Το μπουγέλο στον Γιατρά και τα ερωτήματα Παναθηναϊκού και ΑΕΚ

Το πρώτο Σούπερ Καπ που διοργανώθηκε στην Ελλάδα (με αυτή τη μορφή, γιατί είχε γίνει και ένα Παναθηναϊκός-Άρης παλαιότερα, αν δεν κάνουμε λάθος) βρήκε τον Προμηθέα να πανηγυρίζει το παρθενικό τρόπαιο της ιστορίας του. Η ομάδα της Πάτρας έγινε η πρώτη από την περιφέρεια που κερδίζει ένα τίτλο στο μπάσκετ. Δικαίως θα λέγαμε, αν αναλογιστούμε ότι διεκδίκησε κάτι παρόμοιο τόσο πέρσι όταν έπαιξε στον τελικό του Κυπέλλου με την ΑΕΚ, όσο και πρόπερσι στη σειρά των τελικών του πρωταθλήματος κόντρα στον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ.

Αν μια επαρχιακή πόλη δικαιούταν ένα τέτοιο παράσημο στο μπάσκετ σίγουρα αυτή είναι η Πάτρα. Ο Προμηθέας είναι ο άξιος συνεχιστής της παράδοσης του Απόλλωνα, ο οποίος το 1997 είχε φτάσει μια ανάσα πριν πάρει το Κύπελλο Ελλάδας από τον Ολυμπιακό. Ο Δημήτρης Παπανικολάου, όμως, με ένα σουτ στην εκπνοή είχε κόψει τα φτερά των Πατρινών δίνοντας τη νίκη στους ‘ερυθρόλευκους’ (80-78). Είκοσι τρία χρόνια αργότερα οι Αχαιοί, με μια άλλη πλέον ομάδα να τους εκπροσωπεί, μπορούν να πανηγυρίσουν.

Γιασάν του Μάκη του Γιατρά, του σπουδαίου κόουτς που παρουσιάζει και φέτος μια σπουδαία ομάδα με όσα υλικά έχει στη διάθεσή του. Με λιγότερο μπάτζετ από τα προηγούμενα χρόνια, αλλά την ίδια συνταγή. Ξένους που ξέρουν τι πρέπει να κάνουν μέσα στο γήπεδο (νέα αποκάλυψη ο Ίαν Μίλερ προερχόμενος από τη Γαλλία, ένας σπουδαίος σκόρερ τον οποίο είχε και πριν από χρόνια στην Αστάνα, ο Ηλίας Παπαθεοδώρου) αλλά και ένα σωρό Έλληνες, οι οποίοι απαλλαγμένοι από το άγχος των ‘αιωνίων’ (και της … ΑΕΚ) παίζουν μια χαρά.

Η εμφάνιση του Μιχάλη Λούντζη ήταν η πιο ελπιδοφόρα είδηση όλου του διημέρου, γιατί ένα παιδί που ταλαιπωρήθηκε με σοβαρούς τραυματισμούς επιστρέφει υγιής και κυρίως με πολλή δουλειά όλο το καλοκαίρι για να γίνει καλύτερος. Μαζί του ο Δημήτρης Αγραβάνης κι ο Χάρης Γιαννόπουλος (αυτός ο ιδιοφυής και χαρισματικός σκόρερ που σουτάρει τρίποντα λες και παίζει … ντραμς), ο Ανδρέας Χριστοδούλου, ο Λευτέρης Μαντζούκας και οι υπόλοιποι, χάρηκαν με την ψυχή τους το τρόπαιο του Σούπερ Καπ.

Το ίδιο και ο κόουτς Γιατράς χάρηκε και το… μεγαλοπρεπές μπουγέλο που του επιφύλαξαν on line οι παίκτες του (Έλληνες και ξένοι) αποθεώνοντας τον βεβαίως, μετά τη λήξη του τελικού κόντρα στο Περιστέρι!

Στον μικρό τελικό ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ νίκησε την ΑΕΚ και τουλάχιστον έδειξε να διάβασε τα μαθήματά του, αν και τα ερωτηματικά μια εβδομάδα πριν από την έναρξη της Euroleague, όπου τον περιμένει η Χίμκι στη Μόσχα (σε ένα ταξίδι πολύ δύσκολο με τις συνθήκες πανδημίας) εξακολουθούν να είναι περισσότερα από τα όποια στάνταρ έχει δείξει η ομάδα του Γιώργου Βόβορα. Το ίδιο, φυσικά, ισχύει για την Ένωση, κυρίως γιατί σε λίγες μέρες μπαίνει στη διαδικασία να διεκδικήσει τον τίτλο στο Basketball Champions League. Θα λέγαμε, μάλιστα, ότι για τον Δικέφαλο αυτό το φάιναλ-έιτ, ενδεχομένως να την αποπροσανατολίσει για το ποιος είναι εν τέλει ο πραγματικός στόχος της μέσα στη σεζόν.

Προφανώς είμαστε ακόμη στο ξεκίνημα της χρονιάς, πολλά πράγματα μπορούν να διορθωθούν στη διαδρομή της, μπορεί να αλλάξουν και πρόσωπα (ειδικά στην ΑΕΚ, η οποία άλλωστε συνηθίζει να διαφοροποιεί το σχεδιασμό της) θα συμφωνήσετε ωστόσο ότι βλέποντας τις δυο ομάδες (να παίζουν μάλιστα στον μικρό τελικό) περισσότερα ήταν τα όχι, από τα ναι, που μπορεί κανείς να εισπράξει στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.

‘Πράσινο’ πρόβλημα στον άσο

Ξεκινάμε με τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ. Η παρουσία δυο εξαιρετικών σκόρερ (Νεμάνια Νέντοβιτς-Μάρκους Φόστερ) είναι ένα σήμα κατατεθέν της ομάδας που θέλουν να παρουσιάσουν φέτος οι ‘πράσινοι’. Αλλά την ίδια ώρα το πρόβλημα στη θέση του πόιντ-γκαρντ παραμένει και γίνεται εξόφθαλμα έντονο. Ο Πιέρ Τζάκσον αδυνατεί να ανταποκριθεί στο ρόλο, όχι μόνο λόγω ύψους, αλλά και προς το παρόν όχι… κατανόησης του τι πρέπει να κάνει πάνω στο παρκέ.

Από την άλλη, ο Γιώργος Βόβορας έχει βαφτίσει ποιντ-γκαρντ τον Χάουαρντ Σαντ Ρος. Μέχρι τώρα, ωστόσο, το πείραμα με τον Κουβανό δεν αποδίδει. Ο Σαντ Ρος είναι ένας σπουδαίος φόργουορντ, που μπορεί να κατεβάσει την μπάλα, όχι όμως καθαρόαιμος ‘άσος’. Αν δείτε τις κινήσεις του προσεχτικά, θα καταλάβετε τι εννοούμε. Θυμηθείτε τη φάση στο τέλος του ημιχρόνου με την ΑΕΚ. Στα οκτώ-δέκα δευτερόλεπτα που έπρεπε ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ να κατεβάσει την μπάλα, χρειαζόταν μια πάσα στον Νέντοβιτς, ο οποίος είχε βγει από τα σκριν και περίμενε την μπάλα στη γωνία. Η πάσα του Σαντ Ρος βγήκε εκτός αγωνιστικού χώρου.

Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ λειτούργησε καλύτερα στην επανάληψη με βασικό κουμανταδόρο τον Λευτέρη Μποχωρίδη. Ο Έλληνας πόιντ-γκαρντ συμμάζεψε την ομάδα του, μοίρασε καλά την μπάλα, έπαιξε καλή άμυνα και η ‘τριπλέτα’ με Νέντοβιτς και Φόστερ ήταν εκείνη που ουσιαστικά έδωσε τη διαφορά και στο τέλος τη νίκη κόντρα στην ΑΕΚ.

Ο Βόβορας όμως θέλει τον Σαντ Ρος να είναι όσο το δυνατόν περισσότερη ώρα στο παρκέ γιατί χρειάζεται το αμυντικό του φίλτρο. Το να γίνει όμως έτσι ξαφνικά βασικός στο ‘1’ μοιάζει με μπασκετική υπερβολή.

Μια δυσλειτουργία υπάρχει σίγουρα και στο ‘5’. Ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ δέχθηκε εύκολα πόντους μέσα στο ζωγραφιστό, με τον Γιώργο Παπαγιάννη να μην αποτελεί φόβητρο, τον Ζακ Όγκαστ ακόμη εκτός παιχνιδιού και τον Ντίνο Μήτογλου όχι κλασικό σέντερ-φορ. Κι εδώ συμβαίνει κάτι ανάλογο με τον Σαντ Ρος, Ο Μήτογλου έχει προδιαγραφές για μα παίξει στο ‘4’. Εκεί υποτίθεται ότι θα κάνει και τη μεγάλη καριέρα που πράγματι μπορεί λόγω των προσόντων του. Ξαφνικά μετατοπίζεται στη θέση του σέντερ. Εκτός αν η προσθήκη του Ιαν Βουγιούκα τον επαναφέρει πάλι στην φυσιολογική θέση του.

Ακόμη ένα ζήτημα για τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ είναι ο Άαρον Γουάιτ. Ο Αμερικανός είναι μέχρι στιγμής ‘μηδέν οξέα’, με τον Μπεν Μπέντιλ στον αγώνα εναντίον της ΑΕΚ να του παίρνει το χρόνο και τις προσπάθειες, δίνοντας ριμπάουντ, όγκο και πόντους στο ‘4’. Γενικά ο Βόβορας έχει πράγματα να επιλύσει και κυρίως να δει την ομάδα του να ανταποκρίνεται σε αντιπάλους που βγάζουν ενέργεια. Με το Περιστέρι, μια κατ’ εξοχήν τέτοια ομάδα η οποία σούταρε και με θεότρελα ποσοστά στα τρίποντα το καμπανάκι χτύπησε στα αυτιά του προπονητή του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ, καθώς η αντίπαλος του στην πρεμιέρα της Ευρωλίγκας (Χίμκι) είναι ακόμη πιο τρελή όταν σουτάρει.

Αυτοσκοπός το Κύπελλο για την ΑΕΚ;

Το φάιναλ-έιτ του Champions League στέλνει αναγκαστικά την ΑΕΚ στη διαδικασία μιας μεγάλης πρόκλησης, στο ξεκίνημα της σεζόν. Η κατάκτηση όμως ενός τέτοιου τροπαίου στο ξεκίνημα της σεζόν (ενώ ουσιαστικά είναι αγώνες για το φινάλε της προηγούμενης) δεν είναι εύκολη και ελλοχεύει κινδύνους. Προφανώς όταν παίζεις σε ένα φάιναλ-έιτ μέσα στην έδρα σου, προφανώς και θες να πάρεις το Κύπελλο. Από την άλλη όμως αν δείτε την ΑΕΚ στη δεδομένη χρονική στιγμή θα δούμε δυο διαφορετικές ομάδες.

Την ομάδα που ετοιμάζεται για το BCL και την άλλη που θα παίξει την υπόλοιπη χρονιά. Δεν την βοήθησαν, άλλωστε, και οι τραυματισμοί, πιο πολύ του Μάρκους Σλότερ, ο οποίος ήταν κεντρικό σημείο αναφοράς μέσα στη ρακέτα. Τώρα είναι ο Γιανίκ Μορέιρα, αλλά μοιάζει πολύ μόνος, αφού ουσιαστικά δεν υπάρχει άλλος. Ο Δημήτρης Μαυροειδής δεν μπορεί να παίξει πολύ, ενώ ο Ντάριον Άτκινς μόλις ενσωματώθηκε στην ομάδα και ακόμη μαθαίνει τους συμπαίκτες του. Μοιραία ένα έλλειμμα μέσα στο ζωγραφιστό υπάρχει για τους ‘κιτρινόμαυρους’.

Το να πάρεις ένα παίκτη για να παίξει στο φάιναλ-έιτ είναι θεμιτό, στο τέλος όμως της σεζόν. Όταν βρισκόμαστε στην αρχή, μπορεί να μπερδευτούν άπαντες. Εκτός, βέβαια, αν ο Τάιρις Ράις αποφασίσει τελικά να παραμείνει ως το τέλος. Η αρχική συμφωνία έκανε λόγο για συμμετοχή μόνο στο φάιναλ-έιτ.

Ο Ηλίας Παπαθεοδώρου, πάντως, έχει στα χέρια του μια περιφέρεια την εμπειρία της οποίας δεν την διαθέτουν οι κορυφαίες ομάδες της Ευρωλίγκας: Κιθ Λάνγκφορντ, Νίκος Ζήσης, Τάιρις Ράις, Ματ Λοτζέσκι, ακόμη και ο Νίκος Γκίκας που έρχεται από τον πάγκο είναι εξαιρετικός. Όταν όμως ο αντίπαλος παίξει όπως ο Προμηθέας, τι γίνεται; Όταν δηλαδή βγάλει όλη την ενέργεια που απαιτείται πως θα αντιδράσουν οι έμπειροι, αλλά και με φορτωμένα τα ‘χρονάκια’ στις πλάτες τους παίκτες της ΑΕΚ. Ο Μιχάλης Λούντζης που εντυπωσίασε στον ημιτελικό είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Όπως και οι υπόλοιποι περιφερειακοί του Μάκη Γιατρά.

Ο κόουτς της ΑΕΚ θα πρέπει να έμεινε ικανοποιημένος από τον πάντα πολύτιμο Γιόνας Ματσιούλις αλλά και το Λίνο Χρυσικόπουλο (που δημιουργούν ένα καλό δίδυμο στη θέση του πάουερ φόργουορντ) και σίγουρα περιμένει την βελτίωση του Βλάντο Γιάνκοβιτς, ο οποίος προέρχεται από τον τραυματισμό και την επανεμφάνιση του Σλότερ. Αν αυτοί οι δυο είναι σε καλή κατάσταση την ερχόμενη εβδομάδα η ΑΕΚ θα είναι διαφορετική. Τουλάχιστον στο φάιναλ-έιτ. Για τα υπόλοιπα, βλέπουμε…

ΥΓ: Το Περιστέρι έδειξε ότι θα’ ναι και φέτος μια ομάδα που θα έχει υψηλές φιλοδοξίες, με αρκετές λύσεις και θεαματικούς Αμερικανούς, που μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Το τουρνουά αποδείχθηκε μια καλή ιδέα του ΕΣΑΚΕ. Το ερώτημα είναι γιατί τόσα χρόνια δεν τολμούσε να την εφαρμόσει. Δεν ήταν δα και … η ανακάλυψη της Αμερικής!