15 'One Club Men' των οποίων τον μύθο δεν θα φτάσει ο Κέιν

Τις αποφάσεις του ο Χάρι Κέιν τις έχει λάβει ήδη, ασχέτως αν η Τότεναμ εξασφάλισε το ευρωπαϊκό εισιτήριο (Europa Conference League) με το κυριακάτικο 4-2 στην έδρα της Λέστερ. Η αποκλειστική συνέντευξη, εν είδη κουβέντας παίζοντας γκολφ, που παραχώρησε την προηγούμενη εβδομάδα στον Γκάρι Νέβιλ του Sky Sports δεν άφησε κενά. Ή απορίες που είχαν 'γεννηθεί' από την πρόσφατη διαρροή της επιθυμίας του να φύγει από την ομάδα που 'μεγάλωσε' παρά το συμβόλαιο που τον δεσμεύει για τα επόμενα 3 χρόνια, στη μέση ακριβώς εκείνου που είχε υπογράψει το 2018 έναντι 10.5 εκατομμυρίων λιρών ετησίως. Αλλιώς δεν θα είχε δεχθεί να μιλήσει δημοσίως.

Από τη μία το γεμάτο απογοήτευση "νιώθω ότι η ευκαιρία ήταν εκεί", αλλά χάθηκε τόσο για την κατάκτηση του τίτλου στην Premier League, (2016, 2017) όσο και για το τρόπαιο του Champions League και από την άλλη το κολακευτικό "οι μπαλιές του Ντε Μπρόινε είναι το όνειρο των επιθετικών" αποδυναμώνουν τελείως την αντίδραση των προϊσταμένων του. Που επιχείρησαν μέσω κύκλων, τετραγώνων και διαρροών φωτογραφιών με την ολοκαίνουρια φανέλα να διαψεύσουν το ζήτημα και να κερδίσουν χρόνο. Είναι γεγονός πάντως ότι "η καριέρα μου βρίσκεται σ' ένα σταυροδρόμι" και "ελπίζω πως μπορούμε να έχουμε εκείνη την κουβέντα για το πώς νιώθω και το τι είναι καλύτερο για την καριέρα μου τη δεδομένη χρονική περίοδο", όπως με σαφήνεια τόνισε ο Κέιν. Όποιος κάνει ότι δεν καταλαβαίνει, αυτομαστιγώνεται.

Ο 27χρονος φορ έχει ανοίξει την πόρτα, έχει περάσει ο μισός εκτός και, όπως όλα δείχνουν, δεν είναι διατεθειμένος να γυρίσει πίσω. Όχι τουλάχιστον με τις υπάρχουσες συνθήκες στα 'σπιρούνια'. Όχι χωρίς εγγυήσεις ότι ο προπονητής και το ρόστερ θ' ανταποκρίνονται στις σύγχρονες επιταγές και θα προσφέρουν τις προϋποθέσεις ανταγωνιστικότητας των μόνιμων διεκδικητών της πρωτιάς στην Premier League. Δεν του αρκεί να σκοράρει για να τερματίζει η ομάδα του Λονδίνου οριακά έβδομη!

Μέχρι τώρα ο Κέιν παρουσιαζόταν ως η σύγχρονη βερσιόν του 'Mr. Tottenham'. Κατά το αμερικανοπρεπές franchise player. Ασχέτως των δανεισμών που προηγήθηκαν της μονιμοποίησης. Μια ποδοσφαιρική φιγούρα που θα συνδέσει κάθε στιγμή της πορείας του με μια και μόνο ομάδα. Κάτι που ελάχιστοι τόλμησαν να κάνουν, ή τους το επέτρεψαν να συμβεί, κι ας είχε ως επιλογή αγωνιστικές συνέπειες για την καριέρα τους. Σε τίτλους ή προσωπική φθορά.

Επιλέξαμε 15 φημισμένους της λίστας (συν έναν δικό μας) και κρεμάμε τις φωτογραφίες τους στον τοίχο του Χάρι Κέιν. Για να τους βλέπει.

Σάντρο Ματσόλα - Ίντερ

Ο δεύτερος στην ψηφοφορία της 'Χρυσής Μπάλας' του 1971, χάνοντας την πρωτιά από τον Γιόχαν Κρόιφ. Τόσο σπουδαίος ήταν ο αρτίστας Ιταλός με τις τρομερές δεξιότητες, ο οποίος από το 1960 ως το 1977 φόρεσε μονάχα τη ριγέ φανέλα της Ίντερ - αν και Τορινέζος στην καταγωγή.

Λεβ Γιασίν - Ντιναμό Μόσχας

O κορυφαίος τερματοφύλακας που ανέδειξε το σοβιετικό ποδόσφαιρο δεν άφησε ποτέ την Ντιναμό Μόσχας: από το ντεμπούτο του σε φιλικό του 1950 ως την τελευταία επίσημη εμφάνισή του 20 χρόνια αργότερα ήταν η 'μαύρη αράχνη' της ομάδας της αστυνομίας.

Ζεπ Μάγερ - Μπάγερν Μονάχου

Η Μπάγερν δεν είχε λόγο ν' αλλάξει τον κορυφαίο γκολκίπερ της χώρας ούτε ο ίδιος να ψάξει κάτι άλλο στην καριέρα του, όντας το Νο1 σ' ένα σύνολο που πρωταγωνιστούσε σταθερά. Από το 1962 ως το 1980 ο 'γάτος από τον Άντζινγκ' έδωσε νέα υπόσταση στο ρόλο του γκολκίπερ, επιχειρώντας να κινείται εκτός εστίας εκμεταλλευόμενος την ταχύτητα και την ευελιξία του.

Φράνκο Μπαρέζι - Μίλαν

Μεταξύ των 20 κορυφαίων ποδοσφαιριστών του 20ου αιώνα (κατά το World Soccer), ο Ιταλός κεντρικός αμυντικός έφερε για 15 χρόνια στο μπράτσο το περιβραχιόνιο της Μίλαν. Είχε ήδη άλλα πέντε στους 'ροσονέρι', υπηρετώντας συνολικά το έμβλημα από το 1977 ως το 1997.

Μανόλο Σαντσίς - Ρεάλ Μαδρίτης

Περισσότερες από 700 οι συμμετοχές του θρυλικού λίμπερο με τα χρώματα της Ρεάλ, στα 18 χρόνια που έμεινε υπήρξε σημείο αναφοράς στο γήπεδο και στ' αποδυτήρια. Μια αναγνωρίσιμη φιγούρα που ενέπνεε εμπιστοσύνη και σιγουριά.

Τόνι Άνταμς - Άρσεναλ

Ο ψηλόλιγνος στόπερ είναι η πλέον εμβληματική φυσιογνωμία στην ιστορία της Άρσεναλ. Επέλεξε να μην φύγει ποτέ από το Χάιμπουρι ό,τι κι αν μεσολάβησε σε αυτά τα 18 χρόνια (1983-2002). Ανταμείφθηκε πανηγυρίζοντας 4 πρωταθλήματα και αθροιστικά 13 τίτλους!

Πάολο Μαλντίνι - Μίλαν

Η συνέχεια του Μπαρέζι, αν και συνυπήρξαν μια γεμάτη 10ετία στο 'Τζουζέπε Μεάτσα'. Ηγετική προσωπικότητα με ποδοσφαιρική κουλτούρα, σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή στο ιταλικό (και όχι μόνο) ποδόσφαιρο τόσο ως αριστερός μπακ όσο και ως στόπερ. Είναι μέχρι σήμερα ο 'capitano' και αυτό δεν θα αλλάξει, διότι τα 25 χρόνια, το 1/4 του αιώνα, στο ίδιο κλαμπ άλλος δεν θα τα φτάσει.

Ράιαν Γκιγκς - Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

Το τι βιώνει ως εθνικός προπονητής της Ουαλίας δεν αφαιρεί τη διαχρονικότητα της ποδοσφαιρικής υπόστασής του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Φτερωτός διάβολος από τ' αριστερά, δεν άφησε τίτλο ή προσωπικό επίτευγμα που να μην το καταφέρει στα 930 παιχνίδια του, εντός ή εκτός 'Ολντ Τράφορντ' (1991-2014).

Χουλέν Γκερέρο - Αθλέτικ Μπιλμπάο

Πέραν των ορίων τοπικιστής και αυτονομιστής. Με την ποδοσφαιρική έννοια των όρων, μια και, κόντρα στο πλούσιο ταλέντο του, δεν αθέτησε ποτέ τον όρκο του στην Αθλέτικ Μπιλμπάο από το 1992 που εντάχθηκε στην πρώτη ομάδα ως το 2006 που σταμάτησε ν' ασχολείται με την μπάλα. Το 1994 είχε ψηφιστεί ποδοσφαιριστής της χρονιάς στην Ισπανία - με τόσο σπουδαίο χαφ είχαμε να κάνουμε.

Φραντσέσκο Τότι - Ρόμα

Ένας σύγχρονος Καίσαρας της Ρώμης, μια ασύγκριτη περσόνα που λίγο -έχει ομολογήσει ότι- μετάνιωσε για την επιλογή του να μην πάει στη Ρεάλ Μαδρίτης. Όπως και να 'χει όμως, αυτό δεν διαφοροποιεί την αφοσίωσή του στο ιταλικό κλαμπ της πρωτεύουσας από τα εφηβικά χρόνια του (16, 1992) ως τα βαθιά γεράματα (41, 2017). Έπαιξε σε 785 ματς.

Πολ Σκόουλς - Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

Μερικά χρονάκια ακόμη ήθελε για να προσεγγίσει τον τετραψήφιο αριθμό συμμετοχών με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, στην οποία εντάχθηκε το 1993 και έφυγε, οριστικά πια, το 2013. Ποια ήταν η ακριβής θέση του στο γήπεδο κανείς δεν κατάλαβε ποτέ. Έχει όμως σημασία;

Τζέιμι Κάραγκερ - Λίβερπουλ

Ναι ήταν οπαδός της Έβερτον. Το έχει εκμυστηρευτεί. Ώσπου φόρεσε τα κόκκινα της Λίβερπουλ και άλλαξε για πάντα το μέσα του. Ο ποδοσφαιριστής με τις περισσότερες ευρωπαϊκές συμμετοχές στην ιστορία του κλαμπ, δεν άφησε ποτέ να εισβάλει ποτέ στο μυαλό του το ζιζάνιο της μεταγραφής συνεχίζοντας στο Άνφιλντ από το 1993 ως το 2013. Και ως ένα βαθμό ανταμείφθηκε με ό,τι συνέβη στην Κωνσταντινούπολη.

Φραν - Ντεπορτίβο Λα Κορούνια

Ο Γαλιθιάνος χαφ θα είναι εσαεί το σύμβολο της υποταγής στις αρχές της 'Ντέπορ' (1988-2005). Μέχρι και την ομάδα της σάλας θέλησε να ενισχύσει τρία χρόνια μετά το φινάλε της πορείας του στο χορτάρι. Πιστός στρατιώτης!

Κάρλες Πουγιόλ - Μπαρτσελόνα

Θ' αρκούσε η χαρακτηριστική μπουκλώτη κόμη του για να περάσει στην ιστορία της Μπαρτσελόνα. Επέλεξε τον πιο απαιτητικό κι επίπονο δρόμο, τον ποδοσφαιρικό: αυτόν της καθιέρωσης στην πρώτη ομάδα. Για 15 χρόνια (1999-2014) δεν κοίταξε δεξιά ή αριστερά, γιατί θα πρόδιδε τον εαυτό του, αν συνέβαινε.

Τόνι Χίμπερτ - Έβερτον

Έχει σκοράρει μία και μόνη φορά στην καριέρα του. Πάντα με την ομάδα στην οποία αφιέρωσε όλα, 18 συνολικά (1998-2016), τα επαγγελματικά χρόνια της διαδρομής του. Γλυκός σαν ζαχαρωτός.

Ματ Λε Τίσιε

Ας μας επιτραπεί, γι' αυτήν και μόνο την περίπτωση, μια μίνι εξαίρεση, γιατί στα τελειώματα έκανε το κέφι του σε ερασιτεχνικά σωματεία. Υπήρξε ο 'θεός των πέναλτι', γιατί δεν αστοχούσε ποτέ. Παρά μία φορά. Είναι το τοτέμ της Σαουθάμπτον. Άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος.