιοχή και ν' απειλήσει με συνέπεια. Αφού ο πειραματικός σχηματισμός δεν είχε αποφέρει κάτι περισσότερο από τα δοκάρια, προκειμένου να κεφαλαιοποιηθεί η υπεροχή των 'ερυθρόλευκων', ήταν λογικό ο Πορτογάλος να φέρει από τον πάγκο ό,τι είχε διαθέσιμο και με το 4-4-2 να παράσχει στην ομάδα του δημιουργικότητα, επιθετικότητα και κατά κύριο λόγο αποτελεσματικότητα. Που συνδυαστικά στο τελευταίο τέταρτο δούλεψαν για το 1-1.

Το ότι ο Μαρτίνς θεώρησε αναγκαίο να ενεργοποιήσει βασικές λύσεις από τον πάγκο του (Μπουχαλάκης, Φορτούνης, Χασάν, ελ Αραμπί) για ν' ανατρέψει το status quo του αγώνα πιστοποίησε τον δυσκατάβλητο χαρακτήρα του Άρη, ο οποίος μόνο συμπωματικά δεν βρίσκεται σταθερά στις προνομιούχες θέσεις της κατάταξης, είτε πριν είτε μετά την έναρξη των πλέι οφ. Σ' αυτό το παιχνίδι δεν αποκλείεται να κέρδιζε από σπόντα, ασχέτως αν δεν συνέβη. Τη θέση στα ευρωπαϊκά κύπελλα δεν θα την πανηγυρίσει από τέτοια, αλλά με την αξία μιας ομάδας που έχει μοχθήσει στο γήπεδο, νικώντας τουλάχιστον μία φορά όλους τους βασικούς ανταγωνιστές της. Υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα εμφανίσει αυτοκαταστροφικές τάσεις απέναντι σε ΠΑΟΚ (εκτός), Παναθηναϊκό (εντός) και ΑΕΚ (εκτός), αλλά τη συνέπεια των όσων μηνών μεσολάβησαν ως εδώ.