Η αναγκαία θυσία των Μπακς για να παραμείνουν στη συντροφιά του δαχτυλιδιού

Το All-Star Break πέρασε και οι Μιλγουόκι Μπακς, όπως κάθε άλλη ομάδα του ΝΒΑ, επανήλθαν στη δράση για το δεύτερο μισό της χρονιάς. Μπαίνοντας στην τελική ευθεία της ρέγκιουλαρ σίζον είναι αυτονόητο πως η προσπάθεια για το βέλτιστο πλασάρισμα -σε Ανατολή ή Δύση- θα εντατικοποιηθεί και όσοι οργανισμοί ανήκουν στο γκρουπ των contenders θ’ αναζητήσουν, μέρα με τη μέρα, την κατάλληλη φόρμουλα αυτοβελτίωσης προκειμένου ν’ αντέξουν τον ανταγωνισμό και να φτάσουν όσο βαθύτερα στην postseason. Μια 5η, μια 6η ή μια 7η θέση, ούτε καν η 10η που χαρίζει το τελευταίο εισιτήριο της δεύτερης ευκαιρίας μέσα από το Play-In Tournament, δεν αφαιρεί από τις φιλοδοξίες για κάτι σπουδαίο, μειώνει μονάχα τις πιθανότητες. Χωρίς να είναι συνώνυμο της αδράνειας και του εφησυχασμού, διότι ό,τι κατάφεραν πέρυσι οι πέμπτοι Χιτ δεν θα επαναλαμβάνεται συνεχώς. Πόσο μάλλον όταν δεν μεσολαβεί ένα τόσο μεγάλο διάστημα αποχής που επηρεάζει αναπόφευκτα τις ισορροπίες.

Σε μια ρευστή Ανατολική Περιφέρεια, τα ‘ελάφια’ παλεύουν να λογίζονται ως μια από τις ελάχιστες σταθερές. Απέχοντας σίγουρα από τα στάνταρντς των προηγούμενων δύο ετών, τους λείπει έως εδώ η διάρκεια και κυνηγούν με μανία να σφηνώσουν μεταξύ Σίξερς και των Νετς, οι οποίοι στα μέσα της διαδρομής φαντάζουν τα δύο μεγάλα φαβορί για την πρωτιά. Τουλάχιστον κρατούν μια απόσταση από τους -επίσης ασταθείς- Σέλτικς και όσους εκ των άλλων (Χιτ, Ράπτορς, Πέισερς) μοιάζουν ικανοί να τους απειλήσουν, καθώς όσο κι αν οι Νικς, οι Χόρνετς, οι Μπουλς ή οι Χοκς είναι βελτιωμένοι, βρίσκονται ένα βήμα πίσω. Το επιβλητικό 134-101 επί των Νεοϋορκέζων, το βράδυ της Πέμπτης, ήρθε ως επαλήθευση τούτης της πραγματικότητας.

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι πρωτοπόρος της όλης αυτής προσπάθειας και το απολαμβάνει ασυζητητί. Οι αριθμοί δεν ψεύδονται. Παίζει διαρκώς ως ένας διαδοχικά κάτοχος του βραβείου του MVP και, μολονότι σκοράρει λιγότερο από πέρυσι με αυξημένο χρόνο συμμετοχής, η συμβολή του σε ό,τι καλό παρουσιάζουν οι Μπακς είναι αδιαπραγμάτευτη. Είναι ταυτόχρονα ο κορυφαίος σε σκοράρισμα (28.9 πόντοι), ευστοχία στα δίποντα (62.8%) μεταξύ όσων έχουν αγωνιστεί σε τουλάχιστον 30 ματς, ριμπάουντ (11.6), ασίστ (6.0), κοψίματα (1.4) και ο δεύτερος στα κλεψίματα (1.3). Παρόντος του ‘Greek Freak’ η ομάδα του Μάικ Μπουντενχόλτζερ βρίσκει 14 περισσότερους πόντους από τους αντιπάλους της (120 έναντι 106) ανά 100 κατοχές, όταν με τον Κρις Μίντλετον μετρά 7 λιγότερους.

Βέβαια για να τα καταφέρει μόνος του θα πρέπει να ‘ναι ο Terminator. Ένα ρομπότ φτιαγμένο από υλικό που δεν αλλοιώνεται. Όσο ο κλοιός στενεύει ο Giannis έχει ανάγκη από βοήθεια για ν’ αναδειχθεί και να μην χαθεί η χρησιμότητά του. Επεκτείνοντας το συμβόλαιό του με τα ‘ελάφια’ και δηλώνοντας την πίστη του σ’ ένα πρότζεκτ που τον έχει ως σταθερό πυρήνα έδειξε ότι δεν προτίθεται, σε αρχικό στάδιο, να διεκδικήσει αλλού αυτό που του λείπει από τη συλλογή του ύστερα κι από την ανάδειξή του ως πολυτιμότερου παίκτη στο All-Star Game δίχως να χάσει σουτ. Διαπίστωσε πως έγινε το πρώτο βήμα για την αναδιαμόρφωση της δυναμικής του ρόστερ, όπως του είχε δεσμευτεί το front office μετά τον αποκλεισμό στη ‘φούσκα’, αλλά θα πρέπει να δοθεί η απαιτούμενη συνέχεια.

Ένα νέος κύκλος πράξεων, τώρα ακόμη που η αγορά είναι ανοικτή για ανταλλαγές και υπάρχει το περιθώριο να βρεθεί η χημεία του συνόλου πριν από την postseason. Σε λιγότερες από δύο εβδομάδες, στις 25/3, το παράθυρο για διμερείς (ή περισσότερων ομάδων) συμφωνίες σφραγίζει και έκτοτε θα απομένουν ελάχιστες ημέρες (μέσα στο πρώτο 10ημερο του Απριλίου) για να βρουν το 15ο συμβόλαιο που άφησαν κενό.

Το πρόβλημα και η θυσία

Πληθώρα δελεαστικών assets που θα ευνοήσουν την έκβαση των συζητήσεων οι Μπακς είναι αλήθεια πως δεν έχουν. Τα τελευταία διαθέσιμα τα ξόδεψαν, δικαιολογημένα, για τον Τζριου Χολιντέι. Πλήρωσαν μεν ‘υπεραξία’, αλλά έπρεπε να γίνει μια αρχή για να επαναπροσδιορίσουν την αγωνιστική πορεία τους. Ούτε το salary cap τούς επιτρέπει να κινηθούν ευέλικτα και να διεκδικήσουν όποιον θέλουν με όποιο τίμημα. Είναι υποχρεωμένοι να ενεργοποιήσουν έξυπνα τρικ που θα τους βολέψουν. Αγωνιστικά και ταμειακά. Σε μια τέτοια περίπλοκη συνθήκη καλούνται να λάβουν μια δύσκολη απόφαση: να ρίξουν στο βωμό ένα πρωτοκλασάτο στέλεχός τους και να προσδοκούν στον ούριο άνεμο που φέρει η προσθήκη ενός παίκτη από ανώτερο ράφι. Καταλαβαίνετε πως δύο είναι οι εκδοχές.

Ο Κρις Μίντλετον ‘κρατά’ ένα μεγάλο συμβόλαιο 177.5 εκατ. δολαρίων που έχει ισχύ έως το καλοκαίρι του 2024 (εφόσον ενεργοποιηθεί από τον ίδιο η οψιόν του τελευταίου χρόνου) και δεν είναι πάρα πολύ εύκολο να μεταφερθεί αλλού. Ούτως ή άλλως συμπληρώνει καλά τον Αντετοκούνμπο, έχουν χημεία, και πρόθεση παραχώρησής του δεν διαφαίνεται να πλανάται στο βάθος του ορίζοντα. Ίσως μελλοντικά, αλλά για την ώρα είναι περισσότερο ένας πόθος όσων δεν τον υπολογίζουν ως σταρ.

Αντιθέτως του Μπρουκ Λόπεζ η περίπτωση μοιάζει να είναι πιο βατή. Η σύμβασή του τελειώνει ένα χρόνο νωρίτερα (καλοκαίρι του 2023) και είναι τρεις φορές πιο ‘ελαφριά’ από του συμπαίκτη του (52 εκατ. εκ των οποίων θ’ απομένουν περί τα 33-34 εκατ.). Είναι πιο ορθολογικό και συμβατό ο ψηλός των Μπακς να είναι αυτός που ‘θυσιαστεί’ για να προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα όλη η άλλη ομάδα. Δεν θα ‘ναι μια απόφαση χωρίς αντίκτυπο, γιατί έχει δεθεί με τον οργανισμό. Τείνει όμως να γίνει αναγκαίο. Στα 33 του από την 1η Απριλίου ο Καλιφορνέζος σέντερ έχει αρχίσει να ‘χωλαίνει’ σε στοιχεία που χαρακτήριζαν το παιχνίδι του. Πρώτα απ’ όλα αρχίζουν να πέφτουν τα λεπτά συμμετοχής του σε κρίσιμες στιγμές και κατ’ επέκταση η επίδρασή του στη λειτουργία των Μπακς. Είναι φανερό ότι προτιμούνται πιο χαμηλά σχήματα με τον Μπόμπι Πόρτις παρόντα. Ούτε είναι τυχαίο πως το προσωπικό usage% του έχει πέσει σχεδόν κατά τρεις ποσοστιαίες μονάδες (από το 18.3% στο 15.6%), μιας και σκοράρει 10.8 πόντους και μοιράζει μόλις 0.6 ασίστ (από τη 1.5 πέρυσι) ανά ματς.

Όντως ήταν μέλος της καλύτερης αμυντικής 5άδας για τη σεζόν 2019-20 κι εξ αυτών που απείλησαν ως ένα σημείο τον (νικητή της ψηφοφορίας) Αντετοκούνμπο, αλλά η οπισθοχώρηση από την έναρξη της νέας χρονιάς είναι εμφανής. Τα αργά πόδια του δεν του επιτρέπουν να καλύπτει τους απαιτούμενους χώρους και ασχέτως αν το μέγεθός του τρομάζει όσους επιχειρούν να διεισδύσουν προς το καλάθι επιτρέπει στους αντιπάλους που μαρκάρει να ευστοχούν μ’ ένα ποσοστό που ξεπερνά το 46% με 6.8/16.8 προσπάθειες, όταν την περυσινή κανονική περίοδο μόνο το 42% των ‘εχθρικών’ σουτ (7/16.5) κατέληγαν στο καλάθι. Νούμερα που αντιστοιχούν φερ’ ειπείν στον Μάιλς Τέρνερ ή τον Ρούντι Γκομπέρ. Ιδίως στα εντός πεδιάς αντιπάλων του που εκτελέστηκαν σε απόσταση μικρότερη των 2 μέτρων από το καλάθι των Μπακς έχει κατρακυλήσει από το 44.1% στο 51.2%. Μια διαφορά της τάξεως των 8 μονάδων!

Τι υπάρχει εκεί έξω σε ψηλούς

Ο Λόπεζ δεν είναι ο πιο αδύναμος κρίκος των ‘ελαφιών’, τη στιγμή που και περιφερειακά έχουν ζητήματα. Ούτε αυτός που αν εν τέλει φύγει, η εικόνα των Μπακς θα βελτιωθεί τόσο πολύ πολύ που θ’ ανατρέψει πλήρως τις ισορροπίες στην Ανατολή. Αξίζει το ρίσκο όμως για να δοθεί τουλάχιστον η εντύπωση πως το Μιλγουόκι δεν αφήνει τίποτα στην τύχη.

Είναι αυτονόητο πως για να έρθει αντ’ αυτού ένας ψηλός που τουλάχιστον θα συνεισφέρει πολύ περισσότερο στην επίθεση, όπως ο all star Νίκολα Βούτσεβιτς των Μάτζικ με το τετραετές συμβόλαιο των 100 εκατ. για τέσσερα χρόνια (περί τα 59 εξ αυτών θα είναι πληρωτέα), θα πρέπει να βρεθεί μια τρίτη ομάδα που θα εμπλακεί στο trade και να συμπεριληφθούν μερικοί ακόμη παίκτες (άρα να χαθούν λύσεις από το ροτέισον) έτσι ώστε να καλυφθεί το χάσμα στους μισθούς. Μια δεδομένα περίπλοκη κατάσταση που επιζητά ευφυείς και όχι χοντροκομμένους χειρισμούς – όπως στην περίπτωση του Μπογκντάνοβιτς.

Του Λάρι Νανς των Καβαλίερς (με συμβόλαιο ισοδύναμο του Λόπεζ) θα ήταν μια εξίσου συνετή επιλογή, παρόλο που έχουμε να κάνουμε μ’ έναν δίμετρο πάουερ φόργουορντ/σέντερ συγκεκριμένων δυνατοτήτων, καθώς και ικανότατος, για το ύψος του, ριμπάουντερ είναι (6.8 εφέτος και το 8.2 η επίδοση καριέρας) και απειλεί απ’ έξω (38.1%) και στη δημιουργία βοηθάει (3.2 ασίστ) και συμμετοχή στην άμυνα έχει (σχεδόν 2 κλεψίματα). Σ’ αυτήν την περίπτωση ο Πόρτις θα πρέπει να μονιμοποιηθεί στο ‘5’ που σε όσους μαρκάρει δεν αφήνει το περιθώριο να βρίσκουν στόχο σε ποσοστό μεγαλύτερο του 43.5%!

Διαφορετικά το Μιλγουόκι θα πρέπει να περιοριστεί και να βολευτεί σε δευτερότριτες λύσεις (Μπιέλιτσα ή Τάκερ) που ναι μεν κουμπώνουν στο σχέδιο, έχοντας ιδίως οι 2/3 μάθει να παίζουν στο ‘5’ σουτάροντας καλά απ’ έξω, αλλά απλώς θα μακιγιάρουν και δεν θα λύσουν ολοκληρωτικά το πρόβλημα. Γιατί ναι μεν θα έχει βρει έναν παίκτη που θα δίνει κάτι παραπάνω από το τίποτα του Ντι Τζέι Ουίλσον (3.6 πόντοι, 2.1 ριμπάουντ σε 12 ματς), αλλά λίαν συντόμως θα τον χάσει λόγω λήξης συμβολαίου.

Οι οργανισμοί που διεκδικούν την επιτυχία οφείλουν να παίρνουν καίριες αποφάσεις. Οι Λέικερς για τον Άντονι Ντέιβις και το χατίρι του Λεμπρόν δεν νοιάστηκαν για το μέλλον τους, ενώ οι Νετς για τον Χάρντεν σκόρπισαν μεγάλο μέρος του πάγκου τους. Είναι, πιθανόν, η ώρα να πράξουν το ίδιο οι Μπακς. Για να μην βρεθούν στο σημείο να δουν τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να θέτει ζήτημα ανταλλαγής μέσα στην επόμενη διετία.