Το ‘do or die’ ντέρμπι με την ΑΕΚ ταιριάζει καλύτερα στον Παναθηναϊκό
Ένα βήμα εμπρός και δύο πίσω για τον Παναθηναϊκό, ο οποίος στο παιχνίδι που κλήθηκε να παίξει ποδόσφαιρο και όχι να διαχειριστεί ενα υπέρ του σκορ, δεν κατάφερε να ανταποκριθεί. Τώρα μπροστά του υπάρχει το ντέρμπι 'τίτλου' απέναντι στην ΑΕΚ.
Δεν άξιζε να χάσει αυτό το ματς. Εδώ αρχίζει και κανονικά εδώ θα έπρεπε να τελειώσει το κείμενο. Ο Παναθηναϊκός πήγε στο Αγρίνιο με τον ‘αέρα’ των συνεχόμενων νικών, αλλά και την (κακή) παρένθεση της ήττας στο κύπελλο από τον ΠΑΣ Γιάννινα. Γι αυτήν αποδόθηκαν συγκεκριμένες ευθύνες, αλλά και η διαπίστωση ότι οι ‘πράσινοι’ δεν αντέχουν τον ρόλο του φαβορί. Το βράδυ της Δευτέρας, ο Παναθηναϊκός πάλι δεν τον άντεξε, για ένα ημίχρονο. Στο δεύτερο έπαιξε κανονικά, απείλησε κανονικά, κανονικά θα είχε ισοφαρίσει αν δεν ήταν ο Μελίσσας και αν δεν είχε προκύψει ο τραυματισμός του Κνετ από μία… μπριζόλα. Όλος ο σουρεαλισμός σε ένα παιχνίδι, όλα στραβά για τον Παναθηναϊκό που έχασε. Ξανά.
Αυτό το ‘ξανά’ είναι που φέρνει έναν κάποιο προβληματισμό. Η δεύτερη σερί ήττα που φαντάζει ως πισωγύρισμα τουλάχιστον ως προς την ψυχολογία. Αυτός είναι ο φόβος. Και επειδή το παρελθόν του Παναθηναϊκού είναι τέτοιο, αν αρχίσει η κατηφόρα δεν σταματά, το ερώτημα που γεννάται αφορά το πώς θα διαχειριστεί αυτά τα δύο αποτελέσματα. Και δη εκείνο στο Αγρίνιο.
Αλλά, για να επανέλθουμε στα της πρώτης παραγράφου, ο Παναθηναϊκός δεν άξιζε να χάσει. Ή τουλάχιστον να μην κερδίσει. Ναι, δεν άξιζε να κερδίσει τον ΟΦΗ, ίσως δεν άξιζε να κερδίσει τον Ολυμπιακό, ας βάλουμε μέσα και το διπλό με τον Άρη. Τώρα, που έπαιξε διαφορετικά και αναγκάστηκε να μπει σε μία διαδικασία διεκδίκησης της ανατροπής και όχι διαφύλαξης του σκορ όπως έκανε στα προηγούμενα ματς, ήταν καλύτερος, αλλά τα έκανε μούσκεμα.
Είναι κι αυτό το ρημάδι το πρώτο ημίχρονο που με κατοχή στο 62% δεν κάνεις μία τελική της προκοπής. Πώς να ζητήσεις, από την άλλη, κάτι διαφορετικό από το τελικό αποτέλεσμα όταν για ένα ημίχρονο είσαι σε άλλο γήπεδο; Εξ ου οι δηλώσεις του Λάζλο Μπόλονι, ο οποίος μπορεί να έχει πολλά στραβά, δεν είναι όμως από αυτούς που ψάχνουν δικαιολογίες. Δεν είχε ρεαλισμό η ομάδα του, είπε και αυτό είναι το αυτονόητο. Ο ρεαλισμός φέρνει το γκολ και ο Παναθηναϊκός δεν το βρήκε. Ουδείς θα θυμάται ότι στο δεύτερο μέρος οι ‘πράσινοι’ έχασαν τα άχαστα, άπαντες όμως θα θυμούνται, στο τελικό ταμείο, ότι αν χαθεί η δεύτερη θέση που με τόσο κόπο έφτασε να τη διεκδικεί κάνοντας πορεία πρωταθλητισμού από τον Γενάρη και μετά, θα φταίει αυτό το ματς.
Η μεγάλη πρόκληση, πλέον, είναι το κυριακάτικο ντέρμπι κόντρα στην ΑΕΚ. Όχι γιατί είναι το ματς… τίτλου (όπου τίτλος η δεύτερη θέση), αλλά είναι το ματς που θα φανεί αν ο Παναθηναϊκός του Μπόλονι έμαθε να διαχειρίζεται τις στραβές καταστάσεις. Μέχρι τώρα τον βλέπαμε να έχει μάθει να κερδίζει, τη δεδομένη χρονική στιγμή όμως το άλλο είναι πιο σοβαρό. Και θα δείξει τον χαρακτήρα της ομάδας και το πόσο καλά κρύβει τα όποια προβλήματα πίσω από τα αποτελέσματα. Το οξύμωρο, βέβαια, είναι ότι απέναντί θα έχει μία ομάδα που μοιάζει με τον Παναθηναϊκό προ Ιανουαρίου. Ευκαιρία, λοιπόν, να δει κατάματα αυτό που λέμε ‘κοίτα πώς ήμουν…’.
