Τουρκία-Ελλάδα: 5 διαπιστώσεις από την ήττα της Εθνικής
Η (απ)εξάρτηση από τον Φορτούνη, η προοπτική του Μαυρία, ο Κουλούρης που περιμένει την σκυτάλη και όλοι οι καλοί που δεν χωράνε. Οι 5 αγωνιστικές διαπιστώσεις από το φιλικό της Ελλάδας με την Τουρκία στην Αττάλεια.
Με απουσίες βασικών στελεχών της και τον Άγγελο Αναστασιάδη να πειραματίζεται σε πρόσωπα, διατάξεις και θέσεις, η Ελλάδα ηττήθηκε στο φιλικό με την Τουρκία στην Αττάλεια, στο τελευταίο της τεστ πριν τις αναμετρήσεις με Ιταλία και Αρμενία στις 8 και 11 Ιουνίου αντίστοιχα, για την προκριματική φάση του Euro 2020.
Ένα φιλικό στο οποίο δεν μπορεί να αποδοθεί ο χαρακτήρας της πρόβας τζενεράλε, από τη στιγμή που οι Παπασταθόπουλος, Μανωλάς, Ζέκα και Δώνης δεν ήταν στην διάθεση του ομοσπονδιακού τεχνικού, ενώ δεν χρησιμοποιήθηκε ο Σιόβας που ενσωματώθηκε αργά και πήρε ανάσες. Είναι χαρακτηριστικό πως η άμυνα της εθνικής είχε σε τετράδα τους Μαυρία, Κουρμπέλη, Βαλεριάνο και Κούτρη, με τον αμυντικό του Άρη σε ρόλο αριστερού στόπερ… Το ξεκίνημα της αναμέτρησης ήταν ιδιαίτερα νωθρό για την Ελλάδα, που βρέθηκε από πολύ νωρίς να υπολείπεται δύο τερμάτων της Τουρκίας, με τον Κουρμπέλη να μειώνει για το 2-1 στην τελευταία φάση του αγώνα. Ουσιαστικά συμπεράσματα δεν μπορούν να αναζητηθούν μέσα από αυτό το παιχνίδι, ωστόσο αξίζει να σταθεί κανείς σε 5 αγωνιστικές συνθήκες που χρήζουν προσοχής.
1. Η προοπτική του μπακ Μαυρία
Ο Χάρης Μαυρίας αγωνίστηκε σε ρόλο δεξιού μπακ και έδειξε πως με την κατάλληλη δουλειά και την απαραίτητη “τριβή” με την θέση, μπορεί να αποδειχθεί μια αξιόλογη λύση. Ποδοσφαιριστής με επιθετικά ένστικτα, όπως “ομολογεί” η προϋπηρεσία του ως εξτρέμ, ο 25χρονος διεθνής διαθέτει την πρώτη ύλη για να μεταμορφωθεί σε έναν μοντέρνο full back. Γρήγορος, δυνατός, με άνεση ανεβαίνει την πλευρά για να ντουμπλάρει τον παίκτη της γραμμής επιθετικά, χρειάζεται βελτίωση στο τακτικό κομμάτι ανασταλτικά. Πίσω από τον Βασίλη Τοροσίδη υπάρχει η λύση του “ελβετικού σουγιά” Μιχάλη Μπακάκη, ενός παίκτη που μπορεί να βοηθήσει και ως στόπερ σε άμυνα τριών. Ο μπακ της ΑΕΚ διακρίνεται για το ταχυδυναμικό παιχνίδι του και την ανασταλτική του ικανότητα, όχι όμως και την συνεισφορά του στο δημιουργικό/επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού. Εκεί μπορεί να βρει χώρο ο Μαυρίας και μελλοντικά να “τρυπώσει” στην ενδεκάδα της εθνικής.
2. Η (απ)εξάρτηση από τον Φορτούνη
Το παιχνίδι της Ελλάδας από την μέση και μπροστά παραμένει εξαρτώμενο σε μεγάλο βαθμό από τον Κώστα Φορτούνη. Συχνά η αμυντική λειτουργία του αντιπάλου είναι προσαρμοσμένη επάνω στον αρχηγό του Ολυμπιακού, που μοιραία συναντά πολλά εμπόδια στην προσπάθεια του να δημιουργήσει για τους συμπαίκτες του ή να απειλήσει ευθέως. Οι χώροι δράσης του είναι συχνά περιορισμένοι, ειδικά όταν οι συνθήκες αγώνα μεταφράζουν τους ακραίους κυνηγούς ως ακίνδυνους.
Έτσι πολλές φορές ο Φορτούνης αναγκάζεται να γυρίσει αρκετά χαμηλά για να πάρει τη μπάλα και μοιραία απομακρύνεται από τα σημεία του γηπέδου που μπορεί να γίνει επικίνδυνος. Η Ελλάδα χρειάζεται ισορροπία σε δημιουργία/επίθεση και αυτή μπορεί να έρθει από τα άκρα, με ένα αγωνιστικό πλάνο που θα κάνει πολύ πιο ενεργούς τους παίκτες της γραμμής. Έτσι ο αντίπαλος ή θα ρισκάρει αφήνοντας πολύ χώρο στα ανεβάσματα των μπακ και τις κινήσεις των εξτρέμ, ή θα απλωθεί, οι χώροι θα ανοίξουν και ο Φορτούνης θα “αναπνεύσει”.
3. Κεφάλαιο ο Κουλούρης
Ο Ευθύμης Κουλούρης μπορεί να μην σκόραρε στην Αττάλεια, ωστόσο η παρουσία του ήταν εξαιρετικά ελπιδοφόρα. Στα 23 του χρόνια και μετά την αγωνιστική “έκρηξη” στον Ατρόμητο (που άνοιξε διάπλατα τις πόρτες του εξωτερικού), ο διεθνής φορ μοιάζει ό,τι πιο κοντινό έχουμε στην Ελλάδα σε αυτό που λέμε “σύγχρονος φορ”. Η διαπίστωση αυτή δεν είναι σε καμία περίπτωση μομφή για τον Κώστα Μήτρογλου -έναν σεσημασμένο σκόρερ με 70 γκολ στο εξωτερικό και 224 συνολικά στην καριέρα του σε συλλογικό επίπεδο- όμως ο πιστολέρο στα 31 του χρόνια δύσκολα πια θα κάνει περισσότερα πράγματα στο γήπεδο από το να περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να “εκτελέσει” τον αντίπαλο γκολκίπερ. Η σκυτάλη θα περάσει σταδιακά στον Κουλούρη, που αποτελεί κεφάλαιο για την εθνική ομάδα. Σεμνός, προσγειωμένος και ταπεινός έξω από το γήπεδο, “ταύρος” μέσα σε αυτό, με ανεπτυγμένο το ένστικτο του σκόρερ, αεικίνητος μέσα στο “κουτί”, χωρίς να φοβάται το physical game και με διαρκές pressing στους αντίπαλους στόπερ. Μόλις έρθει και το πρώτο γκολ με τα γαλανόλευκα, θα ανέβει κατακόρυφα και η ψυχολογία του.
4. Όλοι οι καλοί δεν χωράνε
Αναζητείται ακόμη… βιώσιμη λύση για τους Πέλκα – Μάνταλο και την αποτελεσματική συνύπαρξη τους στην ενδεκάδα με τον Φορτούνη. Να τους δούμε και τους τρεις μαζί είναι πολύ δύσκολο, δεν βγαίνουν τα κουκιά. Ωστόσο πλην του αρχηγού των “ερυθρολεύκων”, για την εθνική ομάδα είναι μια ευτυχής συγκυρία να έχει δύο ακόμη παίκτες με έφεση στο παιχνίδι από τη μέση και μπροστά, που μπορούν να δώσουν λύσεις. Ο Φορτούνης αγωνίζεται όλο και πιο κοντά στον ρόλο του trequartista, ο Μάνταλος φαντάζει περισσότερο ως ο επιθετικός χαφ που λειτουργεί σαν συνδετικός κρίκος στα μεσοδιαστήματα του γήπεδου, ενώ ο Πέλκας μοιάζει να βολεύεται καλύτερα στο παιχνίδι μιας επαφής κοντά στην περιοχή και σε μικρούς χώρους. Ο διεθνής μεσοεπιθετικός του ΠΑΟΚ έπαιξε στην αριστερή πλευρά κόντρα στην Τουρκία, το πάλεψε αλλά φαίνεται να μην τον βολεύει καθόλου το γεγονός πως αναγκάζεται να ξεκινά τις προσπάθειες του από το πλάι του γηπέδου. Ο αρχηγός της ΑΕΚ είναι αλήθεια πως είναι πιο “ψημένος” σε τέτοιες συνθήκες, καθώς έχει αναγκαστεί να παίξει στην άκρη αρκετές φορές για τον σύλλογο του. Σε κάθε περίπτωση, ακόμη δεν έχει βρεθεί η ιδανική φόρμουλα συνεργασίας ανάμεσα σε Φορτούνη – Πέλκα ή Φορτούνη – Μάνταλου και θα ήταν ευχής έργον για την εθνική να συμβεί αυτό σύντομα.
5. Η Ιταλία δεν θα χαριστεί
Φαντάζει ως ανησυχητική ακολουθία αυτό που συνέβη κόντρα σε Βοσνία και Τουρκία. Τόσο στη Ζένιτσα, όσο και στην Αττάλεια, η Ελλάδα δέχθηκε δύο “κολλητά” τέρματα πριν συμπληρωθούν 20 λεπτά αγώνα. Στο 11′ και το 15′ κόντρα στη Βοσνία, στο 11′ και το 17′ απέναντι στην Τουρκία. Επίσημο ματς το ένα, φιλικό το άλλο. Υποψιασμένη στην Ζένιτσα, με πολλές δοκιμές στην Αττάλεια. Μπορεί να είναι συμπτωματικό, ίσως και όχι. Και πέρα από το όποιο θέμα (ή μη) των προσώπων, η Ελλάδα και στα δύο παιχνίδια μπήκε με έλλειψη συγκέντρωσης και ενέργειας. Κάτι που φυσικά απαγορεύεται να συμβεί στην επικείμενη αναμέτρηση με την Ιταλία. Μπορεί κόντρα στον Πιάνιτς και την παρέα του η Ελλάδα να βρήκε τις λύσεις για να πάρει αυτό που ήθελε από το ματς, ωστόσο ένα ανάλογα κακό ξεκίνημα απέναντι στην “Squadra Azzurra” μάλλον δεν θα έχει happy end…
