Ο Παναθηναϊκός δεν χρειάζεται μοιρολόγια 'εκ των έσω'

Ο Ντάνι Πογιάτος πήρε μία ευκαιρία που του έδωσε η διοίκηση του Παναθηναϊκού να προπονήσει για παρθενική φορά στην καριέρα του πρώτη ομάδα. Η θητεία του στη Ρεάλ φτάνει από μόνη της για να σου τονώσει το ηθικό. Ακόμα και τα νερά να κουβαλούσε, που λέει ο λόγος, στους Μαδριλένους, φτάνει ως βιογραφικό απέναντι σε πολλούς προπονητές που πέρασαν και δεν ακούμπησαν επί εποχής Γιάννη Αλαφούζου. Το ότι δεν έχει δουλέψει σε πρώτη ομάδα παρά μόνο σε Ακαδημίες δεν θεωρείται ως αρνητικό πρόσημο. Η εμπειρία είναι αυτή που κατά κύριο λόγο καθορίζει έναν προπονητή και ο Ισπανός σε αυτό το κομμάτι θα κριθεί.

Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, ηττήθηκε στην πρεμιέρα της Super League Interwetten από τον Αστέρα στην Τρίπολη, σε μία έδρα που έτσι κι αλλιώς και τον Ζοζέ Μουρίνιο να φέρει προπονητή είναι απορίας άξιο αν θα πάρει το διπλό. Από την 1η αγωνιστική άνοιξε η κουβέντα για τον προπονητή, όχι σε σύγκριση με τον προκάτοχό του όπως γινόταν έως τώρα, αλλά σε σύγκριση με αυτό που έχει να διαχειριστεί και την εμπειρία που αναφέραμε πιο πάνω.

Το ότι ανοίγει θέμα προπονητή από την 1η αγωνιστική μίας έτσι κι αλλιώς περίεργης χρονιάς, με ακόμα πιο περίεργη προετοιμασία, αδικεί τον οποιοδήποτε προπονητή, είτε αυτός είναι ο Πογιάτος είτε αυτός είναι κάποιος Ισπανός που ζητάει από τους παίκτες να καθορίσουν με... ούρα την περιοχή τους όπως κάνουν τα λιοντάρια (τι θυμήθηκα τώρα...). Όχι, ο Πογιάτος δεν είναι τέτοιος, είναι καλύτερος και τώρα, βάσει αποτελέσματος στην Τρίπολη, καλείται να αποδείξει ότι είναι ακόμα καλύτερος. Κι εδώ έρχεται το έξτρα βάρος στην εκ των προτέρων δύσκολη δουλειά που έχει μπροστά του.

Το θετικό αποτέλεσμα στην Τρίπολη θα έφερνε χρόνο, αυτό που έχει ανάγκη τώρα ο Παναθηναϊκός για να δημιουργήσει ότι που έχει στο μυαλό του το τεχνικό επιτελείο. Η ήττα στην Τρίπολη ανοίγει μία κουβέντα που ξεκινά από τις μεταγραφικές επιλογές και καταλήγει στις δυνατότητες του Πογιάτος.

Το αν ο Καρλίτος πρέπει να παίζει φορ μέσα στο 'κουτί' ή αν πρέπει να τον εκμεταλλευτεί δημιουργικά η ομάδα είναι δεδομένη συζήτηση και αποτελεί μέρος ποδοσφαιροκουβέντας. Το να μειώνεται ο προπονητής βάσει των συγκεκριμένων συμπερασμάτων είναι συζήτηση που εκ των προτέρων δημιουργεί μεγαλύτερη εσωστρέφεια από αυτή που μπορεί να αντέξει ο έτσι κι αλλιώς πληγωμένος και μαθημένος σε αυτήν Παναθηναϊκός.

Το ότι ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να προηγείται 2-0 στο 1ο μέρος του αγώνα της Τρίπολης δεν έχει αναφερθεί ακόμα κι αν το στιλ παιχνιδιού ή η ενδεκάδα ήταν ανορθόδοξες επιλογές. Ασφαλώς και στεκόμαστε στην εικόνα του 2ου μέρους, όχι μόνο γιατί προκάλεσε τη 'ζημιά' από το γκολ του Αντριάν Ριέρα, αλλά γιατί έδειξε μία άστοχη προπονητική επιλογή (η αλλαγή του Δημήτρη Κουρμπέλη) που γιγαντώνει ακριβώς αυτό που γράφουμε πιο πάνω περί των δυνατοτήτων του Πογιάτος.

Ο Παναθηναϊκός, βέβαια, δεν έχει τη δυνατότητα, πόσο μάλλον τον χρόνο να περιμένει έναν προπονητή να μάθει την ομάδα ή να μάθει πάνω στην ομάδα. Δεν το αντέχει ο οργανισμός και ο κόσμος. Πρέπει όμως να αντέξουν άπαντες ένα εύλογο χρονικό διάστημα ώστε να βρει τα πατήματά της η ομάδα. Προφανώς, αυτό ισχύει για όλες τις ομάδες.

Για πρώτη φορά εφέτος οι 'πράσινοι' δείχνουν να λειτουργούν με ποδοσφαιρική λογική. Σωστές ή λάθος επιλογές, αλλά βασίζονται σε ένα πλάνο κι ένα συγκεκριμένο μπάτζετ. Στον... πρόλογο της προσπάθειας, ο Πογιάτος δεν υποσχέθηκε αποτελέσματα, αλλά ωραίο ποδόσφαιρο. Το βράδυ της Κυριακής απέτυχε και στα δύο. Απέτυχε σε αυτά που ο ίδιος όρισε για τη νέα ομάδα του.

Το να 'χτυπούν' καμπανάκια από την 1η αγωνιστική ίσως είναι μία εύλογη αντίδραση ενός ποδοσφαιρικού οργανισμού που ζει τα τελευταία χρόνια σαν την ευθεία γραμμή του πεθαμένου. Το να αρχίζουν, όμως, τα μοιρολόγια σαν τη Ρένα Βλαχοπούλου πάνω από το φέρετρο του θείου, το μόνο που θυμίζουν είναι ελληνική ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη. Και το τελευταίο που χρειάζεται ο Παναθηναϊκός τη δεδομένη χρονική στιγμή, είναι η αυστηρή κριτική 'εκ των έσω'.