Άρης-Ολυμπιακός: Ο Μπουχαλάκης κατάλαβε πως ό,τι δεν λύνεται, κόβεται

Δεν είναι σίγουρα ο καλύτερος χαφ του κόσμου. Δεν είναι καν ο καλύτερος μέσος που αγωνίζεται στη χώρα μας. Δεν είναι γρήγορος. Δεν είναι ντριμπλέρ. Δεν διαθέτει τη στόφα του παίκτη που σε εκπλήσσει. Δεν είναι καν ανάμεσα στους παίκτες που αποζητούν πολλοί από τους οπαδούς της ομάδας του. Ωστόσο το γκολ που πέτυχε ο Ανδρέας Μπουχαλάκης στη ρεβάνς Κυπέλλου με τον Άρη στο ‘Κλεάνθης Βικελίδης’ θα μνημονεύεται για χρόνια. Χαρίζοντας μια ξεχωριστή στιγμή τόσο στον Ολυμπιακό, όσο και στην ιστορία του θεσμού.

O 27χρονος διεθνής χαφ ανήκει σε μια σπάνια κάστα παικτών που φόρεσαν τα ερυθρόλευκα. Οι περισσότεροι από αυτούς που αντιμετωπίστηκαν με δυσπιστία ή και εχθρικά από μεγάλο κομμάτι της εξέδρας, σπανίως τα κατάφεραν. Συνήθως λύγιζαν και γρήγορα άνοιγαν την πόρτα της εξόδου. Όχι ο Μπουχαλάκης. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού χρειάστηκε να παλέψει πολλές φορές ακόμη και με την εμπάθεια προς του πρόσωπο του, γιατί η αμφισβήτηση ήταν δεδομένη και διαρκής. Αν μη τι άλλο είναι πια ξεκάθαρο πως τα ψυχικά του αποθέματα ήταν αυτά που τον έχουν φτάσει μέχρι εδώ.

Με το περιβραχιόνιο στο χέρι και πολλές φορές κομβικό στη συνολική λειτουργία της ομάδας του. Αρέσει δεν αρέσει, αποτελεί κλειδί για τη συνοχή του παιχνιδιού που επιθυμεί ο Πέδρο Μαρτίνς. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχει τις κακές του μέρες, αυτές που τον κάνουν να φαντάζει μη απαραίτητος στο πλάνο του προπονητή του. Αποτελούν ωστόσο τη μικρή εικόνα, γιατί η μεγάλη είναι διαφορετική. Το απέδειξε και στο ‘Κλεάνθης Βικελίδης’. Με τον Ολυμπιακό να ζορίζεται με το 4-4-2 και το -αναγκαίο χωρίς να χρειάζεται εξηγήσεις- ροτέισον του Μαρτίνς.

Ένα ζόρι που έγινε μεγαλύτερο όταν ο Μπρούνο Γκάμα εκτέλεσε εύστοχα το πέναλτι που κέρδισε ο Μπερτόγλιο από τον Ανδρούτσο, βάζοντας τον Άρη μπροστά στο σκορ στο 54′. Το 1-0 σήμαινε πως σε συνδυασμό με το 2-1 του Φαλήρου, οι γηπεδούχοι είχαν πια το προβάδισμα πρόκρισης. Ο Μαρτίνς έφερε σταδιακά στο ματς τους Μπρούμα, Φορτούνη, Εμβιλά, Καμαρά και Ελ Αραμπί, αλλά ο Άρης ήταν καλά διαβασμένος και απορροφούσε την πίεση σχετικά εύκολα. Ήταν όμως και άτυχος, γιατί χρειάστηκε αυτή η σπάνια έμπνευση του Μπουχαλάκη για να έρθει το 1-1 στο 87′. Όπως στο ‘Philips Stadion’, έτσι και σε ένα ακόμη νοκ-άουτ ματς πρόκρισης στην έδρα του αντιπάλου, ο Ολυμπιακός έβρισκε τον ήρωα της τελευταίας στιγμής. Ο Χασάν της Ολλανδίας έγινε Μπουχαλάκης στη Θεσσαλονίκη.

Ό,τι προσπαθούσαν οι συμπαίκτες του με τα πόδια, ο διεθνής χαφ το πέτυχε με το μυαλό του. Όταν κατάλαβε πως η άμυνα του Άρη ήταν ένας κόμπος που δεν λύνεται, κατάλαβε πως έπρεπε να κοπεί. Ίσως ήταν και ο μόνος τρόπος να νικηθεί σε αυτό το βράδυ η οπισθοφυλακή των γηπεδούχων και ο Κουέστα. Ο τελευταίος θα μπορούσε να πάρει το ανάθεμα, αλλά το ποδόσφαιρο ξεχωρίζει γι’ αυτές τις στιγμές. Δίχως ο Ισπανός να κάνει ένα από τα συνηθισμένα λάθη ενός γκολκίπερ, έπεσε θύμα της οξυδέρκειας του αντιπάλου. Συμβαίνει και με τερματοφύλακες πολύ υψηλότερου επιπέδου. Εν αντιθέσει με την ενέργεια του Μπουχαλάκη, που σπάνια βλέπουμε στα γήπεδα, πολύ περισσότερα στα ελληνικά.

Ο αρχηγός του Ολυμπιακού είχε σκοράρει και τα δύο γκολ της ομάδας του στην επικράτηση της αντίστοιχης αναμέτρησης πρωταθλήματος. Ίσως τον εμπνέει το γήπεδο, ίσως είναι και συμπτωματικό. Τελειώνει πάντως και μια ακόμη κουβέντα που είχε να κάνει με την παραγωγικότητα του διεθνή χαφ σε απόλυτους αριθμούς. Τα πέντε γκολ και τις πέντε ασίστ έφτασε φέτος, αποδεικνύοντας πως αν χρειαστεί μπορεί να προσφέρει και με αυτό τον τρόπο, αν και ο ρόλος του απαιτεί αρχικά άλλα πράγματα στο γήπεδο, λιγότερο φανταχτερά αλλά αναγκαία για τον κρίκο της αλυσίδας.

Ο Άρης μπορεί να νιώθει πικραμένος. Κάνει εξαιρετική προσπάθεια τη φετινή σεζόν και εφόσον αντέξει τους ψυχολογικούς κραδασμούς, μπορεί να χτίσει πάνω σε αυτή την αγωνιστική περίοδο για να είναι ακόμη καλύτερη η επόμενη. Ο Ολυμπιακός πάλι μοιάζει να αρέσκεται στα δύσκολα. Έμεινε μέσα σε όλους τους στόχους του και η συνέχεια της προσπάθειας του προδιάγραφεται επίπονη. Οι μάχες με την Άρσεναλ στο Europa League, τα ημιτελικά του Κυπέλλου και τα playoffs του πρωταθλήματος απαιτούν μεγάλα αποθέματα ενέργειας στο κορμί και το μυαλό. Η δουλειά μπορεί να γίνει λίγο πιο εύκολη για τους Πειραιώτες αν αρχίσουν να παίζουν λιγότερο με τα πόδια και να σκέφτονται περισσότερο σαν τον Μπουχαλάκη…