Παναθηναϊκός: Ευτυχώς που ο Μακέντα έχασε το πέναλτι

Ο Κίκο Μακέντα διάλεξε να σουτάρει στη λάθος γωνία. Στην αριστερή του Τσιντώτα και στη δεξιά δική του. Όπως σ’ εκείνο το χαμένο πέναλτι του 2-2 με τον ΟΦΗ. Τούτη τη φορά το διακύβευμα δεν αφορούσε ένα προβάδισμα και πιθανόν τρεις βαθμούς στο τέταρτο παιχνίδι της νέας σεζόν. Τούτη τη φορά είχε στον πυρήνα του τη διατήρηση της ευρωπαϊκής προοπτικής του Παναθηναϊκού δύο αγώνες πριν από το νήμα του πρωταθλήματος. Να ‘ναι καλά ο Ιταλός για το αψεγάδιαστο σημάδι του. Μαζί να ‘ναι καλά και το κάθετο δοκάρι. Αξίζει μια λαμπάδα ίσα με το μπόι του(ς). Μια λαμπάδα 185 και 244 εκατοστών αντίστοιχα.

Η εκτέλεση του Μακέντα ήταν ακριβώς στο σημείο που έπρεπε για να σπαταληθεί καθεμιά από τις λιγοστές πιθανότητες κατάκτησης της τέταρτης θέσης που θ’ άφηνε ζωντανές το 1-1 με την ΑΕΚ στη Λεωφόρο. Μπράβο και πάλι μπράβο που δεν έστειλε την μπάλα στην αντίθετη πλευρά απ’ αυτήν που έπεφτε ο γκολκίπερ της Ένωσης προκειμένου να εγγυηθεί την ισοφάριση του ‘τριφυλλιού’ στις καθυστερήσεις του αγώνα. Οι αποδοκιμασίες που ακολούθησαν κατά την αναχώρηση της αποστολής από ορισμένους οπαδούς ήταν αδικαιολόγητες και άκαιρες. Ο Μακέντα θα έπρεπε να αποθεωθεί. Αφού τού έλαχε ο κλήρος να επωμιστεί μια τέτοια ευθύνη, όφειλε να ‘ναι κυνικός, τραβώντας μεμιάς την πρίζα και αποσυνδέοντας τον Παναθηναϊκό από τη μηχανική υποστήριξη που του παρείχαν διαρκώς τα αποτελέσματα των (προβληματικών) ανταγωνιστών του. Ή μεμονωμένες ενέργειες σαν του Νεντελτσεάρου, που αντί για την μπάλα κλώτσησε το πόδι του Ιταλού. Ήταν μια πολύ σκληρή απόφαση, αλλά ο 29χρονος φορ παραμέρισε το συναίσθημα κι έπραξε ορθώς.

Από τη στιγμή που δημιουργήθηκε η δυνατότητα να τελειώσει πρόωρα αυτό το μαρτύριο, ευτυχώς δεν παρασύρθηκε από τη στιγμή αυτής της ‘ύπουλης’ έκστασης που χαρίζει ένα γκολ ακριβώς πριν από το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή. Του λυτρωμού η ώρα είχε φτάσει. Η απουσία του Παναθηναϊκού από την Ευρώπη για άλλη μια ποδοσφαιρική χρονιά είχε, επιτέλους, επικυρωθεί. Σαδιστικός, αν μη τι άλλο, ο τρόπος. Ο καταλληλότερος ταυτόχρονα για να μην αφήσει πίσω ουτ’ ένα περιθώριο ανατροπής του -3 στα παιχνίδια με Άρη και Ολυμπιακό. Για να μην τρέφει κανείς ελπίδες, να συνειδητοποιηθεί με στυγνότητα και δίχως επιείκεια η πραγματικότητα. Τα ημίμετρα (μας) τελείωσαν.

Αλλεργία και όχι αλεγρία

Το 3-0 επί του ΠΑΟΚ, αμέσως μετά τη διακοπή για τις εθνικές, υπήρξε η απόλυτη παραπλάνηση. Ένας αδιαμφισβήτητος αντιπερισπασμός της ματαίωσης που θ’ ακολουθούσε στα επόμενα έξι ματς των πλέι οφ. Ούτε η πιο απαισιόδοξη πρόβλεψη κατέληγε στην κούφια μοίρα των επόμενων 20 ημερών. Δυστυχώς επτωχεύσαμεν. Η ομάδα του Λάζλο Μπόλονι δεν νίκησε σε κανένα εξ αυτών. Σημείωσε 5 γκολ και δέχθηκε 9. Προηγήθηκε τρεις φορές, αλλά συνολικά αποκόμισε 3/18 βαθμούς. Μόνο στο 2-2 με τον Αστέρα οι τελικές προσπάθειές της ήταν περισσότερες από πέντε, αλλά σταθερά μονοψήφιος αριθμός. Ποδόσφαιρο χωρίς φαντασία, αλλά και ουσία πια. Ποδόσφαιρο μιζέριας. Αλεγρία καμία, μονάχα αλλεργία σε καθετί εκσυγχρονιστικό. Πλάνο απατηλό, ταυτισμένο με δόγμα ξεπερασμένο. Προβλέψιμο, ουχί προβλεπόμενο. Σχεδόν χαοτικό, αναπόφευκτα αυτοκαταστροφικό.

Δεν είναι τυχαίο πως σ’ έναν αγώνα που το «τριφύλλι» είχε τεράστια βαθμολογική (και ψυχολογική) ανάγκη τη νίκη κι έχανε από το 50′, ύστερα από τον κάκιστο υπολογισμό του Σένκεφελντ (διότι φέρουν ευθύνες και οι παίκτες για τρανταχτά ατομικά λάθη) και το γκολ του Μάνταλου, χωρίς να έχει απειλήσει προηγουμένως ολοκλήρωσε μόλις δύο επιθέσεις ως την ανατροπή του Μακέντα. Όντως η ευκαιρία του Χατζηγιοβάνη ήταν από τα highlight της χρονιάς λόγω της διπλής απόκρουσης των Τσιντώτα-Λόπες. Αλλά μαζί η αντανάκλαση της ‘πράσινης’ εξαθλίωσης στο μίνι πρωτάθλημα. Κενές ιδέες και παρεμβάσεις άνευ ουσίας απέναντι σ’ ένα σύνολο όχι ανώτερο ποιοτικά και σίγουρα με λιγότερες λύσεις για την αρχική ενδεκάδα και τις αλλαγές. Ακόμη αναζητείται ο λόγος που ο Αλεξανδρόπουλος έχασε τη θέση του στο γήπεδο, διότι μαζί χάθηκαν τα τρεξίματά του, επιτρέποντας σε αντιπάλους να αισθάνονται πιο βολικά.

Σαν μια τιμωρία για ό,τι στρεβλό συνέβη από το καλοκαίρι του 2020, ενδεχομένως και νωρίτερα, το τέλος αυτού του Παναθηναϊκού ήταν υποχρεωτικό να έχει αυτό το βασανιστικό προφίλ. Για να μην χαριστεί τίποτα και σε κανέναν. Από τον πρώτο ως τον τελευταίο που συμμετείχε σε όλο αυτό. Το ότι ο Ρουμάνος προπονητής μίλησε αμέσως μετά το 0-1 της Ένωσης για “πράγματα που θέλουμε να λάβουμε υπόψιν για την νέα αγωνιστική περίοδο” μόνο ως αστείο μπορεί να εκληφθεί, όσο κι αν πιστεύει πως τον περιβάλλει η αμέριστη εμπιστοσύνη του ιδιοκτήτη και η στήριξη του τεχνικού διευθυντή. Μάλλον ζει σ’ ένα παράλληλο σύμπαν, αν πιστεύει ότι θα συνεχίσει. Ή ότι θα του επιτραπεί να συνεχίσει υπό αυτές τις συνθήκες.

Ο Μπόλονι ζει σ’ έναν άλλο κόσμο

Οι ‘πράσινοι’ απέτυχαν οικτρά σε καθέναν από τους στόχους που είχαν θέσει εξ αρχής. Κυρίως αυτόν της επιστροφής στην Ευρώπη, έχοντας εκτίσει την ποινή αποκλεισμού για ένα χρόνο. Το δίμηνο Γενάρης-Φλεβάρης είχε κρύψει τη σκόνη κάτω από το χαλί μέχρι που ο αέρας πήρε και τη σκόρπισε ξανά. οι Αλαφούζος-Ντρεοσί προτίμησαν να μήνα διώξουν τον Μπόλονι μετά τον ταπεινωτικό (δύο ήττες) αποκλεισμό στο κύπελλο, ο Ρουμάνος ουδόλως βοήθησε την ομάδα του, επιμένοντας σε επιλογές χωρίς λογική και αναζητώντας δικαιολογίες, και οι περισσότεροι από τους ποδοσφαιριστές δεν ανταποκρίθηκαν στις καίριες στιγμές υποπίπτοντας σε ατομικά λάθη.

Τουλάχιστον ο χρόνος είναι, επιτέλους, η ευκαιρία να δουλέψει υπέρ του Παναθηναϊκού. Έστω μία φορά, μιας και καλώς ή κακώς ότι ο Γιάννης Αλαφούζος δεν προτίθεται ν’ αποχωρήσει πριν από την ολοκλήρωση του πρότζεκτ στον Βοτανικό. Όχι πάλι τα ίδια λάθη. Νέα ίσως, όχι τα ίδια.

Ούτε καν το επόμενο δεκαήμερο πρέπει να χαθεί. Πλέον η καλοκαιρινή προετοιμασία δεν θ’ αρχίσει στα μέσα Ιουνίου, ούτε το σύνολο για το 2021-22 θα μονταριστεί σε χρόνο εξπρές για να αγωνιστεί στο β’ προκριματικό μιας νεοσύστατης διοργάνωσης με παγίδες. Ήδη έχει διαρρεύσει (τεχνηέντως) από διοικητικές πηγές ότι το μπάτζετ θα είναι αυξημένο κατά 50%, δείγμα θετικό υπό την προϋπόθεση ότι τα παραπάνω χρήματα θα αξιοποιηθούν καταλλήλως. Για ένα νέο τεχνικό τιμ με προοπτική, για στοχευμένες κινήσεις ουσίας, για κάλυψη των τρανταχτών κενών του ρόστερ και κατάλληλη αξιοποίηση των ποδοσφαιριστών που θα κριθούν επαρκείς και δεν θ’ αποχωρήσουν.

Αναλογιστείτε την περίπτωση ο Παναθηναϊκός ν’ άφηνε τον Μπόλονι να κάνει το κουμάντο, να δουλέψει την ομάδα όταν σε 7 μήνες δεν κατάφερε να βελτιώσει στο ελάχιστο την εικόνα της έχοντας, σταδιακά ‘χάσει’ έναν-έναν τους παίκτες του και αυτή να πρέπει να εμφανιστεί έτοιμη για ευρωπαϊκές δοκιμασίες ανά εβδομάδα. Ευτυχώς, να λέτε μάλλον, που ο Μακέντα έχασε το πέναλτι και από σπόντα ηρωποιήθηκαν ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ! Διότι, μην αποκλείεται με όσες αντισυμβατικές αποφάσεις έχουν παρθεί τα τελευταία χρόνια, μια ενδεχόμενη συμμετοχή-επιστροφή των ‘πρασίνων’ στην Ευρώπη να πιστωνόταν στον Μπόλονι και να κέρδιζε αυτομάτως την παραμονή του!