Τι θέλει και τι πρέπει να κάνει η ΑΕΚ με Λιβάγια και Ολιβέιρα

Κατά τη διάρκεια της ιδιαίτερα παραγωγικής και δραστήριας μεταγραφικής περιόδου που προηγήθηκε, η ΑΕΚ έδωσε καθαρές λύσεις σε ζητήματα ετών που αφορούσαν στο ρόστερ της. Κάλυψε σχεδόν όλες τις ανάγκες της, απέκτησε παίκτες στο 95% των θέσεων που είχε διαπιστωμένο πρόβλημα, δεν έκανε εκπτώσεις σε ποιότητα και ποσότητα. Αν κάπου όμως μέσα σε όλη αυτήν την απαιτητική και χρονοβόρα δραστηριότητα της έκανε μία κίνηση τακτικής που δεν της βγήκε, αυτή σχετίζεται με τις περιπτώσεις των Μάρκο Λιβάγια και Νέλσον Ολιβέιρα.

Με τον Κροάτη άνοιξε έναν διάλογο μέσω του οποίου γρήγορα διαπιστώθηκε ότι θα οδηγούσε σε οικονομική απόσταση. Όχι πολύ μεγάλη, όχι από εκείνες που δεν ‘γεφυρώνονται’, αλλά σίγουρα σε μία κατάσταση που θα απαιτούσε υποχωρήσεις εκατέρωθεν. Η ΑΕΚ ανέβηκε σχεδόν 70% συγκριτικά με τις τωρινές αποδοχές του Λιβάγια, ενώ εκείνος είχε ζητήσει αύξηση σχεδόν στο 100%. Αυτό το περίπου 30% έμεινε έξω από την πόρτα και των δύο, να αιωρείται για καιρό.

Σήμερα λοιπόν φτάσαμε στο σημείο που στην ΑΕΚ δημιουργήθηκαν αμφιβολίες για το αν ο Λιβάγια αξίζει (βάσει της εικόνας και της συμπεριφοράς του) αυτήν τη βελτίωση αποδοχών που του προτάθηκε, ενώ ο ίδιος περιμένει από την ομάδα να ανέβει ακόμα περισσότερο για να τα βρουν κάπου στη μέση της πρότερης διαφοράς τους. Κοντολογίς, στο διάστημα που μεσολάβησε από την πρώτη κουβέντα που οι δύο πλευρές έκαναν μέχρι το να γίνει ο Κροάτης αλλαγή στην αλλαγή στο παιχνίδι με την Μπράγκα, η μεταξύ τους απόσταση αντί να γεφυρωθεί, έχει πλέον μεγαλώσει.

Η περίπτωση του Ολιβέιρα είναι κάπως διαφορετική. Όταν ο τεχνικός διευθυντής της ΑΕΚ, Ίλια Ίβιτς, του πρότεινε το ίδιο συμβόλαιο με αυτό που ο Πορτογάλος επιθετικός έχει τώρα, δηλαδή καθαρές αποδοχές που ξεπερνούν το 1.100.000 ευρώ, ο Ολιβέιρα απλά δεν απάντησε. Δεν ζήτησε περισσότερα αλλά ούτε κι έδωσε στίγμα για το τι ακριβώς έχει στο μυαλό του. Με τον τρόπο του έδειξε ότι αυτό που τον ενδιαφέρει είναι αφενός να κερδίσει χρόνο και αφετέρου να ξαναδεί το θέμα της ενδεχόμενης επέκτασης του συμβολαίου του με την ΑΕΚ το ερχόμενο καλοκαίρι, με την υποσημείωση βέβαια ότι μόλις μπει ο Γενάρης, ο ποδοσφαιριστής θα αποκτήσει το δικαίωμα να υπογράψει οπουδήποτε αλλού επιθυμεί για την επόμενη σεζόν, χωρίς η ΑΕΚ να έχει πλέον την ευκαιρία να συζητήσει για πώληση.

Ωστόσο και για τον Πορτογάλο ισχύει πλέον ότι και για τον Λιβάγια. Υπάρχει απογοήτευση για την έως σήμερα παρουσία του στην τρέχουσα σεζόν και μαζί της γεννήθηκε το ερώτημα αν η ομάδα θέλει να δίνει αυτά τα χρήματα σε έναν ποδοσφαιριστή που χάνει τη μάχη του βασικού από έναν άλλον που κοστίζει 3 φορές λιγότερο. Εν προκειμένω, τον Καρίμ Ανσαριφάρντ. Ας σημειωθεί βέβαια εδώ ότι εν αντιθέσει με τον Λιβάγια, στον Πορτογάλο δεν χρεώνονται περίεργες συμπεριφορές στα όρια του ωχαδερφισμού, όσο η γκρίνια που τον κατατρέχει σε πολλές φάσεις. Κάτι που σχετίζεται με το αγωνιστικό και όντως ενοχλεί, είναι ο ατομισμός που κατά περιπτώσεις έχει δείξει, ο οποίος όμως δικαιολογείται σε έναν βαθμό από τη μεγάλη επιθυμία που έχει για να βρει δίχτυα. Είναι επιθετικός, τρέφεται από το γκολ και σε κάποιες περιπτώσεις υπερβάλλει για να το πετύχει, δίχως να βλέπει δίπλα του τους συμπαίκτες.

Επειδή ο καιρός έχει γυρίσματα, την περίοδο αυτή η επίμαχη συζήτηση δεν σχετίζεται με το αν η ΑΕΚ ξοδεύει ή όχι όσα πρέπει στο μεταγραφικό παζάρι, καθώς και υψηλά συμβόλαια έχει δώσει και σημαντικές προσθήκες έχει κάνει. Το θέμα είναι πλέον αν οι προτάσεις που ήδη έκανε για τον Λιβάγια και τον Ολιβέιρα πρέπει να παραμείνουν ενεργές, να ακυρωθούν ή να υπάρξει επαναδιαπραγμάτευση με πιο χαμηλούς οικονομικά όρους από αυτούς που κι οι δύο ποδοσφαιριστές θα ήθελαν ή προσδοκούν. Το σίγουρο είναι ότι δεν μπορεί να βγει ολόκληρη σεζόν με αυτήν την κατάσταση να φθείρει καθημερινά την ομάδα, τους ίδιους και τα αποδυτήρια.

Είναι απίθανο να γίνουν τα πράγματα καλύτερα, με τις υποθέσεις συμβολαίων των δύο συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών να παραμένουν στον ‘αέρα’. Το αργότερο μέχρι τα μέσα του ερχόμενου Νοέμβρη, η ΑΕΚ θα πρέπει να έχει ξεκαθαρίσει το αν θα έχει στο ρόστερ της τους Λιβάγια και Ολιβέιρα υπό καθεστώς μονιμότητας και όχι προσωρινότητας, ώστε να δει και πώς θα κινηθεί στο χειμερινό μεταγραφικό παζάρι. Το να παραμένει αυτή η κατάσταση στο πουθενά, χειρότερα πράγματα θα φέρει μπροστά, παρά θα οδηγήσει σε μία ομαλή συνέχεια.