Μόνο ένας καμικάζι Ολυμπιακός θα γλιτώνει τις γκάφες

Όπως νίκησε στο Τελ Αβίβ, έχασε από τη Βιλερμπάν στο ΣΕΦ και την ερχόμενη Τρίτη μπορεί να κερδίσει την ίδια ομάδα μέσα στο γήπεδό της. Σα να λέμε ‘αυτή η στάνη, αυτό το τυρί βγάζει’. Μια ζέστη, μια κρύο. Οι έξι εντός έδρας ήττες, ορισμένες εκ των οποίων μπορούν να χαρακτηριστούν και ‘μνημειώδεις γκάφες’ αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Το πραγματικό ζήτημα του Ολυμπιακού, ωστόσο, δεν είναι το γιατί έχασε από την προτελευταία της βαθμολογίας, αλλά ο τρόπος με τον οποίο ήρθε αυτή η ήττα. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας το επισήμανε πολλάκις στη συνέντευξη Τύπου, αναλαμβάνοντας βέβαια και την ευθύνη για την εικόνα της ομάδας του.

Η εύκολη λύση, η πρώτη σκέψη, αν θέλετε, σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι με έναν ψηλό ακόμα, ο Ολυμπιακός δεν θα είχε τέτοια προβλήματα. Και σίγουρα, μ’ ένα περιφερειακό θα πήγαινε φουλ για οκτάδα, ου μην φάιναλ-φορ. Καμιά αντίρρηση. Ακόμη κι έτσι, όμως, οι παίκτες του Ολυμπιακού, όπως ορθά είπε ο Μπαρτζώκας, θα έπρεπε να πέφτουν πρώτοι πάνω σε κάθε διεκδικούμενη μπάλα, να τρέχουν περισσότερο από τα ‘νομιστεράκια’ της Βιλερμπάν, να βάζουν το κορμί τους και τα χέρια τους πιο δυνατά για να κοντράρουν τον ογκώδη Γκέρσον Γιαμπουσελέ.

Ναι, προτελευταία στη βαθμολογία η Βιλερμπάν, αλλά αυτή η ομάδα έχει κάνει ένα τρομερό διπλό μέσα στη Βιτόρια, εναντίον της Μπασκόνια, έχασε στο τσακ από τη Ρεάλ στη Μαδρίτη. Όποιος την υποτίμησε, όποιος την λοξοκοίταξε, το μετάνιωσε. Ο Ολυμπιακός το έκανε και με το παραπάνω. Μπήκε ‘μπλαζέ’, σχεδόν υπεροπτικός (“ήμασταν αλαζόνες” σχολίασε ο προπονητής του), είδε όλες τις φάσεις του αέρα, ή του παρκέ, να πηγαίνουν στα χέρια των αντιπάλων του, αγχώθηκε, εκνευρίστηκε, μπλόκαρε και έχασε.

Κι όμως. Οι ‘ερυθρόλευκοι’ θα έπρεπε να έχουν πάρει το μάθημα τους. Σχεδόν κανένα παιχνίδι τους, φέτος δεν το κέρδισαν με ευκολία. Από τις 10 νίκες, που μετρούν ως τώρα, μόνο αυτή στη Ρωσία εναντίον της Χίμκι ήρθε με διψήφια διαφορά (+17π). Σε κανένα άλλο ματς δεν νίκησαν με περισσότερο από 9π. Τρία παιχνίδια τα έχουν πάρει στο σουτ (με Μακάμπι εντός και εκτός έδρας, με Μπάγερν στο ΣΕΦ), την Άλμπα Βερολίνου είδαν και έπαθαν να την υποτάξουν (με +4π). Δεν χρειάζεται να τους πει κανείς πόσο δύσκολη είναι η Ευρωλίγκα. Το ξέρουν από μόνοι τους, με βάση τα αποτελέσματα και την πορεία τους. Το ξέρουν, αλλά δεν το εμπεδώνουν

Γιατί να υποτιμήσουν την Βιλερμπάν; Θα έκαναν το ίδιο, αν ήταν στη θέση της ο Παναθηναϊκός, που έχει το ίδιο ρεκόρ; Σίγουρα όχι, γιατί το ελληνικό ντέρμπι ανάβει αμέσως τα λαμπάκια όλων, τους βάζει σε πλήρη εγρήγορση, λες και παίζουν τελικό. Μόνο, που αυτό σε μια διοργάνωση όπου εκτός των άλλων δεν ισχύει η δύναμη της έδρας (εξ ου και οι 6 ήττες σε 10 αγώνες που έχει δώσει στο ΣΕΦ) πρέπει να είναι το πρώτο μέλημα της ομάδας.

Λείπει ένας, αλλά κάνει για δυο

Οι ολυμπιακοί έπρεπε να τρώνε σίδερα κόντρα στη γαλλική ομάδα και για ένα επιπρόσθετο λόγο. Οι απουσίες τους (ο μόνιμος Κώστας Παπανικολάου, ο ταλαιπωρούμενος από διάστρεμμα Χασάν Μάρτιν και ο ξαφνικά απών, λόγω μέσης, Γιαννούλης Λαρεντζάκης) ήταν αρκετές για να χτυπήσει το καμπανάκι. Θα έπρεπε ο καθένας να παίξει λίγο παραπάνω και για εκείνους που έλειπαν. Δε γίνεται αλλιώς να καλυφθούν τα κενά σε μια ομάδα με έτσι κι αλλιώς εγγενείς αδυναμίες.

Το παζλ του εφετινού Ολυμπιακού σχηματίστηκε με τα κομμάτια να ‘τεντώνονται’ για να εφαρμόσουν. Αν χάσει έναν, μετράει για δύο. Δείτε το παράδειγμα του Χασάν Μάρτιν. Δεν έλειψε μόνο ο δεύτερος σέντερ, αλλά και ένα ολόκληρο σχήμα που θα μπορούσε, ενδεχομένως, να δώσει τη λύση στον Μπαρτζώκα. Χωρίς τον Μάρτιν, ο Ζαν-Σαρλ Λιβιό μετατέθηκε αποκλειστικά στο ‘5’, ώστε να μοιράσει το χρόνο με τον Οκτάβιους Έλις. Έτσι ο προπονητής του δεν είχε την ευκαιρία να τον χρησιμοποιήσει σαν ‘τεσσάρι’ σε ψηλό σχήμα (μαζί με τον Έλις) όπου ο Σάσα Βεζένκοφ καλύπτει το ‘3’.

Αυτό σήμαινε περισσότερα σχήματα με τρεις κοντούς, που ευνόησαν εν μέρει τη Βιλερμπάν, αφού ο Ολυμπιακός έμοιαζε διαρκώς κοντύτερος (και όχι μόνο λόγω της παρουσίας του πανύψηλου Μουσταφά Φαλ) σε μέγεθος. Για να καλυφθεί όλο αυτό χρειαζόταν πραγματικά απόδοση καμικάζι. Αντ’ αυτού με μανία στην μπάλα έπεφταν οι παίκτης της ASVEL. Φαίνεται ότι το κίνητρο της 6ης νίκης για τους Γάλλους, ήταν πολύ μεγαλύτερο από την 11η που θα πετύχαινε ο Ολυμπιακός.

Δεν είναι θέμα ατομικής απόδοσης, οι 2 πόντοι του Κώστα Σλούκα, οι μηδέν ασίστ του Βασίλη Σπανούλη, οι ολιγωρίες του Οκτάβιους Έλις, το όχι σταθερό χέρι του Άαρον Χάρισον, οι επιπολαιότητες του Σακίλ Μακ Κίσικ, η μη διάρκεια του Γιώργου Πρίντεζη, η αστοχία του Σάσα Βεζένκοφ. Όλοι μαζί και ταυτοχρόνως έκαναν το ίδιο λάθος. Πίστεψαν ότι σε κάποια στιγμή, μέσα στο ματς, θα ερχόταν η ανατροπή, που όπως εξελισσόταν η αναμέτρηση, όμως, δεν μπορούσε να είχε διαφορετική κατάληξη από τη νίκη της δυναμικής Βιλερμπάν. Σε ένταση και πάθος ο Ολυμπιακός βρισκόταν στο μισό από την ενέργεια που έβγαλε στο Τελ Αβίβ. Λες και κάποιος έβγαλε την πρίζα.

Η μάχη είναι διαρκής (και στο μυαλό)

Την ώρα, πάντως, που η μάχη για την οκτάδα κορυφώνεται (είμαστε στην 19η αγωνιστική) ο Ολυμπιακός δεν επιτρέπεται να κάνει ένα βήμα μπρος και δύο πίσω, όπως έγραφε παλιά ο Λένιν. Θα χρειαστεί μια διαρκής μάχη με τον εαυτό του, με τη νοοτροπία του και τη συνειδητοποίηση ότι μπορείς μεν να χάσεις, υποχρεούσαι, ωστόσο, να παλέψεις. Προφανώς υπάρχει ακόμη δρόμος μπροστά του, για να υλοποιήσει τον στόχο της πρόκρισης στους ‘8’, όμως θα χρειαστεί μια αλλαγή συνολικά στη νοοτροπία του.

Από την στιγμή που δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάποια προσθήκη ενδυνάμωσης του ρόστερ, ο Μπαρτζώκας υποχρεούται να αλλάξει πάση θυσία τη νοοτροπία που εμφάνισε την Παρασκευή (και δεν ήταν η πρώτη φορά) η ομάδα του. Ίσως είναι η πιο δύσκολη απ’ όσες θα δώσει φέτος στον πάγκο του Ολυμπιακού, γιατί υποτίθεται ότι με το μισό κομμάτι της διοργάνωσης να έχει διεξαχθεί, θα έπρεπε να έχει βρεθεί το φάρμακο.

Το 10-9 του Ολυμπιακού δεν είναι απαγορευτικό για την υπόθεση πρόκριση. Είναι μια νίκη πίσω από Εφές, Ζαλγκίρις (την οποία αντιμετωπίζει την άλλη Παρασκευή στο Κάουνας), Βαλένθια, ισοβαθμεί (έχοντας ματς λιγότερο) με την Φενέρμπαχτσε και υπερτερεί των Μακάμπι και Μπασκόνια. Εφτά ομάδες για δυο θέσεις; Κάπως έτσι παρουσιάζονται τα πράγματα στη δεδομένη χρονική στιγμή. Πόσες νίκες θέλει ακόμη ο Ολυμπιακός; Η ερώτηση τέθηκε στον προπονητή του, αλλά θέλοντας να δείξει και στους παίκτες του τον σωστό δρόμο σκέψης απάντησε το αυτονόητο: “Ειλικρινά δεν πρέπει να μας απασχολεί αυτή τη στιγμή. Αν είναι 18 ή 19, ή 17 οι νίκες που θα κάνουμε. Στο μυαλό μας, κάθε φορά, πρέπει να βρίσκεται μόνο ο επόμενος αγώνας“.