25 ατάκες που αποδεικνύουν ότι ο Ζοζέ Μουρίνιο είναι cool τύπος

Αν δεν είσαι δημοσιογράφος ή διαιτητής, ο Ζοζέ Μουρίνιο είναι καλός τύπος. Δεν το λέω εγώ. Ο Γιούργκεν Κλοπ προχώρησε σε δημόσια σχετική κατάθεση. Και δεν ξέρω για εσένα, αλλά εγώ τον πιστεύω. Βέβαια, αν κάνεις τον κόπο να δεις το επεισόδιο του Πορτογάλου, στο Playbook στο Netflix θα χρειαστεί να ‘χεις μια κάποια υπομονή, για να δικαιώσεις -ή όχι- τον Κλοπ. Θέλω να πω ότι τα πρώτα δευτερόλεπτα του επεισοδίου, δεν θα σε ενθαρρύνουν να συνεχίσεις. Για λιγότερους λόγους, έχω εκραγεί σε συνέντευξη -εξηγώντας πως αν δεν εμπιστευτούμε ο ένας τον άλλον και δεν επικοινωνήσουμε, δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε. Πάρε μια βαθιά εισπνοή πριν αρχίσεις να διαβάζεις 25 ατάκες, μια για κάθε τίτλο που ‘χει πάρει στην καριέρα του (FA Cup, LaLiga, Copa del Rey και Supercopa Ισπανίας, Serie A, κύπελλο και Supercoppa Ιταλίας, Liga NOS, κύπελλο και Supercup Πορτογαλίας, UEFA Cup, Europa League, Champions League, UEFA Super Cup).

“Αν κλείσετε τα μάτια σας, ποια είναι η πρώτη εικόνα από την παιδική σας ηλικία;”

(γκριμάτσα απόρριψης) Δεν θέλω να μιλήσω.

“Ποιες είναι οι εμπειρίες που διαμόρφωσαν τη φιλοσοφία που έχετε ως προπονητής;”

(γκριμάτσα έως και αηδίας) Δεν θέλω να πάω εκεί.

“ΟΚ, προσπαθώ να βρω το από πού μάθατε πράγματα που έγιναν πολύτιμα αργότερα στη ζωή σας”.

(πάντα μουτρωμένος) Εγώ; Δεν θέλω να μιλήσω για άλλους ανθρώπους, ενώ εγώ ήμουν το θεμελιώδες πράγμα.

Και εκεί που είσαι έτοιμος να ‘πατήσεις’ το ‘back’ (και να το συνοδεύσεις με ένα ‘ασταδιάλα’), τον ακούς να λέει πως ‘δεν κερδίζεις μεγάλα πράγματα, με καλά παιδιά‘ και θυμάσαι ότι από τα πρώτα χρόνια της καριέρας του είχε πει ‘δεν είμαι ένας του σωρού, αλλά ο special one‘, όπως ομολογεί πως θα ήθελε να κάνει καριέρα ως ποδοσφαιριστής ‘αλλά δεν είχα ταλέντο’. Ναι, υπήρχε κάτι που δεν είχε και αυτό από μόνο του είναι λόγος, για να μην clickαρεις το ‘exit’. Υπάρχουν κι άλλοι. Δες το trailer.

To Αmazon Prime έδωσε 10 εκατομμύρια λίρες (11.000.000 ευρώ), για να εξασφαλίσει το δικαίωμα της πλήρους πρόσβασης στην καθημερινότητα της Τότεναμ, προκειμένου να ‘εκτελέσει’ ντοκιμαντέρ που θα ερχόταν ως follow up του άκρως επιτυχημένου ‘All or Nothing: Manchester City‘. Στην περίπτωση των ‘Spurs’ στο επίκεντρο θα έμπαινε η δημιουργία του γηπέδου του ενός δισεκατομμυρίου -το οποίο διαθέτει και όλα τα τελευταία της τεχνολογίας. Η παραγωγός εταιρία είχε τοποθετήσει πέντε κάμερες στο γραφείο του προπονητή. Που όταν έγινε η συμφωνία ήταν ο Μαουρίτσιο Ποτσετίνο. Τελικά, οι κάμερες παρακολουθούσαν και κατέγραφαν την καθημερινότητα του Ζοσέ Μουρίνιο, ενώ ήταν στη δουλειά. Δεν κατέγραψαν τη συμφωνία που είχε κάνει ο ίδιος με το Netflix, για αυτό που σήμερα ξέρεις ως Playbook και έχει προπονητές διαφόρων σπορ να εξηγούν τη ζωή τους, μέσω της δουλειάς τους. Τα γυρίσματα και των δυο παραγωγών είχαν ολοκληρωθεί πριν μπει το 2020. Και ‘έπαιζε’ να προβληθούν παράλληλα. Όπως εξήγησε ο Μουρίνιο, από τον περασμένο Δεκέμβρη, αυτό δεν ήταν πρόβλημα του.

Aπέκτησε πρόβλημα όταν οι ερωτήσεις για το documentary που έκανε πρεμιέρα στις 31/8 δεν είχαν τελειώσει έως τις 23 του περασμένου Σεπτέμβρη, όταν δημοσιογράφος το συνδύασε με την κατάσταση του Ντέλε Άλι και ο Μουρίνιο έγινε κόκκινος, σε μηδενικό χρόνο.

Φρόντισε να δείξει την απόγνωση που ένιωθε -που άκουγε πάλι για το documentary- με χειρονομία, πριν ολοκληρωθεί η ερώτηση. Όταν ο ρεπόρτερ έβαλε τελεία, άκουσε τον κόουτς να λέει ‘έχω κουραστεί πάρα πολύ με το Amazon. Όχι με τον Ντέλε, γιατί είναι εκπληκτικό παιδί. Αλλά πραγματικά έχω κουραστεί να ακούω ερωτήσεις για αυτόν’. Στη συνέχεια της φάσης τα ‘ο Μουρίνιο οδηγεί τον Άλι εκτός Τότεναμ’ έγιναν ‘ο Ντέλε Άλι παραμένει στους Σπερς’. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Οπότε ας περάσουμε στους λόγους που θα σε κάνουν να θες να δεις τι έχει να πει ο εκ των πιο αμφιλεγόμενων προπονητών του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, για τον τρόπο που λειτουργεί -ως άνθρωπος και παράλληλα, ως προπονητής.

✉ “Yπάρχουν τύποι που βουτούν στην πισίνα, μένουν μέσα σε αυτήν για ώρα και όταν βγαίνουν, δεν είναι βρεγμένοι. Δεν είμαι από αυτούς. Εγώ βρέχομαι πριν βουτήξω”.

✉ “Το ποδόσφαιρο είναι θρησκεία. Δεν είναι σπορ. Δεν υπάρχει μέρος του πλανήτη, όπου δεν το λατρεύουν”.

✉ “Γεννιέσαι με την αγάπη για ένα club και πεθαίνεις, αγαπώντας το. Δεν το αλλάζεις. Κάποιες φορές δεν είσαι ερωτευμένος με αυτό”.

✉ “Η Πόρτο δεν ήταν ομάδα κινηματογραφικών αστέρων. Συγκροτήθηκε κυρίως από παίκτες που ‘χαν μεγαλώσει στην πόλη και άλλους που είχαν την τρελή επιθυμία να νικήσουν. Εκεί είχα δυο υποψήφιους για την αρχηγεία που έδινε ο ένας το περιβραχιόνιο στον άλλον, γιατί θεωρούσαν πως ο ‘ανταγωνιστής’ θα ήταν καλύτερος για αυτή τη δουλειά”. Ήταν οι Βίκτορ Μπαϊα και Ζόρζε Κόστα.

✉ “Στο Βορρά της Πορτογαλίας μένουν σκληρά εργαζόμενοι άνθρωποι. Για να συνδεθούν με ένα club πρέπει να εκπροσωπεί τις ίδιες αρχές. Για αρχή, να είναι πάντα ιδρωμένη η φανέλα. Να δίνουν οι παίκτες τα πάντα. Για δυο χρόνια δεν χάσαμε στην έδρα μας, σε όλες τις διοργανώσεις”.

✉ “Ήμασταν στους κορυφαίους της χώρας, αλλά στην 11η θέση της Ευρώπης. Πριν την κλήρωση για τα νοκ άουτ ματς του UEFA Champions League ενημέρωσαν τους παίκτες μου πως θα τη δούμε όλοι μαζί. Τους είχα πείσει ότι θέλουν για αντίπαλο την τότε καλύτερη ομάδα της Ευρώπης, που ήταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Αν ερχόταν, θα ήμασταν έτοιμοι -γιατί όταν προετοιμάζεσαι για το χειρότερο, σημαίνει πως έχεις προετοιμαστεί κατάλληλα. Αν δεν ερχόταν, ακόμα καλύτερα! Όταν βγήκε από την κληρωτίδα, όλοι πηδήξαμε στον αέρα από ενθουσιασμό”.

✉ “Στο παιχνίδι της Αγγλίας, όπου δεν είχε νικήσει ποτέ εκπρόσωπος της Πορτογαλίας σε νοκ άουτ ματς του UEFA Champions League, αποφάσισα να ρισκάρω την κατάλληλη στιγμή. Ποια ήταν αυτή; Ανά πάσα στιγμή νιώθεις πώς αλλάζει ο κόσμος στις εξέδρες. Αν αισθάνεται αυτοπεποίθηση ή φοβάται. Όταν σιώπησαν, κατάλαβα πως η ομάδα τους έχει γίνει περισσότερο αμυντική από επιθετική -έπαιζε με το χρόνο και φοβόταν τα λάθη. Τότε αρχίσαμε να πιέζουμε και να ρισκάρουμε”. Στο 90′ μετά εκτέλεση φάουλ ήλθε το 1-1 και η πρόκριση.

✉ “Πρέπει να πιστεύεις πως μπορείς να νικήσεις τους καλύτερους, για να τα καταφέρεις. Να διαχειριστείς το φόβο τους, με μεγάλο θάρρος. Έχεις ως επιλογές το να υποχωρήσεις, να κρυφτείς ή να επιτεθείς”.

✉ “Αν θα αγαπούσα το ποδόσφαιρο, σε περίπτωση που δεν υπήρχε η νίκη; Όχι! Σιχαίνομαι τα φιλικά. Πραγματικά τα σιχαίνομαι”.

✉ “Για την οικογένεια σου κάνεις τα πάντα”.

✉ “Στην Τσέλσι ανέλαβα την πιο ‘καυτή’ θέση της Ευρώπης. Στους ’16’, εναντίον της Μπαρτσελόνα τιμωρήθηκα από την UEFA με δυο αγωνιστικές (είχε καταφερθεί εναντίον του Ράικαρντ). Παίζαμε την Μπάγερν στα προημιτελικά. Είπα στους παίκτες μου ‘δεν θέλω να σας πιέσω, λέγοντας πρέπει να νικήσουμε. Αλλά δεν μπορούμε να χάσουμε”.

✉ “Δεν είχα το δικαίωμα να είμαι έστω στα αποδυτήρια στον αγώνα με την Μπάγερν. Κατόπιν ώριμης σκέψης, αποφάσισα να ρισκάρω την καριέρα μου και πριν το παιχνίδι πήγα εκεί για να πω στους παίκτες μου ‘θα είμαι εδώ στο ημίχρονο. Θέλω να το ξέρετε, σε περίπτωση που νιώσετε πως με χρειάζεστε’. Χρειάζεται πάντα, η skin to skin επαφή. Η UEFA κατάλαβε πού ήμουν, όταν δεν με είδε στις εξέδρες ή στα boxes. Μέσα στα αποδυτήρια υπήρχε ένα μεταλλικό κουτί για τα άπλυτα. Κρύφτηκα εκεί, πριν μπουν οι άνθρωποι της Ένωσης στο χώρο και μετά ο φροντιστής με πήγε στα πλυντήρια. Έμεινα μέσα στο κουτί τρεις ώρες. Δεν ήταν ευχάριστο. Αλλά νικήσαμε. Δεν είμαι υπερήφανος που ‘έσπασα’ τους κανόνες. Είμαι υπερήφανος ως ηγέτης, ως φίλος των παικτών. Ομολογώ πως μετά τη συγκεκριμένη εμπειρία, έγινα λίγο κλειστοφοβικός. Για την οικογένεια σου, όμως κάνεις τα πάντα”.

✉ “Η Τσέλσι κατέκτησε το UEFA Champions League και τον επικείμενο Σεπτέμβριο απολύθηκα. Όταν ήμουν έφηβος, ο πατέρας μου είχε κάνει υπέροχη δουλειά ως κόουτς, μιας μικρής ομάδας. Είχε πρόταση να φύγει. Προτίμησε να μείνει πιστός στο σύλλογο. Λίγους μήνες μετά απολύθηκε”.

✉ “Η σκληρότητα του ποδοσφαίρου αποτυπώνεται στις απολύσεις των προπονητών. Είναι πολύ σημαντικό να αποφασίζεις εσύ πότε θα φύγεις από έναν πάγκο. Το 2008 πήγα στην Ίντερ (σ.σ. είχε πει ‘δεν θέλω να είμαι ο special one, αλλά ο Μουρίνιο). Ένιωσα από την αρχή την επαφή και την αδελφότητα με τους παίκτες. Η ομάδα κυνηγούσε 50 χρόνια το Champions League. Ήξερα πως έπρεπε να το πάρω, για τα αγόρια μου”.

✉ “Ενώ ήταν σε εξέλιξη η χρονιά, προέκυψε η πρόταση της Ρεάλ. Μου έδινε την πρόκληση να νικήσω την τότε καλύτερη ομάδα της Ευρώπης, Μπαρτσελόνα. Επιπροσθέτως, από παιδί είχα ένα όνειρο: να πάρω πρωτάθλημα στις τρεις κορυφαίες λίγκες της Ευρώπης. Στις μεγάλες αποφάσεις συνηθίζω να κρατώ για εμένα τα συναισθήματα μου. Να μην τα αφήνω να ορίζουν την εξέλιξη. Μόλις πήραμε το Champions League αποφάσισα να πάω στη Ρεάλ”.

✉ “Δεν ήθελα να πάω στα αποδυτήρια ή στο λεωφορείο της ομάδας ή στην πτήση της επιστροφής, γιατί φοβόμουν πως αν το έκανα, δεν θα πήγαινα στη Μαδρίτη. Προσπάθησα να δραπετεύσω. Όπως έφευγα με το αυτοκίνητο, είδα έναν παίκτη μου. Έπρεπε να σταματήσω. Πήγα κοντά του, τον αγκάλιασα, κλάψαμε αγκαλιά, δεν είπαμε κουβέντα, γύρισα την πλάτη και έφυγα”.

✉ “Ακούω συνέχεια πως η Ρεάλ ήταν γεμάτη superstars. Αν δεν μπορείς να κοουτσάρεις μεγάλους παίκτες, δεν μπορείς να κοουτσάρεις κανέναν. Δεν τους μαθαίνεις πώς να παίξουν. Τους μαθαίνεις πώς να παίξουν, στη συγκεκριμένη ομάδα. Δεν κοουτσάρω τον παίκτη, αλλά την ομάδα”.

✉ “Έως τότε ο Κριστιάνο Ρονάλντο έπαιζε ως εξτρέμ. Κάποιες φορές πρέπει να μετακινείς τα πιόνια, για να καταλήξεις στο τι είναι καλύτερο για την ομάδα. Για πρώτη φορά, τον έβαλα ως ‘9αρι’ στον τελικό του Copa del Rey, με την Μπαρτσελόνα. Είχα τρία 9αρια και τους άφησα όλους έξω, για να βάλω τον Ρονάλντο. Του είπα πως θα κινηθεί στο κέντρο και θα προσπαθήσει να σκοράρει. Να μην κυνηγήσει κανέναν”. Με γκολ του Ρονάλντο η Ρεάλ πήρε το τρόπαιο.

✉ “Οι παίκτες πρέπει να καταλαβαίνουν το παιχνίδι, γιατί κατά τη διάρκεια αυτού δεν μπορώ να πάρω αποφάσεις για εκείνους. Τους καθοδηγείς να βρίσκουν τον τρόπο, ανά πάσα συνθήκη. Τους βοηθάς, αλλά μετά είναι όλο επάνω τους. Κατ’ αρχάς πρέπει να καταλαβαίνουν τα ‘γιατί’ σε όσα κάνουν”.

✉ “Υπάρχουν ιδιαίτερα ταλέντα. Χωρίς την ομάδα, δεν γίνεται να εκφράσουν ό,τι έχουν. Όλα αφορούν την ομάδα”.

✉ “Το ποδόσφαιρο είναι λίγο από όλα. Είναι τέχνη, αλλά επίσης είναι καρδιά. Είναι νίκες”.

✉ “Έχω κάνει λάθη”. Τι; Θες και λεπτομέρειες;

✉ “Το concept της ομάδας είναι από τα πιο όμορφα πράγματα”.

✉ “Με κάποιους από τους παίκτες που συνεργαστήκαμε, είμαστε ακόμα ομάδα. Όποτε κάποιος χρειαστεί κάτι, ξέρει πως θα είμαστε όλοι δίπλα του”.

✉ “Τα τρόπαια μένουν στην ιστορία. Η ανθρώπινη πλευρά, η ομάδα, η οικογένεια είναι αυτό που για εμένα μένει για πάντα”.