Η εξαφάνιση του Γιώργου Βαγιαννίδη έχει εξήγηση

Επί μήνες ολάκερους, λες και η συζήτηση αφορούσε μια ποδοσφαιρική σημαία, έναν εμβληματικό αρχηγό ή τον επόμενο σταρ του (εγχώριου έστω) κόσμου της μπάλας, ο φέρελπις Γιώργος Βαγιαννίδης των 88 αγωνιστικών λεπτών σε δύο επίσημα παιχνίδια του Παναθηναϊκού βρισκόταν στο επίκεντρο της καθημερινότητας ενός εκ των κορυφαίων ελληνικών κλαμπ. Στα όρια της παραφροσύνης θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος, τα οποία μάλιστα ξεπεράστηκαν όταν στον Τύπο διατυπώθηκαν υπερβολές που παρουσίαζαν τον προπονητή της Ίντερ, Αντόνιο Κόντε, έτοιμο να τον χρήσει νο. 2 στην ιεραρχία των δεξιών πλάγιων μπακ των ‘νερατζούρι’. Αμ δε…

Ενόσω ο Παναθηναϊκός κατέβαινε γοργά τα σκαλοπάτια της εσωστρέφειας και της εμφύλιας αντιπαλότητας για τη διοικητική καθοδήγησή του, ο Βαγιαννίδης γινόταν η -επί μήνες- αιχμή για εκ νέου αποπροσανατολισμό: ο κακός Γιώργος Δώνης που θα έπρεπε να του δίνει περισσότερο χρόνο συμμετοχής, ο αναποφάσιστος Γιάννης Αλαφούζος, που (κατ’ άλλους έπρεπε και κατ’ όλους όχι) δεν έβρισκε τον κατάλληλο χειρισμό των γονιών του ποδοσφαιριστή οι οποίοι φέρονταν ότι ζητούσαν εξασφάλιση χρόνου συμμετοχής (!) μέσω ειδικού όρου στο συμβόλαιο, ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός που καιροφυλακτούσαν για να τον ‘αποπλανήσουν’.

Εκείνοι (οι λίγοι) που γνώριζαν καλά τον Βαγιαννίδη ως ποδοσφαιρική οντότητα υμνούσαν το σπάνιο ταλέντο του, ίσως και να ακροβατούσαν στα όρια του εξωπραγματικού για τα ελληνικά δεδομένα. Όλοι οι άλλοι που απλώς ακούγαμε και εικόνα δεν είχαμε, αρχίσαμε να βάζουμε με το μυαλό μας ότι θα πρέπει να πρόκειται για μια σπάνια περίπτωση Έλληνα πλάγιου μπακ, υπέρτερου των πιο εξελιγμένων τις τελευταίες δύο δεκαετίες στη συγκεκριμένη θέση, Γιούρκα Σεϊταρίδη και Βασίλη Τοροσίδη. Κάπου, από αγάπη και επιθυμία, να πιστέψαμε ότι όντως θα πήγαινε στην Ίντερ και γρήγορα ο Κόντε θα τον εξέλισσε σε ζηλευτή φιγούρα του Καμπιονάτο. Ευσεβείς πόθοι, στην υπερβολή ‘χτισμένοι’.

Αρκετούς μήνες μετά την ανεξήγητη αμετρία για έναν ποδοσφαιριστή με μόλις δύο ματς σε επαγγελματικό επίπεδο, ο Βιαγιαννίδης εντοπίζεται στο Βέλγιο. Η καλοκαιρινή προσπάθεια να πείσει τον προπονητή της Ίντερ ότι είναι έτοιμος να ανταποκριθεί σε απαιτήσεις κορυφαίου επιπέδου και τοπ δυσκολίας δεν πιάνουν τόπο. Οι ‘βετεράνοι’ Ντανίλο Ντ’ Αμπρόζιο και Ματέο Νταρμιάν δεν επιτρέπουν το παραμικρό περιθώριο αμφισβήτησης ή έστω σκέψης για να αποτελέσει τον τρίτο πόλο στο δεξί άκρο της άμυνας. Ο Ιταλός κόουτς απεφάνθη ότι ο 19χρονος αμυντικός δεν είναι έτοιμος για τέτοιο επίπεδο και εισηγήθηκε το δανεισμό του.

Κάπου εδώ ξεκινά η αληθινή δοκιμασία για τον Βαγιαννίδη. Βρίσκεται πλέον στο Βέλγιο σε μια ομάδα χαμηλών ταχυτήτων, η οποία θα δώσει μάχη για την παραμονή της στην πρώτη κατηγορία. Στο διάστημα που βρίσκεται στη Σιντ Τρούιντεν (από την 1η Οκτώβρη), ο σύλλογος που εδρεύει στα σύνορα με την Ολλανδία έχει δώσει πέντε ματς. Ο νεαρός μπακ δεν ήταν καν στην αποστολή σε κάποιο από αυτά. Βασικός σε ρόλο δεξιού μπακ είναι ο διεθνής με τη Γουινέα κεντρικός αμυντικός Ιμπραχίμα Σόρι Σανκχόν, η δεύτερη θέση του οποίου είναι αυτή του αμυντικού χαφ και εξ ανάγκης παίζει ως πλάγιος οπισθοφύλακας, όταν οι Βέλγοι δεν επιλέγουν ενδεκάδα με τρεις στόπερ.

Αυτό δείχνει δύο πράγματα: αφενός ότι για τον Βαγιαννίδη είναι δύσκολο να γίνει γρήγορα ‘παιζούμενος’ ακόμα και σε μια ομάδα πολύ χαμηλότερης ποιότητας και δυναμικής από την Ίντερ αφετέρου ότι λογικά θα έχει περισσότερες πιθανότητες να βρει εκεί χρόνο συμμετοχής, καθώς αυτός που είναι μπροστά του δεν παίζει στη θέση που ξέρει καλά, ενώ ο έτερος δεξιός μπακ στο βελγικό ρόστερ είναι ο συνομήλικός του Σιεμπρέν Λατουβέρ, ο οποίος προωθήθηκε από τις ρεζέρβες της Σιντ Τρούιντεν και επίσης δεν έχει χρησιμοποιηθεί ούτε λεπτό.

Η προσγείωση για τον διεθνή με τις μικρές Εθνικές ομάδες, Έλληνα μπακ, δεν είναι ακριβώς ανώμαλη αλλά δεν είναι και εύκολα διαχειρίσιμη. Στο μικρό βελγικό χωριό των 39 χιλιάδων κατοίκων, δεν τον υποδέχθηκαν όπως στην Ιταλία, με πηχυαίους τίτλους να τον παρουσιάζουν ως τον επόμενο Τοροσίδη. Η μετάβαση από το Μιλάνο σε μια αδιάφορη επαρχιακή ‘γειτονιά’ συνιστά κοσμογονική αλλαγή για την καθημερινότητά του. Ίσως όμως αποδειχθεί μια καλή ευκαιρία για ηρεμία, συγκέντρωση στο άθλημα, εξτρά δουλειά σε ατομικό επίπεδο και ομαλή πτήση στα πραγματικά ποδοσφαιρικά δεδομένα. Το ταξίδι του Βαγιαννίδη, τώρα αρχίζει.