Ο Καλάθης ‘κληροδότησε’ την κατάρα του σουτ στον Παπαπέτρου
Ο Νικ Καλάθης δεν υπάρχει πια στον Παναθηναϊκό για ν' ασχολούνται όλοι με το σουτ του και ο Ιωάννης Παπαπέτρου είχε μετατραπεί στη νέα βερσιόν αμφισβήτησης. Χωρίς να ευθύνεται για όσα του χρεώνονται.
Από την αρχή της σεζόν (και όχι μόνο) ο Ιωάννης Παπαπέτρου έχει συγκεντρώσει αμέτρητα βέλη για τη (μη) συνέπεια του στο μακρινό σουτ. Μουρμούρα που γίνεται ειρωνεία, κακεντρέχειες που καταλήγουν σε κατάρες. Κριτική (σκληρή) ολούθε. Από φίλους και εχθρούς άνευ εξαιρέσεων, μεταβάλλεται μονάχα το οπαδικό background.
Είναι όλο αυτό το πιθανολογούμενο αντίτιμο με αβάσταχτο τόκο που πληρώνει σε βαρβάτες, εβδομαδιαίες, δόσεις (από ματς σε ματς δηλαδή) για το χρίσμα της ηγεσίας στον Παναθηναϊκό που του κληροδότησε ο Νικ Καλάθης, όταν έφυγε το καλοκαίρι για την Μπαρτσελόνα. Ένας ενισχυμένος και παχυλός ΦΠΑ που συνοδεύει αναπόφευκτα το (έως υποχρεωτικό) αρχηγιλίκι του 26χρονου φόργουορντ. Χαράτσι της (εξ αποστάσεως) κερκίδας και των κοινωνικών δικτύων. Τ’ ακούει αυτά ο Φραγκίσκος Αλβέρτης (νυν στέλεχος της διοίκησης) και γελά. Γιατί πόσα δεν είχε ακούσει ο ίδιος ενόσω αγωνιζόταν. Ομολογουμένως το 24.3% που εμφάνιζε στον πίνακα της στατιστικής με 10/41 προσπάθειες πριν από το νικηφόρο παιχνίδι στο Μιλάνο ήταν αποκρουστικό. Μολαταύτα δικαιολογούσε αποκλειστικά και μόνο την αμφισβήτηση. Τίποτα πιο πέρα, πόσο μάλλον την υποτίμηση που λάμβανε συνολικά.
Σε πρώτη φάση το κομβικό σουτ που όρισε -σε μεγάλο βαθμό- το 80-77 της τέταρτης νίκης των ‘πρασίνων’ στην απρόβλεπτη Euroleague του 2020, το δεύτερο στα τέσσερα δικά του και το έκτο στα δέκα όλων κατά β’ ημίχρονο, λειτούργησε εξισορροπιστικά. Κάπως τουλάχιστον, κατευνάζοντας τα πλήθη. Μέχρι την επόμενη φορά, φυσικά, που δεν θα τελειώσει με 50% και νικητήριο καλάθι, αλλά θα σημαδεύει το σίδερο όλο το βράδυ. Μπορεί να συμβεί ξανά ό,τι στο ‘Αστρομπάλ’ όταν έχασε 3 ή να επαναλφθεί το 1/6 που είχε απέναντι στην Εφές. Τότε, είναι βέβαιο πως, θα επανατοποθετηθεί στο μάτι του κυκλώνα.
Σ’ αυτήν την περίπτωση η διαχείριση, αν όχι η αποφυγή, μιας τέτοιας κατάστασης, βαραίνει το τεχνικό σταφ του ‘τριφυλλιού’. Ο Παπαπέτρου δεν υπήρξε ποτέ σουτέρ, αλλά κακός εκτελεστής δεν είναι. Σίγουρα όχι χαμηλότερα του 1/4. Υπήρξαν σεζόν στη διοργάνωση που μέτρησε 40% σε 24 παιχνίδια (2014-15), δίχως να προσμετράται το σχεδόν 50% στην μισή ρούκι χρονιά του με τον Ολυμπιακό. Ουχί δε κάτω από 29% πριν αφήσει τον Πειραιά. Υπό συγκεκριμένες συνθήκες βέβαια και ορισμένο αριθμό σουτ.
Εκεί ακριβώς εντοπίζεται το ‘πρόβλημα’ κατά την τρίτη σεζόν του στον Παναθηναϊκό. Δεν είναι παράδοξο να πάρει 4 ή 5 τρίποντα σε κάθε ματς όταν οι κατοχές της ομάδας του κυμαίνονται (ή αι ξεπερνούν) τις 80 ανά 40 λεπτά. Αν δεν τις τελειώσει αυτός ή ο καλύτερος σκόρερ του ρόστερ Νέντοβιτς, τότε ποιος; Είναι παίκτης του φτερού, ο κατ’ εξόχην παίκτης, όσο κι αν άλλαξε το μπάσκετ, που θα βρεθεί στο σημείο (στη δυνατή ή αδύναμη πλευρά) για να πάρει την προσπάθεια. Άρα οφείλει να μην διστάζει – και δεν διστάζει. Ειδάλλως δεν θα ‘ταν στο -σχεδόν- 23% της κλίμακας ‘usage’ μεταξύ των συμπαικτών του. Ούτε πως είναι ο συνδετικός κρίκος των πιο παραγωγικών τετράδων του Γιώργου Βόβορα.
Ο τρόπος είναι αυτός που έχει υπολογίζεται διπλά, διότι στο εύστοχο σουτ δεν έχει σημασία το πώς μπήκε. Έχει αξία όμως αν τα μισά σουτ του Παπαπέτρου έχουν γίνει (που έχουν γίνει) υπό καθεστώς πίεσης χρόνου, καθώς είναι καταδικασμένα να μην βρουν το στόχο τους. Κουβαλά άλλη βαρύτητα αν πρέπει να βγει από το σκριν του ψηλού για να εκτελέσει σαν τον Κλέι Τόμπσον ή τον Μπομπούα και τον Γκριγκόνις (πιο κοντινά παραδείγματα), μια και μαθηματικώς οι πιθανότητες επιτυχίας μειώνονται αναπόφευκτα. Θυμηθείτε πόσα τέτοια σουτ, καθεμιάς εκ των δύο εκδοχών, έχει πάρει ο καπιτάνο του ‘τριφυλλιού’ μέχρι στιγμής. Διότι δεν υπάρχει άλλη λύση.
Κατόπιν κάντε εικόνα το τρίποντο που παίρνει στο Μιλάνο, στα 72” πριν από τη λήξη. Βρίσκεται στη σωστή θέση, πλάι αριστερά, υποδέχεται καλά την μπάλα από το κέντρο, φροντίζει σε κλάσματα δευτερολέπτου να βρει την απαιτούμενη ισορροπία σώματος και σημαδεύει ολόσωστα για το 75-76. Τα ποσοστά επαλήθευσης ήταν υπέρ του πριν από την τέλεια απελευθέρωση της μπάλας (που τον χαρακτηρίζει), πάνω από το χέρι του Σιλντς, και φυσικά δεν διαψεύστηκαν στο τελικό αποτέλεσμα.
Ο Παπαπέτρου εκτελεί εφέτος 4.5 τρίποντα ανά παιχνίδι, έχει ήδη τα μισά από την περυσινή ‘κουτσουρεμένη’ σεζόν (33/90) και συγκριτικά με όποια άλλη πρότερη χρονιά του οι προσπάθειές του έχουν αυξηθεί τουλάχιστον κατά 2. Η αποδοχή περισσότερων επιθετικών αρμοδιοτήτων δεν είναι παράδοξο ούτε ξενό προς τις ικανότητές του και την ανάγκη του Παναθηναϊκού να βρει σταθερά σημεία αναφοράς στην απόδοσή του. Απλώς για να ‘ναι ωφέλιμος θα είναι πολύ πιο χρήσιμο να του δίνονταν αυτά τα σουτ στις καλύτερες δυνατές περιστάσεις. Για να μην εκτίθεται αυτός, κατρακυλούν τα ποσοστά του κάτω από το 35% και καταλήγει αντικείμενο σχεδόν άδικης κριτικής που δεν αρμόζει στη συνολική συνεισφορά του (δεύτερος σκόρερ, τρίτος ριμπάουντερ, τέταρτος πασέρ, καλύτερος ‘κλέφτης’). Αλλά για ν’ αυξήσει ο Παναθηναϊκός το 35.1% των πόντων του, τους οποίους παίρνει πίσω από τα 6μ75.
