Το πιο μεγάλο πλεονέκτημα του Ολυμπιακού δεν είναι μόνο ο Ελ Αραμπί

Ο Ολυμπιακός δεν παίζει καλά. Ή μάλλον, δεν έχει μεγάλη διάρκεια στα καλά διαστήματά του μέσα στο γήπεδο και δεν χρειάζεται ξανά να αναφέρουμε τους λόγους. Ξεκινούν από την έλλειψη προετοιμασίας, συνεχίζουν στο θέμα της ταχύτητας που έχασε από τα άκρα και καταλήγουν σε προβλήματα με κορονοϊό και τραυματισμούς. Ακόμη κι έτσι όμως, η διαφορά από τις υπόλοιπες ομάδες του πρωταθλήματος είναι μεγάλη.

Πόσο μεγάλη; Όσο λέει και το 3-0 κόντρα σε μια από τις βασικές διεκδικήτριες του τίτλου. Όσο υπαγορεύει το +11 από την ΑΕΚ και το +7 από τον ΠΑΟΚ, των δυο τελευταίων ομάδων οι οποίες πήραν τον τίτλο στη Super League Interwetten. Κι αν υποθέσουμε ότι ο 2ος Άρης, νικώντας μάλιστα σήμερα τη Λαμία, πλησιάζει στο -3, θυμίζουμε ότι στη Θεσσαλονίκη κόντρα στους “κιτρινόμαυρους” οι πρωταθλητές είχαν νικήσει με τα δυο γκολ του Ανδρέα Μπουχαλάκη (2-1), σε μια πολύ πειστική εμφάνισή τους τον περασμένο Νοέμβριο.

Ναι, δεν ήταν για να λήξει 3-0 το ματς στο ‘Γεώργιος Καραϊσκάκης’, αν σκεφτούμε ότι το 2ο γκολ του Ολυμπιακού μπήκε στη στιγμή που η ΑΕΚ είχε ανεβάσει στροφές κι έχανε μια μοναδική ευκαιρία (σε δυο… χρόνους) με τον Πέτρο Μάνταλο. Αμέσως μετά, η κωμική αντίδραση ολόκληρης της “κιτρινόμαυρης” άμυνας σε ένα στημένο του Ματιέ Βαλμπουενά επέφερε το 2ο γκολ του Γιουσέφ ελ Αραμπί.

Είναι αντίστοιχη ενός 3-0 η διαφορά του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ, παρά τις όποιες αδυναμίες δείχνει φέτος ο πρωταθλητής. Παραμένει μια συμπαγής ομάδα, που προσπαθεί να παίξει ορθόδοξο ποδόσφαιρο, δείχνει να έχει κάποιο σχεδιασμό ανάπτυξης μέσα στο γήπεδο και παίρνει σημαντικές βοήθειες από τις χαρισματικές προσωπικότητες που διαθέτει στην ενδεκάδα του.

Γκολ σαν να εκτελεί βολές ο Ελ Αραμπί

Ο Ελ Αραμπί, ας πούμε. Τέσσερις φορές τον ένιωσε η ΑΕΚ μέσα στην περιοχή της. Σκόραρε στις δυο. Την πρώτη, με την ωραία κεφαλιά από την εξίσου ωραία σέντρα του Γιαν Εμβιλά, που ο Παναγιώτης Τσιντώτας δεν μπόρεσε να αποτρέψει (έπρεπε λέει να είναι ένα βήμα πιο πίσω, δεν νομίζουμε ότι ένα τέτοιο χτύπημα με το κεφάλι αφήνει πολλά περιθώρια στον τερματοφύλακα) και τη δεύτερη όταν πήρε το ριμπάουντ από το αμυντικό αλαλούμ της ΑΕΚ και έστειλε την μπάλα πολύ εύκολα στον στόχο. Στις άλλες δυο, αστόχησε στην ωραία συρτή σέντρα του Χοσέ Χολέμπας και δεν πρόλαβε την πάσα του Βαλμπουενά. Τη δουλειά του και τη διαφορά την έκανε ο Ελ Αραμπί, που εντός των ελληνικών συνόρων δεν έχει αντίπαλο, σκοράρει κατά βούληση κι έχει ποσοστά ευστοχίας καλού σουτέρ ελεύθερων βολών στο μπάσκετ.

Ο Πέδρο Μαρτίνς, ακόμη ένας λόγος που κάνει τη διαφορά του Ολυμπιακού σε σχέση με τους διώκτες του (την ώρα που όλοι έχουν αλλάξει προπονητή, οι “ερυθρόλευκοι” συνεχίζουν με τον Πορτογάλο που ξέρει, πλέον, την ομάδα και το πρωτάθλημα απ’ έξω και ανακατωτά), βλέπει σιγά-σιγά να προσθέτει και όπλα που του έλειπαν το προηγούμενο διάστημα. Θα του χρειαστούν περισσότεροι παίκτες, λόγω και του βεβαρυμμένου προγράμματος που άρχισε ήδη.

Ο Μπρούμα παίρνει ρόλο βασικού, δείχνει ότι διαθέτει ποιότητα και το ζητούμενο είναι να σταθεροποιήσει την απόδοσή του ώστε να αποτελέσει σημείο αναφοράς της “ερυθρόλευκης” ενδεκάδας. Το ντουέτο με τον Κώστα Φορτούνη από τη δεξιά πλευρά στο 1ο ημίχρονο του κυριακάτικου ματς ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Μπορεί να μην έβγαλε τρομερές και φοβερές συνεργασίες, ωστόσο είναι φανερό ότι αν βρεθεί η χημεία, θα έχουμε και “ωραία πράγματα”.

Μπήκε επίσης στην εξίσωση και ο Βαλμπουενά. Ο Γάλλος, παρά την αρκετά μεγάλη αποχή του, έδειξε το ίδιο… ορεξάτος για να παίξει μπάλα, να βγάλει φάσεις, να δημιουργήσει κι ο ίδιος, όπως στη στιγμή που στο τέλος του ματς πήρε το πέναλτι από τον Σιμόες. Η επιστροφή του με γκολ ήταν το μήνυμα του βετεράνου που παίζει με την ορμή ενός 20χρονου. Το χάρηκε ιδιαίτερα και στο twitter:

Η αντικατάσταση του απρόθυμου να παίξει στην Ελλάδα Ρούμπεν Βινάγκρε με τον Όλεγκ Ρέαμπτσιουκ για το αριστερό άκρο της άμυνας είναι επίσης μια κίνηση θωράκισης του ρόστερ, ώστε πράγματι ο Ολυμπιακός να έχει πολλές λύσεις, βρίσκοντας έτσι και τη φρεσκάδα, η οποία σίγουρα του λείπει.

Η φρεσκάδα και ο αδύναμος δεύτερος στόπερ

Το ζήτημα της διάρκειας είναι κάτι που έρχεται από το καλοκαίρι. Η απουσία προετοιμασίας ξεφουσκώνει γρήγορα τον Ολυμπιακό, που δεν μοιάζει να έχει δύναμη να αυξήσει τους ρυθμούς του, κουράζεται γρήγορα, μοιάζει να πατάει χειρόφρενο όταν βάζει ένα γκολ. Θα το λύσει ο Μαρτίνς με την πρόσθεση ακόμη 2-3 ποδοσφαιριστών στο βασικό σχήμα; Μπορεί να πηγαίνει κόντρα στη φιλοσοφία του (πέρσι, για παράδειγμα, δεν άλλαζε σχεδόν ποτέ την ενδεκάδα του) τώρα όμως θα πάει σε λογικό ροτέισον.

Ο Γιώργος Μασούρας ή ο Χιλάλ Σουντανί, που δεν έπαιξαν με την ΑΕΚ, είναι λογικό να υπάρχουν στο μυαλό του προπονητή για έξτρα λύσεις, ενώ αν επιστρέψει υγιής ο Αχμέντ Χασάν, τότε θα υπάρχει και δεύτερος φορ, ώστε να μη χρειάζεται έκτακτη προσθήκη.

Εκεί που δεν φαίνεται να βγαίνει άκρη είναι με το δεύτερο στόπερ. Όσο ασόβαρος ήταν ο Παπ Αμπού Σισέ στο ΟΑΚΑ, άλλο τόσο ήταν ο Ουσεινού Μπα στο ‘Γεώργιος Καραϊσκάκης’. Μέχρι και την μπάλα λίγο έλειψε να σκάσει, με τις άτσαλες επεμβάσεις του, ο παρτενέρ του Ρούμπεν Σεμέδο, κάτι που έχει σαν αποτέλεσμα ένα γενικότερο εκνευρισμό σε στιγμές που χρειάζεται το ακριβώς αντίθετο. Ποδοσφαιρική ψυχραιμία.

Ο Μαρτίνς ξέρει ότι έτσι θα πορευτεί μέχρι το τέλος της χρονιάς, ελπίζοντας ότι σε κάποια στιγμή ένας από τους δυο θα βρει την ισορροπία του και θα μπορέσει πράγματι να γίνει ένας αξιόπιστος στόπερ, που δεν θα κόβει όπως-όπως, αλλά θα είναι και εργαλείο στην κυκλοφορία της μπάλας.

Το πλεονέκτημα του Πορτογάλου προπονητή είναι ότι ο Ολυμπιακός, ακόμη κι έτσι, με αστάθεια στα μετόπισθεν και όχι μεγάλα διαστήματα που είναι ανώτερος πάνω στο χορτάρι, υπερέχει όλων των αντιπάλων του, κερδίζει, άρα έχει και την άνεση χρόνου να ρυθμίσει τις λεπτομέρειες. Την ώρα που οι συνάδελφοί του ψάχνονται, αυτός γνωρίζει πολύ καλά τι ακριβώς χρειάζεται για να συνεχίσουν οι “ερυθρόλευκοι” να βρίσκονται σε αυτήν την απόσταση ασφαλείας

Σίγουρα, καμιά ομάδα δεν πήρε το πρωτάθλημα από τον Γενάρη. Ο δρόμος μέχρι να τελειώσει το πρωτάθλημα είναι πολύς. Πιο εύκολο είναι, ωστόσο, ο Ολυμπιακός να γίνει ακόμη καλύτερος, παρά να τον φτάσουν οι βασικοί αντίπαλοι και να μπορέσουν να τον απειλήσουν πραγματικά και όχι μόνο με λόγια…