ΑΕΚ-Άρης: Οι 10 ήταν περισσότεροι από τους 11

Από την προηγούμενη φορά που οι δύο ομάδες βρέθηκαν αντιμέτωπες στο γήπεδο (με τη διαφορά ότι το ματς έγινε στο ‘Βικελίδης’ -νίκη για τον Άρη με 2-0) ουσιαστικά βρίσκονται στην ίδια αφετηρία. Μεσολάβησε ένα χαμένο πρωτάθλημα, ένας χαμένος τελικός και ένας πρόωρος ευρωπαϊκός αποκλεισμός που έφερε την αλλαγή προπονητή για την ΑΕΚ, μία αξιοσέβαστη προσπάθεια στα ευρωπαϊκά προκριματικά, μία γρήγορη αλλαγή προπονητή και ένα restart για τον Άρη. Το restart το αναζητούσε και η ΑΕΚ, η οποία μέσα στη διακοπή του πρωταθλήματος είχε να διαχειριστεί την ήττα από τον Παναθηναϊκό.

Αμφότερες χωρίς νίκες στα ντέρμπι της πρώτης δυάδας, με εξαίρεση τον Άρη που είχε την τύχη να πέσει σε έναν προβληματικό Παναθηναϊκό και να τον συντρίψει με το εντυπωσιακό 4-0. Αμφότερες έβλεπαν τούτο το ματς ως ευκαιρία ανασύνταξης και κερδισμένου χρόνου. Ειδικά η Ένωση που είχε το βάρος των αρνητικών αποτελεσμάτων και της απογοήτευσης -σε σημείο οργής- του κόσμου της. Ο Κωστένογλου πήγε στο κλασικό 4-2-3-1 με δεκάρι τον Μάνταλο, την ώρα που ο Ένινγκ επέλεξε την ίδια τακτική με τους Φετφατζίδη, Γκάμα και Ντιγκινί πίσω από τον Ιντέγε.

Ποιος κέρδισε τη ‘μάχη’ της τακτικής στο πρώτο μέρος; Ισόπαλοι. Όπως το αποτέλεσμα, όλα στο μηδέν. Η ΑΕΚ απογοητευτική, δεν μπορούσε να δημιουργήσει φάση, δεν απειλούσε τον Τσιλιγγίρη, αλλά και ο Άρης στα ίδια επίπεδα. Καμία αντίδραση για να εκμεταλλευτεί το κακό βράδυ του αντιπάλου.

Λες και περίμεναν κάτι να τους ‘ξυπνήσει’, κάτι να τους ‘βάλει’ στο παιχνίδι. Αυτό το κάτι (όχι της Γαρμπή) ήρθε στο 53′. Ο Ευαγγέλου στέλνει με κόκκινη κάρτα τον Ιντέγε στα αποδυτήρια, αφού πρώτα έχει τσεκάρει το VAR και έχει δει ότι πάτησε τον Μάνταλο. Ο Άρης παίζει με 10, ο Κωστένογλου ρίχνει τον Γιακουμάκη και ο Ένινγκ τον Λάρσον αντί του Φετφατζίδη. Εννέα λεπτά μετά, ο Λάρσον κάνει αυτό που δεν μπορούσαν μέχρι εκείνο το σημείο οι συμπαίκτες του. Αντεπίθεση με Ντιγκινί, γύρισμα του Κόρχουτ στο Λάρσον και 0-1. Ο Άρης των 10 παικτών και η αντίδραση που αναζητούσε.

Η ΑΕΚ βρήκε ‘οξυγόνο’ στο πέναλτι του Ρόουζ στον Σιμόες και στο γκολ της ισοφάρισης από τον Μάνταλο στο 81ο λεπτό. Άλλο τρόπο δεν είχε ανακαλύψει μέχρι εκείνο το σημείο, αν εξαιρέσουμε την ωραία επέμβαση του ‘μύστη’ Τσιλιγγίρη στο 73′ στο σουτ του Σιμόες.

Αντίθετα, βρήκε μπόλικες φάσεις μετά το 1-1. Αλλά ήταν αργά. Και σε χρόνο και σε ψυχολογία. Η ΑΕΚ έπαιζε υπό το βάρος πολλών πραγμάτων που αφορούσαν τόσο το συγκεκριμένο αγώνα, αλλά και όσα προηγήθηκαν αυτού. Το τελικό αποτέλεσμα για τον Άρη είναι θετικό, όχι όμως έτσι όπως ήρθε. Για την ΑΕΚ δεν είναι τίποτα. Ούτε λυτρωτικό ούτε βαθμολογικά… ανυψωτικό. Τη βυθίζει στην εσωστρέφεια και στην ανάγκη αλλαγών. Μία από τα ίδια δηλαδή.