Το καλύτερο που μπορούσε δεν ήταν αρκετό για τον ΠΑΟΚ

Μοιάζει κάπως επιφανειακό, ενδεχομένως ρηχό, αλλά στην περίπτωση του δοκαριού του Χρήστου Τζόλη στις καθυστερήσεις του εξ αναβολής παιχνιδιού για την 6η αγωνιστική της Super League Interwetten, είναι όλη η αλήθεια απογυμνωμένη: η μπάλα πάει μέσα, ο ΠΑΟΚ πανηγυρίζει μια νίκη… θεόρατου ψυχολογικού αναστήματος με απίθανο γκολ, παίρνει αυτό που του αξίζει από το παιχνίδι και αντιμετωπίζει τη νέα πραγματικότητα αλλιώς. Με 7 βαθμούς από την κορυφή και μια ανάσα για το δύσκολο πρόγραμμα. Η μπάλα πάει στο δοκάρι, μένει το 1-1 και, προϊόντος του χρόνου, η συζήτηση μετατίθεται: το “αν πήγαινε μέσα”, που ήταν το κεντρικό θέμα, μετατρέπεται σε “τι άλλο μπορούμε να κάνουμε;”

Στην πραγματικότητα, τίποτα. Ο Πάμπλο Γκαρσία κράτησε το 18χρονο (για ακόμα λίγες παραστάσεις) παίκτη του στον πάγκο, χαλώντας την πληροφορία του σκάουτινγκ ριπόρτ για τις νουθεσίες στον… Ραφίνια προκειμένου να τον αντιμετωπίσει και έβαλε στη θέση του τον Τόμας Μουργκ, προκειμένου να μην υπάρξει η ίδια πρόβλεψη με τα προηγούμενα παιχνίδια του. Ξεκίνησε τον Μίκαελ Κρμέντσικ, ο οποίος ήταν εξαιρετικά ορεξάτος ως αλλαγή στο ματς με τον Βόλο, για να αξιοποιήσει, όχι μόνο την ικανότητά του στο ψηλό παιχνίδι αλλά και την ταχύτητά του, η οποία τον διαχωρίζει από τον, ελαφρώς πιο αποτελεσματικό στην επαφή με την μπάλα ανά γκολ, Κάρολ Σβιντέρσκι.

Συνέχισε να μελετά πώς πρέπει να εκτελούνται οι στημένες φάσεις και στηρίχθηκε, ουσιαστικά, στη δουλεμένη κομπίνα στο πρώτο δοκάρι. Εμπιστεύθηκε τον Αμρ Ουάρντα ως προωθημένο, με τη δουλειά του δηλαδή να προσομοιάζει εκείνη στο ματς με τους Θεσσαλούς και δημιούργησε, με αυτόν τον επιπλέον παίκτη, ρήγματα στην άμυνα. Η δεύτερη κατοχή από εκτέλεση κόρνερ έκανε τον Αιγύπτιο πολιορκητικό κριό ακριβώς στη μέση της περιοχής, και έδωσε την ευκαιρία στον Σβέριρ Ίνγκασον να πάρει το ‘ριμπάουντ’, για να βάλει τον ΠΑΟΚ μπροστά στο σκορ.

Το κυριότερο: κράτησε τον Ολυμπιακό σε μία τελική προσπάθεια σε όλο το 2ο ημίχρονο. Είχε 5 στο 1ο, μεταξύ αυτών 3 στην ίδια φάση, το δοκάρι του Γιαν Εμβιλά.

Και, τελικά, δεν νίκησε σε αυτό το ματς.

Δεν νίκησε για δύο σημαντικούς λόγους. Επειδή ο Κώστας Φορτούνης μπορεί να βγάλει τουλάχιστον μία μεγάλη μπαλιά σε ένα ματς, ανεξαρτήτως αν η ομάδα του παίζει καλά και διότι δέχεται γκολ σε κάθε παιχνίδι έπειτα από τις 6 Δεκεμβρίου. Το όλον, 6 διαδοχικά ματς. Εκτός αν νομίζει κάποιος ότι αν ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης είχε εμπιστοσύνη στην αμυντική λειτουργία εν τω συνόλω, θα δίσταζε να κάνει την έξοδο και θα έδινε τον ελάχιστο χρόνο που ο Ουσεϊνού Μπα χρειαζόταν, ώστε να παρασύρει απαξάπαντες ως οδοστρωτήρας και να βάλει το γκολ της ισοφάρισης.

Το παιχνίδι αυτό για τη λειτουργικότητα του κλαμπ ήταν κομβικό. Υπάρχει μια κρυφή ικανοποίηση: ο Ολυμπιακός δεν νίκησε σε ένα γήπεδο που πέρυσι είχε ‘2 στα 2’ κι η ανωτερότητα του ‘δικέφαλου’ ήταν σχετικά εμφανης, αλλά πάλι η διαφορά παρέμεινε στους 10 βαθμούς, οπότε όποιο αφήγημα για διεκδίκηση του πρωταθλήματος, αν επρόκειτο να εμφανιστεί, παραπέμπεται στις καλένδες και μόνο η ζωή θα δείξει αν θα ξεμυτίσει σε κάποια περίπτωση φέτος. Πρόκειται, όμως, για μία περίπτωση που ο προπονητής παίρνει καλό βαθμό, διότι έπραξε τα δέοντα, έστυψε το μυαλό του, ασχολήθηκε. Η απώλεια προήλθε από αμυντική ανικανότητα, κυρίως σε μια φάση που, λόγω της κατάστασης, ο Ολυμπιακός έχει δουλέψει κι έχει πάρει γκολ και βαθμούς. Τα στημένα μοιάζουν με την πραγματικότητα του κορονοϊού περισσότερο, αν και από την αρχή της περυσινής σεζόν οι ‘ερυθρόλευκοι’ έδειξαν να στηρίζονται κατά κόρον σε αυτά, αποσβένοντας, τώρα που χρειάζεται, το προβάδισμα αυτής της δουλειάς.

Το πρόβλημα είναι ότι ο ΠΑΟΚ δεν πρέπει να έχει απώλειες από εδώ και πέρα, τουλάχιστον πριν από το παιχνίδι στο ‘Γεώργιος Καραϊσκάκης’. Το πρόγραμμα με ΟΦΗ στην Κρήτη και ΑΕΚ μέσα είναι κόλαφος, ενώ με τον Ολυμπιακό θα ξαναπαίξει Τετάρτη, την τελευταία του Ιανουαρίου, για εμβόλιμη αγωνιστική. Οπότε η διαδικασία θα είναι επώδυνη, καθώς τα δύο παιχνίδια που μεσολαβούν αποκτούν χαρακτήρα ‘do or die’, όχι τόσο σε ό,τι αφορά τους στόχους της σεζόν, καθώς η 2η θέση θα είναι ούτως ή άλλως στην εμβέλειά του, όσο στην ατμόσφαιρα γύρω από και μέσα στην ομάδα. Αυτός ήταν κι ο λόγος που η ανάταση ηθικού θα ήταν ευλογία για τον Γκαρσία. Στη… βαθμοθηρική διάσταση, το να πάει με 10 βαθμούς λιγότερους στο Φάληρο δεν θα ήταν τόσο κακό, αν είχε πάρει το ματς στην Τούμπα, αφού θα είχε δημιουργήσει εστίες αισιοδοξίας. Τώρα, η απόσταση μπορεί να είναι μεγαλύτερη κι η αντιπαραβολή ισχνή.

Από την άλλη μεριά, η απόδειξη των ικανοτήτων οσάκις φέρνει χαλάρωση, αφού παρατέθηκε. Και ο ΠΑΟΚ του Γκαρσία είναι αναγκασμένος να δουλεύει για να αποφεύγει την τοξικότητα των παρεμβάσεων, που ‘δείχνουν’ τους παίκτες απογοητευμένους και το τεχνικό επιτελείο ανίκανο να κοινωνήσει αυτό που θέλει και κυρίως να εδραιωθεί μέσα από την εμπιστοσύνη των ποδοσφαιριστών. Κι αν είναι δύσκολο να αποκληθεί δελφίνος του τίτλου ο ΠΑΟΚ σε ένα σεβαστό πλαίσιο, θα ήταν πιο εύκολο να γίνεται λόγος για μία φρέσκια ομάδα, η οποία θα έχει όλα τα εχέγγυα, με μόλις δύο χρόνια να μεσολαβούν από την τελευταία κατάκτηση του πρωταθλήματος, όχι στο ασαφές μέλλον να εγείρει πραγματικές αξιώσεις, ώστε να μη χρειαστεί να μεσολαβήσει ένα πελώριο διάστημα, όπως έγινε την αμέσως προηγούμενη φορά.