Ολυμπιακός: Ο μπαλαντέρ Ραντζέλοβιτς ‘τρώει’ δύο θέσεις βασικού

Μία από τις προτεραιότητες του Πέδρο Μαρτίνς αυτό το χρονικό διάστημα είναι να εντάξει… asap τον Γιαν Εμβιλά στο κλίμα της ομάδας. Στο ματς με τον Παναιτωλικό έπρεπε, για να γίνει αυτό, να ‘θυσιάσει’ για 65′ τον Ανδρέα Μπουχαλάκη. Διπλή μπλόφα. Ο ένας λόγος που ‘ξέχασε’ τον βασικό αμυντικό χαφ του Ολυμπιακού στον πάγκο ήταν για να επιβραβεύσει τον Λάζαρ Ραντζέλοβιτς για τον ρόλο που διαδραμάτισε την Ομόνοια. Παρ’ όλα αυτά, είναι δεδομένο ότι στα μεγάλα ματς της Super League Interwetten και της Ευρώπης, αρχής γενησομένης από τη ρεβάνς της Κύπρου την Τρίτη, ο Πορτογάλος τεχνικός θα ξεκινά την ενδεκάδα του από τους 3 μέσους, τον Μπουχαλάκη, τον Μαντί Καμαρά και τον Εμβιλά. Όπερ μεθερμηνευόμενον, οι θέσεις των επιθετικών μέσων είναι μετρημένες.

Ο Ραντζέλοβιτς είναι ιδανικός στο τρανζίσιον και ως παρτενέρ του Ραφίνια. Όταν ο Μαρτίνς έβαλε τον Βραζιλιάνο στο παιχνίδι με τον Παναιτωλικό, έβγαλε τον Σέρβο, ώστε ο Μπρούνο να πάρει όλη την ευθεία στο επιθετικό μέρος του Ολυμπιακού. Κι αν ο τελευταίος δεν μπορεί, σε περίπτωση που το οπλοστάσιο είναι αρκούντως ικανοποιητικό, να προβάλει με αξιώσεις το αίτημά του για μία θέση στο βασικό σχήμα σε παιχνίδια που η μπάλα αγνοεί τους νόμους της δικής της βαρυτικής ουσίας, ο Ραντζέλοβιτς μπορεί να το κάνει. Ο Ραφίνια δεν είναι φουλ μπακ, όπως ήταν ο Ομάρ Ελαμπντελαουί, που έδινε τη δυνατότητα στον εκάστοτε δεξιό χαφ να συγκλίνει. Αντιθέτως, η δική του αναμφισβήτητη ποδοσφαιρική διάνοια τον καθιστά έναν εν δυνάμει οργανωτή, ειδικά τις στιγμές που ο Ολυμπιακός έχει την κατοχή. Οπότε είναι ξεκάθαρο ότι από τη στιγμή που θα κάνει επιλεγμένα overlap στο ματς, ο κόουτς της ομάδας νιώθει ότι ένας χαφ γραμμής, που θα μπορεί να παίζει ως την εξωτερική γραμμή, είναι απαραίτητος.

Γι’ αυτό, κιόλας, στην πρόσφατη τοποθέτησή του ζήτησε δύο ακραίους αμυντικούς. Υποθετικά, αυτό συμβαίνει επειδή θέλει έναν αριστερό μπακ ακριβώς με τα χαρίσματα του Χοσέ Χολέμπας, δηλαδή κάποιον που να τρέχει αδιαμαρτύρητα όλη την πλευρά, κι έναν αντίστοιχο στα δεξιά, από τη στιγμή που ο Ραφίνια δεν πρέπει να το κάνει αυτό. Είναι σπατάλη πνευματικής διαύγειας τέτοιο χαράμι.

Σε δύο διαδοχικά ματς, ο Ραντζέλοβιτς έδειξε για ποιον λόγο πρέπει να παίζει. Δεν υπάρχει άλλος παίκτης στο ρόστερ που μπορεί να έχει αυτό το τρέξιμο σε καταστάσεις άμυνας και να μπορεί δυνητικά να μετατρέψει την κατοχή της μπάλας στο αμυντικό μισό της ομάδας του σε ευκαιρία άμεσα. Το πέναλτι που κέρδισε με την Ομόνοια κι η ασίστ στον Γιουσέφ ελ Αραμπί (30 γκολ σε 56 παιχνίδια), μαζί με τη γενική εικόνα, τη δίψα να παίξει ποδόσφαιρο και την υψηλού επιπέδου αυτοπεποίθηση, είναι στιγμές που τον κάνουν υπεραπαραίτητο. Η κλήση στην εθνική ομάδα, επιπροσθέτως, του δίνει επιπλέον κίνητρο, το οποίο δεν θέλει να αφήσει ανεκμετάλλευτο. Ο Μαρτίνς ξέρει ότι ο δικός του ποδοσφαιρικός εγωισμός είναι ένα πλεονέκτημα συνολικά για την ομάδα, διότι ακόμα κι αν ο Ραντζέλοβιτς θέλει να ‘δείξει’, το κάνει στην άψη της στιγμής, προσθέτοντας ταχύτητα και δημιουργικότητα, τρεξίματα και ιδανικές συνθήκες για ευκαιρίες.

Αυτό, βεβαίως, είναι… άσχημα μαντάτα. Όχι κυριολεκτικά, αλλά για ένα ρόστερ που έχει παίκτες προορισμένους για βασικούς, η ισορροπία αποτελεί πάντα το ζητούμενο. Αν ο Ραντζέλοβιτς πάρει θέση βασικού, τότε μάνι μάνι (και ξεχνώντας την… ιδιοτροπία του 4-4-2 με το οποίο ξεκίνησε το ματς με τον Παναιτωλικό) υπάρχουν δύο θέσεις βασικού που χάνονται, τουλάχιστον για τα παιχνίδια βαρύνουσας σημασίας. Η μία είναι του Εμβιλά κι η άλλη, του ίδιου. Ακόμα και αν ο Μαρτίνς… εθελοτυφλήσει για λίγο καιρό, αργά ή γρήγορα η δεξιά πλευρά, που είναι η πλέον παραγωγική ως τώρα τη φετινή σεζόν, θα βρεθεί με δύο παίκτες που έχουν τις ίδιες βλέψεις χώρου, δηλαδή να κερδίσουν μέτρα στο πλάτος και όχι στο μήκος. Που σημαίνει ότι με τον Ματιέ Βαλμπουενά αυτονόητα στο σχήμα, δεν χάνει μόνο ο Κώστας Φορτούνης τον άξονα, αλλά ‘κινδυνεύει’ και ο Γιώργος Μασούρας.

Το μέτρημα είναι ο αδέκαστος κριτής: δύο στόπερ, δύο ακραίοι μπακ (ένας εξ αυτών ο Ραφίνια), τρεις αμυντικοί μέσοι, ο ένας με επιθετικές προδιαγραφές, ένας επιθετικός, το σύνολο εννιά, ο Βαλμπουενά, ο Ραντζέλοβιτς, κλείσαμε. Ούτε Μασούρας ούτε Φορτούνης χωρούν σε ένα παγιωμένο σχήμα, όπως αυτό αχνοφαίνεται να δημιουργείται. Ο μόνος τρόπος για να επανέλθει η… περυσινή κανονικότητα, με μία θέση να παίζεται, είναι να πάρει έναν δεξιό φουλ μπακ και ο Ραφίνια να βρίσκεται στον πάγκο. Αλλά, επειδή ο Μαρτίνς είναι σίγουρο ότι εκτιμά το ποδόσφαιρο, δεν πρόκειται να αφήσει έναν από τους πιο σοφούς παίκτες του ρόστερ του με το μπουφάν της ομάδας, αφού θα προκύψουν καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης.

Ο Ολυμπιακός έχει μακράν το πιο γεμάτο ρόστερ στην Ελλάδα. Δεν αντανακλά, βεβαίως, εκείνα τα πρωτοσέλιδα που μιλούσαν για ‘δύο ενδεκάδες’ (ζωή σε εμάς), πάντως δίνει επιλογές που δεν υπάρχουν στη χώρα. Ο Μαρτίνς χρειάζεται τέτοια ευελιξία, αφού τα ματς στα οποία θα ποντάρει στο παγιωμένο στο μυαλό του ως βασικό σχήμα είναι μια ντουζίνα, συν εκείνα που οι ‘ερυθρόλευκοι’ θα κάνουν ‘κοιλιά’, επειδή θα έχουν βάλει όγκο προπόνησης. Είναι δεδομένο ότι θα παίξουν όλοι, ακόμα κι αυτοί που θα έρθουν από εδώ κι ύστερα, αφού θα κάνουν δύο σεζόν σε μία, όπως και ότι οι στατιστικολόγοι του εγγύς μέλλοντος δεν πρόκειται να εντοπίσουν τρομακτικές διαφορές στα λεπτά συμμετοχής. Το θέμα, όμως, για ποδοσφαιριστές με τέτοια ποιότητα, είναι ποιος θα παίζει στα σπουδαία παιχνίδια και, κυρίως, αν το μοτίβο είναι επαναλαμβανόμενο.