Η ΑΕΚ επέστρεψε στο 2018 και αυτό είναι πολύ καλό

Το γύρισμα του Λάτσι στον Αθανασιάδη και το έμμεσο φάουλ που έφερε την ισοφάριση από τον Βιεϊρίνια είναι όλη η ΑΕΚ την τρέχουσα σεζόν. Τώρα πια η ΑΕΚ του Χιμένεθ. Μία ομάδα που έχουμε κουράσει να γράφουμε ότι θα μπορούσε να κάνει πρωταθλητισμό, αλλά επίσης έχουμε κουράσει να γράφουμε ότι με τα λάθη της θα μπορούσε να τα πηγαίνει και χειρότερα.

Προφανώς οι δύο προαναφερθέντες δεν θα πάρουν το ανάθεμα για την ισοπαλία στην Τούμπα, που υπό φυσιολογικές συνθήκες μια χαρά αποτέλεσμα είναι. Προφανώς η ΑΕΚ θέλει ενίσχυση, αλλά με τον Γενάρη να φτάνει στο τέλος αυτή δεν έρχεται και προφανώς η ΑΕΚ δεν είναι μόνο οι συγκεκριμένοι δύο ποδοσφαιριστές. Είναι ο Λιβάγια που έπαιξε στην Τούμπα ως φορ και δείχνει με τον Χιμένεθ να θυμίζει κάτι από τα παλιά. Eίναι ο Γαλανόπουλος, ακόμα μία ‘περίπτωση Χιμένεθ’ με τον Ισπανό προπονητή να του δίνει την ώθηση για να κάνει ότι δεν μπορούσε στους 10 χαμένους μήνες.

Eίναι και ο Μάνταλος, ο οποίος για ακόμη ένα παιχνίδι κυμάνθηκε στη μετριότητα. Και μπορεί το βράδυ της Κυριακής να έγινε γνωστό ότι αγωνίστηκε στο ντέρμπι υπό το βάρος του θανάτου του παππού του, κάτι που σίγουρα τον επηρέασε, η γενικότερη όμως εικόνα του και τα χαμηλά στάνταρ απόδοσης ήταν εκεί και πριν την Κυριακή. Και εδώ έρχεται το μεγάλο στοίχημα του Μανόλο Χιμένεθ: είτε θα τον ‘αναστήσει’ και θα τον κάνει ξανά αρχηγό είτε θα δώσει χώρο για τον Τάνκοβιτς που φαίνεται ότι μπορεί να γίνει ‘νέος Μάνταλος’.

Η ΑΕΚ του 2018 επέστρεψε

Η ΑΕΚ στην Τούμπα πήγε να παίξει τη δεύτερη θέση. Πήγε να παίξει και την ύπαρξή της απέναντι στον ΠΑΟΚ σε ό,τι αφορά το κομμάτι των ‘απαντήσεων’ κόντρα σε μία ομάδα που έχει αναπτυχθεί μία συγκεκριμένη κόντρα τα τελευταία χρόνια. Η ΑΕΚ ήθελε πρωτίστως μία εμφατική εμφάνιση στην έδρα του ΠΑΟΚ και αυτή να συνδυαστεί με ένα καλό αποτέλεσμα. Αν δεν ήταν το λάθος που έφερε την ισοφάριση, το κέρδος των ‘κιτρινόμαυρων’ θα ήταν διπλό: νίκη και βύθιση του αντιπάλου στην εσωστρέφειά του.

Με το 2-2 απέτυχε και στα δύο, αλλά ουσιαστικά απέτυχε στο δεύτερο. Το αποτέλεσμα είναι σαν νίκη, όπως κάθε αποτέλεσμα από τότε που ανέλαβε ο Χιμένεθ. Μην ξεχνάτε ότι μιλάμε πλέον για μία διαφορετική ΑΕΚ, στη μετά-Καρέρα -τραυματική- εποχή, μία ΑΕΚ που έκανε το δικό της restart, διαμόρφωσε τον ποδοσφαιρικό της χαρακτήρα και επί της ουσίας αναγεννήθηκε από τις στάχτες της.

Η ΑΕΚ της Τούμπας ήταν η ΑΕΚ του 2018. Σε εμφάνιση, πάθος, ένταση, χαρακτήρα. Η ΑΕΚ του 2018, βέβαια, δεν είχε Γκαρσία, αυτόν τον ‘δαίμονα’ που έχει στα χέρια του ο Χιμένεθ και που θα γίνει το ‘next big thing’ της Ένωσης. Είναι η ταχύτητα, η διείσδυση, η γρήγορη σκέψη. Στο 0-1 τα είχε όλα αυτά μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Λίγο ήθελε για να προσπεράσει τον αντίπαλο, να κάνει την ντρίμπλα και να δώσει έτοιμο γκολ στον Σάκχοφ. Και το κάνει να φαίνεται τόσο απλό γιατί, βάσει των δικών του δυνατοτήτων, είναι.

Η ΑΕΚ της Τούμπας πάντως δεν ήταν η ΑΕΚ του 2020. Αυτή ανήκει οριστικά στο παρελθόν. Μόνο που για να μπορούμε να μιλάμε για την ΑΕΚ του 2021, όταν τελειώσει η σεζόν και γίνει το ταμείο, η διοίκηση θα πρέπει να είναι δίπλα στον Ισπανό προπονητή και να του ανοίξει το δρόμο για δουλειά και επιστροφή στο πρωταθληματικό επίπεδο. Όπως έδειξε ανοιχτοχέρα στην περίπτωση του Σωκράτη Παπασταθόπουλου, που έγινε σίριαλ χωρίς να χρειάζεται και λίγο έλειψε να δημιουργήσει κακό στην ΑΕΚ, το ίδιο ανοιχτοχέρα να γίνει και στα ‘θέλω’ του προπονητή.

Στην περίπτωση Παπασταθόπουλου η ΑΕΚ φάνηκε ότι ήθελε περισσότερο ηγέτη παρά καλό αμυντικό. Φάνηκε να ψάχνει τον αρχηγό εντός γηπέδου, αλλά εν τέλει η κατάληξη της υπόθεσης έχει θετικό πρόσημο για εκείνη. Η ΑΕΚ του 2021 θέλει ποδοσφαιριστές σαν τον Γκαρσία, θέλει ποδοσφαιριστές με κίνητρο και όρεξη για να καλύψουν τα ποδοσφαιρικά τους ‘θέλω’. Εκ του αποτελέσματος, τα ‘θέλω’ του Παπασταθόπουλου μάλλον δεν τα κάλυπτε η ΑΕΚ, η ευθύνη εδώ δεν είναι της ‘κιτρινόμαυρης’ διοίκησης, ας το χρεωθεί όλο ο παίκτης.

Η ΑΕΚ της Τούμπας και του 2021 είναι εξ ολοκλήρου του Μανόλο Χιμένεθ. Επέστρεψε, κάνει αυτό που γνωρίζει και το καλοκαίρι θα έχει την ευκαιρία να δημιουργήσει μία ομάδα ολότελα δική του. Τα πρώτα υλικά της συνταγής τα βάζει από τώρα, στην επόμενη μεταγραφική περίοδο, όμως, θέλει ένα ολοκληρωμένο μενού. Και σε αυτό δεν χωράνε ‘Παπασταθόπουλοι’, αλλά παίκτες με τη δίψα του Γαλανόπουλου, το ταλέντο του Γκαρσία και τα νιάτα του Σβάρνα και του Λάτσι.