Ο πρωταθλητής Ολυμπιακός ψάχνει για νέα κίνητρα

Οι πανηγυρισμοί για το 46ο πρωτάθλημα ήρθαν μετά τη νίκη στο ντέρμπι με τον αιώνιο αντίπαλο. Όχι, όμως, στην τελευταία αγωνιστική των πλέι-οφ όπως θα μπορούσε κανείς να υποθέσει αν έβλεπε το πρόγραμμα και δεν είχε ιδέα τι γίνεται φέτος στο ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά μόλις στο τρίτο του ματς στη δεύτερη φάση της διοργάνωσης. Ο τίτλος ήρθε με πανηγυρικό τρόπο κι ενώ η ομάδα έχει να δώσει ακόμη εφτά ματς! Πιο σημαντικά ίσως να είναι, πλέον, ο επαναληπτικός ημιτελικός του Κυπέλλου με τα Γιάννινα στις 27 Απριλίου και βέβαια, εφόσον επιβεβαιωθούν τα προγνωστικά, ο τελικός για την κατάκτηση του νταμπλ.

Τι κίνητρο μπορεί να βρουν οι 'ερυθρόλευκοι' από δω και πέρα; Μήπως να περάσουν το ορόσημο των 30 νικών οι περισσότερες που έχει κάνει ποτέ ομάδα στο πρωτάθλημα (ο ίδιος ο Ολυμπιακός δηλαδή, από την περίοδο 1999-2000); Αν τα καταφέρουν (θέλουν έξι νίκες σε 7 ματς), ενδεχομένως να κάνουν και ρεκόρ συγκομιδής βαθμών (94, από την τρομερή ομάδα του Γουλανδρή, το 1973, αλλά με διαφορετικό σύστημα βαθμολόγησης).

Ή μήπως να σκοράρουν 24 γκολ ακόμη για να φτάσουν τα 100 σε μια χρονιά; Να μερικές ιδέες για να βρουν ο Μαρτίνς και οι ποδοσφαιριστές του, κάτι να έχουν να ασχοληθούν στα ματς που απομένουν.

Τόσο πολύ τα απλοποίησαν τα πράγματα οι ίδιοι στη φετινή σεζόν. Από το δεύτερο μισό της σεζόν, όταν πάτησαν το γκάζι και εκμεταλλευόμενοι και τις γκέλες των αντιπάλων τους, δεν είδαν σχεδόν κανέναν. Και παρότι, λόγω Ευρώπης, είχαν το πιο βαρύ πρόγραμμα απ' όλους, όχι μόνο δεν πτοήθηκαν, αλλά κάθε φορά έκαναν κάτι για να επιβεβαιώσουν αυτό που άπαντες έχουν διαπιστώσει. Ο φετινός Ολυμπιακός, σε συνέχεια του περσινού, είναι μακράν η καλύτερη και ποιοτικότερη ομάδα του πρωταθλήματος, παίρνει δίκαια τον τίτλο και είναι από τώρα φαβορί για την επόμενη περίοδο!

Ο πρώτος σκόρερ (Ελ Αραμπί), ο καλύτερος πασέρ (Φορτούνης), φοράνε τα ερυθρόλευκα κι όποιος αναλύει τα στατιστικά βλέπει παντού την 'ερυθρόλευκη' υπεροχή. Βλέπει μια ομάδα ενωμένη, που χαίρεται το παιχνίδι και παίζει μπάλα με βάση τις επιταγές του κορυφαίου προπονητή Πέδρο Μαρτίνς.

Ο Πορτογάλος που πριν από λίγες μέρες συμπλήρωσε τρία χρόνια στον πάγκο του Ολυμπιακού απολαμβάνει πλέον, τιμές Μπάγεβιτς και Βαλβέρδε. Μπορεί στην πρώτη του σεζόν να μην πήρε τίποτα με τους Πειραιώτες, η έμπνευση ωστόσο της διοίκησης να τον κρατήσει, επιβραβεύοντας το καλό ποδόσφαιρο που είχε παίξει η ομάδα, έμοιαζε με παρακαταθήκη για το τι θα επακολουθούσε.

Τρεις τίτλοι (με τον τέταρτο να αποτελεί τελευταίο φετινό στόχο), δυο προκρίσεις στους '16' του Europa League, αλλά πάνω απ' όλα στρωτό, σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι το έργο του 51 χρονου κόουτς. Όταν ερχόταν, σχεδόν άγνωστος, από την πατρίδα του, ελάχιστοι πίστευαν ότι θα καθόταν μια τριετία, με όλα τα τα επιτεύγματα πίσω του.

Δώστε τη μπάλα στον Χάσαν (τους παίζει μόνος του)

Πρώτα η εμπιστοσύνη που του έδειξε όλος ο οργανισμός και ύστερα η δική του δουλειά, έφεραν αυτό το αποτέλεσμα. Αυτές τις εμφανίσεις, αυτή την ανωτερότητα. Πέντε πριν από μια εβδομάδα στην ΑΕΚ, τρία τώρα στον Παναθηναϊκό. Ο Ολυμπιακός που βλέπουμε είναι η ομάδα του Μάρτινς. Με παίκτες που μπορεί να κάθονται στον πάγκο, αλλά όταν μπαίνουν στο γήπεδο γίνονται πρωταγωνιστές. Όπως αυτός ο φοβερός τύπος που λέγεται Αχμέτ Χασάν.

Πως το 'χε πει ο Βασίλης Γεωργίου για τον Γιώργο Τρόντζο, που σε μια στιγμή του τελικού ΑΕΚ-Σλάβια, είχε βάλει τους Τσέχους στα καλάθια "είναι σαν να λέει, δώστε μου την μπάλα τους παίζω μόνος μου". Με το που εμφανίστηκε στο χορτάρι ο Αιγύπτιος, κι ο Ολυμπιακός άλλαξε το σύστημά του από το 3-4-3 (λόγω του τραυματισμού του Μπα) σε 4-4-2, και επιτέθηκε με μανία για να γυρίσει το 0-1, διαμορφωμένο από το πέναλτι του Μακέντα.

Ο Χασάν αφού πρώτα είχε ένα πολύ καλό σουτ, ελάχιστα άουτ, χτύπησε στις καθυστερήσεις, από την έξοχη προσπάθεια του Χολέμπας, στέλνοντας μάλλον μια εύκολη κεφαλιά προς την αγκαλιά του Διούδη. Όπως λένε 'όλα τα γκολ τρώγονται' και ο τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού, στον οποίο εν πολλοίς οι 'πράσινοι' χρωστούν και ένα μεγάλο μέρος των βαθμών που έχουν κατακτήσει φέτος, έφαγε ένα από εκείνα που παλιά λέγαμε κοροδοΐστικα.

Ο 'Κούκα', που εναντίον του ΠΑΣ Γιάννινα είχε βάλει ένα 'αναστοπούλειο' γκολ, έκανε τα πάντα. Σχεδόν όλες τις τελικές προσπάθειες της ομάδας του στο δεύτερο ημίχρονο, συμπεριλαμβανομένων και του γκολ που ακυρώθηκε (όταν έκανε χέρι, πριν η μπάλα πάει στον Ελ Αραμπί) αλλά κι εκείνου που μέτρησε και έβαλε ξανά μπροστά την ομάδα του. Προβολή καταπληκτική στην ωραία πάσα του Μπρούμα και 2-1, ενώ σε κάθε επαφή του, έστελνε την μπάλα προς την εστία του Διούδη. Είχε πάρει φόρα ο Χασάν και δεν σταματούσε. Στο τέλος πήρε κι ένα καπνογόνο και πανηγύριζε τον τίτλο

Όταν ο δεύτερος σέντερ φορ της ομάδας προλαβαίνει και βάζει 15 γκολ μέσα στη χρονιά (με πολλά απ' αυτά, μάλιστα, να έχουν δώσει τους τρεις βαθμούς της νίκης αλλά και μεγάλες προκρίσεις) καταλαβαίνει κανείς τη διαφορά ποιότητας που έχει ο Ολυμπιακός απ' όλες τις άλλες ομάδες. Καταλαβαίνει, επίσης, γιατί ο Μαρτίνς 'φαγώθηκε' να πάρει ο Ολυμπιακός αυτόν τον παίκτη, ως εναλλακτική λύση, πίσω από τον κορυφαίο Ελ Αραμπί (παρεμπιπτόντως κι ο Μαροκινός δυο γκολ έβαλε στο ντέρμπι, άσχετα αν δεν μέτρησαν από το Var, για άλλους λόγους, αυτός τη δουλειά του την έκανε).

Από τον πάγκο ήρθε όμως και ο τελευταίος πρωταγωνιστής του ματς. Ο Μπρούμα. Η ασίστ για το 2-1, το συνεχές τρέξιμο για να εκμεταλλευτεί τους κενούς χώρους και στο τέλος η κούρσα για το 3-1, όταν σωστά κράτησε την μπάλα και δεν πάσαρε δεξιά και αριστερά (αφού χωρίς τερματοφύλακα ο συμπαίκτης, με ένα αντίπαλο, θα ήταν οφ σάιντ) και σε κενό τέρμα οριστικοποίησε τη νίκη του Ολυμπιακού.

Το πόσο καλή είναι μια ομάδα φαίνεται από τα αποδυτήρια της. Κι εκεί ο Ολυμπιακός παίρνει ακόμη καλύτερο βαθμό, αφού είναι φανερό πόσο καλό κλίμα βιώνουν ποδοσφαιριστές, προπονητές και γενικά όλο το τμήμα. Φάνηκε και στα πανηγύρια για το πρωτάθλημα, όπου πρώτος και καλύτερος ήταν ο βετεράνος Ματιέ Βαλμπουενά, ο οποίος την Κυριακή ήταν εκτός ομάδας!

Φτάνει μόνο να 'σαι τίμιος Παναθηναϊκέ;

Ο Παναθηναϊκός έχασε το ντέρμπι, όχι πάντως χωρίς να παλέψει. Οι 'πράσινοι' παίζουν ένα ποδόσφαιρο που έχει διαλέξει ο Λάζλο Μπόλονι, προφανώς έχοντας μελετήσει το υλικό, ίσως επηρεασμένος από τις δικές του καταβολές. Ο ΠΑΟ ήταν και αυτή τη φορά τίμιος. Προσπάθησε, απείλησε, είχε ατυχίες (τραυματισμός Σένκεφελντ) και αλλαγή σχεδίων (ο Βέλεθ από τρίτος στόπερ ή αμυντικός χαφ, περνούσε οριστικά στην άμυνα) έχασε παίκτη με αποβολή και τελείωσε με δέκα.

Εκεί, όμως, φάνηκε και η έλλειψη ποιότητας που έχει ωσ ομάδα. Ο Ολυμπιακός έμοιαζε (ειδικά μετά την είσοδο των Καμαρά, Μπρούμα, που μπήκαν ορεξάτοι και γεμάτοι τρεξίματα) έμοιαζε να παίζει όχι με έντεκα, αλλά με δώδεκα. Οι 'πράσινοι' για αρκετά λεπτά βρίσκονταν διαρκώς στο καναβάτσο. Και μόνο όταν μπήκε ο Καρλίτος, που σε τρεις φάσεις ταλαιπώρησε την άμυνα του Ολυμπιακού, αλλά και υποχρέωσε τον Σα σε μια καταπληκτική εμφάνιση, κατάφερε να αναπνεύσει.

Ήταν τίμια η προσπάθεια του Παναθηναϊκού. Φτάνει όμως να είναι τίμιος; Ή κάποια στιγμή πρέπει να ξεπεράσει όλα τα σύνδρομα, να γυρίσει οριστικά σελίδα και να ξαναγίνει πραγματικός διεκδικητής και όχι μια ομάδα που αρκείται, ας πούμε, στο ότι ήταν η μοναδική που (μέχρι στιγμής) έχει κερδίσει τον Ολυμπιακό.