Ο Τσιτσιπάς ψάχνει τον τρόπο στο Παρίσι του Ναδάλ

Δεν πρόκειται για κατάσταση έκτακτης ανάγκης, μια και ο Στέφανος Τσιτσιπάς δεν έχει τον χρόνο να σκεφτεί τι πήγε λάθος σε ένα παιχνίδι που σέρβιρε για να πάρει, τουλάχιστον όχι πριν αντιμετωπίσει τον Ισπανό Ζαούμ Μουνάρ από την Ισπανία. Ασφαλώς ένας τελικός είναι πάντα επιτυχία, ακόμα και σε ό,τι αφορά το σύστημα βαθμολόγησης της ΑΤΡ: ο Έλληνας τενίστας κέρδισε πόντους από τη συμμετοχή του στο Όπεν, ακόμα κι αν αυτός κόντρα στον Αντρέι Ρουμπλιόφ πρόκειται για τον 7ο χαμένο τελικό του. Η πορεία θα αντιστραφεί κάποια στιγμή και το τένις έχει διδάξει ότι αυτό συμβαίνει σε όλους όσοι έχουν φτάσει σε αυτό το επίπεδο, ώστε να παίζουν σταθερά, κάθε σεζόν, σε τελικούς τουρνουά που είναι σημαντικά.

Ο Τσιτσιπάς προερχόταν από την ήττα του στον 3ο γύρο του US Open από τον Μπόρνα Τσόριτς, όταν είχε 6 match points. Ηττήθηκε από τον Γιανίκ Σινέρ με 1-2 σετ, στο ΑΤΡ1000 της Ρώμης, κάνοντας μια εντυπωσιακή ανατροπή στο 2ο, όταν και βρέθηκε πίσω 2-5, και παραδίδοντας πνεύμα στο 3ο. Τώρα, το μοτίβο θύμισε το ματς με τον Κροάτη, αφού ο 22χρονος Έλληνας, που παραμένει στο νούμερο 6 της παγκόσμιας κατάταξης, δεν μπόρεσε να κλείσει το παιχνίδι.

Στο τουρ, ουδεμία από αυτές τις ήττες είναι ντροπή. Ο Τσόριτς και ο Ρουμπλιόφ είναι έτοιμοι τενίστες, στο νούμερο 27 και στο νούμερο 12 της παγκόσμιας κατάταξης αντιστοίχως. Ο Σινέρ είναι νεαρός, αλλά στον 1ο γύρο του Ρολάν Γκαρός έκανε παρέλαση, αποκλείοντας 3-0 τον Νταβίντ Γκοφέν, νούμερο 11 στην κατάταξη. Αυτό που πρέπει, ενδεχομένως, να ανησυχεί περισσότερο από άλλα, είναι ότι δεν κατάφερε να κλείσει δύο ματς που είχε προβάδισμα. Δεν υπάρχει, βεβαίως, λόγος βιασύνης, ωστόσο είναι δεδομένο σε έναν πρωταθλητή του βεληνεκούς του ότι χτυπούν καμπανάκια και πρέπει να διαχειριστεί καταστάσεις που συμβαίνουν για πρώτη φορά σε αυτό το επίπεδο.

Στη Νέα Υόρκη, ο Τσιτσιπάς μπορεί να μην πήγε μακριά, αλλά αυτό έκαναν δύο τενίστες που οι ιστορίες τους τον αφορούν: ο Ντόμινικ Τιμ και ο Αλεξάντερ Ζβέρεφ ήταν το ζευγάρι του τελικού, ο οποίος ανέτως μπορούσε να ‘γράψει’ από τη μία ή την άλλη πλευρά. Ο Αυστριακός ήταν ο φιναλίστ των Masters Finals που ο Τσιτσιπάς κατέκτησε πέρυσι στο Λονδίνο, ο Γερμανός ήταν ο νικητής της ίδιας διοργάνωσης το 2018. Ο Τιμ, που τελικά νίκησε, πέτυχε κάτι το αξιομνημόνευτο: έγινε ο πρώτος τενίστας γεννημένος από το 1990 κι έπειτα που κατέκτησε Major. Ο Τιμ είναι 27, δηλαδή γεννημένος το 1993. O αμέσως επόμενος πιο νέος τενίστας που κατέκτησε την ίδια διοργάνωση ήταν ο Μάριν Τσίλιτς το 2014, που νίκησε πάλι το US Open. Ο Σταν Βαβρίνκα, που νίκησε εύκολα τον Άντι Μάρεϊ στον 1ο γύρο του παριζιάνικου Όπεν την Κυριακή, είναι ο έτερος τενίστας με Major (Αυστραλία 2014, Γαλλία 2015) αυτήν τη δεκαετία. Αυτό φανερώνει, κιόλας, όχι μόνο τη… λεηλασία που έχει υποστεί το τένις από τους Ρότζερ Φέντερερ, Ράφα Ναδάλ και Νόβακ Τζόκοβιτς, αλλά και τον μέσο όρο ηλικίας των τελευταίων χρόνων. Για να βρεθεί κάποιος νεότερος του Τσιτσιπά που κέρδισε ένα Major, η αναδρομή σταματά στο Ρολάν Γκαρός του 2005 και τον… Ναδάλ.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι με την απόσταση που τον χωρίζει από το πικ του να είναι αισθητή, ο Τσιτσιπάς μπορεί να αγχώνεται δημιουργικά, αλλά όχι να βιάζεται. Οι προσδοκίες, ούτως ή άλλως, δημιουργήθηκαν από τον ίδιο, ώστε οι Έλληνες φίλαθλοι να απολαμβάνουν έναν αθλητή στην ελίτ ενός τέτοιου παιχνιδιού, όταν πριν από αυτόν δεν υπήρχε η παραμικρή προσδοκία.

Στο Ρολάν Γκαρός, οι τενίστες κι οι θεατές θα ζήσουν πρωτόγνωρες στιγμές. Στο σχέδιο των Παριζιάνων υπάρχει να τελειώσει το τουρνουά στις 11 Οκτωβρίου, αλλά αν η βροχή του Ιούνη καθυστερεί την πραγματοποίηση των παιχνιδιών, τώρα είναι αληθινή εξαίρεση η μέρα που δεν θα βρέξει στην πρωτεύουσα της Γαλλίας. Ένα δελτίο καιρού δεν δίνει βροχή μόνο την Τετάρτη, που σημαίνει ότι οι διοργανωτές, οι οποίοι με τις συνθήκες υποχώρησαν και αποφάσισαν να καλύψουν με σκέπαστρο το κεντρικό κορτ ‘Φιλίπ Σατριέ’, ένα έργο που ήταν προγραμματισμένο για το 2024, θα πρέπει να ζήσουν με τις καθυστερήσεις, αποχωριζόμενοι το αλαζονικό φλέγμα τους.

Τουλάχιστον, στο Παρίσι βρίσκονται τόσο ο Ναδάλ όσο και ο Τζόκοβιτς, ο οποίος, εξαιρουμένης της γκάφας στη Νέα Υόρκη, δεν έχει χάσει φέτος. Παρόντων θρύλων του αθλήματος, τα φαβορί είναι ήδη διευθετημένα. Ο Ισπανός έχει 12 Major στο Παρίσι κι έχει ηττηθεί 2 φορές, το 2009 και το 2016, ενώ το 2015 δεν έπαιξε. Ο Ναδάλ πάει στην Πόλη του Φωτός (και του νερού, βεβαίως βεβαίως), έχοντας ηττηθεί στο τελευταίο παιχνίδι του, στη Ρώμη, από τον Αργεντινό Ντιέγκο Σβάρτσμαν. Είχε 14-0 στο χώμα έπειτα απ’ την ήττα από τον Τσιτσιπά στη Μαδρίτη, το 2019. Αλλά η θρυλική Κρις Έβερτ, κάτοχος 17 Major (μεταξύ αυτών, 7 ‘μουσκέτων’), είπε πολύ απλά όλη την αλήθεια: “Ο Ράφαελ Ναδάλ είναι ακόμη το φαβορί, για όποιον διαθέτει εξυπνάδα”. Η μαύρη αλήθεια είναι ότι, ακόμα και σε αυτήν την κατάσταση, μόνο τον Τζόκοβιτς, ορθολογικά, μπορεί να δει κάποιος να τον νικάει. Η πορεία του Ναδάλ, για πρώτη φορά, αφορά στο να φτάσει τον Φέντερερ (ο οποίος είναι τραυματίας και απολαμβάνει διακοπές βετεράνου) στα Grand Slam, μαζί με το μαγικό αριθμό 20.

Οπότε, μοιάζει με βλασφημία, ακόμα και τώρα, η φράση ‘αλλαγή σκυτάλης’. Αλλά αναπόφευκτα θα γίνει και τότε Τσιτσιπάς θα έχει τις ίδιες πιθανότητες με την υπόλοιπη enfant gate του παιχνιδιού.

Έχει, εξάλλου, κληρονομιά τον περυσινό 4ο γύρο με τον Βαβρίνκα, ένα στ’ αλήθεια αλησμόνητο ματς στις 2 Ιουνίου, αλλά βέβαια φέτος η συγκυρία είναι αισθητά διαφοροποιημένη, σε σημείο που περισσότεροι τενίστες πρέπει να βρουν τον εαυτό τους κατά τη διάρκεια του τουρνουά. Ο 22χρονος Έλληνας θα φτάσει εκεί. Η μοίρα του τενίστα, όμως, είναι να νιώθει απροστάτευτος. Οπότε θα γίνει με το σκληρό τρόπο.