Ο Βράνιες κάνει την ΑΕΚ κέντρο διερχομένων

Ακόμα και ο περίφημος ‘ψυχισμός’ του οπαδού της ΑΕΚ, που όπως συμβαίνει σε κάθε περίπτωση έχει ροπή προς την προσωπολατρία, θα πρέπει να έχει δεχθεί ένα τσίγκλισμα με την προοπτική της επιστροφής του Όγκνιεν Βράνιες στην ομάδα. Ο Βόσνιος έφυγε ξαφνικά και αναπάντεχα, σαν κυνηγημένος, η εκδήλωση της επιθυμίας του να παίξει στην Άντερλεχτ έγινε ξαφνικά κάτι δεδομένο, παρ’ όλα αυτά ήταν μία κατάσταση που ανέκυψε μόνο τη στιγμή που η θέλησή του έγινε δεδηλωμένη, όμως η βεβαιότητα ότι επιστρέφει στην ‘Ένωση’, προφανώς και θέτει ζήτημα προφίλ του συλλόγου και ασφαλώς είναι αναγκαίο να προσεχθεί.

Η ΑΕΚ θέλει να κατασταθεί, ως οργανισμός, ένας χώρος που θα μπορούν να δουλεύουν μετά τη λήξη της καριέρας τους επαγγελματίες όπως ο Ντμιτρό Τσιγκρίνσκι, ο οποίος δίχως φανφάρες και λοιπά φανατισμένα μπιχλιμπίδια έχει γίνει ένα από τα πρόσωπα του συλλόγου. Δυστυχώς, όμως, το μεταγραφικό παζάρι είναι μία ‘ευκαιρία’ να αναδειχθούν τα εν οίκω, τα οποία ο δέκτης γίνεται να μεταφράσει ως χαρακτηριστικά γνωρίσματα.

Η περίπτωση του Όγκνιεν Βράνιες, μία κλασική κατάσταση ‘άσωτου υιού’, όσο κι αν προσδιορίζεται από τη συναισθηματική φόρτισή της, δεν παύει να πλήττει όποιο επαγγελματικό μοντέλο έχουν σκεφτεί στην ‘Ένωση’ να ακολουθήσουν. Αυτή η εξάρτηση, το δίχως άλλο ενδεδειγμένη ψυχολογικής ανάλυσης, είναι το αντίθετο της δημιουργίας ενός κλαμπ που στόχος του είναι να ανελίσσεται διεθνώς. Είναι, σε μια αποστροφή του λόγου, αντίστοιχη με τη ροπή που είχε ο Ολυμπιακός, σίγουρα μετά την απομάκρυνση του Μάρκο Σίλβα και πριν την εμφάνιση του Πέδρο Μαρτίνς, να διώχνει προπονητές.

Αυτή η συμπαθής τρέλα που κουβαλά ο Βράνιες δεν είναι και τόσο συμπαθής όταν αφήνει μια μπάλα να περάσει, στο Καραϊσκάκη, τσακώνεται με ένα συμπαίκτη του κατά τη διάρκεια ενός ματς, τον Ντανιέλε Βέρντε, ή μπλέκει σε εξωαγωνιστικά επεισόδια. Στην περυσινή συνέντευξη Τύπου, κατά την παρουσίασή του, ο Βόσνιος είχε τονίσει πως έδωσε το λόγο του στον Δημήτρη Μελισσανίδη να είναι κύριος, αλλά πριν λαλήσει τρις ο πετεινός, σκονοβόλησε κάθε περίπτωση να τον κρατήσει.

Το πισωγύρισμα σε μια ανώφελη κατάσταση

Αυτό το παρακάτω, που η ΑΕΚ κατόρθωσε κατά την επιστροφή της στην πρώτη κατηγορία, είχε πολλά σκαμπανεβάσματα, μια και πολύ γρήγορα την πρώτη χρονιά της έφυγε ο πρώτος προπονητής, ήτοι ο Τραϊανός Δέλλας. Αυτό έδειξε μια βιαστική διάθεση αναδιάρθρωσης, η οποία εν πάση περιπτώσει δεν ήταν κοστοβόρα στο βαθμό που τέτοιες άγαρμπες κινήσεις γίνεται να είναι, πάντως ήταν μια ένδειξη της έλλειψης υπομονής.

Καλώς ή κακώς, αυτός ο σύλλογος έχει την ιδιαιτερότητα να δένεται με πρόσωπα με έναν τρόπο που η σχέση εξελίσσεται σε ψύχωση. Η ίδια η φυγή του Βράνιες έφερε παγωμάρα, αλλά με εξαίρεση συγκεκριμένες περιπτώσεις, το κατευόδιο την ύστατη στιγμή δεν ήταν έμπλεο οργής, αλλά παρουσιάστηκε με αμηχανία και το θυμό να καιροφυλακτεί στη γωνία.

Και αγωνιστικά, η ΑΕΚ παρουσίασε ένα πρόσωπο που ήταν πιο ανταγωνιστικό από εκείνο στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος, όποιος ήταν ο έτερος στόπερ, ο Στράτος Σβαρνάς ή ο Μάριος Οικονόμου, έμοιαζε να συνεννοείται καλύτερα με τον Τσιγκρίνσκι, η ομάδα έμοιαζε να βρίσκει ηρεμία και να γίνεται σιγά σιγά το σύνολο του προπονητή. Κυρίως, όμως, έδειξε τη διάθεση να μην κλάψει πάνω στην καρδάρα με το χυμένο γάλα, να μη μεμψιμοιρήσει για την απώλεια, να προχωρήσει με την πεισματική επιμονή στη γνώμη ότι εκείνος που χάνει είναι ο Βόσνιος.

Όλα αυτά στην πραγματικότητα καταστρατηγούνται όχι άμα τη επιστροφεί του, αλλά με την πιθανότητα της. Η ΑΕΚ πισωγυρίζει σε εκείνη την κατάσταση η οποία είναι ανώφελη και δημιουργεί τις προϋποθέσεις ώστε κάθε ποδοσφαιριστής και παράγοντας να την βλέπει ως κέντρο διερχομένων.

Δεν υπάρχει χειρότερο, για ένα κλαμπ που θέλει να δηλώνεται εξ ορισμού ως μεγάλο.