Ο Παναθηναϊκός είναι ένα ατύχημα και το δείχνει ο Μακέντα

Μεσοβδόμαδα, ο ιδιοκτήτης του Παναθηναϊκού, Γιάννης Αλαφούζος, χαρακτήρισε την ενασχόλησή του με το σύλλογο ως “ατύχημα” και το μόνο που δεν είπε είναι ότι έχει τον σύλλογο βάρος στις πλάτες του (δεν το είπε, το εννόησε). Λίγες μέρες μετά, ο Παναθηναϊκός χάνει από τον Ατρόμητο, μεσοβδόμαδα νίκησε με τα χίλια ζόρια τον Απόλλωνα και την προηγούμενη αγωνιστική επικράτησε της ουραγού Λαμίας. Μία πράσινη καθημερινότητα σαν καρδιογράφημα, όταν βλέπεις θρίλερ.

Το σαββατιάτικο αποτέλεσμα με τον Ατρόμητο δεν θεωρείται έκπληξη, έχουν μπει στην καθημερινότητα πλέον τέτοια αποτελέσματα για τους ‘πράσινους’ και συμβαδίζουν με το πόσο έχει μικρύνει ο σύλλογος γενικότερα. Το ‘3 στα 3’ που ήθελε πριν από τα ντέρμπι που ακολουθούν ήταν το ιδανικό σενάριο που θα του έδινε ψυχολογία για να πάει σε αυτά τα παιχνίδια και να διεκδικήσει την… ώθηση για τη συνέχεια. Τώρα πηγαίνει σε αυτά και άπαντες κάνουν το σταυρό τους, ανάλογα στον Θεό που πιστεύει ο καθένας.

Μετά τη διακοπή ακολουθεί ο Ολυμπιακός και ύστερα η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ με Παναιτωλικό και ΠΑΣ στο ενδιάμεσο. Ένα ‘καυτό’ σερί αγώνων, όχι ως προς τη βαθμολογική συγκομιδή, αλλά ως προς τις ζημιές που θα αφήσει πίσω του. Στο γόητρο, την ψυχολογία και την ιστορία της ομάδας. Γιατί είναι βέβαιο πλέον ότι ο Παναθηναϊκός έχει περιορισμένες δυνατότητες γι’ αυτά τα ματς και μόνο με έμπνευση και τονωτικές ομιλίες στα αποδυτήρια μπορεί να τα χτυπήσει για την αξιοπρέπειά του. Άλλο, βέβαια, αν οι τονωτικές ομιλίες χρειάζονται μετάφραση, αλλά και αντίληψη του μεγέθους του συλλόγου από τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές.

Συν όλα τ’ άλλα, ο Λάσλο Μπόλονι έχει να αντιμετωπίσει και την περίπτωση του Φεντερίκο Μακέντα. Όσο δεν σκοράρει, ο Παναθηναϊκός περιμένει όλα τα γκολ από τον Καρλίτος ή από κάποια ατομική έμπνευση του Τάσου Χατζηγιοβάννη. Και όσο δεν σκοράρει, ο εκνευρισμός θα μεγαλώνει, το μυαλό του παίκτη θα ‘χαλάει’ και οι ‘πράσινοι’ θα έχουν μείον έναν ποδοσφαιριστή σε αυτόν τον Γολγοθά που ακολουθεί.

Το μόνο παρήγορο για τον κόσμο και για τον οργανισμό του Παναθηναϊκού γενικότερα είναι η διακοπή λόγω εθνικών ομάδων. Δεκαπέντε μέρες ηρεμίας και προσπάθειας από πλευράς Μπόλονι να ανορθώσει μία καταρρακωμένη ψυχολογικά και αγωνιστικά ομάδα και ταυτόχρονα να την κάνει να ακολουθήσει τα στάνταρ των αντιπάλων, όσον αφορά στην αγωνιστική κατάσταση.

Ο κουρασμένος Παναθηναϊκός που γίνεται έρμαιο κάθε αντιπάλου που ‘ποδοπατά’ το ‘πτώμα’ του είναι ακόμα μία παθογένεια που έχει να αντιμετωπίσει. Ήταν ο Βόλος, τώρα είναι ο Ατρόμητος, αύριο-μεθαύριο θα βρεθεί κάποιος άλλος. Και κάθε αρνητικό αποτέλεσμα δεν θα είναι ατύχημα, σαν αυτό του μεγαλομετόχου, αλλά μία κανονικότητα.

Εν κατακλείδι, το πρόβλημα τη δεδομένη χρονική στιγμή δεν είναι συσσωρευμένο κάπου. Είναι όλο το οικοδόμημα του Παναθηναϊκού ‘άρρωστο’. Από τον ιδιοκτήτη που τον αντιμετωπίζει σαν αναγκαίο κακό, από τον κόσμο, από τους ποδοσφαιριστές, ακόμα και από το DNA του συλλόγου. Και στη μέση, ένας Μπόλονι να κοιτάζει αποσβολωμένος σαν σκηνή στο ‘Τα Όμορφα Χωριά Όμορφα Καίγονται’.