Ο κανονισμός ‘σκότωσε’ τη διάθεση και το γκάζι του Φορτούνη

Οι καθυστερημένες ενέργειες είναι ξεκάθαρα προϊόν μίας κατάστασης που προκύπτει από την προετοιμασία και τις καθημερινές προπονήσεις. Είτε πρόκειται για έλλειψη έντασης στην καθημερινότητα είτε για ένα υπερβολικό σφίξιμο του κορμιού, από τα διαρκή παιχνίδια και την ανισορροπία ανάμεσα σε αυτό που πρέπει να συμβαίνει κι εκείνο που συμβαίνει, είναι μία πραγματικότητα που σίγουρα ο Ολυμπιακός πρέπει να αντιμετωπίσει για όλη τη φετινή σεζόν. Κι αυτό μπορεί να βγει σε κρίσιμα σημεία, σε παιχνίδια απολύτως ελεγχόμενα, όπως αυτό με τη Μαρσέιγ στο ‘Βελοντρόμ’, που οι ‘ερυθρόλευκοι’ πραγματικά δεν αντιμετώπιζαν πρόβλημα, απολύτως κανένα.

Η ανατροπή από τον Παπ Αμπού Σισέ και το χέρι από τον Ραφίνια, ο οποίος είναι σε πολύ μεγάλη ηλικία για να κατανοήσει έναν κανονισμό ρομποτικής κατάστασης, είναι καθυστερημένες αντιδράσεις ή αυτοπροστασίας, που η ρίζα τους προκύπτει από τη συνήθεια, αυτό που έχουν μάθει να κάνουν, σε σχέση με την απόδοσή τους με βάση τις συνθήκες.

Ο Ολυμπιακός έχει το πάνω χέρι σε ό,τι αφορά τη συνέχιση στο Europa League, αφού είναι αστείο και μόνο η συζήτηση ότι η Μαρσέιγ, μία ομάδα που θα ήταν κάτω από τη μέση της βαθμολογίας στην Premier League δίχως τον αγγλικό ρυθμό παιχνιδιού, μπορεί να απειλήσει τη Μάντσεστερ Σίτι στο ‘Etihad’. Την ίδια στιγμή, οι ‘ερυθρόλευκοι’ παίζουν με την Πόρτο, η οποία δεν γίνεται μαθηματικά να έρθει 1η και δεν μπορεί να έρθει 2η, οπότε ουσιαστικά κερδίζει μία εβδομάδα, αν κι έχει ταξίδι για να παίξει στο Φάληρο στις 22:00, ανήμερα της Αγίας Άννης.

Το ζήτημα στο ‘Βελοντρόμ’ είναι ότι ο Ολυμπιακός έχασε παγωμένα ένα παιχνίδι στο οποίο δεν υστερούσε σε κάτι, αντιθέτως είχε τον έλεγχο και θα μπορούσε να βρει προδιάθεση για να επιτεθεί για ένα 2ο γκολ, έστω κι αν αυτή δεν βγήκε σε ενοχλητική πίεση ούτε καν σε τελική, και ήταν εκείνη η ομάδα που το έψαχνε τις καθυστερήσεις, αναγκάζοντας τον Αντρέ Βίλας Μπόας να κάνει αλλαγή στο 89′. Ο Πορτογάλος έπαιζε τη θέση του, αυτήν την αίσθηση έδινε, κι η Μαρσέιγ έπαιζε για να τελειώσει ένα σερί 13 παιχνιδιών χωρίς νίκη.

Ο Πέδρο Μαρτίνς σε πρότερες δηλώσεις του έχει επικαλεστεί απουσίες παικτών ως δικαιολογία, όσο κι αν λέει ότι δεν χρησιμοποιεί δικαιολογίες. Η διακοπή των εθνικών ομάδων έκανε κακό στον Ολυμπιακό, αλλά καλό στον Κώστα Φορτούνη. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού, κυρίως στη Μασσαλία, έκανε την εμφάνιση που όσοι προσδοκούν κάτι από εκείνον, είναι να την καταστήσει μέρος της καθημερινότητάς του. Ωστόσο, υπάρχει αυτό το πράγμα που λέγεται αίσθηση, μέρος της οποίας είναι η ήττα. Αυτό είναι μία ανεπιθύμητη συνοδεία, όχι τόσο για την προσπάθεια που ο ίδιος έκανε, όσο για τα επιχειρήματά του σε ό,τι αφορά τη θέση που θα διεκδικήσει όταν όλοι οι παίκτες είναι υγιείς.

Ο Φορτούνης έκανε ένα καταπληκτικό 1ο ημίχρονο στο ‘Βελοντρόμ’ ξεκινώντας από τα δεξιά και αλλάζοντας συνεχώς θέσεις. Βρέθηκε να παίζει ακόμα και αριστερός μπακ, κυρίως ως στήριγμα του Βρουσάι, στην ανάπτυξη του Ολυμπιακού, ο οποίος βασίστηκε ξανά σε αυτήν την πλευρά του και από εκεί πέτυχε το γκολ. Γυρνούσε για να πάρει την μπάλα, φτάνοντας ως το ύψος της μεγάλης περιοχής της άμυνας, έπαιζε στον κενό χώρο, έτρεχε προς το συμπαίκτη του για να τροφοδοτηθεί και πίεζε τους αντιπάλους του, όταν είχαν την κατοχή, προκειμένου να τους χαλάσει όποιο play είχαν σχεδιάσει.

Αν αυτή η εμφάνιση μπει σε ένα ευρύ πεδίο, θα πρέπει να συνομολογήσουμε ότι η σχέση με τον Μαρτίνς, όπως αποτυπώνεται στο χρόνο συμμετοχής του και τα ματς που έχει ξεκινήσει βασικός, έχει αποδώσει καρπούς στη μεταδοτικότητα του προπονητή προς τον παίκτη, να τον πείσει δηλαδή πως το καλό της ομάδας και το δικό του είναι κοινά. Ο Φορτούνης παίζει αντιλαμβανόμενος την πραγματική κατάσταση: είναι κάποιος που, έστω και λόγω των απωλειών, μοχθεί για να βρει ξανά θέση στη βασική ενδεκάδα.

Η ήττα στο ‘Βελοντρόμ’ δεν τον βοηθάει, δεν μπορεί να πλειοδοτήσει από αυτό το παιχνίδι, έστω κι αν προσωπικά γίνεται να επιχειρηματολογήσει πως έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του όση ώρα ήταν έμπλεος δυνάμεων, αλλά ακόμα και τότε που είχαν αρχίσει να τον εγκαταλείπουν. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι από τα πρώτα χθεσινοβραδινά ρεπορτάζ, με την παρουσία στους ’32’ του Europa League να μην έχει ‘σφραγιστεί’, ήταν δηλώσεις του Ματιέ Βαλμπουένα που τελικά θα κρίνουν τα πάντα, αφού ο Γάλλος προβληματισμένος τόνισε ότι “είναι δύσκολο να παίξω με την Πόρτο”.

Για τον Βαλμπουενά είναι αυτονόητο πως θα είναι βασικός σε αυτό το ματς, ακόμα κι αν δεν είναι απολύτως καλά, ή, έστω, αφού είναι πρώιμο και ούτε ο Μαρτίνς ξέρει τι πρόκειται να σκέφτεται ύστερα από 6 μέρες, αυτό το αποτύπωμα αφήνει η περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Ο Φορτούνης συνεχίζει να υπηρετεί το ρόλο του μπαλαντέρ και η ήττα από τη Μαρσέιγ, στην ούγια και εκ του αποτελέσματος ένα προϊόν αφέλειας, δεν άφησε να βοηθηθεί το αφήγημα που θα εκφραζόταν αν ο Ολυμπιακός έφευγε με βαθμό ή βαθμούς από το γαλλικό Νότο.

Έστω κι αν είναι μια ισχυρή πιθανότητα ο Μαρτίνς να μην επηρεάζεται από ό,τι γράφεται, στον πραγματικό κόσμο θα είναι δύσκολο να μπει σε δίλημμα όταν έχει όλους τους μέσους του ετοιμοπόλεμους. Παρ’ ότι δεν έχει αποδειχθεί σε ματς εκτός έδρας για το Champions League την εποχή του, είναι λογικό να θεωρεί ότι εκείνοι που εμπιστεύεται περισσότερο θα του έπαιρναν το παιχνίδι. Κι αν ο Φορτούνης ξέρει πως πραγματικά έκανε ό,τι μπορούσε, κι αν μπήκε στα αποδυτήρια μην έχοντας γι’ αυτό οποιαδήποτε ένσταση, το αποτέλεσμα στη Μασσαλία θα παίξει το ρόλο του μελλοντικά. Κατανοώντας, βεβαίως, ότι μια τέτοια κατάσταση πρέπει να είναι επαναλαμβανόμενη, η ευκαιρία που θα του παρουσιαστεί στο Φάληρο με την Πόρτο είναι εξίσου ισχυρή. Ανέσυρε από το συρτάρι του το παλιό ρούχο της πραγματικής επιθυμίας και βλέπει ότι πιάνει τόπο: οι εξωγενείς παράγοντες είναι άλλο καπέλο -γι’ αυτούς δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που να μπορεί να κάνει.