Ο Μελισσανίδης είπε τη σκληρή αλήθεια για την ΑΕΚ· και όχι μόνο

Αβίαστα ωμός πάντοτε. Αυθόρμητος και ασυγκράτητος το δίχως άλλο. Ανεπιτήδευτος και λαϊκότροπος προφανέστατα. Ευθύς, αλλά και απότομος, σχεδόν αχαλίνωτος, σε κάμποσες περιπτώσεις. Πάνω απ’ οτιδήποτε άλλο ένας πραγματιστής του ποδοσφαίρου. Αναμενόμενο ήταν στη διάρκεια της παραδοσιακής πια συνάντησης-συζήτησης με τους ρεπόρτερ της ΑΕΚ που ο Δημήτρης Μελισσανίδη χώρεσε στο πρόγραμμά του το μεσημέρι της Τρίτης, να γεννηθούν ορισμένες -φρέσκιας έκδοσης- original ατάκες. Προσωπικά γνωμικά, θα τις έλεγες, που χαράσσονται στη μνήμη, ταξιδεύουν στον χρόνο κι αποκτούν αξία διαχρονική.

Ο Όγκνιεν Βράνιες παρομοιάστηκε από τον ίδιο τον Έλληνα εφοπλιστή με “καμένο λάδι” που δεν έχεις λόγο να βάλεις στη μηχανή, ο Μιγκέλ Καρντόσο σαν “το παλτό του αιώνα που μου έλεγαν ότι είναι ο νέος Μουρίνιο”, οι αμυντικοί που αποκτήθηκαν κατέληξαν να είναι στα μάτια του “πεπόνια”, ουχί από το Άργος αλλά μάπα, ενώ ο Πορτογάλος Παουλίνιο “εκείνος ο κοντορεβιθούλης” από το παραμύθι του Σαρλ Περώ που ‘έφαγε’ στο ρόστερ τη θέση του Γκάλο.

Πάντως μεταξύ του χιούμορ, της έντονης βιτριολικής διάθεσης και της αυτοκριτικής στάσης για τις εισηγήσεις-επιλογές που αφομοίωσε και τις έκανε κτήμα του άνευ δεύτερης σκέψης δείχνοντας εμπιστοσύνη σε πρότερους συνεργάτες του που απέτυχαν να τον δικαιώσουν, ο Δημήτρης Μελισσανίδης αποτύπωσε στις απαντήσεις του τη στυγνή πραγματικότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Φρόντισε, με σαφήνεια, να προσγειώσει όσους πλάθουν στο μυαλό τους (ή θέλουν να συντηρούν τεχνηέντως) σενάρια για κάποιον πολύ ‘φτασμένο’ προπονητή από το ράφι που το χέρι δεν το αγγίζει ούτε με σκαμνί για βοήθημα. Η τοποθέτησή του διοικητικού ηγέτη της Ένωσης ήταν αφοπλιστικά ειλικρινής και ξεκάθαρη, διότι όποια κι αν είναι, ενίοτε όχι πάντα, η πρόθεση των ιδιοκτητών-χρηματοδοτών όταν το 2021 επιχειρούν να βρουν τον κατάλληλο κουμανταδόρο, είναι αναπόφευκτο να πέφτουν διαρκώς σε “απαγορευτικές περιπτώσεις”!

Ο Πιέλ παίρνει 200.000 ευρώ τον μήνα

Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Κλοντ Πιέλ, ο οποίος προ ημερών παρουσιάστηκε ως υποψήφιος αντικαταστάτης του Χιμένεθ (που μένει μέχρι να φύγει, αν φύγει μαζί με την αποζημίωση). Με καλές δουλειές σε Μονακό, Λιλ, Λιόν, Νις, Σαουθάμπτον, Λέστερ και από το φθινόπωρο του 2019 στη Σεντ Ετιέν ο Γάλλος, θα ήταν μια top class επιλογή με μικρό περιθώριο λάθους (γιατί ποτέ δεν μπορείς να προβλέψεις την τροπή των πραγμάτων) και ελάχιστο ρίσκο. Μόνο που, για να ξέρουμε που ακριβώς τοποθετείται ο πήχης, οι πάγιες μηνιαίες απολαβές του κυμαίνονται στις 200.000 ευρώ άνευ μπόνους επίτευξης στόχων. Συνολικά δηλαδή λαμβάνει ποσό που φτάνει τα 2.5 με 3 εκατομμύρια για κάθε χρόνο συνεργασίας με τους ‘στεφανουά’. Να έριχνε το κασέ κάτω από μισά για να έρθει στην Ελλάδα τη στιγμή που το βιογραφικό του θα του επέτρεπε άκοπα να βρει τα ίδια αλλού; Από πού κι ωσπού. Ουτοπικό τουλάχιστον.

Ούτε καν το 1.5 εκατομμύριο του συμπατριώτη του Ζιλιέν Στεφάν, που άφησε πίσω του σπουδαίο έργο στη Ρεν και κυκλοφόρησε ως όνομα της ‘κιτρινόμαυρης’ λίστας, είναι εφικτό να πληρώσει τη δεδομένη χρονική περίοδο η ΑΕΚ, καλύπτοντας τουλάχιστον τις οικονομικές απαιτήσεις του και όχι τόσο τις φιλοδοξίες του. Πόσο μάλλον ο Παναθηναϊκός που βρίσκεται σε ακόμη χειρότερο σημείο, μια και ούτε στην Ευρώπη θα παίξει ούτε έναν Μανόλο έχει να τον περιμένει χωρίς δισταγμό. Ή ακόμα και ο ΠΑΟΚ, εφόσον η διοίκηση του λάβει την απόφαση ν’ αλλάξει τον Πάμπλο Γκαρσία μετά το πέρας του τελικού του Κυπέλλου.

Μην ξεχνάμε πως ο Ολυμπιακός του Πέδρο Μαρτίνς χτύπησε την πόρτα πριν από τρία χρόνια, ψάχνοντας τον προπονητή που θα βάλει σε ράγες το εκτροχιασμένο τρένο. Δεν βγήκε στην αγορά τρέχοντας πίσω από τον Αντρέ Βίλας-Μπόας (των 6.5 εκατομμυρίων στη Μαρσέιγ). Άπαντες θα ήθελαν πίσω τον Ερνέστο Βαλβέρδε, αλλά -δυστυχώς- δούλευε ήδη στην Μπαρτσελόνα με συμβόλαιο 25 εκατομμυρίων!

“Πήραν έναν προπονητή, τους βγήκε και έφτιαξαν ομάδα”, όπως παραδέχθηκε κυνικά ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Είχαν στο μυαλό τους το τι θέλουν, κατέγραψαν τις προτεραιότητες, φίλτραραν διάφορα ονόματα, ζήτησαν γνώμες για να έχουν σφαιρική άποψη και κατέληξαν εν τέλει στον (άσημο) προπονητή της Γκιμαράες! Δεν ανέβασαν τον πήχη σε ύψη που ήταν αδύνατο να υπερβούν. Λογική σκέψη, πλήρη εξέταση των παραμέτρων και σωστή προσέγγιση απαιτεί η κατάσταση. Όχι υπερφίαλες προσδοκίες για Κίκε Σετιέν και Λεονάρντο Ζαρντίμ. Προπονητές που οι αμοιβές τους (και κατόπιν οι απαιτήσεις τους σε μεταγραφές) απαιτούν… δανειοδότηση.

Τη σήμερον μέχρι τον Βλάνταν Μιλόγεβιτς, τον Ερόλ Μπουλούτ, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς (που ανακυκλώνεται διαρκώς ως όνομα) και τον Ραζβάν Λουτσέσκου (λόγω πρότερου βίου στην Ελλάδα) φτάνει το πάπλωμα των ελληνικών ομάδων. Άντε και τον γερόλυκο Γκρος ή άλλους νέους φιλόδοξους τεχνικούς που θέλουν να δείξουν δείγμα της δουλειάς τους. Όχι παραπέρα. Για να ξέρουμε τι λέμε και να μην τρέφουμε αυταπάτες.