Το γκολ του Τζόλη είναι πολλά περισσότερα από ένα άκυρο τέρμα για τον ΠΑΟΚ

ΠΑΟΚ χωρίς σημαία ουκ έστιν ΠΑΟΚ. Στην εξαίσια αλλοφροσύνη κατά την οποία ζουν και αναπνέουν, δρώντας πλειστάκις κατά τρόπο που αφαιρείται η ευφορία από το νόημά της, ο 'δικέφαλος' χρειάζεται τη… σημαία του. Το 'αντίο' του Αντελίνο Βιεϊρίνια, τουλάχιστον μέχρι την πρόσφατη ανατροπή δεδομένων, ο Δημήτρης Πέλκας στη Φενέρμπαχτσε, σημαίνει ότι ο 'δικέφαλος' θα ξέμενε από τον παίκτη που θα τον συμβολίζει. Για τον ΠΑΟΚ που λατρεύει τους παίκτες οι οποίοι δίνουν την ψυχή τους για την ομάδα, αυτός είναι κακός οιωνός.

Το γκολ του Χρήστου Τζόλη, εκείνου, δηλαδή, που είναι ίσως ο πιο δημιουργικός ποδοσφαιριστής της ομάδας, είναι η συνέχεια της παράδοσης. Γίνεται ξεκάθαρο ότι αν δεν φύγει νωρίς, θα γίνει ο ποδοσφαιριστής-σύμβολο της επόμενης δεκαετίας. Ένας Γιώργος Κούδας με μπόλικους περισπασμούς, πάντως ο παίκτης που ο ΠΑΟΚ θα στηρίζεται πάνω του. Από το πρώτο παιχνίδι του με τη φανέλα δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσει κάποιος ότι η γνώση περισσεύει. Χρειάστηκαν 16 λεπτά, στην περυσινή πρεμιέρα των play off της Super League Interwetten με τον Ολυμπιακό στην Τούμπα. Άλλος ποδοσφαιριστής, ό,τι έκανε ο Τζόλης στον Κώστα Τσιμίκα πριν πάρει τον ανήφορο για το πιο γνωστό ποδοσφαιρικό λιμάνι στην Ευρώπη, δεν έκανε.

Στο ευρύτερο φάσμα μπορείς να διαπιστώσεις το πλάνο. Ο Τζόλης παίζει σε όλα τα ματς, αλλά σπανίως σε όλο το ματς. Έχει κάνει ένα από την αρχή ως το τέλος, το 1-2 της Κράσνανταρ στην Τούμπα, στη ρεβάνς των play off του Champions League. Πέρυσι, σε 10 συμμετοχές, 9 στα play off πρωταθλήματος και μία στον 2ο ημιτελικό κυπέλλου, έκανε... κανένα. Το ίδιο ίσχυσε στον προσωπικό θρίαμβό του με την Μπεσίκτας, το παιχνίδι με την Μπενφίκα, το πρώτο ματς με τους Ρώσους, τα 5 παιχνίδια στο φετινό πρωτάθλημα. Έχει παίξει, όμως, σε όλα.

Ο Αμπέλ Φερέιρα, που τον χρειάζεται, του δίνει τον χρόνο και το γήπεδο. Του τα παίρνει βάσει πλάνου. Να μην 'καεί' στις συνθήκες. Να μη διαλύσει το μυαλό του με τα τετριμμένα για τη φανέλα βασικού. Σιγά σιγά, να αρχίσει να τελειώνει τα ματς χωρίς να το θεωρεί κάτι σπουδαίο. Με ακόμα πιο αργό ρυθμό, να μπει στα σπουδαία παιχνίδια και να τα τελειώσει, δίχως να νομίζει ότι η ομάδα εξαρτάται από αυτόν σε βαθμό μεγαλομανίας. Μάνατζερ δεν έχει, το οικείο περιβάλλον στη συντριπτική πλειονότητα αποδεικνύεται κόλαφος για το ταλέντο και όχι σωτηρία.

Αυτή η σύνθεση στον χρόνο συμμετοχής του πρέπει να προκύπτει από κοινό πλάνο. Του Φερέιρα με τον Πάμπλο Γκαρσία. Τον αληθινό αρχιτέκτονα της ακαδημίας, που έβγαλε πρωταθλητές στη νεαρή ηλικία, αλλά... δεν έχει σημασία, γιατί πρέπει να παίξουν στη μεγάλη ομάδα. Ο Τζόλης είναι ένα δείγμα, αλλά δεν πρέπει να μείνει μοναχός. Κυρίως, δεν πρέπει να αποσταθεροποιηθεί, διότι από την επιτυχία του εξαρτάται το κίνητρο που θα έχουν όσοι έρθουν από πίσω. Στο ματς με την ΑΕΚ έχει την μπαλιά στον Αντόνιο Τσόλακ και το γκολ που ακυρώνεται λόγω χεριού. Η ακύρωση μοιάζει δίκαιη, αλλά αυτό που κάνει ο ίδιος έχει τη σημασία του. Πρόκειται για την τοποθέτηση μέσα στην περιοχή, τη δύναμη που του επιτρέπει να μη χάσει ισορροπία στο τζαρτζάρισμα, το γρήγορο αντανακλαστικό και την αντίληψη ότι ξέρει πού βρίσκεται η μπάλα, η οποία είναι πίσω του, πώς πρέπει να γυρίσει το κορμί του και τι να κάνει. Το σουτ είναι φανταστικό, αφού ήδη το έχει σχεδιάσει, σε κλάσματα δευτερολέπτου. Ο εγκέφαλος έχει δώσει ήδη εντολή.

Η φάση γίνεται στο 25', δύο λεπτά μετά το γκολ του Καρίμ Ανσαριφάρντ από τη θαυμάσια προσπάθεια του Μουαμέρ Τάνκοβιτς, ενώ ο ΠΑΟΚ κυριαρχεί κι εξαιτίας του στα άκρα. Ο Τζόλης το βάζει και ό,τι κάνει μετά έχει σημασία. Αντί να πανηγυρίσει το 2ο γκολ του στη λίγκα και 5ο συνολικά με τους 'ασπρόμαυρους', μαζεύει την μπάλα από τα δίχτυα και τρέχει γρήγορα για να συνεχιστεί ένα ματς που θέλει ακόμα 75'. Είναι διδακτική αντίδραση, αυτό που πρέπει να κάνει ο προσηλωμένος ποδοσφαιριστής που ενδιαφέρεται για το σύνολο και το αποτέλεσμα περισσότερο από τον εαυτό του. Είναι ένα λιθαράκι, για το τι μπορεί να δώσει στον οργανισμό και στον κόσμο της ομάδας, όταν επιστρέψει στα γήπεδα. Με την αντρική ομάδα, ο Τζόλης δεν έχει παίξει ούτε ένα ματς με τη μυθική Τούμπα κατάμεστη.

Το μακρόπνοο πλάνο, να μη χαθεί ο 18χρονος παίκτης, λειτουργεί. Προς τιμή του, ο Φερέιρα δεν χρησιμοποιεί λαϊκιστικά επιχειρήματα, ούτε βάζει ως δόλωμα τον Τζόλη για να επιδείξει έργο. Η συμφωνία είναι αφατή, αλλά υπάρχει. Ο Φερέιρα σέβεται τη δουλειά του και ο ΠΑΟΚ είναι το πρώτο βήμα για να πάει σε ένα κλαμπ που θα καλύπτει ό,τι προσδοκά. Η διοίκηση το ξέρει και τον σέβεται για τον τρόπο που κοουτσάρει και που νοιάζεται. Είναι ο προπονητής που η δουλειά του είναι χρήσιμη για ακόμα έναν λόγο, πλην των αποτελεσμάτων κάθε Σαββατοκύριακο -για τον χρόνο που περνάει.

Είναι ασαφές, αλλά δεν πρόκειται για αποκύημα της φαντασίας: αυτό που αναμένεται είναι το πότε ο Γκαρσία θα πάρει τη θέση του πρώτου προπονητή. Ο Ουρουγουανός δεν είναι ο Φερέιρα, υπό την έννοια ότι δεν θα 'χρησιμοποιήσει' την ομάδα για να πάει κάπου αλλού. Ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να έχει παίξει το χαρτί 'Γκαρσία' πρωτύτερα, αλλά αυτό θα ήταν μόνο ένα δώρο στον κόσμο κι οι υδρατμοί θα ξεθύμαιναν γρήγορα, πριν τελικώς αποχωρήσει αναίμακτα. Στόχος είναι, στην τελική, να καθίσει στον πάγκο για χρόνια και τα θεμέλια να είναι τόσο στέρεα, που να μην μπαίνει καν στην κουβέντα το ενδεχόμενο απόλυσής του ύστερα από ανεπιτυχή αποτελέσματα. Για να γίνει αυτό, πρέπει να συμβεί αρμονικά, πρέπει να προκύψει δίχως βία.

Ο Τζόλης είναι το πρώτο άνοιγμά του προς την αντρική ομάδα. Και μόλις φύγει ο Πορτογάλος, ο Γκαρσία θα είναι έτοιμος και θα έχει ήδη τον πυλώνα, έναν παίκτη που θα τον αγαπάει ο κόσμος, θα εκτιμά ότι είναι παιδί της ομάδας και θα ταυτιστεί μαζί της, ώστε να περιληφθεί στη Βίβλο με τις σπουδαίες φυσιογνωμίες του συλλόγου.