Ούτε ο Λουτσέσκου ούτε ο Γκαρσία άφησαν περιθώρια στον Σαββίδη

Όχι, η επιστροφή του Ραζβάν Λουτσέσκου στον ΠΑΟΚ δεν ήταν όσο αιφνιδιαστική έμοιαζε την πρώτη στιγμή της τέλεσης-επιβεβαίωσής της. Απλώς η συμφωνία απαιτούσε τρομερά λεπτούς χειρισμούς και υπερβάσεις-υποχωρήσεις προκειμένου να κλείσει η όποια πληγή παρέμενε μισάνοιχτη από τον ξαφνικό χωρισμό στις 28/6 του 2019. Παραμονές, δηλαδή, της έναρξης της καλοκαιρινής προετοιμασίας που θα είχε ως πρώτο προορισμό τη μάχη της πολυπόθητης πρόκρισης στους ομίλους του Champions League και θα κατέληγε στην υπεράσπιση των εντός των τειχών κεκτημένων (νταμπλ), με συνέπεια να χαθεί, άνευ προειδοποίησης, το θεμελιώδες στοιχείο αναφοράς σε κάθε ομάδας: η καθοδήγηση.

Αν μη τι άλλο η ‘βασιλική’ προσφορά συνεργασίας από την Αλ Χιλάλ, που κάλυπτε εξ ολοκλήρου τη ρήτρα αποδέσμευσης των 2 εκατ. ευρώ, είχε δελεάσει αφάνταστα τον Ρουμάνο προπονητή. Αλλά και βολέψει ισόποσα από τη στιγμή που δεν είχαν υλοποιηθεί οι ‘θερμές’ εισηγήσεις του για την ανανέωση των συμβολαίων των Σάκχοφ-Κάνιας – δύο σημαντικών παικτών στον άξονα, εξαιτίας οικονομικής απόστασης. Ιδίως για τον Ουκρανό χαφ ήταν ανένδοτος, γνωρίζοντας ούτως ή άλλως ότι ρευστό διαθέσιμο για προσθήκες ποιότητας του ρόστερ, όχι τύπου Εσίτι (που ήρθε εκ των υστέρων), δεν υπήρχε στα ταμεία.

Η πανηγυρική ανάρτηση της επανόδου του Λουτσέσκου αποκατέστησε την τάξη και στρογγύλεψε κάθε κοφτερή γωνιά που γρατζουνούσε τη σχέση τους.

Αφού παρήχθησαν οι χρήσιμες εγγυήσεις από τη μία προς την άλλη πλευρά, ο Πάμπλο Γκαρσία έγινε αυτομάτως -και κάπως άγαρμπα- το τρίτο πρόσωπο της σχέσης. Αναγκαστικά έπρεπε να θυσιαστεί για να φυσήξει ο ούριος άνεμος. Που τον παρέσυρε αναπόφευκτα. Ο ΠΑΟΚ τον Ουρουγουανό τον αποχαιρέτησε ως όφειλε. Με μια πρόταση παραμονής απ’ όποιο πόστο επιθυμούσε και μ’ ένα προαπαιτούμενο ‘εις το επανιδείν’. Γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι θα φέρει ο χρόνος. Τούτη η στιγμή δεν ήταν η πιο ταιριαστή συγκυρία για να συνεχιστεί η συνεργασία τους υπό τις ίδιες συνθήκες. Να είναι αυτή δηλαδή η ανταμοιβή του Γκαρσία για την κατάκτηση του κυπέλλου. Ιδίως μετά τα όσα συνέβησαν από το βράδυ του Σαββάτου. Προφανώς και οι πανηγυρισμοί δεν ποινικοποιούνται, αλλά συντροφεύονται από συνέπειες όταν εκθέτουν ανεπανόρθωτα έναν ολόκληρο οργανισμό.

Ο ΠΑΟΚ αποδείχθηκε ότι είχε την ανάγκη να βρει έναν διαφορετικού προφίλ-ύφους προπονητή που θα του προσφέρει αόρατη ασφάλεια. Ειδάλλως δεν θα έμπαινε στη διαδικασία ενός υπερβατικού για τα ελληνικά δεδομένα συμβολαίου. Αν κανείς διαβάσει προσεκτικά την εκτενή δήλωση του Ιβάν Σαββίδη, που ήρθε συνοδευτικά των δύο ανακοινώσεων για το αντίο και το καλωσόρισμα, θα εντοπίσει ξεκάθαρα καθεμιά από τις αιτίες της απότομης στροφής στον σχεδιασμό και τους λόγους που οδήγησαν στην ανάθεση της τεχνικής ηγεσίας στον Ραζβάν Λουτσέσκου.

✔ Ο Ιβάν Σαββίδης ανέφερε αρχικά ότι “το ποδόσφαιρο διοικείται με καθημερινές δύσκολες αποφάσεις που πρέπει να παίρνονται με καθαρό μυαλό κι αυτή τη φορά χωρίς συναίσθημα”. Θα ήταν τρομερά άδικο για τον ΠΑΟΚ συνολικά να καθοδηγείται από έναν προπονητή μόνο και μόνο επειδή είναι… ΠΑΟΚ και ο ομογενής επιχειρηματίας το εμπέδωσε γρήγορα. Ο Πάμπλο Γκαρσία λογίζεται ως σαρξ εκ της σαρκός του κλαμπ, ένας άνθρωπος που με το φλογερό ταπεραμέντο του εκφράζει ένα μεγάλο κομμάτι των ανθρώπων που απαρτίζουν τον ασπρόμαυρο κύκλο (διοίκηση, στελέχη, κόσμος). Μολονότι όμως προσπάθησε να χωρέσει σ’ ένα κοστούμι σοβαροφάνειας, παρασύρθηκε και -μεταξύ μας- το ξέσκισε. Ο ‘Δικέφαλος’ χρειάζεται έναν άνθρωπο που θα κρατά τα γκέμια και θα διαχειρίζεται τα τρωτά σημεία του. Ο Λουτσέσκου γκρινιάζει, αλήθεια είναι αυτό, προκαλώντας εκνευρισμό σε πολλούς με τον τρόπο του, αλλά δεν έχει την τάση ξεφεύγει. Σκέφτεται και δρα. Προλαμβάνει κυρίως και δεν παιδεύεται να βρει λύσεις. Πηγαίνει με τη λογική και όχι την ευαισθησία του Γκαρσία

✔ Ο Ιβάν Σαββίδης συνέχισε κατόπιν, σημειώνοντας ότι “ο Σύλλογος έχει ως στόχο την απόλυτη αυτάρκεια, ο Πάμπλο Γκαρσία την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης και της αυτοβελτίωσης, ως προπονητής του πιο υψηλού επιπέδου“. Άρα κρίθηκε (δικαιολογημένα) ότι ο Ουρουγουανός δεν ήταν ακόμη έτοιμος να διαφεντεύει ένα σύνολο πρωταθλητισμού. Είναι ένα ενδεχόμενο να γίνει ο καλύτερος προπονητής του κόσμου και ο ΠΑΟΚ να έχει ξοδέψει την ευκαιρία του. Τούτη την περίοδο ήταν φανερό ότι υστερούσε σε εφαρμόσιμες ιδέες και εμπειρίες. Ακόμη και το αποτελεσματικό 3-4-3 των τελευταίων δεν ήταν παρά η συνέχεια της τακτικής του Αμπέλ Φερέιρα προκειμένου να εξασφαλίσει τουλάχιστον ότι δεν θα χάνει με 3-0 όπως στο Καραϊσκάκη ή στη Λεωφόρο. Ο Γκαρσία είχε τις παραστάσεις από το πρώιμο στάδιο του επαγγέλματος (ακαδημίες), εκ του αποτελέσματος (δεύτερη θέση, κύπελλο) έφερε εις πέρας την αποστολή του, έκανε προσπάθειες να διορθώσει λάθη με συγκεκριμένους παίκτες, αλλά όλα τούτα δεν αναιρούν ότι ήταν η πρώτη επαγγελματική δουλειά του και εξέπεμπε την απειρία του που σε κάποιες φάσεις γινόταν επιζήμια ατολμία. Στον τελικό δοκίμασε κάτι φρέσκο και του απέδωσε, αλλά…

✔ Ο Ιβάν Σαββίδης κατέληξε τέλος πως “ο Ράζβαν πρέπει να υπερασπιστεί και να θωρακίσει τον ΠΑΟΚ με την προσωπικότητα και την εμπειρία του. Ο στόχος του ΠΑΟΚ είναι να γίνει κομμάτι της ευρωπαϊκής ελίτ και να ριζώσει γερά σ’ αυτό το περίπλοκο περιβάλλον“. Ψέμα θα ήταν αν ο διοικητικός ηγέτης του Δικεφάλου υποστήρζε το ίδιο για τον Γκαρσία. Διότι όποιο κι αν είναι το παρελθόν που σέρνει πίσω του ένας τέτοιος ποδοσφαιριστής, το ήδη ‘βαρβάτο’ βιογραφικό του Ρουμάνου, με τους τίτλους στην Ελλάδα, έχει εμπλουτιστεί πια μ’ ένα διεθνές τρόπαιο στην Ασία και πάντα ωφέλιμες διασυνδέσεις στην υπόλοιπη Ευρώπη. Με πατέρα τον σεβάσμιο Μιρτσέα και το προφίλ που ο ίδιος έχει ‘χτίσει’ μέσα από τη δουλειά του, του είναι πολύ πιο εύκολο να μιλήσει, να εμπνεύσει, να προσελκύσει. Πόσο μάλλον τώρα που ο ΠΑΟΚ έχει ξεμείνει από τεχνικό διευθυντή.

Τουλάχιστον έχει βρει προπονητή. Για τρία χρόνια. Αυτόν που ο Ιβάν Σαββίδης εξήγησε με πάσα λεπτομέρεια γιατί τον επέλεξε τώρα. Μήτε ο παρορμητικός Γκαρσία μήτε ο ελευθεροσ Λουτσέσκου του άφησαν το περιθώριο να πράξει διαφορετικά.