Το ‘κανένα σχέδιο’ της ΑΕΚ είναι αδύνατον και να επικοινωνηθεί

Από το ‘Η ΑΕΚ επέστρεψε στο 2018 και αυτό είναι πολύ καλό‘ μέχρι το ‘Η ΑΕΚ είναι πρωταθληματική αλλά δεν το κατάλαβε‘ μεσολάβησε μία περίοδος που ο Μανόλο Χιμένεθ έστρωσε, αγωνιστικά, τους ‘κιτρινόμαυρους’, βάζοντάς τους σε ανταγωνιστική τροχιά. Από το “η ΑΕΚ έφυγε νικήτρια από την έδρα του Άρη όχι γιατί της έκατσε το παιχνίδι, αλλά γιατί το διεκδίκησε και το πήρε” που γράφτηκε στις 15 Γενάρη, έπειτα απ’ το διπλό στο ‘Κλεάνθης Βικελίδης’, μέχρι το εμφατικό διπλό του Άρη μέσα στο ΟΑΚΑ, μεσολάβησε μία ΑΕΚ που είναι καθαρά του Χιμένεθ. Με τα υπέρ και τα κατά.

Τα υπέρ είναι η ΑΕΚ που είδαμε στην έδρα του Άρη. Με Ζίγκα Λάτσι, με Θεοδόση Μαχαίρα και με πρωταθληματική ψυχή. Τα κατά είναι η φοβική ΑΕΚ που παρουσιάστηκε το βράδυ της Κυριακής με Χρήστο Αλμπάνη και χωρίς Πέτρο Μάνταλο και Μουαμέρ Τάνκοβιτς. Είναι ο ίδιος προπονητής και στα δύο παιχνίδια, είναι ελάχιστο το χρονικό διάστημα ανάμεσα στα δύο ντέρμπι για να πεις ότι έχει γίνει ο κακός χαμός κι η ΑΕΚ ‘ναυάγησε’. Κι όμως, η ΑΕΚ ‘ναυάγησε’. Όχι μόνο κόντρα στον Άρη, αλλά γενικά στα τελευταία παιχνίδια. Έτσι ξαφνικά. Όπως έτσι ξαφνικά ‘ναυάγησε’ με τον Μάσιμο Καρέρα, όπως έτσι ξαφνικά πήρε τα πάνω της με τον Χιμένεθ, καλύπτοντας το χαμένο έδαφος. Όπως ξαφνικά έφυγε ο Ίλια Ίβιτς, προσελήφθη ο Παναγιώτης Κονέ, όπως, τέλος πάντων, ξαφνικά γίνονται όλα σε τούτο τον οργανισμό.

Η ΑΕΚ, σαν οντότητα και σαν διοίκηση, χάνει τις ‘ζωές’ της και πλέον βρίσκεται απέναντι από τον κόσμο. Το κρύο-ζέστη κάποια στιγμή δεν αντέχεται και τα άλλοθι στερεύουν. Η Ένωση κινήθηκε στην απόλυτη μετριότητα κατά το μεταγραφικό παζάρι που ολοκληρώθηκε προ ημερών, μπήκε στην εξίσωση και το θέμα του Μάρκο Λιβάγια και έδεσε το γλυκό. Σε αυτά, προσθέστε τις εμμονές του Χιμένεθ σε περιπτώσεις όπως αυτή του Αλμπάνη και θα καταλάβετε γιατί αυτή η ομάδα είναι τόσο βυθισμένη στην εσωστρέφεια και γιατί, σε τελική ανάλυση, θα ζει με τα δικά της λάθη, με τις δικές της τρικλοποδιές.

Το βράδυ της Κυριακής έχασε ένα ματς που θεωρητικά θα της έδινε πολλά η νίκη. Θεωρητικά, επίσης, δεν μπήκε στο παιχνίδι να παίξει. Ουσιαστικά μπήκε, αλλά φοβισμένη. Σαν να αποδεχόταν τη μοίρα της, σαν να ήξερε από πριν ότι δεν έχει τις απαντήσεις στα προβλήματα που θα της βάλει ο Άρης. Ψυχολογία λέγεται αυτό και φαίνεται ότι η ΑΕΚ πάσχει (και) σε αυτό. Και το περίεργο είναι ότι φαίνεται να αντιμετωπίζει τα… ψυχολογικά της, αφού πρώτα προηγήθηκε μία περίοδος ανοδικής πορείας, δίχως παθογένειες και με πολλά πρωταθληματικά χαρακτηριστικά στο παιχνίδι της. Έκτοτε, όμως, άλλαξαν πολλά και κυρίως το μομέντουμ.

Ακόμα και η ΑΕΚ της περασμένης αγωνιστικής κόντρα στον ΟΦΗ στο Ηράκλειο, δεν ήταν ΑΕΚ του Χιμένεθ. Ήταν μία ομάδα που έπαιξε κόντρα σε μία χειρότερή της και ΔΕΝ γινόταν να μην πάρει αυτό το παιχνίδι. Τι γίνεται, όμως, όταν παίζει με ομάδες καλύτερες από αυτήν; Τέτοια ήταν ο Άρης. Όχι στο σύνολό του, αν και αυτό πλέον τίθεται εν αμφιβόλω, αλλά στο γήπεδο, στον καθρέπτη. Ο Άρης μπήκε στο ΟΑΚΑ γνωρίζοντας τι θέλει και πώς θα το πάρει. Λίγες μέρες νωρίτερα, στο γήπεδό του και κόντρα στον ίδιο αντίπαλο, συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Τι άλλαξε και διαφοροποιήθηκαν οι δύο ομάδες. Ο μεν Άρης δούλεψε (όσα κι αν καταλογίζουν στον σύλλογο, άπαντες παραδέχονται ότι ο Άκης Μάντζιος δουλεύει), ενώ η ΑΕΚ βυθίστηκε στα προβλήματα που η ίδια γεννάει. Και αυτό θα παραμένει το τρομερό με τους ‘κιτρινόμαυρους’. Κάθε φορά, κάθε χρονιά, κάθε περίοδο, θα πρέπει να ζουν και με αυτό, να αντιμετωπίζουν τους ‘κακούς δαίμονες’, να αντιμετωπίζουν την ερασιτεχνική διαχείριση των πραγμάτων.

Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Η ΑΕΚ πρέπει πρώτα να λύσει τα εσωτερικά θέματα, για να μπορεί να ασχοληθεί και με τα αγωνιστικά. Αυτά ξεπερνούν ακόμα και τις όποιες εμμονές του Χιμένεθ. Δεν έγινε ξάφνου κακός προπονητής ο Ισπανός, αλλά όταν η ΑΕΚ είναι ‘πληγωμένη’ σε πολλούς τομείς, τότε τα μειονεκτήματα του προπονητή της φαίνονται πιο καθαρά.

Όταν τελειώσει η χρονιά, απαιτείται απολογισμός. Όχι αντίστροφη μέτρηση για το πότε θα μπει στο νέο γήπεδο (αυτό ας σταματήσει να μπαίνει στην εξίσωση σε κάθε κρίση), αλλά αντίστροφη μέτρηση για το πότε η ΑΕΚ θα πάψει, επιτέλους, να ‘ναυαγεί’ προτού καν πλεύσει προς τον όποιο στόχο της. Το παγόβουνο θα είναι πάντοτε εκεί, καιρός είναι να αλλάξει το σενάριο και ο ‘Τιτανικός’ να διαλέξει άλλο δρόμο. Αυτό θα το ορίσει μόνο ο ‘καπετάνιος’.