Οι νέοι αντίπαλοι του Παναθηναϊκού στο δικό του Survivor

Ο Παναθηναϊκός του Μπόλονι παίζει πάνω απ’ όλα με το ένστικτο της επιβίωσης. Το έκανε και στη Ριζούπολη κόντρα στον Απόλλωνα του Παράσχου που ως άλλη Μπάγερν του πήρε ολοκληρωτικά την κατοχή στο δεύτερο ημίχρονο και έκανε ακόμα πιο ψυχοβγαλτική τη νίκη του, η οποία ουσιαστικά τον κράτησε στο παιχνίδι των πλέι οφ και κάπως ρέφαρε την γκέλα με τον Αστέρα Τρίπολης.

Την ίδια ώρα, οι νέοι ‘αντίπαλοι’ του Παναθηναϊκού που επί της ουσίας εκπροσωπούν αυτούς που δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν ανοιχτά στάθηκαν στα διαιτητικά λάθη της Ριζούπολης. Η αλήθεια είναι ότι η διαιτησία ήταν ιδιαιτέρως αυστηρή απέναντι στον Απόλλωνα όχι γιατί ξάφνου ο Παναθηναϊκός απέκτησε δύναμη, αλλά γιατί αποδεικνύεται για ακόμα μία φορά ότι ‘καλοί’ και ‘διαιτητές’ είναι δύο λέξεις που δύσκολα θα συνδυαστούν.

Ο Παναθηναϊκός δεν είχε ανάγκη τον διαιτητή για να φύγει με το διπλό από την έδρα της ‘Ελαφράς Ταξιαρχίας’, περισσότερο του έκανε κακό γιατί έδωσε πάτημα σε αντιπάλους που πιστεύουν ότι απέκτησαν την οντότητα να τα βάλουν με τους ‘πράσινους’ να δημιουργούν εντυπώσεις. Είναι οι ίδιοι που τη μεθεπόμενη αγωνιστική θα υποδεχθούν τον Παναθηναϊκό έχοντας την αγωνιστική δυνατότητα -και ανωτερότητα ίσως- να τον κερδίσουν χωρίς να ‘χτίσουν’ το διάστημα πριν από το παιχνίδι ‘πολεμική ατμόσφαιρα’.

Από την άλλη, οι ‘πράσινοι’ γνωρίζουν ότι το συγκεκριμένο παιχνίδι στο ‘Κλεάνθης Βικελίδης’ είναι ο πρώτος από μία σειρά ‘τελικούς’ με στόχο τα πλέι οφ και την ευρωπαϊκή έξοδο μετά την τετραετία της ‘αυτοτιμωρίας’. Με ενδιάμεση στάση την ΑΕΛ που παραμένει επικίνδυνη παρά τη δεινή βαθμολογική θέση, ο Παναθηναϊκός επί της ουσίας έχει από τώρα το ματς με τον Άρη στο μυαλό του. Όχι μόνο για τη σημασία του αγώνος, με οδηγό το άδικο 0-1 του α’ γύρου, αλλά και γιατί αυτά τα παιχνίδι χτίζουν αυτοπεποίθηση και διώχνουν τα προβλήματα. Και από προβλήματα ο εφετινός Παναθηναϊκός, μπόλικα.

Πάντως, το παιχνίδι της Ριζούπολης είναι από τα λίγα στα οποία δεν ‘έκλεψε’ την παράσταση ο Λάζλο Μπόλονι. Και αυτό έρχεται να δώσει απάντηση σε όσα γράφτηκαν σε προηγούμενο άρθρο αναφορικά με το ρόλο του Ρουμάνου αυτή την περίοδο. Είναι ένας… άλλος Ομπράντοβιτς που δημιουργεί κρίσεις για να ξυπνήσει εγωισμούς ή απλά δεν ξέρει να διαχειριστεί κρίσεις και τα βάζει ανοιχτά με παίκτες του και δημοσιογράφους; Το ‘κρύο-ζέστη’ δείχνει το δεύτερο. Ο Μπόλονι προσπαθεί να βρει τις ισορροπίες, κυρίως με τον εαυτό του, σε αυτή τη δύσκολη αποστολή που έχει αναλάβει. Γιατί όταν είπε το ‘ναι’ στον Γιάννη Αλαφούζο πιθανότατα να μη γνώριζε ότι το πρόβλημα του εφετινού Παναθηναϊκού δεν είναι μόνο αγωνιστικό.

Το θέμα για τους ‘πράσινους’ είναι ότι ήρθε μία σημαντική νίκη. Το πώς, το σύστημα και οι MVP είναι εξισώσεις που δεν θα μπουν τώρα στη συζήτηση γιατί όπως προαναφέραμε ο Παναθηναϊκός τούτη τη σεζόν παίζει πρωτίστως για την επιβίωσή του.

Το θετικό για τους ‘πράσινους’ είναι ότι οι από πάνω βρίσκονται σε μία ανάλογη φάση και αυτό τους κρατάει, με ένα περίεργο τρόπο, στο παιχνίδι. Η ΑΕΚ του Χιμένεθ προσπαθεί να βρει πατήματα και ψυχολογία, ο ΠΑΟΚ ‘βγάζει’ μόνος του τα μάτια του και ο Άρης θα πρέπει να δείξει αντίδραση στο αποψινό ματς με τον Βόλο για να δούμε αν του άφησε κάτι η ήττα στη Λαμία. Προς το παρόν οι ‘κίτρινοι’ δεν έχουν δείξει σημάδια… κατήφορου όταν έρχεται ένα στραβό αποτέλεσμα κι αυτό αν μη τι άλλο είναι στα εφετινά πλεονεκτήματά τους. Γι’ αυτό φαντάζει οξύμωρο να ασχολούνται εφέτος με τους άλλους όταν το ισχυρότερο χαρτί τους είναι η αγωνιστική δυναμική τους ως ομάδα.

Υπό κανονικές συνθήκες, ένας κανονικός Παναθηναϊκός θα ‘έχτιζε’ ψυχολογία και κίνητρο βάσει αυτών. Τούτος, όμως, ο Παναθηναϊκός δεν προλαβαίνει να ‘χτίσει’ τίποτα όσο το αποτέλεσμα αποτελεί επιβίωση και τίποτε παραπάνω. Και όπως φαίνεται έτσι θα πάει το υπόλοιπο της χρονιάς. Ένα ιδιότυπο Survivor.