Ο σύντομος δρόμος του Χιμένεθ είναι ο περσινός του Καρέρα

Όχι μόνο ως αποτέλεσμα, αλλά κυρίως ο τρόπος που αυτό διαμορφώθηκε στο 2-2 με τον Βόλο, έφεραν ξανά σε πολύ δύσκολη θέση τον Μάσιμο Καρέρα στην άκρη του ‘κιτρινόμαυρου’ πάγκου. Με αποτέλεσμα το απόγευμα της Τρίτης να ανακοινωθεί το διαζύγιο των δύο πλευρών. Ήδη οι εξελίξεις έτρεξαν στο στρατόπεδο της ΑΕΚ και ο Μανόλο Χιμένεθ επικράτησε του Γκουστάβο Πογέτ στην κούρσα της διάδοχης κατάστασης. Ο Ισπανός πλέον ετοιμάζεται για την 4η θητεία του στην Ένωση.

Η συνολική εικόνα της ΑΕΚ στο χορτάρι σαφώς και αποτελεί ευθύνη του Καρέρα. Και βασικά συνοψίζεται σε ένα ιδιότυπο μοτίβο που συναντά κανείς στα παιχνίδια της Ένωσης μέχρι σήμερα: ό,τι φτιάχνει η επίθεση, γκρεμίζει με συνέπεια η άμυνα. Προφανώς είναι μια διαπίστωση που αφορά τη συνολική λειτουργία πρωτίστως, αλλά και τα πρόσωπα. Το πρώτο είναι ευθύνη του προπονητή, για το δεύτερο ίσως να μην μπορούσε να κάνει και πολλά. Όταν ο Ιταλός τεχνικός ανέλαβε την ΑΕΚ σε κακή κατάσταση την περσινή σεζόν, το πρώτο που έκανε ήταν να αξιολογήσει τι στυλ παιχνιδιού μπορεί να υπηρετήσει το ρόστερ του. Και παρουσίασε ίσως τη μοναδική ρεαλιστική version που μπορούσε: μια ομάδα που κρατούσε μικρές αποστάσεις ανάμεσα στις γραμμές της, δεν έπαιρνε ρίσκα, ήταν συνεπής ανασταλτικά και μέσα κυρίως από το ατομικό ταλέντο των μέσων και επιθετικών της, έβρισκε το γκολ της νίκης.

Ο Καρέρα έπαιρνε τα αποτελέσματα, χωρίς να παρουσιάζει κάτι ιδιαίτερα θελκτικό στο μάτι. Πολλοί, οπαδοί και δημοσιογράφοι, διατηρούσαν ενστάσεις, αφού σίγουρα το ‘τόσο όσο’ δεν αποτελεί μέρος της ποδοσφαιρικής κουλτούρας της ΑΕΚ. Το ερώτημα ωστόσο ήταν αν με μια διαφορετική από εκείνη την προσέγγιση τα αποτελέσματα θα ήταν τα ίδια. Δύσκολο να απαντηθεί, αλλά δεν μοιάζει και τόσο πιθανό. Στις μεταγραφές, η ΑΕΚ ενισχύθηκε σημαντικά από τη μέση και μπροστά. Με παίκτες που της έλειπαν τα προηγούμενα χρόνια. Λιβάι Γκαρσία και Μουαμέρ Τάνκοβιτς είναι ακραίοι με χαρακτηριστικά που δεν είχε άλλος παίκτης στο ρόστερ την προηγούμενη χρονιά, ενώ ο Καρίμ Ανσαριφάρντ έφερε μαζί του τη συνέπεια στο σκοράρισμα. Σε τέτοιο βαθμό που μάλλον μοιάζει περιττό το 1,1 εκατ. ευρώ που εισπράττει ετησίως ο Νέλσον Ολιβέιρα…

Την ίδια στιγμή έγιναν προσθήκες και στην άμυνα, με τους Ιονούτ Νεντελτσεάρου και Νασίμ Χνιντ να προστίθενται στους στόπερ μαζί με τους Σβάρνα και Τσιγκρίνσκι. Αποκτήθηκε ο Εμάνουελ Ινσούα για να κάνει δίδυμο με τον Έλντερ Λόπες αριστερά, ενώ κέρδισε θέση στο ρόστερ ο Σταύρος Βασιλαντωνόπουλος για να κάνει τρεις τους παίκτες στα δεξιά της άμυνας μαζί με τους Μιχάλη Μπακάκη και Παουλίνιο.

Το πώς μεταφράζονται οι μεταγραφές προσθήκες σε άμυνα και επίθεση για την ΑΕΚ δεν είναι θέμα εκτίμησης. Αλλά απλά μιας καταγραφής και λογικής αξιολόγησης των αριθμών. Η -πρώην πλέον- ομάδα του Καρέρα έχει την δεύτερη καλύτερη επιθετική επίδοση στην κατηγορία, με 23 γκολ ενεργητικό και τους παίκτες αποκτήθηκαν να έχουν σημαντική συμβολή στον αριθμό, προεξάρχοντος του Ανσαριφάρντ. Την ίδια στιγμή ωστόσο η άμυνα αποτελεί μια μόνιμη πηγή κινδύνων, ψάχνοντας για έναν έστω διακριθέντα.

Σκιά του εαυτού του ο Μπακάκης, με τις μέρες του ο Παουλίνιο, φιλότιμος αλλά χωρίς συμπαραστάτη ο Τσιγκρίνσκι καθώς Νεντελτσεάρου, Σβάρνας και Χνιντ δεν δείχνουν τη συνέπεια που απαιτείται στην άμυνα για μια ομάδα που θέλει να διεκδικήσει τίτλους. ‘Επιπλέει’ ο Βασιλαντωνόπουλος και είναι… πρόβλημα για την ΑΕΚ το γεγονός πως ο Μιτάι αυτή τη στιγμή βάζει τα γυαλιά σε Λόπες και Ινσούα. Ο 17χρονος αριστερός μπακ μοιάζει ως ένα παιδί με προοπτική και μπόλικο ταλέντο, αλλά αντί να τον τραβάνε οι έμπειροι συμπαίκτες του, τελικά είναι αυτός που βάζει πλάτη…

Η ΑΕΚ φαντάζει με ομάδα που είναι κομμένη στα δύο με χειρουργική ακρίβεια. Δύσκολα οι φίλοι της θα μπορούν να θυμηθούν μια τόσο αντιφατική εκδοχή της ομάδας τους, ακόμη και τα ζόρικα χρόνια του υποβιβασμού. Λες και οι δύο πλευρές του γηπέδου λειτουργούν εντελώς ανεξάρτητα η μια με την άλλη. Μια ΑΕΚ από τη μέση και μπροστά και μια δεύτερη ΑΕΚ από τη μέση και πίσω. Εδώ το ερώτημα λοιπόν είναι πόσο μεγάλο είναι το μερίδιο ευθύνης του προπονητή. Γιατί αρχικά ο Καρέρα κατηγορήθηκε για το συντηρητισμό του και τώρα απολύθηκε για ένα στυλ που πράγματι μοιάζει με το ‘όσα έρθουν και όσα πάνε’. Εντελώς ανέμελο, σα να συμμετέχει η ΑΕΚ για τη χαρά του παιχνιδιού.

Όπως συνήθως συμβαίνει, η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Και το πρόβλημα για τους ‘κιτρινόμαυρους’ μοιράζεται ανάμεσα στις επιλογές του προπονητή και την ανεπάρκεια των παικτών της άμυνας να ακολουθήσουν μια επιθετική, με ρίσκα, αγωνιστική προσέγγιση. Η ΑΕΚ δείχνει αδούλευτη στο αμυντικό τρανζίσιον, το σωστό τάιμινγκ αλληλοκαλύψεων και τις στημένες φάσεις. Τρεις συνθήκες που της στοιχίζουν ένα μεγάλο ποσοστό των τερμάτων που δέχεται. Την ίδια στιγμή ωστόσο η ατομική αδυναμία των παίκτων της άμυνας να εκτελέσουν ακόμη και τα στοιχειώδη στην αναχαίτιση επιθέσεων ρουτίνας του αντιπάλου, είναι κάτι για το οποίο δεν μπορούσε να κάνει και πολλά ο Καρέρα. Αλίμονο αν έπρεπε ο Ιταλός να μάθει σε παίκτες 25-30 ετών τα βασικά της άμυνας…

Εδώ λοιπόν έρχεται το βασικό ερώτημα: τι διαφορετικό θα μπορούσε να κάνει ο Χιμένεθ με όσα σωστά ή στραβά διαθέτει το υπάρχον ρόστερ; Πάντως όχι να πάρει το μαγικό ραβδάκι και να μεταμορφώσει παίκτες σε κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι. Σίγουρα να προσαρμόσει το πλάνο της ομάδας πάνω στα αγωνιστικά στοιχεία που ταιριάζουν στους παίκτες του ρόστερ. Ότι δηλαδή έκανε πέρσι ο Καρέρα. Που… δεν άρεσε! Και που μοιάζει ξανά μονόδρομος. Σύμφωνα με όσα τουλάχιστον έχουμε δει ως τώρα, για να σουλουπωθεί η ανασταλτική εικόνα της ΑΕΚ και να ανέβει η αποτελεσματικότητα της άμυνας, ο όποιος νέος προπονητής θα πρέπει να ρίξει εκεί το βάρος. Να τραβήξει πίσω τις γραμμές του, να μικρύνει τις αποστάσεις, να διαφοροποιήσει τον προσανατολισμό, να προωθήσει την τακτική συνέπεια έναντι του ταλέντου. Σας θυμίζει κάτι; Ναι, αυτό που έκανε ο Καρέρα στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και η ΑΕΚ πήρε την ισοπαλία, ‘φλερτάροντας’ και με τη νίκη στα τελευταία λεπτά. Άφησε τη μπάλα στον αντίπαλο ο Ιταλός, οχύρωσε τα μέτρα από την περιοχή ως τη μεσαία γραμμή, ‘έκρυψε’ τις αδυναμίες της άμυνας, πήρε τουλάχιστον τον βαθμό που λίγοι πίστευαν ότι μπορεί.

Θα αναρωτηθεί κανείς, γιατί δεν το έκανε και στα υπόλοιπα ματς; Γιατί αν μια τέτοια προσέγγιση μπορεί να κριθεί αποδεκτή κόντρα στον Ολυμπιακό, θα χαρακτηριστεί ως συντηρητική και ‘φοβική’ με αντιπάλους μικρότερου βεληνεκούς. Όπως και πέρσι. Ο Χιμένεθ (όπως και ο Πογέτ) δεν φημίζεται για τα ρίσκα του στον αγωνιστικό χώρο ή την δημιουργία ομάδων με φουλ επιθετικό πνεύμα. Προσεκτικά το πάει, ψάχνει τον έλεγχο των χώρων και του ρυθμού, διασφαλίζει πρώτα πως δεν κινδυνεύουν και μετά κυνηγούν το γκολ. Επομένως η μετάβαση από τον Καρέρα στον Χιμένεθ, δύο πράγματα θα φέρει: α) αλλαγή ψυχολογίας και β) την ανάγκη για άμεσα αποτελέσματα. Η οποία θα έχει ως βάση πρώτα την διασφάλιση των μετόπισθεν και μετά οτιδήποτε άλλο. Επιλογή που μοιραία θα έρθει εις βάρος του θεάματος και της υψηλής παραγωγικότητας στην επίθεση.

Το γεγονός πως φέτος η ΑΕΚ διαθέτει περισσότερες λύσεις και ‘ποικιλία’ επιλογών στην γραμμή κρούσης σε σχέση με πέρσι, ενδεχομένως να διευκολύνει το πλάνο του Ισπανού. Μαγικά πάντως κανείς δεν μπορεί να κάνει. Και αυτή τη φορά το “ναι κερδίζουμε, αλλά δεν με ελκύει το ποδόσφαιρο που παίζουμε” δεν θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί πάλι ως προβληματισμός που ακουμπά τον προπονητή. Και μοιραία η μπάλα θα περάσει στο γήπεδο του ρόστερ…