Τον Ολυμπιακό τον νοιάζει μόνο ένα πράγμα πλέον

Η άνετη επικράτηση της Μάντσεστερ Σίτι επί της Μαρσέιγ δεν έκανε ανυπόφορο το βράδυ στο ‘Ντραγκάο’ για τον Ολυμπιακό. Για να γίνει και ένα μίνι αστείο, ο κόσμος που μαζεύτηκε σε αυτό το γήπεδο ήταν σχεδόν στο ίδιο αριθμητικό επίπεδο με την εποχή πριν τον κορονοϊό. Ο πρωταθλητής Ελλάδας πήγε να παίξει ένα παιχνίδι για να πάρει το προβάδισμα για τη δεύτερη θέση των ομίλων του Champions League -ή για να διευρύνει το προβάδισμά του για τους ’32’ του Europa– και εν τέλει, τώρα, το πρόγραμμα δείχνει ότι την πέμπτη αγωνιστική μπορεί να τον χωρίζουν ακόμα και 6 βαθμοί από την Πόρτο, πηγαίνοντας στη Μασσαλία για να παίξει. Οι ‘δράκοι’, τότε, θα έχουν τη Σίτι εντός έδρας.

Τι θέλει πλέον ο Ολυμπιακός

Γνωστό, στο Champions League παίρνεις περισσότερα χρήματα ανεξαρτήτως βαθμών, αλλά χάνεις στη βαθμολογία της UEFA. Η πορεία του μοιάζει ταμάμ η περυσινή, μόνο που τώρα έχει 2 βαθμούς περισσότερους. Πέρυσι σβήστηκε, στο πέναλτι του Γιουσέφ ελ Αραμπί με τον Ερυθρό Αστέρα, μονοκοντυλιά το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός δεν έκανε βαθμό με την Τότεναμ στο Λονδίνο και δύο φορές με την Μπάγερν. Η ευρωπαϊκή χρονιά ολοκληρώθηκε ευχάριστα, με ένα παιχνίδι που μπορούσε να προκριθεί με τους Γουλβς… 8 μήνες μετά την αναμέτρηση με τον Αστέρα. Εν πάση περιπτώσει και σε τελική ανάλυση, και τη φετινή χρονιά το δέλεαρ είναι το Europa και το πρωτάθλημα, για να είναι στους δύο προκριματικούς της επόμενης σεζόν. Τα κοινωνικά δεδομένα, άλλωστε, ενδεχομένως να διαφοροποιηθούν και αυτά επηρεάζουν το ποδόσφαιρο πρώτο πρώτο.

Η ματαιότητα της προσπάθειας

Γι’ αυτό και η λογική λέει ότι άπαξ και τελειώσει η τέταρτη αγωνιστική, ο Ολυμπιακός θα είναι πολύ ευχαριστημένος με το Μαρσέιγ ‘0’, που θα έχει τη Σίτι στο Μάντσεστερ την τελευταία, Πόρτο 9. Θα σημαίνει ότι θα μπορεί να παίξει στη Μασσαλία για τρία αποτελέσματα. Νίκη, ισοπαλία, ήττα με ένα γκολ διαφορά και σκορ από πλευράς του. Ελπίζοντας να εκμεταλλευτεί την έλλειψη κινήτρου των Πορτογάλων για πρωτιά τελευταία αγωνιστική. Κι αν καταφέρει να ‘τσιμπήσει’ ο ίδιος κάτι από τα δύο ματς με την ομάδα του Πεπ Γουαρδιόλα, κάλλιστο.

Η ταχυδύναμη της Πόρτο στο transition δεν αναδείχθηκε στις φάσεις των δύο γκολ -εκ των οποίων στο δεύτερο είχε όλο το χώρο του κόσμου και μια άτονη αντίδραση της άμυνας. Είχε, σε ένα βαθμό, έκδηλη παρουσία καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Μπορούσε να εμφανιστεί από το πουθενά.

Αυτό που ο Ολυμπιακός παρουσίασε ήταν κυκλοφορία της μπάλας και, αν δεν ήταν πάντα μάταιο, υπήρχε ένα είδος στασιμότητας. Το καλό διάστημά του στο ματς δεν ήταν κυριαρχικό. Αλλά με μία ομάδα που το ποδόσφαιρό της στον ανοιχτό χώρο υπερθεματίζεται από τη σιγουριά και την αλεγρία, είχε κατά κάποιον τρόπο μια αργοπορία στην πλειοψηφία των περιπτώσεων. Στην ομάδα του Σέρζιο Κονσεϊσάο άρεσε το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός πήρε την μπάλα. Η Πόρτο θα ήθελε να παίζει από πίσω και στα δικά της χαμηλά μέτρα να έχει χώρο ανάπτυξης. Έψαξε την κόντρα από τις στημένες φάσεις του Ολυμπιακού και από αιφνίδιες παγίδες που έστελνε στο δικό της επιθετικό μισό. Ο Ολυμπιακός είχε να παρατάξει ένα παιχνίδι κυρίως από τη δεξιά πλευρά. Η αποφόρτιση σε εκείνο το μέρος του τερέν δεν συνέβη.

Γράφτηκε μετά το ματς με τη Μαρσέιγ ότι αν και ο Ματιέ Βαλμπουένα με τον Ραφίνια έχουν επικοινωνία και συνεργασία αγαστή, δεν είναι όλα τα ματς ίδια. Και πάλι, στο ‘Ντραγκάο’, άσχημα δεν τα πήγαν. Η τρύπα στο 89, για το δεύτερο γκολ, είναι φυσικό επακόλουθο της κούρασης. Η αντίδραση στη σέντρα είναι αυτό για το οποίο στην κλήρωση οι θέσεις 1-2 είχαν δοθεί σε θεωρητικό επίπεδο.

Ο Γάλλος έφτασε κοντά στην ισοφάριση νωρίς με το διώξιμο του Εμπεμπά στη γραμμή, αλλά και ο Μπενεντέτο, στο Φάληρο, βρέθηκε πολύ κοντά να βάλει τη Μαρσέιγ μπροστά στο σκορ. Ο πιο αδύναμος εκ των αντιπάλων δεν σημαίνει ότι δεν θα έχει ευκαιρίες. Χωρίς τον Καμαρά και με το πλεονέκτημα του να προετοιμάζεται από Μαρσέιγ σε Πόρτο δίχως άλλο παιχνίδι, ο Ολυμπιακός δεν έβαλε μπελά σε ό,τι το τεχνικό επιτελείο της Πόρτο είχε ετοιμάσει σε παρακολούθηση. Σπανίως η επιθετική ανάπτυξη δεν γινόταν από τα δεξιά, σπανιότερα ο Μασούρας έπαιζε όντως στο άκρο της αριστερής πλευράς.

Ο Κώστας Φορτούνης μπήκε και τουλάχιστον, σε παιχνίδι κατοχής, η μπάλα γινόταν να αλλάζει πλευρές δίχως να πρέπει να ταξιδεύει από αέρος. Μάλιστα, ο διεθνής επιθετικός μέσος επιχείρησε, χωρίς να είναι αιθεροβάμων, να ‘τρυπήσει’ τον άξονα, αλλά βεβαίως αυτό δεν ήταν εύκολο να γίνει, από τη στιγμή, κιόλας, που στο παιχνίδι του Ολυμπιακού δεν είναι προτεραιότητα. Πάντως, ήταν κάτι που αποσυντόνισε. Ένας τρόπος που εκμεταλλευόταν το πλάτος.

Πόσο πολύ λείπει ο Καμαρά

Είναι ασφαλές να ειπωθεί ότι στο παιχνίδι του Ολυμπιακού ο Μαντί Καμαρά είναι που λείπει. Ο box to box μέσος που θα κόψει και να ακουμπήσει την μπάλα στην περιοχή από τον άξονα. Ο Καμαρά είναι που θα πρέπει κάποια ομάδα να δώσει τα περισσότερα χρήματα για να αποκτήσει στο μέλλον. Ο Αφρικανός δεν είναι ο πιο δημιουργικός ποδοσφαιριστής της ομάδας, αλλά, στο προκείμενο, δηλαδή σε παιχνίδι με έναν αντίπαλο που κατά κανόνα βγάζει ποδοσφαιριστές υψηλού επιπέδου, είναι ο παίκτης που θα τους ενοχλήσει περισσότερο με τα μέτρα που θα κάνει.

Οι δύο άλλοι χαφ του Ολυμπιακού, ο Γιαν Εμβιλά και ο Ανδρέας Μπουχαλάκης, θα κάνουν τρεξίματα, αλλά όχι με την ένταση και την ταχύτητα του Καμαρά. Στο τέλος, δεν θα καλύψουν τον ίδιο χώρο. Δεν ήταν τυχαίο ότι ο Μαρτίνς, βρίσκοντας το δικό του σχήμα πέρυσι, ανακάλυψε ότι ο Φορτούνης ήταν δύσκολο να παίξει επειδή δεν γινόταν να του εμπιστευθεί πλευρά. Από την άλλη, δίχως τον Γκιγέρμε πια, θα μπορούσε να γίνει ο τρίτος των χαφ παίζοντας μαζί με τον Καμαρά. Σε καταστάσεις που ο Ολυμπιακός κυνηγάει, είτε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού είτε και πριν την έναρξή του, δύο ποδοσφαιριστές που επιτίθενται κατά μέτωπο είναι πολύτιμοι.

Στην ουσία του, το ποδόσφαιρο που ο Ολυμπιακός έπαιξε απέναντι σε μία ομάδα που έμοιαζε πιο γρήγορη και πιο έντονη στη δράση της, όταν είχε την μπάλα στην κατοχή της, ήταν αποτελεσματικό. Έκανε, έστω και με την ευλογία των ‘δράκων’, παραπάνω κατοχή, επεδίωξε και κέρδισε στημένα, δεν σταμάτησε να ψάχνει τον έναν και αργότερα τους δύο επιθετικούς μέσα στην περιοχή. Είχε τις στιγμές του για την ισοφάριση. Κράτησε το παιχνίδι ρευστό, αν και δεν έδειξε να αντιστρέφει το ρυθμό του, πιθανώς επειδή δεν μπορούσε, ίσως διότι δεν χρειαζόταν.

Φεύγει από την Πορτογαλία γνωρίζοντας ότι δεν γινόταν να κάνει πολλά παραπάνω. Ξέρει ότι σε Μάντσεστερ και Φάληρο με τη Σίτι δεν θα βρει τέτοια διαστήματα. Και ελπίζει η Μαρσέιγ να μην πάρει πόντους απέναντι στην Πόρτο. Ώστε στη Μασσαλία, την πέμπτη αγωνιστική, να παίξει για το Europa League και, αν είναι τυχερός, να δημιουργήσει μια κάποια αίσθηση πρόκρισης για τη φάση των ’16’.