Όταν ο Μπουχαλάκης είδε τον Πέπε, γέλασε

Στις… καθυστερήσεις της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου, ο Πέπε Ροντρίγκες επέστρεψε στην Πορτογαλία για λογαριασμό της Φαμαλισάο. Εκεί, σε πάτρια εδάφη, θα επιχειρήσει να ‘σώσει’ την φετινή σεζόν καθώς η πρώτη απόπειρα να αγωνιστεί με τα ‘ερυθρόλευκα’ στέφθηκε με αποτυχία. Τι κι αν η απόκτηση του πληρούσε όλα τα σωστά κριτήρια; Προϊόν των ακαδημιών της Μπενφίκα, δεύτερος καλύτερος κεντρικός μέσος του πορτογαλικού πρωταθλήματος με τη φανέλα της Γκιμαράες, 23 ετών, με περιθώριο εξέλιξης και μεταπωλητική αξία. Κι όμως, στη σούμα, ο Πέπε πέρασε και δεν ακούμπησε στο πρώτο εξάμηνο της θητείας του στο Αθλητικό Κέντρο Ρέντη.

Η περίπτωση του αποδεικνύει περίτρανα πως στον Ολυμπιακό το ταλέντο δεν είναι αρκετό για να παίξεις. Πολύ περισσότερο να πρωταγωνιστήσεις, να καθιερωθείς, να κριθείς απαραίτητος. Η πίεση και οι απαιτήσεις είναι μέρος της καθημερινότητας στον υπερθετικό βαθμό και η συνθήκη αυτή κάθε άλλο παρά εύκολα διαχειρίσιμη είναι. Στην πραγματικότητα όσο ταλέντο και να διαθέτεις, αν αυτό δεν συνοδεύεται από την ανάλογη πνευματική θέληση και ετοιμότητα, οι μέρες σου με τα ερυθρόλευκα είναι μετρημένες. Και τα παραδείγματα στον Ολυμπιακό είναι πάρα πολλά.

Όταν ο Ολυμπιακός πλήρωσε 3 εκατ. ευρώ για τον Πέπε στην Γκιμαράες, οι συστάσεις που τον συνόδευαν ‘έδειχναν’ πως έρχεται για να πάρει φανέλα βασικού. Ήταν και επιλογή του Πέδρο Μαρτίνς, επομένως θα απολάμβανε και την στήριξη του προπονητή του. Με τους Εμβιλά και Καμαρά σχεδόν… αμετακίνητους στην ενδεκάδα, το μάρμαρο θα πλήρωνε ο Μπουχαλάκης. Και οι haters του Κρητικού μέσου ήταν με τις σαμπάνιες στο χέρι. Μόνο που όταν ο Μπουχαλάκης είδε τον Πέπε, γέλασε. Φυσικά πρόκειται για σχήμα λόγου, αφού πέραν των όποιων ποδοσφαιρικών του ικανοτήτων, ο διεθνής χαφ ξεχωρίζει για το ήθος και την ταπεινότητα του.

Ωστόσο πολύ γρήγορα έγινε κατανοητό πως για να εκτοπίσει ο Πορτογάλος χαφ τον Μπουχαλάκη από την ενδεκάδα, θα έπρεπε να φάει πολλά ψωμιά. Και η διαπίστωση αυτή δεν αφορούσε την αξία του Πέπε. Πρόκειται για έναν μέσο κοντρολαρισμένο, με εξαιρετική πρώτη επαφή με τη μπάλα, διάβασμα του παιχνιδιού, οξυδέρκεια, εκμετάλλευση των χώρων, καλή μεταβίβαση. Ένας παίκτης που τεχνικά βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο, μάλλον ανώτερο από του Μπουχαλάκη. Και γιατί δεν έπαιξε; Γιατί δεν είχε το ειδικό βάρος να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις. Ψυχολογικά και πνευματικά ανέτοιμος να διαχειριστεί την πίεση ενός χαφ που πρέπει να κουμαντάρει τη μεσαία γραμμή του Ολυμπιακού. Ελαφρύς, χωρίς ένταση, δίχως αυτοπεποίθηση και εύθραυστος στην κριτική.

Η περίπτωση του Πορτογάλου είναι αυτή ακριβώς που μεταφράζει την σημασία της παρουσίας του Μπουχαλάκη στο ρόστερ και την ενδεκάδα του Ολυμπιακού. Ο Κρητικός χαφ έχει ακούσει πάρα πολλά. Τόσα, που όχι ένας, αλλά δέκα Πέπε θα είχαν καταρρεύσει ψυχολογικά. Δίχως να ασχολείται με τις υπερβολές και την κακόβουλη πρόθεση των ‘ειδικών’ του διαδικτύου, ο Μπουχαλάκης συνέχισε να κάνει τη δουλειά του. Συνέχισε να έχει την εμπιστοσύνη του δίκαιου προπονητή του, που απέδειξε ότι δεν ‘πουλάει’ τους παίκτες που τον έβγαλαν ασπροπρόσωπο, ακόμη κι αν πρέπει να πάρει το ‘ανάθεμα’ μιας δικής του μεταγραφικής επιλογής που δεν απέδωσε καρπούς.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που ο Μαρτίνς θέλει το περιβραχιόνιο στο μπράτσο του Μπουχαλάκη. Όχι γιατί είναι ο πιο ταλαντούχος παίκτης του. Όχι γιατί είναι ο καλύτερος χαφ του. Τίποτε από αυτά δεν είναι διεθνής μέσος. Αλλά γιατί διαθέτει όλα εκείνα τα πνευματικά χαρακτηριστικά που τον καθιστούν απαραίτητο στην καθημερινότητα των ‘ερυθρολεύκων’. Χαμηλών τόνων γιατί δεν χρειάζεται να το φωνάξει. Ταπεινός γιατί δεν επιζητά την προβολή. Στρατιώτης γιατί ξέρει να στηρίζει τους στρατηγούς. Ήρεμος διότι γνωρίζει πως δεν έχει να αποδείξει τίποτα σε κανέναν, παρά μόνο στον προπονητή του.

Φέτος, ο Μπουχαλάκης έχει ανεβάσει πολύ και τους αριθμούς του στο επιθετικό παιχνίδι του Ολυμπιακού. Με τρία γκολ και πέντε ασίστ, είναι πια ένας μέσος που δεν αρκείται στην κυκλοφορία της μπάλας, τον έλεγχο του ρυθμού και των χώρων ή τη συμμετοχή στην δημιουργία απλά ως ‘σκαλοπάτι’. Βελτιώνεται, μα πάνω απ’ όλα έχει το στομάχι, τις πλάτες να παίξει στον Ολυμπιακό. Να αντέξει στην πίεση, τα ‘πρέπει’, την κριτική. Και το πέτυχε χωρίς να του χαριστεί τίποτα. Μια απλή αναδρομή της πορείας του στους Πειραιώτες, μπορεί να πείσει και τον τελευταίο άπιστο.

Για να συνεχίσει να προοδεύει μια ομάδα, στόχος πρέπει να είναι πάντα η βελτίωση. Συνολικά ή ατομικά. Λογικά θα έρθει η στιγμή που οι Πειραιώτες θα αποκτήσουν έναν κεντρικό μέσο, που θα έχει όλο το πακέτο να εκτοπίσει τον Μπουχαλάκη από την ενδεκάδα. Να ανεβάσει επίπεδο την θέση και μαζί όλη την μεσαία γραμμή. Μέχρι τότε ωστόσο, όσοι Πέπε και να αποκτηθούν απλά θα χαρίζουν επιπλέον πόντους εκτίμησης στην παρουσία του Κρητικού μέσου στο ‘ερυθρόλευκο’ ρόστερ…