Ο Γιουσέφ ελ Αραμπί σκόραρε τελευταία φορά στις 28 Ιουνίου

Η πρώτη εμφάνιση του Ολυμπιακού στη Super League Interwetten (και τη νέα σεζόν, έστω κι αν αυτό γίνεται συγκεχυμένο), το 3-0 επί του Αστέρα Τρίπολης στο Καραϊσκάκη για τη 2η αγωνιστική, μπορεί να αποκληθεί πειστική. Η ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς πρόκειται να αποκτήσει νέες συνήθειες, είτε να ζει με την ένταση του παιχνιδιού, η οποία διαφάνηκε στις φωνές που έβαλε ο Χοσέ Χολέμπας στον Γιώργο Μασούρα, έπειτα από λανθασμένη πάσα του τελευταίου στο 58′ του ματς, είτε να συνεχίζει να πορεύεται στην ψυχραιμία.

Αυτή η φωνή του Χολέμπας, με κάτι που προσομοιάζει στο θύμο αποτυπωμένο στο πρόσωπό του, αναπόφευκτα και στιγμιαία φέρνει στο νου τον… αόρατο άνθρωπο της αριστερής πλευράς την προηγούμενη σεζόν, δηλαδή τον Κώστα Τσιμίκα, που αγόγγυστα αποδεχόταν κάθε αμφίβολης ποιότητας μεταβίβαση και αν τα έβαζε με κάποιον, αυτός ήταν ο εαυτός του.

Ο Ολυμπιακός πήρε τρία γκολ από τους μέσους του, οι οποίοι μπήκαν ως αλλαγή στο ματς, δηλαδή τον Κώστα Φορτούνη, που θύμισε πολύ γρήγορα τον Πολυτιμότερο Παίκτη της Λίγκας τη σεζόν 2018-19, και τον Γιώργο Μασούρα, ο οποίος έπαιξε αρκετά πιο κεντρικά, διατηρώντας, σε σχέση με πέρυσι, μεγαλύτερη απόσταση με τους full back της ομάδας. Έτσι, άλλωστε, βρέθηκε το δεύτερο γκολ, αφού η σύμπτυξη στον άξονα του έδωσε τη δυνατότητα να πιάσει το ωραίο σουτ έπειτα από την ατυχή ντρίμπλα του Μαντί Καμαρά.

Φαίνεται ότι το όμορφο ποδόσφαιρο διασφαλίζεται και τη δεύτερη χρονιά του Μαρτίνς. Αυτό που πρέπει να βρεθεί, είναι τα γκολ από τη θέση του φορ. Το τελευταίο που πήρε ο Ολυμπιακός από το σεσημασμένο, την περυσινή σεζόν, Γιουσέφ ελ Αραμπί, ήταν στις 28 Ιουνίου, στο 2-1 επί της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ. Και αυτό δεν θα ήταν ζήτημα αν οι ‘ερυθρόλευκοι’ δεν είχαν δώσει, από τότε, 8 επίσημα ματς και ο Μαροκινός φορ δεν είχε παίξει στα 7 από αυτά.

Δεν μπορείς να αποκαλέσεις ‘πρόβλημα’ αυτήν την κατάσταση, έστω κι αν πρόκειται για έναν τύπο που το μεγαλύτερο σερί χωρίς γκολ την προηγούμενη σεζόν ήταν τέσσερα παιχνίδια, από τις 27 Οκτωβρίου έως τις 23 Νοεμβρίου 2019, μεταξύ αυτών και στο 1-1 με τον Πανιώνιο, που έπαιξε ένα λεπτό. Όμως, σίγουρα, ενσκήπτει η απορία για τον πρώτο σκόρερ της περυσινή σεζόν, αλλά και τον ίδιο τον Πορτογάλο τεχνικό, η ομάδα του οποίου την περίοδο 2018-19 επικρίθηκε διότι δεν έπαιρνε τα γκολ που θα περίμενε κάποιος (ότι θα της έδινε η άκρατη δημιουργικότητα) από τους φορ της.

Για έναν παίκτη που κατά κύριο λόγο σκοράρει, ο Μαροκινός προσφέρει. Η συνολική παρουσία του στο παιχνίδι με την Γουλβς στο ‘Μολινό’, στον τελικό με την ΑΕΚ στο Πανθεσσαλικό και στην αναμέτρηση με τον Αστέρα στο Καραϊσκάκη δεν διαφοροποιείται από τις ανάλογες (αν και όχι χρονικά) στην περυσινή σεζόν. Ζητάει τη φάση, παίρνει θέση, επιδιώκει να γίνει κάτοχος της μπάλας, να βρει τον ανοιχτό συμπαίκτη του, όπως η περίπτωση με το τετ α τετ του Λάζαρ Ραντζέλοβιτς, και να την στείλει με τη μία στο τέρμα. Στην Αγγλία έχει ένα πλασέ που απλώς δεν πάει μέσα, επειδή δεν παίρνει ακριβώς όπως θέλει τη στροφή. Στην ΑΕΚ, το χαμένο πέναλτι. Στο ματς της Παρασκευής, ένα γκολ οφσάιντ και ένα εναέριο σουτ βαρύ, που δεν απειλεί. Η κίνηση είναι εξαιρετική, παίζει στο όριο του οφσάιντ φροντίζοντας να καλύπτεται, δεν μπορεί να τελειώσει. Ή μπορεί, ακάλυπτος. Είναι λογικό να σκέφτεται ο θεατής ότι αντίστοιχες στιγμές, όταν γεννούσαν και τα κοκόρια του, θα ‘έγραφαν’. Ο ίδιος, πάντως, μπορεί να το σκεφτεί ως κακό οιωνό, κάτι που δεν θα αποτελούσε βοήθεια.

Είναι ένα τυπικό βίωμα φορ, το χρονικό διάνυσμα που έχει ραντεβού με την αφλογιστία. Αυτήν την κατάσταση, επειδή ελλοχεύει το υπαρξιακό, ο οργανισμός, που βασίζεται πάνω του και τον έχει δει να βρίσκεται σε κατάσταση που μπάλα ακουμπάει ράβδοι χρυσού γίνεται, έχει το καθήκον να τον προστατεύσει και να τον προφυλάξει, με τον τρόπο που θα του δημιουργήσει την ασφάλεια προκειμένου να νιώθει ο ίδιος ήσυχος και να βγαίνει στον αγωνιστικό χώρο δίχως αμφιβολία για την ικανότητά του. Απλώς, αυτή η απορρόφηση δεν είναι δυνατόν να κρατήσει εσαεί, έτσι, σε περίπτωση που συνεχιστεί, πιθανώς θα τεθεί εν αμφιβόλω η θέση του στο βασικό σχήμα.

Όταν έπαιζε στον Ολυμπιακό ο Μιγκέλ Άνχελ Γκερέρο, ο Μαρτίνς προσπάθησε να μοιράσει το χρόνο μεταξύ των φορ του. Εκτιμώντας την εργατικότητα του Ισπανού, είχε διαφανεί ένα πολύ μικρό προβάδισμα που του είχε δώσει στην αρχή της προηγούμενης σεζόν. Ο Ελ Αραμπί κέρδισε τη θέση του βασικού στα παιχνίδια που ξεκινούσε και όχι σε εκείνα που έμπαινε στο ματς. Είχε σκοράρει στα τέσσερα πρώτα ματς του πρωταθλήματος που ξεκίνησε στην ενδεκάδα. Έπεισε τον Πορτογάλο ότι ήταν ο φορ πάνω στον οποίο θα στηριζόταν ο Ολυμπιακός. Ο Μαρτίνς έφερε πίσω τον Αχμέντ Χασάν, ο οποίος ολοκλήρωσε την προηγούμενη σεζόν με ένα εντυπωσιακό ποσοστό σε γκολ ανά λεπτά συμμετοχής, επειδή ένιωθε τη σιγουριά του φορ ο οποίος δεν θα δημιουργούσε ζήτημα επειδή θα ερχόταν από τον πάγκο.

Αυτήν την αντιστροφή είναι βέβαιον ότι θέλει να αποφύγει ο Πορτογάλος τούτη την αγωνιστική περίοδο. Διότι ναι μεν ακούγεται εύκολο να παίξει ο Αιγύπτιος βασικός και να μείνει ο Ελ Αραμπί στον πάγκο, αλλά όπως το πρόσφατο παρελθόν δείχνει, ο βασικός επιθετικός του Ολυμπιακού ως αυτήν τη στιγμή δεν αντιδρά καλά, ανεξαρτήτως συμπεριφορισιακού, όταν δεν μπαίνει από την αρχή στον αγωνιστικό χώρο. Γι’ αυτό και πρόκειται για μία κατάσταση που ο Μαρτίνς θα πρέπει να κάνει υπομονή, ευελπιστώντας ο Μαροκινός να βρει δίχτυα πριν υπάρξει κάποια απώλεια και νομοτελειακά χρειαστεί να αλλάξει ρότα. Θα τον έβγαζε από εξαιρετικά δύσκολη θέση, καθώς θα πείραζε και τη ‘χημεία’ που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα στους δύο φορ, αλλά και τα δεδομένα που επικρατούν στην ομάδα. Η περίοδος, όμως, είναι μεγάλη. Κι ο Ελ Αραμπί θα πρέπει να καταλαβαίνει ότι προσφέρει και ότι για να έρθει το γκολ θα πρέπει να μη δραματοποιεί τις στιγμές που του δίνονται.