Τα αποδυτήρια παραμένουν το άλυτο ζήτημα του Παναθηναϊκού
Είναι ξεκάθαρο ότι ο Παναθηναϊκός έχει τον Λάζλο Μπόλονι που δεν φοβάται να μιλήσει ακόμα και για εσωτερικά ζητήματα της ομάδας του. Ταυτόχρονα, έχει κι έναν προπονητή με ανορθόδοξες επιλογές. Τελικά, το πρόβλημα της συμπεριφοράς ίσως να μην το έχει μόνο ο Λούκας Βιγιαφάνιες.
Πριν από τη σέντρα, το πράγμα φάνταζε στρωμένο ιδανικά για τον Παναθηναϊκό, κόντρα σε μία ομάδα που πέρασε την εβδομάδα απασχολούμενη με ό,τι άφησε το ντέρμπι με τον Άρη. Το μομέντουμ έμοιαζε υπέρ του Παναθηναϊκού, αλλά όλα αυτά μέχρι το απόγευμα της Κυριακής.
Με Δημήτρη Κουρμπέλη και Σωκράτη Διούδη εκτός και τον Βασίλη Ζαγαρίτη στον πάγκο, ξάφνου η ζυγαριά έγειρε υπέρ του ΠΑΟΚ. Ο Λάζλο Μπόλονι είχε να αντιμετωπίσει επί της ουσίας 3 προβλήματα, αν προστεθεί και αυτό του ανέτοιμου Σωτήρη Αλεξανδρόπουλου. Κι αν η απουσία του Διούδη δεν φάνηκε, αφού ο πιτσιρικάς Βασίλης Ξενόπουλος τα πήγε μία χαρά δεδομένων των συνθηκών και του χρόνου που ενημερώθηκε ότι θα κάτσει κάτω από τα δοκάρια, για τις άλλες δύο απουσίες η συζήτηση μπορεί να ανοίξει ακόμα και σε όλη την τρέχουσα εβδομάδα. Η ουσία, όμως, είναι ότι στο 3ο ντέρμπι που ο Παναθηναϊκός μπορεί να πάρει, βάσει εικόνας, περισσότερα από το… τίποτα, έφυγε από τη Θεσσαλονίκη χωρίς βαθμό και με αρκετά ανοιχτά μέτωπα.
Οι ‘πράσινοι’ έκλεισαν την τετράδα των ντέρμπι με μία νίκη, αυτήν απέναντι στην ΑΕΚ. Το μοναδικό παιχνίδι που πήραν ό,τι άξιζαν. Ήττα από τον Άρη χωρίς αυτή να αποτυπώνει την πραγματική εικόνα του αγώνα, ήττα από τον Ολυμπιακό με ένα χαμένο 1ο ημίχρονο και ήττα από τον ΠΑΟΚ που απλά έπαιξε τόσο όσο, μέσα στα προβλήματά του, για να βρει τον τρόπο και να απαντήσει στο γκολ της ισοφάρισης από τον Αϊτόρ.
Ο Παναθηναϊκός κλείνει τον 1ο γύρο της Super League Interwetten με μία μέτρια συγκομιδή, που έχει θετικό πρόσημο μόνο για το γεγονός ότι η έλευση του Μπόλονι συμμάζεψε την αγωνιστική εικόνα και ακολούθησαν αυτής νίκες που υπό τις προηγούμενες συνθήκες φάνταζαν σχεδόν… απίθανες. Επί της ουσίας, όμως, οι ‘πράσινοι’ είναι μακριά από το στόχο που έθεσαν στην αρχή της χρονιάς, την πρώτη τετράδα. Η απόσταση έχει μεγαλώσει, μπορεί να μεγαλώσει περισσότερο με νίκη της ΑΕΚ απόψε επί του Βόλου και ο 2ος γύρος αποτελεί μία πρόκληση, όχι μόνο για να διατηρηθεί η ομάδα του Μπόλονι εντός στόχου, αλλά και για να διατηρηθεί γενικότερα ζωντανή, εφόσον καταφέρει να μπει στα πλέι οφ. Εκεί είναι 10 ματς, οι συνθήκες αλλάζουν, τα ‘θέλω’ επίσης, οι απαιτήσεις ίσως φέρουν πιο ανταγωνιστική εικόνα, αλλά τέλος πάντων αυτό είναι κάτι μακρινό. Το θέμα είναι το τώρα και στο τώρα οι ‘πράσινοι’ επιστρέφουν από τη Θεσσαλονίκη με ανοιχτά ζητήματα.
Η συμπεριφορά του Λούκας Βιγιαφάνιες που επικαλέστηκε ο Μπόλονι δεν διαφέρει από αυτήν του Ρουμάνου προπονητή που συνηθίζει να μιλάει για τα εντός των τειχών δημοσίως, χωρίς να υπολογίζει τις συνέπειες. Από το “οι Ζαγαρίτης-Αλεξανδρόπουλος δεν είναι Κριστιάνο Ρονάλντο” μέχρι το ότι “ο Βιγιαφάνιες έχει πρόβλημα συμπεριφοράς” υπάρχει μία απόσταση που καλείται να διανύσει ο ίδιος ο Μπόλονι, μέσα σε ένα κλίμα εσωστρέφειας που συντηρεί, για να διαφοροποιήσει τα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού. Πρώτα το ξέσπασμα του Χουανκάρ, έπειτα του Φεντερίκο Μακέντα και τώρα του Βιγιαφάνιες. Ακόμα κι αν όλα δεν έχουν σχέση με τον Μπόλονι και απλά είναι η αντίδραση της στιγμής και του πληγωμένου εγωισμού, αυτό δεν αναιρεί την ανάγκη να διορθωθεί αυτό, τουλάχιστον ως προς τη δημόσια εικόνα. Με λίγα λόγια, μπορεί ο Μπόλονι να έχει διορθώσει πολλές αγωνιστικές ανορθογραφίες του Παναθηναϊκού, όμως φαίνεται τα αποδυτήρια και το κλίμα αυτών να παραμένει το άλυτο ζήτημα.
Ο Παναθηναϊκός έδειξε και στην Τούμπα, όπως το έδειξε με την ΑΕΚ, όπως το έδειξε με τον Άρη, όπως το έδειξε για ένα ημίχρονο με τον Ολυμπιακό, ότι δεν υπολείπεται τόσο πολύ των αντιπάλων του. Μόνο που δεν έχει την πολυτέλεια του χρόνου για να καλύψει τη διαφορά, ώστε να αποτυπωθεί αυτό και στη βαθμολογία. Και πάνω στην προσπάθεια αυτήν, έρχονται τα εσωτερικά προβλήματα και τα ερωτήματα για να δυσκολέψουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση.
Είναι ξεκάθαρο ότι ο Παναθηναϊκός έχει έναν προπονητή που δεν φοβάται να μιλήσει ακόμα και για εσωτερικά ζητήματα της ομάδας του. Αυτό από τη μία είναι καλό για τη διαμόρφωση μίας εικόνας, από την άλλη όμως μπορεί αυτή η εικόνα να παρουσιάζεται διαστρεβλωμένη. Ταυτόχρονα, όμως, έχει κι έναν προπονητή που με ανορθόδοξες επιλογές, όπως αυτή να αφήσει τον Ζαγαρίτη εκτός, διογκώνει ένα έτσι κι αλλιώς υπαρκτό θέμα. Τελικά, το πρόβλημα της συμπεριφοράς ίσως να μην το έχει μόνο ο Βιγιαφάνιες…