Ο Μπόλονι δεν ήταν ο εαυτός του, ούτε αυτός ο Παναθηναϊκός του

Και μόνο που ο Παναθηναϊκός έφυγε νικητής από το Περιστέρι με όσα προηγήθησαν τις προηγούμενες ημέρες, με αποχωρήσεις, δηλώσεις, μεταγραφές της τελευταίες στιγμής, μεταγραφές που χάθηκαν την τελευταία στιγμή και μία γενικότερη ατμόσφαιρα ότι στο Κορωπί τα πράγματα είναι εκρηκτικά, αυτό από μόνο του είναι μεγαλύτερο αποτέλεσμα απέναντι στον Ατρόμητο του Σάββα Παντελίδη.

Ο νέος προπονητής των Περιστεριωτών, ο οποίος ουσιαστικά ανέλαβε χωρίς να κάνει προπόνηση και κλήθηκε να αναστηλώσει μία ομάδα που προερχόταν από διαδοχικά σοκ, με σημαντικότερο αυτό του αποκλεισμού από τον ΠΑΣ Γιάννινα στο κύπελλο, βρήκε απέναντί του ένα σύνολο πιο αποφασισμένο για τη νίκη, κατευθυνόμενο από μια ‘φλόγα’ να δώσει απαντήσεις. Απαντήσεις, βέβαια, δεν θα πάρουμε για τα ‘καυτά’ ζητήματα που φαίνεται να απασχολούν τον Παναθηναϊκό και έχουν να κάνουν με τα ενδότερα της ομάδας. Την ίδια ώρα που οι θύμησες της θητείας του Λάζλο Μπόλονι στον ΠΑΟΚ ξαναφούντωσαν και έρχονται σε σύγκριση με τις ημέρες Μπόλονι στην αθηναϊκή ομάδα, στο Περιστέρι είδαμε για πρώτη φορά μία ομάδα… που δεν ήταν του Ρουμάνου.

Οι ‘πράσινοι’ έχτισαν το σερί των νικών και του μηδενός σε παθητικό επίπεδο με νίκες, ουχί με ποιοτικό ποδόσφαιρο. Αν θα έπρεπε να διαλέξουμε ένα από τα παιχνίδια του σερί που αντικατροπτίζει την εικόνα του Παναθηναϊκού του Μπόλονι, είναι αυτό με τον ΟΦΗ. Λίγος χρόνος κυριαρχικού ποδοσφαίρου, 1-0, παθητικός ρόλος, η κρητική ομάδα είχε την κατοχή, αλλά δεν είχε τον φορ για να κάνει ζημιά και 2-0 για να τελειώσει η σεμνή τελετή. Το ερώτημα που υπήρχε είχε να κάνει με το πώς θα αντιδράσει ο Παναθηναϊκός σε περίπτωση που θα στράβωνε ένα ματς. Με τη Λαμία δεν στράβωσε, αλλά συνέβη στο σφύριγμα της λήξης με το 0-0. Στο Περιστέρι στράβωσε δύο φορές, όσες δηλαδή ισοφάρισαν οι γηπεδούχοι.

Δύο φορές προηγήθηκαν οι ‘πράσινοι’, δύο φορές δέχθηκαν την ισοφάριση, όμως πήραν τελικά τη νίκη από τα δύο χειμερινά μεταγραφικά τους αποκτήματα. Κάθε είδους κριτική για τους δύο πρωταγωνιστές είναι υπερβολική, υπερβολική όμως δεν είναι η ποιοτική διαφορά που μπορούν να δώσουν στον Παναθηναϊκό. Και αυτό θα φάνει στο μέλλον.

Στο Περιστέρι είδαμε έναν Παναθηναϊκό που ξέρει να νικά και με αυτόν τον τρόπο. Να μην είναι καλός, να δέχεται δύο φορές την ισοφάριση, αλλά να βρίσκει το νικητήριο γκολ. Ναι, αυτός δεν ήταν ο Παναθηναϊκός του Μπόλονι, άλλο βέβαια αν ο Ρουμάνος προπονητής στις δηλώσεις του έπλεξε το εγκώμιο των ποδοσφαιριστών του κρατώντας, συνάμα, χαμηλούς τόνους για τους νεοαποκτηθέντες. Ακόμα και ο ίδιος ο Μπόλονι… δεν ήταν ο εαυτός του.

Βέβαια, το ζήτημα εξακολουθεί να παραμένει και όσο θα βρίσκεται στον αφρό της επικαιρότητας τόσο θα έρχονται σε δεύτερη μοίρα τα αποτελέσματα και το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός είναι κοντά στη διεκδίκηση της δεύτερης θέσης. Τι ακριβώς, λοιπόν, συμβαίνει στο Κορωπί, αν συμβαίνει κάτι. Ο Μπόλονι οδηγεί τους παίκτες του στα ‘όριά’ τους; Είναι τόσο οπισθοδρομικός όπως του καταλογίζουν; Συμβαίνει κάτι που επηρεάζει το γενικότερο κλίμα της ομάδας; Είναι ο Παναθηναϊκός μία ‘ωρολογιακή βόμβα’ που θα ‘σκάσει’ όταν ‘διπλώσουν’ στραβά αποτελέσματα;

Το σίγουρο είναι ότι η γκρίνια και η μεμψιμοιρία έχει μπει στην καθημερινότητα, στο DNA αυτού του συλλόγου. Ελάχιστοι χαίρονται με την πορεία πρωταθλητισμού που κάνει ο Παναθηναϊκός από τον Γενάρη. Όχι γιατί θέλουν το κακό της ομάδας, αλλά γιατί είναι τέτοια η προϊστορία που πολλοί κρατούν μικρό καλάθι. Δεν είναι, άλλωστε, λίγες οι φορές που ο επικεφαλής έχει γκρεμίσει εν μία νυκτί, ό,τι καλό χτίζεται.

Όποιος κι αν είναι ο Μπόλονι στο Κορωπί, η ουσία είναι ότι ο Παναθηναϊκός έχει βελτιωθεί, κυρίως στο βαθμολογικό κομμάτι. Ανακτά το χαμένο έδαφος και τα αποτελέσματα του δίνουν αυτοπεποίθηση. Αν του βγουν και οι μεταγραφές τότε ουσιαστικά θα ορίσει τα εφετινά πλέι οφ και τις θέσεις κάτω από τον Ολυμπιακό. Μέχρι τότε, όμως, έχει μπροστά του τον ΠΑΣ Γιάννινα στο Κύπελλο και το ντέρμπι με τον αιώνιο. Παιχνίδια απαιτήσεων για έναν διαφορετικό, πλέον, Παναθηναϊκό που από μόνος του δημιούργησε απαιτήσεις.