Ο Χατζηγιοβάνης τιμά τον λόγο του, ο υπόλοιπος Παναθηναϊκός όχι

Πέρασαν παραπάνω από 6 μήνες, μα είναι ακόμη πολύ νωπή η εικόνα του (σχεδόν βουρκωμένου) Τάσου Χατζηγιοβάνη να ζητάει συγγνώμη ύστερα από τη νέα απώλεια του Παναθηναϊκού στο ντεμπούτο του προσφάτως προσληφθέντος τότε Λάζλο Μπόλονι και το αρνητικό χαμηλό των πέντε αγώνων δίχως νίκη στο ξεκίνημα μιας ποδοσφαιρικής σεζόν. “Μέχρι το τέλος της χρονιάς θα είμαστε αυτοί που πρέπει και θα αντιστρέψουμε την κατάσταση”, ορκιζόταν on camera ο 23χρονος εξτρέμ στις 24/10, επισημαίνοντας ότι “ξέρω που παίζω διότι είμαι 8 χρόνια εδώ και το καταλαβαίνω καλύτερα από τον καθέναν”.

Ο μικρός την υπόσχεσή του την έχει τηρήσει από τότε μέχρι σήμερα. Κι ας παραγκωνίστηκε για ένα διάστημα ‘πληρώνοντας’ το ντεφορμάρισμα αλλά κυρίως τις μουρμούρες. Κι ας έλειψε κάμποσες ημέρες εξαιτίας του πρόσφατου τραυματισμού που αποκόμισε. Άλλοι είναι εκείνοι που πάσχουν από έλλειψη συνείδησης. Ή εξακολουθούν να κουβαλούν συμπλέγματα φόβου και δεν αντέχουν να τον αντιμετωπίζουν, με συνέπεια η απουσία του να είναι εμφανής. Τα δύο γκολ στον αγώνα της Τετάρτης με τον Αστέρα στη Λεωφόρο ήταν μέρος αυτής της δεσμευτικής δήλωσης που είχε κάνει τότε. Έφτασε τα τρία προσωπικά σε 26 παιχνίδια πρωταθλήματος, αλλά κυρίως έχει μοιράσει πέντε ασίστ στην πιο δημιουργική σεζόν της βραχύβιας επαγγελματικής πορείας του. Κάνει ό,τι του επιτρέπεται, σύμφωνα με το πλάνο – ή και όχι, για να κρατήσει ακμαίες τις (όποιες) πιθανότητες κατάκτησης της τέταρτης θέσης, επίτευγμα που θα επαναφέρει το αθηναϊκό κλαμπ στα ευρωπαϊκά κύπελλα για πρώτη φορά από το 2017-18 και τον αυγουστιάτικο αποκλεισμό από την Αθλέτικ Μπιλμπάο.

Η εμπλοκή του στην κουβέντα για τον εκτελεστή του πέναλτι και η επιμονή του να σουτάρει αυτός από την άσπρη βούλα, σημαδεύοντας με ψυχραιμία τη γωνιά του γκολκίπερ Παπαδόπουλου, εκπέμπει αυτήν την εσωτερική ανάγκη του να κουβαλήσει ένα βάρος πολύ μεγαλύτερο της ευθύνης που του αναλογεί με βάση την ηλικία, την εμπειρία, την παλαιότητά του. Δεν επιδιώκει τις υπεκφυγές, παίρνει στα χέρια του την (περίπλοκη ή άβολη για άλλους) κατάσταση και φέρνει εις πέρας την αποστολή του. Παλεύει με δυο και τρεις αντιπάλους για μία μπάλα στα όρια του κόρνερ και κρατά την κατοχή έως τη στιγμή που ανατρέπεται (αλλά ως δια μαγείας δεν του δίνεται φάουλ). Γυρίζει σταθερά πίσω για να καλύπτει τον Μολό και δεν αφήνει μάχη χωρίς προηγουμένως να τη δώσει μήπως κερδίσει κάποια έξτρα μπάλα. Γιατί ποτέ δεν ξέρεις που κρύβεται μια ευκαιρία απειλής.

Φυσικά το 2-2, με 40 λεπτά διαθέσιμα για την ανατροπή και δύο δοκάρια σε ημιάδεια εστία, δεν είναι ένα αρεστό αποτέλεσμα. Σχεδόν οδυνηρό, ίσως αποβεί μοιραίο. Θα ήταν ανούσιο σ’ αυτήν την περίσταση να “μ’ ενδιαφέρουν τα γκολ που έβαλα”, όπως θα επισημάνει στο φινάλε του ματς, μια και οι ατομικές επιδόσεις του δεν έχουν αποφέρει κάτι περισσότερο από τον βαθμό. Θα ήθελε να έχει δώσει κάτι ακόμα. Τον ‘τρώει’ το νέο ξόδεμα βαθμών που φέρνει τον Παναθηναϊκό σε οριακή θέση, μια και τα χρονικά περιθώρια στενεύουν οικτρά. ‘Πόνεσε’ η απουσία του Μαουρίτσιο από τον άξονα, αλλά δεν αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία, γιατί όλες οι ομάδες μετρούν απόντες.

Η ώρα των πολλών

Το -3 από την τετράδα δεν είναι απαγορευτικό ακόμη, αλήθεια είναι όμως ότι οι ‘πράσινοι’ της μιας νίκης σε επτά ματς των πλέι οφ (1-4-2) δεν πείθουν ότι στο τέλος θα προλάβουν ν’ ανέβουν στο αεροπλάνο για τας Ευρώπας προκειμένου να είναι παρόντες στην κλήρωση της 16ης Ιουνίου για τον β’ προκριματικό του Europa Conference League (μέσα Ιουλίου). Η Λεωφόρος δεν προσφέρει πια την ασφάλεια που χάριζε από 12/12 ως τις 14/2, χρονικός κύκλος που περιελάμβανε στο εσωτερικό του ένα αήττητο σερί έξι αγώνων και είχε ως πυρήνα το 2-1 επί του Ολυμπιακού, ο Μπόλονι δεν ρισκάρει, ποδοσφαιριστές δεν αντιδρούν.

Η στιγμή είναι παραπάνω από κομβική. “Ό,τι και να πω δεν αλλάζει κάτι. Κοιτάμε μόνο μπροστά τον επόμενο αγώνα”, συμπληρώνει ο διεθνής εξτρέμ προτού αποδεσμευτεί από τον ρεπόρτερ της NOVA και φύγει ‘χολωμένος’ για ό,τι έχει προηγηθεί: την αφέλεια που επέτρεψε το πρώτο γκολ του Αστέρα, την αυστηρή απόφαση για την επαφή Πούγγουρα-Μπαράλες που έφερε το 1-2, την -άλλη μια φορά- ανεπαρκή διαχείριση των διαθέσιμων αλλαγών από τον Μπόλονι, την αδυναμία εκμετάλλευσης των ‘καθαρών’ ευκαιριών. Την Κυριακή η αναμέτρηση με την επίσης ευάλωτη και έκθετη ΑΕΚ δεν συγχωρεί οτιδήποτε τέτοιο. Απαιτούνται εγρήγορση, συνέπεια, αποτελεσματικότητα, χειρουργική ακρίβεια.

Ο Χατζηγιοβάνης είναι καλά, συνέχισε απ’ όπου είχε σταματήσει πριν τραυματιστεί, και θα δώσει αυτά που έχει, αλλά για να κάνει όντως τη διαφορά επιβεβαιώνοντας τη θετική παράδοσή του απέναντι στην Ένωση θα χρειαστεί συμπαράσταση. Απ’ όλους. Τεχνικό επιτελείο και συμπαίκτες. Μήπως να τους βάλει να ορκιστούν ότι δεν θα τον αφήσουν ολομόναχο;