Ο Μπουρούσης δεν ήταν έτοιμος για μόνιμο κοστούμι παλαίμαχου

Το ‘προσδεθείτε’ του Περιστερίου ενείχε κυρίως προειδοποίηση και όχι τόσο απειλή. Βέβαια, με τον Γιάννη Μπουρούση παρόντα σε ρόστερ ή παρκέ, τίποτα δεν πρέπει ν’ αφαιρείται από την εξίσωση των (παρ)εξηγήσεων και των (παρ)ερμηνειών που ούτως ή άλλως έχουν σημαδέψει την πορεία του στο μπάσκετ. Το ‘χει ομολογήσει πολλάκις.

Λίγες ημέρες, ούτε καν δυο εβδομάδες, από την ημέρα (17/11) που συμπλήρωσε τα 37 του (γεννηθείς -ως πνεύμα ελεύθερο- στην επέτειο 10 ετών από την ιστορική εξέγερση του Πολυτεχνείου), ο Καρδιτσιώτης σέντερ επισημοποίησε τη συνεργασία του με την αθηναϊκή ομάδα. Υπέγραψε με τους ‘πρίγκιπες της δυτικής όχθης’ συμβόλαιο ως το τέλος της σεζόν, επαληθεύοντας όσα ρεπορτάζ τον ήθελαν να μην αποκλείει την επανασύνδεσή του με τον κόουτς Αργύρη Πεδουλάκη (που ‘χε κάνει το comeback). Οι δυο τους είχαν ήδη συνεργαστεί στον Παναθηναϊκό στις αρχές της σεζόν 2016-17 (πριν αναλάβει ο Τσάβι Πασκουάλ) και αφού “με κάλεσε να έρθω στην ομάδα, δεν το σκέφτηκα και πάρα πολύ για να αποδεχθώ την πρόταση του“.

Φυσικά, τo ‘Conjuring’ του Άρτζι ήταν η αφορμή της επιστροφής. Τη αιτία θα την εντοπίσεις στην ακριβώς επόμενη φράση του Μπουρούση, μια και “ήθελα να αγωνιστώ για άλλο έναν χρόνο στο υψηλό επίπεδο“. Διευκρινίζοντας αμέσως μετά πως η βούλησή του αυτή ήταν “καθαρά θέμα διάθεσης και αγάπης προς το άθλημα“. Το οποίο άθλημα παρεμπιπτόντως ο βετεράνος ψηλός υπηρετεί επαγγελματικά για σχεδόν δύο δεκαετίες: ξεκινώντας από την ΑΕΚ και φτάνοντας έως την Γκραν Κανάρια πέρυσι. Στο ενδιάμεσο αναδείχθηκε μία φορά πρωταθλητής Ευρώπης (2015, Ρεάλ Μαδρίτης), ήταν δύο φορές μέλος της καλύτερης πεντάδας στην Euroleague και άλλη μία ψηφίστηκε MVP της Liga Endesa (2016, Μπασκόνια). Με ό,τι άλλο μεσολάβησε.

Στα λόγια του ο Γιάννης Μπουρούσης ήταν σαφέστατος εκφράζοντας με ειλικρίνεια και αυθορμητισμό, ανεξάντλητα στοιχεία της έντονα ισχυρής προσωπικότητάς του, την απόρριψη της ιδέας απόσυρσης προτού ακουστεί ο (εκνευριστικός) ήχος της κόρνας λήξης. Θα ‘ταν άκρως παράλογο να υπονοηθεί έστω πως ένας παίκτης που την προηγούμενη περίοδο στην ισπανική λίγκα κατέγραφε 8.7 πόντους, με season-high τους 25 απέναντι στην Μπούργος, 3.8 ριμπάουντ και 1.2 ασίστ (ανά 17.7 λεπτά συμμετοχής σε καθένα από τα 26 παιχνίδια) δεν είναι σε θέση ν’ ανταποκριθεί τις απαιτήσεις ενός πρωταθλήματος χαμηλότερου ανταγωνισμού με βελτιωμένα (γιατί όχι;) νούμερα, τη στιγμή που ούτε το BCL είναι συγκρίσιμο μέγεθος με τη Euroleague. Αρκεί ο ίδιος αυτός παίκτης στο διάστημα της πεντάμηνης αποχής από τη δράση, διότι η Liga Endesa ολοκληρώθηκε κανονικά στα τέλη του Ιούνη και ο Μπουρούσης έπαιζε ως τις 26/6 (σχεδόν 16 λεπτά απέναντι στη Βαλένθια), να φρόντιζε και να μην άφησε το κορμί του.

Στην τηλεραση μέσα από το παρκέ

Το γυαλί πάντως δεν τον πάχαινε σίγουρα κι ας θρυλείται πως ισχύει το αντίθετο. Άρα φαίνεται πως είχε κάνει τα κουμάντα του για παν ενδεχόμενο. Ήταν ούτως ή άλλως… Μπουρούση φαεινότερο πως ο ρόλος του αναλυτή στην εκπομπή της NOVA για τους αγώνες της Euroleague κάλυπτε μεν τη δίψα του να βρίσκεται στο χώρο και να μιλά για το σπορ, αλλά του άφηνε ανεκλήρωτο το άλλο μισό: τη δράση. Το επίσημο ένδυμα ενός τηλεσχολιαστή δεν θα το αποχωριστεί. Διότι με την εμπειρία χρόνων πάνω στο αντικείμενο μπορεί να εξηγεί με λόγο απλοϊκό στους τηλεθεατές όσα συμβαίνουν στο παρκέ, συμπληρώνοντας τη δημοσιογραφική ομάδα του συνδρομητικού καναλιού στη Super Euroleague.

Αλήθεια είναι όμως πως την ίδια στιγμή είχε την τάση να ζει τις καταστάσεις, να συμμετέχει στα συστήματα, να είναι κομμάτι της ουσίας. Να ‘ναι κι αυτός στο κάδρο, όχι μόνο εκτός αυτού. Το πηγαίο χιούμορ πρόδιδε την ξεκάθαρη πρόθεσή του. Μεταξύ μας δεν την έκρυψε κιόλας. “Άσε γιατί μεθαύριο μπορεί να κάνω εγώ αυτήν την πάσα“, απαντούσε σχολιάζοντας on air ένα λάθος του Γιώργου Παπαγιάννη στον πρόσφατο αγώνα του Παναθηναϊκού με την Μπασκόνια.

Με την ευκαιρία που του πρότεινε ο Πεδουλάκης για να σμίξουν εκ νέου θα επιχειρήσει να τα συνδυάσει. Σε άλλα μέρη θα ξαναβρεθούνε, αλλά τα χέρια θα περάσουν(ε) στους ώμους, στηρίζοντας ο ένας τον άλλον. Με τα ρούχα της δουλειάς. Διότι το ατσαλάκωτο κοστούμι του παλαίμαχου δεν ήταν ακριβώς ραμμένο στα μέτρα του. Ούτε τον είχες συνηθίσει με καλοσιδερωμένο πουκάμισο. Είναι η φόρμα του αθλητή, το σορτς και η φανέλα που του ταιριάζουν πρωτίστως. Χωρίς το ένα ν’ αναιρεί το άλλο. Σύμπραξη, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση. Παίζοντας στο Περιστέρι θα συμπληρωθεί αυτή η διπλή ταυτότητα του, για να καλυφθεί μια βασική ανάγκη του: η συμμετοχή στο παιχνίδι. Πιθανόν δε και στην Εθνική. Μαζί με όλη την παλιοπαρέα.