ΑΕΚ: Να μην γίνει ο Γαλανόπουλος ο νέος Μπακασέτας

Ο χειρισμός της υπόθεσης του Τάσου Μπακασέτα από την ΑΕΚ το καλοκαίρι του 2019, αναγνωρίζεται σήμερα ως ένα από τα πλέον ‘αντιποδοσφαιρικά’ λάθη που θα μπορούσε να κάνει ένας οργανισμός κατά του ίδιου του εαυτού του. Ένας εν ενεργεία διεθνής ποδοσφαιριστής, πραγματικά καλός και κομβικός στις φορές που αγωνίστηκε στον πραγματικό ρόλο του, (ξε)πουλήθηκε αντί ενός ευτελούς ποσού συγκριτικά με την αξία του για να υποστηριχθεί ένα ανέφικτο, ουτοπικό και εκτός λογικής αγωνιστικό σχέδιο, το οποίο επιπροσθέτως προκάλεσε ένα ιδιαίτερα ζημιογόνο μεταγραφικό πλάνο.

Σήμερα η ΑΕΚ, έχουσα πλέον τεχνικό διευθυντή τον Ίλια Ίβιτς, έναν άνθρωπο που είναι βαθύς γνώστης της πραγματικότητας στις αγορές, δοκιμασμένος στη διαχείριση ενός ποδοσφαιρικού τμήματος και ικανός για σωστή ανάγνωση των δυνατοτήτων και αδυναμιών του ρόστερ της ομάδας, απαγορεύεται να επαναλάβει το ίδιο λάθος. Σαφώς και η περίπτωση του Κώστα Γαλανοπούλου έχει διαφορές σε σχέση με αυτή του διεθνούς μεσοεπιθετικού της Αλάνιασπορ, καθώς τότε ο Μπακασέτας είχε ήδη υπογράψει την επέκταση συνεργασίας του με την ΑΕΚ, άρα ήταν δεμένος με συμβόλαιο μαζί της. Κι όταν έφυγε, ήταν πια ‘χαλασμένος’, ασχέτως με το ότι έφερε χρήματα μέσω μιας πρόταση που υπό φυσιολογικές συνθήκες, δεν θα έπρεπε ποτέ να γίνει αποδεχτή.

Υπάρχουν όμως και ομοιότητες με την υπόθεση του Κώστα Γαλανοπούλου, ασχέτως με το ότι ο νεαρός διεθνής μέσος δεν έχει κάποιον αντίστοιχο βραχνά να τον βασανίζει, από τη στιγμή που τον ερχόμενο Ιανουάριο αποκτά το δικαίωμα να υπογράψει σε όποια ομάδα θέλει, δίχως να ρωτήσει την ΑΕΚ. Αν υπάρχει όμως ένα αιχμηρό αγκάθι για τον ποδοσφαιριστή, στην περίπτωση που αποφασίσει ότι θα συνεχίσει την καριέρα του κάπου αλλού, είναι ο χρόνος συμμετοχής του μέχρι να (ξανα)συμβεί αυτό. Διότι όπως μας έχει δείξει το πρόσφατο παρελθόν, οι παίκτες της Ένωσης που δεν συμφωνούν με τις προτάσεις ανανέωσης που τους κατατίθενται, ‘παρκάρονται’ στο περιθώριο. Αυτή είναι η τακτική που είχε ακολουθήσει το club και στις περιπτώσεις των Ανέστη, Αραβίδη, Σιμόες, Μπακασέτα και Λαμπροπούλου, η οποία είναι παγιωμένη και ασχέτως με το τι πιστεύει κανείς, είναι και ξεκάθαρη.

Η οικονομική στρατηγική της ΑΕΚ είναι γνωστή, πολύ συγκεκριμένη και έχει πολλές φορές επεξηγηθεί. Δεν είναι δική μου δουλειά να κρίνω το αν η πρότασή της για συμβόλαιο 3 ετών με συνολικές αποδοχές 550.000 ευρώ (140.000, 180.000 και 220.000 ευρώ ανά έτος), είναι αυτή που ανταποκρίνεται στην αξία του Γαλανόπουλο. Ούτε επίσης μπορώ να δικαιώσω ή να ακυρώσω τον ίδιο τον παίκτη, αν στο μυαλό του έχει ότι θα πρέπει να εξασφαλίσει πολύ πιο σημαντικά οικονομικά οφέλη. Αυτά πάντοτε εξαρτώνται από τους νόμους της αγοράς και από το τι ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής πιστεύει ότι μπορεί να βρει ως ελεύθερος, τη στιγμή που του προσφέρεται η ευκαιρία να μετρήσει τις δυνάμεις του σε αυτήν. Ασφαλώς παίζει πολύ μεγάλο ρόλο το τι τον συμβουλεύουν οι εκπρόσωποί του να πράξει, δηλαδή ο Πολ Κουτσολιάκος κι ο εν Ελλάδι συνεργάτης του, Μάκης Μίχας.

Επί παραδείγματι, αν η ΑΕΚ και ο Γαλανόπουλος διατηρήσουν αυτή τη μεγάλη απόσταση που τους χωρίζει στο οικονομικό και κατά συνέπεια αυτής της συνθήκης, ο ποδοσφαιριστής τεθεί στο περιθώριο όπως είχε συνέβη με άλλους στο παρελθόν, ενδέχεται να δυσκολευτεί σημαντικά στο να βρει σε πέντε μήνες από σήμερα αυτό που θεωρεί ότι μπορεί να έχει. Το σημειώνω αυτό εδώ, θυμίζοντας ότι ο Γαλανόπουλος, αν παραμείνει ανενεργός έως τον ερχόμενο Ιανουάριο, θα έχει συμπληρώσει έναν χρόνο εκτός αγωνιστικής δράσης. Οπότε η ομάδα που θα θελήσει να τον κάνει δικό της, θα πρέπει να συνυπολογίσει ότι όταν θα ξαναπαίξει ποδόσφαιρο, δηλαδή το καλοκαίρι του 2021, θα έχει συμπληρωθεί πλέον 1,5 έτος από την τελευταία φορά που είχε συμβεί αυτό!

Αλλού είναι όμως το θέμα… Αξίζουν η ΑΕΚ και ο Γαλανόπουλος αυτή την εξέλιξη της μεταξύ τους σχέσης, η οποία χρονολογείται από τότε που ο διεθνής μέσος ήταν μόλις 15 ετών; Αξίζει η ΑΕΚ να στερηθεί ένα δικό της περιουσιακό στοιχείο το οποίο προέρχεται σχεδόν από τα σπλάχνα της, επειδή διατηρεί μία πάγια τακτική του… ‘τόσα δίνω και αν σου αρέσει’, η οποία βέβαια ανά χρονικά διαστήματα, αναθεωρείται κι εφαρμόζεται κατά το δοκούν; Ειδικά αν σκεφτεί κάποιος ότι ο Πορτογάλος Σιμάο, έχει συμβόλαιο 400.000 ευρώ το χρόνο για να μην παίζει… Το κόλπο έπιασε με τον Μπακασέτα, έπιασε και τον Σιμόες, όχι όμως τον Ανέστη και τον Χριστοδουλόπουλο. Ενδεχομένως να πιάσει ξανά και με τον Γαλανόπουλο. Ενδεχομένως όμως και όχι, απλούστατα διότι σε αυτές τις περιπτώσεις της αναγκαστικής απραξίας, κάποιοι ‘μάσησαν’ και κάποιοι όχι…