10 χειμερινά αποκτήματα των ‘μεγάλων’ που πρέπει να γυρίσουν πίσω τα λεφτά που πήραν

Οι εποχές που ο Ολυμπιακός έκανε μία ντουζίνα μεταγραφές τον χειμώνα (Τσαλουχίδης, Τσιαντάκης, Μπανιώτης, Παχατουρίδης, Χαντζίδης κ.α. το μακρινό 1987) έχουν περάσει, όπως έχουν περάσει και οι εποχές των μεταγραφικών ‘βομβών’ εν μέσω χειμώνα. Σπάνιες περιπτώσεις, πολλές εξ αυτών δεν προσέφεραν πλέον οι ομάδες πηγαίνουν σε πιο λίγες και στοχευμένες κινήσεις.

Αυτές, βέβαια, οι λίγες και στοχευμένες κινήσεις θα μας αφήσουν χωρίς δουλειά, γιατί ελαχιστοποιούνται οι πιθανότητες να βγει ‘μάπα το καρπούζι’ όπως λέμε στην καθομιλουμένη. Κι εμείς τι θα κάνουμε, κλέφτες θα γίνουμε;

Μιας και μιλήσαμε για ‘καρπούζια’ και ‘παλτά’, ας θυμηθούμε κάποιες μεταγραφικές απογοητεύσεις του Ιανουαρίου. Κάποιες τρανταχτές και πρόσφατες, με ποδοσφαιριστές που ήρθαν μετά Βαϊων και κλάδων, αλλά αποδείχθηκαν ‘πυροτεχνήματα’.

Μεταγραφή… μαμούθ

Για παράδειγμα, ποιος θα ξεχάσει τον Μάρκο Βίλα, για τον οποίο μάλιστα έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν. Το 2000, ο 21 ετών, τότε, επιθετικός, που περίμεναν ότι θα αποτελέσει τη δεύτερη επιτυχία μετά τον Φλίπσεν, πηγαίνει στον Παναθηναϊκό, υπογράφει τετραετές συμβόλαιο, ήταν τέτοια η σιγουριά δηλαδή, δεν σκοράρει σε επίσημο ματς -αντίθετα στο ενεργητικό του είχε μία αποβολή- και αποχώρησε ως ένα ‘καλοφόρετο παλτό’. Η πορεία του μετά τους ‘πράσινους’ ήταν το ίδιο κατηφορική, έφτασε να αγωνίζεται μέχρι και στα τοπικά της Ιταλίας.

‘Παλτό’, επίσης, ήταν και ο Γιούρι Μαμούτε. Πάλι στον Παναθηναϊκό, πιο πρόσφατη περίπτωση, επί Στραματσόνι. Οι ‘πράσινοι’ έψαχναν έναν νέο Μπεργκ, αλλά έπεσαν σε έναν νεο… Μάρκο Βίλα. Και μόνο, βέβαια, που χαρακτηρίστηκε ως ‘νέος Μπεργκ’ θα μπορούσε με την άφιξή του να… συλληφθεί, αλλά κόσμος και δημοσιογράφοι του έδωσαν την ευκαιρία να… συστηθεί. Δεν το έκανε ποτέ, πέρασε και δεν ακούμπησε, αποχώρησε ως αποτυχημένος, όπως ως αποτυχημένος αποχώρησε και ο Στραματσόνι που ‘φόρεσε’ το συγκεκριμένο ‘πανωφόρι’ στον Παναθηναϊκό.

Σας έχω καλύτερο. Γιοχέι Καζιγιάμα. Ο Ιάπωνας, ο οποίος πήγε ως δανεικός στον Παναθηναϊκό το ‘παλαβό’ 2013. Και το χαρακτηρίζω ως ‘παλαβό’ γιατί ήταν η σεζόν του Φάμπρι, τότε, θυμάστε, με τα ούρα των λιονταριών, τα ‘συγγνώμη’ γονατιστός στις προπονήσεις και όλα τα σουρεαλιστικά που συνέθεσαν εκείνη τη σεζόν. Ο Καζιγιάμα ήρθε να βοηθήσει μεσοεπιθετικά τον Παναθηναϊκό (μαζί με Εσπάρθα, Σπυρόπουλο, Ντίνα και Κάιπερ που επίσης είχαν ανακοινωθεί Γενάρη μήνα) και τελικά το μόνο που άφησε πίσω του αποχωρώντας είναι η φιλοτιμία του στις προπονήσεις. Επί του χόρτου, στο αγωνιστικό κομμάτι, δεν άφησε απολύτως τίποτα για να θυμίζει το πέρασμά του. Και πάντα μου έρχεται ως ατάκα αυτή του Μάρκου Λεζέ περί ‘γιαπωνέζικης αποβολής’ στον Ψωμόπουλο, στο ‘Τhe Κόπανοι’.

Μεταγραφή για τηλεοπτική σειρά

Καζίμ Ρίτσαρντς, βέβαια, δεν ήταν. Για να πάμε στα του Ολυμπιακού. Ο 34 ετών, σήμερα, Άγγλος με τούρκικες ρίζες μεσοεπιιετικός αποκτήθηκε το 2012 και το μόνο που θα έχουμε να θυμόμαστε, εκτός των μόλις 9 εμφανίσεων, είναι το βαμμένο μαλλί. Παχυλοί τίτλοι εφημερίδων για το ταλέντο του, για μία μεταγραφή που θα προκαλέσει ‘πάταγο’, αλλά τελικά ήταν μία τζούφια στρακαστρούκα.

Σαν αυτή του Σλοβένου Τζόνι Νόβακ. Τον θυμάστε. Σεζόν 2002-2003 επί Ολυμπιακού του Κάτανετς. Θα μπορούσε να είναι σίριαλ στην κρατική τηλεόραση, ‘Η εξαφάνιση του Τζόνι Νόβακ’, ήταν όμως παίκτης του Ολυμπιακού που φόρεσε τη φανέλα του για ελάχιστα ματς και αποχώρησε στο τέλος της χρονιάς. Νωρίτερα, είχε φύγει ο Κάτανετς που τον έφερε, λόγω των δηλώσεων περί ‘ψύχωσης’ για το 7ο κτλ.

Τα ίδια και με τον Χεσούς Ντάτολο. Τον πήρε ο Ολυμπιακός το 2010, με θητεία σε Μπόκα και Νάπολι, είχε τέλος πάντων ένα καλό βιογραφικό για να χαρακτηριστεί ως μία δυνατή μεταγραφή χειμώνα για τους ‘ερυθρόλευκους’, αλλά δεν απέδωσε ποτέ τα αναμενόμενα. Έπαιξε μόλις σε 7 παιχνίδια, δεν έγινε η χρήση της οψιόν αγοράς από τη Νάπολι, και ο Αργεντινός μέσος αποχώρησε αθόρυβα αναζητώντας λίγο μετά το restart εκτός Ευρώπης. Τα χνάρια του, στο τώρα, έχουν εντοπιστεί κάπου στη Μπάνφιλντ, 36 ετών σήμερα.

Μεταγραφή από δεύτερο χέρι

Και η ΑΕΚ είχε τα δικά της ‘παλτά’ του Ιανουαρίου. Μασούντ Σοτζέι. Τον θυμάστε; Ο Ιρανός μεσοεπιθετικός, με παρουσία σε δύο Παγκόσμια Κύπελλα (2006 και 2014) και πρώτη παρουσία στην Ελλάδα με την φανέλα του Πανιωνίου. Εκεί μια χαρά τα πήγε και γι’ αυτό τον πήρε η ΑΕΚ τον Δεκέμβριο του 2017. Άλλον παίκτη είδε στον Πανιώνιο και άλλον πήρε η Ένωση, αφού σε καμία των περιπτώσεων δεν δικαίωσε τις προσδοκίες των επικεφαλής. Εξ ου οι αριθμοί με μόλις 12 συμμετοχές με τα κιτρινόμαυρα.

Πιο πρόσφατη η περίπτωση του Ερίκ Μοράν. Ο Γιάκομπ Γιόχανσον τραυματίζεται σοβαρά και η ΑΕΚ ‘τρέχει’ τον χειμώνα του 2018 να καλύψει το κενό του. Έρχεται σε συμφωνία με την Λεγανές για την απόκτηση του Ισπανού χαφ, ο οποίος υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας 3,5 ετών και με 10% ποσοστό μεταπώλησης. Τη συνέχεια την ξέρετε… (ήταν πάντως στο ρόστερ της πρωταθλήτριας ΑΕΚ του ’18).

Μεταγραφή (από τα duty free) του αεροδρομίου

Για κλείσιμο, η λίστα έχει και έναν ΠΑΟΚ. Βίντακ Μπράτιτς. To όνομά του φτάνει. Προσωπική εμπειρία τα όσα διαβάζαμε και ακούγαμε για τον σούπερ αμυντικό που απέκτησε τον Γενάρη του 2000 ο Μπατατούδης στον ΠΑΟΚ του Μπάγεβιτς. Σχεδόν 1 δις παλιές δραχμούλες κόστισε η μεταγραφή του, μάλλον για να μη χαλάσει το χατήρι του Ντούσκο, αλλά τελικά μέτρησε μόνο 11 συμμετοχές με την φανέλα του Δικεφάλου.

Α, να μην το ξεχάσω. Για οριστικό φινάλε και για να μην αφήσουμε τον Άρη με το παράπονο. Μάρσιο Αμορόζο. Παικταράς, σπουδαίο όνομα, το μεταγραφικό ‘μπαμ’ του χειμώνα του 2008. Τεράστιες προσδοκίες, γεμάτο αεροδρόμιο, τρελαμένος ο κόσμος, αλλά σχεδόν μηδενική προσφορά. Τζούφια η ‘βόμβα’. Μέτρησε μία ντουζίνα συμμετοχές και 2 γκολ και αποχώρησε.