Ολυμπιακός: Θα το ξανακάνει ο Ελ Αραμπί (και ο Καμαρά)

Το προφανές συμπέρασμα από τον αγώνα του Ολυμπιακού με τον Ατρόμητο είναι αυτό που ξέρουμε πολύ καλά εδώ και έναν χρόνο. Ο Γιουσούφ Ελ Αραμπί είναι ήδη ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς που έφεραν στην Ελλάδα οι “ερυθρόλευκοι”. Και όσοι μεμψιμοιρούσαν γιατί πέρασε ένα διάστημα αφλογιστίας, απλά δεν καταλάβαιναν ότι ένας σέντερ φορ είναι καλός όταν χάνει ευκαιρίες!

Ναι, δεν είναι σχήμα οξύμωρο. Τα γκολ που δεν μπαίνουν σήμερα, θα μπουν αύριο. Αυτό που έχει σημασία είναι ο επιθετικός να βρίσκεται εκεί που πρέπει. Κι ο Ελ Αραμπί, πέραν της άριστης τεχνικής κατάρτισης που διαθέτει, ξεχωρίζει και γι’ αυτό το προσόν. Οι τοποθετήσεις του μέσα στη μεγάλη περιοχή είναι ιδανικές για να τελειώνει τις φάσεις. Δεν γίνεται να τα βάλει όλα. Θα χάσει και άχαστα, μπάλα παίζει. Ξέρει καλύτερα από τον καθένα, όμως, τη δουλειά του σέντερ φορ. Και κάπως έτσι έλυσε ξανά το πρόβλημα της ομάδας του, όχι μία αλλά 3 φορές, απέναντι στον Ατρόμητο.

Δεν ανακαλύπτουμε την Αμερική αν γράψουμε ότι ο Ολυμπιακός πέτυχε θησαυρό όταν έφερνε τον Μαροκινό στην Ελλάδα. Οι όποιες αμφιβολίες για την όρεξή του να παίξει ποδόσφαιρο λόγω ηλικίας και Κατάρ ξεπεράστηκαν πολύ γρήγορα, με τα γκολ που έπεφταν βροχή. Γκολ σε ντέρμπι, γκολ σε μεγάλα ευρωπαϊκά παιχνίδια, ένας φορ περιωπής. Κι η σύγκρισή του με τους προηγούμενους δεν είναι εύκολη, αν αναλογιστεί κανείς ποιοι έχουν ηγηθεί, κατά καιρούς, της επιθετικής γραμμής του Ολυμπιακού. Κι όμως, όταν φύγει από το λιμάνι, μπορεί να είναι ο καλύτερος όλων.

Η αντίδραση του Μαρτίνς

Απέναντι σε μια ομάδα που είχε ταμπουρωθεί πίσω από την μπάλα και δεν είχε καν τη διάθεση να βγει στην αντεπίθεση, η αποβολή του Μπόγιαν Μάτιτς έπειτα από μισή ώρα αγώνα βρήκε σε εγρήγορση τον Πέδρο Μαρτίνς. Άλλαξε το 4-3-2-1 σε 4-4-2, βάζοντας τον Ελ Αραμπί δίπλα στον Αχμέντ Χασάν, για να κάνει τον Ολυμπιακό ακόμη πιο επιθετικό.

Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι ουσιαστική αλλαγή στο παιχνίδι δεν είδαμε. Ο Ατρόμητος οχυρώθηκε ακόμη περισσότερο και από τη στιγμή που δεν υπάρχει απειλή από τους ακραίους μπακ, οι “ερυθρόλευκοι” αναλώθηκαν σε συνεχόμενες σέντρες, σημαδεύοντας τα κεφάλια των αντίπαλων στόπερ. Οι συνεργασίες των μεσοεπιθετικών με τους δυο μπακ δεν υπάρχουν πλέον στον Ολυμπιακό, με αποτέλεσμα τα ρήγματα στην περιοχή των αντιπάλων να είναι πολύ λίγα. Μια φορά έγινε στο 1ο ημίχρονο, όταν ο Ραφίνια έφυγε στην πλάτη της άμυνας και βγήκε φάση για μια επικίνδυνη κεφαλιά του Γιώργου Μασούρα.

Συν τοις άλλοις, ο Ολυμπιακός δεν έχει ακόμη πλάγιο παίκτη γραμμής για να δημιουργήσει καταστάσεις στο ένας εναντίον ενός. Κι αν κάποιος από τους νεοαποκτηθέντες πρέπει να μπει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στην ενδεκάδα είναι ο Μπρούμα, που έχει αυτά τα χαρακτηριστικά και ταυτόχρονα μπορεί να κινηθεί με ταχύτητα από τα άκρα. Είναι επείγουσα η ανάγκη, γιατί πολλές φορές ο Ολυμπιακός μοιάζει στατικός, χωρίς εμπνεύσεις, αναλώνεται σε γεμίσματα μέσα στην περιοχή και σε σουτ έξω απ’ αυτήν.

Η ενσωμάτωση των νέων ποδοσφαιριστών είναι ένα θέμα για τον προπονητή του Ολυμπιακού. Ξέρει ότι πρέπει σιγά-σιγά να τους βάλει στο πρόγραμμα, όμως βλέπει και τις προπονήσεις, αξιολογεί και αποφασίζει. Όπως λέει η ποδοσφαιρική ιεραρχία, πρώτα μπαίνεις στην αποστολή για να μπεις στο κλίμα και μετά παίρνεις θέση στο γήπεδο. Ο Μαρτίνς είναι δίκαιος. Προσέχει και τους παλιότερους για να μη δημιουργηθεί το αίσθημα της αδικίας σε ένα ευρύ (λόγω κορονοϊού) ρόστερ.

Η κάθετη πάσα του Καμαρά

Ο τρόπος ανάπτυξης του Ολυμπιακού χρειαζόταν και κάτι άλλο. Ό,τι δεν υπήρξε στο 1ο μέρος, ανέλαβε να το κάνει ο Μαντί Καμαρά στη φάση του 1ου γκολ, που ουσιαστικά έλυσε το γρίφο του Ατρομήτου. Με μια κάθετη πάσα, από την ωραία κίνηση του Κώστα Φορτούνη, η άμυνα των φιλοξενουμένων άνοιξε σαν βεντάλια και η ασίστ προς τον Ελ Αραμπί σήμαινε το 1-0, έστω κι αν ο βοηθός εξέπληξε τους πάντες σηκώνοντας τη σημαία. Το VAR τον έσωσε από ένα ολέθριο λάθος.

Ο Καμαρά είναι ένας πολυσύνθετος ποδοσφαιριστής και σίγουρα κάποια στιγμή θα φύγει και αυτός από τον Πειραιά. Τρέχει ακατάπαυστα, πολλές φορές νομίζεις ότι βρίσκεται παντού, πατάει περιοχή, μπορεί να πιέσει ακόμη και τον τερματοφύλακα για να κλέψει μια μπάλα. Η βελτίωσή του είναι εντυπωσιακή, όπως βέβαια και τα αθλητικά προσόντα του. Εντάξει, δεν έχει αποβάλλει ακόμη τις παιδικές αρρώστιες, όπως όταν κρατάει λίγο περισσότερο από το κανονικό την μπάλα στα πόδια ή πάνω στον ενθουσιασμό του δοκιμάζει σουτ από τα 30 μέτρα με 3-4 παίκτες μπροστά του.

Όταν αποφασίσει να πασάρει ωστόσο, είναι πάντα καθοριστικός. Οι κάθετες μπαλιές είναι μέσα στο ρεπερτόριό του και ο Ολυμπιακός τις θέλει πάρα πολύ, ειδικά όταν αντιμετωπίζει κλειστές άμυνες, όπως αυτήν του Ατρομήτου. Με αυτόν τον τρόπο άλλωστε, ένας καλός κεντρικός χαφ γίνεται καλύτερος. Τέτοιες φάσεις ο άσος από τη Γουινέα τις βγάζει και σε πολύ πιο σημαντικά παιχνίδια. Όπως εναντίον της ΑΕΚ στον τελικό του κυπέλλου, για το γκολ του Λάζαρ Ραντζέλοβιτς.

Η μπάλα στα πόδια του Φορτούνη

Στις σημειώσεις του ματς μπαίνει και το όνομα του Φορτούνη, που μια μέρα μετά τα 28α γενέθλιά του, ήταν από τους κορυφαίους σε αυτό το 4-0. Έγινε θέμα ο διεθνής μέσος, γιατί στα δυο ματς της Εθνικής Ελλάδας με Μολδαβία και Κόσοβο δεν ξεκίνησε στην ενδεκάδα. Ο ίδιος δεν έδωσε σημασία, είπε ότι δεν νιώθει αδικημένος, όμως κάπου ένα κακόγουστο αστείο πρέπει να σταματήσει. Και ειδικά αμετροεπείς συμπεριφορές, παιχνίδια πίσω από την πλάτη των ποδοσφαιριστών, τουλάχιστον προκαλούν τη λογική την οποία ο ομοσπονδιακός προπονητής κι οι συνεργάτες του φαίνεται να… προσπερνούν χωρίς φρένο τον τελευταίο καιρό. Είναι εκ των ουκ άνευ η συζήτηση για την ποδοσφαιρική κλάση του Φορτούνη. Ο Ολυμπιακός το ξέρει καλύτερα από τον καθένα. Και οι αντίπαλοί του στο γήπεδο, επίσης.