Μόλντε-Άρης: Η ακολουθία των γεγονότων που οδήγησε στο δράμα

Δύο είναι οι επικρατέστερες εκδοχές για την ονοματοδοσία του Μόλντε. Είτε προέρχεται από το ‘γόνιμο έδαφος’, χάρη στο ήπιο (για τα δεδομένα) κλίμα που χαρακτηρίζει την περιοχή, είτε από το ‘κρανίο’, εξαιτίας των στρογγυλεμένων κορυφών των βουνών που το περιβάλλουν.

Τον Άρη, όπως και το ελληνικό ποδόσφαιρο, θα τον ευνοούσε ομολογουμένως η πρώτη ιστορία. Ν’ αποδειχθεί γόνιμη η επίσκεψή του στη μικρή πόλη της δυτικής Νορβηγίας, 480 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα Όσλο. Εξελίχθηκε σε κρανίου τόπος, διότι το 3-0 στο πρώτο από τα δύο ματς για τον γ’ προκριματικό γύρο του Europa League αφαίρεσε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, σχεδόν όλο, από τις πιθανότητες συνέχισης του ευρωπαϊκού ταξιδιού, οκτώ χρόνια μετά το φινάλε του προηγούμενου.

Το διογκωμένο σκορ ήταν το αποτέλεσμα μιας αλληλουχίας από γεγονότα και συγκυρίες που οι ‘κίτρινοι’ απέτυχαν ν’ αποφύγουν. Το γεγονός πως η ελληνική ομάδα στην προηγούμενη (και μοναδική ως σήμερα) επίσκεψή της στη σκανδιναβική χώρα είχε το 2010 ηττηθεί 2-1 από τη Ρόζενμποργκ (έχοντας στο ενδιάμεσο ισοφαρίσει) ήταν το λιγότερο. Το πολύωρο ταξίδι ως το Μόλντε, αφού η ναύλωση τσάρτερ αποδείχθηκε δαπανηρή, η τιμωρία του Σάββα Παντελίδη, που όφειλε να κάθεται στην κερκίδα λόγω της συμπεριφοράς του στον προηγούμενο γύρο, και ο πλαστικός χλοοτάπητας, με τον οποίο δεν είχαν το χρόνο να εξοικειωθούν οι ποδοσφαιριστές κάνοντας μόλις μια προπόνηση, συμμάχησαν με τέτοιο τρόπο που χάρισαν ξεκάθαρο αβαντάζ στους -πιο έτοιμους και πρωτοπόρους στο εγχώριο πρωτάθλημα- γηπεδούχους.

Πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που σκόραραν δύο φορές σε διάστημα 5 λεπτών, χωρίς προηγουμένως να έχουν απειλήσει τον Κουέστα. Το Μόλντε ‘παράγει’ κυρίως πολύ καλούς σκιέρ, διαθέτει μάλιστα και πρώην παγκόσμιο ρέκορντμαν στο άλμα. Ωστόσο ο τοπικός ήρωας Βολφ Έικρεμ και ο Έιρικ Χέσταντ, ένα από τα πιο συνηθισμένα ονόματα της περιοχής, έκαναν άριστα τη δουλειά τους όταν κλήθηκαν να κλωτσήσουν την μπάλα στα δίχτυα. Ασχέτως αν βοηθήθηκαν από τις κάκιστες αντιδράσεις των ‘κίτρινων’ σε εύκολες φάσεις.

Ο Σάββας Παντελίδης, ως προπονητής και όχι μάντης, δήλωσε στο φινάλε πως “τα λάθη που κάναμε δεν θα μπορούσαμε να τα προβλέψουμε“. Ούτε φυσικά την αποβολή του Ισπανού Βέλεθ στο 64′ που συνδυάστηκε με τον τραυματισμό του στον τετρακέφαλο. Θα έφευγε δηλαδή ούτως ή άλλως από το γήπεδο για να παίξει ο Δεληζήσης. Μόνο που μ’ έναν ποδοσφαιριστή λιγότερο στο γήπεδο και έλλειψη ενέργεια ως ένα σύνολο που σχηματίζεται ακόμα και επί της ουσίας προετοιμάζεται, κάθε αχτίδα από το φως που έλουζε σταθερά την πόλη, αφού αργεί πολύ να νυχτώσει στον ευρωπαϊκό βορρά, ήταν παραπλανητική.

Οι αλλαγές του Φετφατζίδη και του Λάρσον μόνο στη θεωρία θα έκαναν πιο επιθετικό τον Άρη. Γιατί στην πράξη οι ‘κίτρινοι’ όφειλαν να διαχειριστούν τουλάχιστον το αποτέλεσμα που είχε ήδη διαμορφωθεί, δεδομένου πως είχαν απειληθεί νωρίτερα μ’ ένα τρίτο γκολ, και να δουλέψουν για το πώς θα το ισορροπήσουν στη ρεβάνς. Τουναντίον, ψάχνοντας κάτι παραπάνω απ’ αυτό του έδινε ο αγώνας, δεν απέφυγαν τη σχεδόν καταδικαστική εξέλιξη, όταν ο Έλινγκσεν στο 87′ σούταρε εύστοχα από το ύψος της μεγάλης περιοχής. Επικυρώνοντας την αποτελεσματικότητα της Μόλντε.

Η ανατροπή του 3-0 μοιάζει πλέον μεγαλύτερη Οδύσσεια από το ταξίδι στο Μόλντε. Παρά το αισιόδοξο “ο Άρης μπορεί” του προπονητή του.