Ο Ολυμπιακός, ο Κουφός και η εξίσωση του μέλλοντος

Πολλοί δεν είδαν καν το παιχνίδι, έχοντας και (σοβαρή) πρόφαση ότι υπήρχε ο αγώνας ποδοσφαίρου με την Αϊντχόφεν, όσοι άντεξαν πάντως... τρόμαξαν. Πρώτα για την οβιδιακή μεταμόρφωση από το 1ο στο 2ο δεκάλεπτο, όταν το 26-11 επί της Εφές, άλλαξε με ένα 32-8 υπέρ των Τούρκων, κι ύστερα για την ολική κατάρρευση μιας ομάδας, που μέχρι πρότινος είχε ουσιαστικές ελπίδες πρόκρισης στους "8" της Ευρωλίγκας. Μια ομάδα, που έχασε στο τσακ από την πρωτοπόρο της βαθμολογίας, Μπαρτσελόνα, μοιάζει να διαλύεται στα εξ ων συνετέθη.

Ήταν οδυνηρή εικόνα της 2ης περιόδου, όπου ο Ολυμπιακός, έχοντας τους πιο έμπειρους παίκτες στην πεντάδα του, είδε την ορμή της Εφές να τον σμπαραλιάζει και να μην μπορεί να αντιδράσει. Το υπόλοιπο ματς έμοιαζε με μαρτύριο, με τον Γιώργο Μπαρτζώκα να σηκώνει τα χέρια ψηλά και να απορεί για τα πώς και γιατί της ολικής κατάρρευσης.

Οι "ερυθρόλευκοι" έγραψαν 5 σερί ήττες (6 στα 7 τελευταία παιχνίδια τους) και έχουν να κερδίσουν από τις 19 Ιανουαρίου, όταν επικράτησαν στην παράταση της Βιλερμπάν με 101-93 κι αφού πρώτα ο Κώστας Σλούκας είχε ισοφαρίσει με τρίποντο στην εκπνοή της κανονικής περιόδου. Ως γνωστόν, οι ήττες φέρνουν γκρίνια, ρίχνουν την ψυχολογία και βγαίνουν στη φόρα όλες οι αναποδιές ή οι ανορθογραφίες, οι οποίες καλύπτονται πάντα στις νίκες.

Εκτός των άλλων, οι "ερυθρόλευκοι" είναι υποχρεωμένοι να τρώγονται με τα ρούχα τους. Να μην έχουν άλλη αγωνιστική διέξοδο, πλην των αδιεξόδων που αντιμετωπίζουν στην Ευρωλίγκα. Είναι το τίμημα της αποχώρησής τους από τις ελληνικές διοργανώσεις. Κι αν πέρσι, όταν εμφανίστηκε ο Covid-19, λόγω της διακοπής όλων των πρωταθλημάτων κάτι τέτοιο δεν είχε επίδραση, φέτος θα βιωθεί ως πραγματικότητα. Με τη λογική εξέλιξη των πραγμάτων, ο Ολυμπιακός από το τέλος της κανονικής περιόδου της Ευρωλίγκας θα μείνει άπραγος. Θα πέσουν οι τίτλοι τέλους της φετινής χρονιάς και από τις αρχές Απρίλη, όλοι θα σκέφτονται την επόμενη, που θα ξεκινήσει τον Οκτώβριο. Αντίθετα, οι υπόλοιπες ομάδες της Euroleague που θα μείνουν εκτός πλέι-οφ, θα διεκδικήσουν τους εθνικούς τίτλους.

Προφανώς, δεν βρισκόμαστε στο 2012 και το 2013, ούτε καν στο 2017 (όταν ο Ολυμπιακός έπαιξε για τελευταία φορά σε τελικό), τα πράγματα κι οι συσχετισμοί έχουν αλλάξει άρδην όσον αφορά στη δυναμική της κορυφαίας διοργάνωσης κι ο "κεντρικός στόχος" της σεζόν έχει συρρικνωθεί στην προσπάθεια της πρόκρισης στους "8". Κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητα κακό, αν δεχθούμε πως όλες οι ομάδες που φτάνουν στην κορυφή, κάποια στιγμή αρχίζουν και κάνουν την αντίθετη διαδρομή, μέχρι να ανεβάσουν πάλι την καμπύλη προς τα πάνω. Το στενόχωρο για τον Ολυμπιακό είναι ότι δεν έχει μια δεύτερη ευκαιρία, που συνήθως δίνουν οι εγχώριες διοργανώσεις, για να τελειώσει ομαλά η σεζόν.

Φυσικά, όλα αυτά ήταν εν γνώσει της ομάδας ενώ αποχωρούσε από το ΟΑΚΑ πριν δυο χρόνια. Η απόφαση ήταν συνειδητή και μέτρησε περισσότερο η αντίδραση προς μια παγιωμένη κατάσταση, από την οποία ο Ολυμπιακός ήθελε να αποδράσει (και πολλά από όσα κατάγγειλε μηρυκάζονται από άλλους πλέον). Μόνο που η ταυτόχρονη απορρύθμιση της ομάδας και στο αγωνιστικό επίπεδο, διαμόρφωσε έναν άλλον Ολυμπιακό, σε σχέση με εκείνον που ξέραμε. Μακριά από τη Stoiximan.gr Basket League και το Κύπελλο Ελλάδας, με δική του απόφαση, αλλά και μακριά από τους κορυφαίους της Ευρωλίγκας, από δικά του λάθη.

Ο τελικός απολογισμός της χρονιάς θα γίνει μόλις ολοκληρωθεί, πολλοί υποστηρίζουν ότι θα μπορούσε να σωθεί με δυο προσθήκες, καθώς ο Ολυμπιακός είχε πρόβλημα στο "1" και στο '5". Ίσως, να 'ναι κι έτσι, αν και κατά τη γνώμη μας το πιο σημαντικό σφάλμα έγινε το καλοκαίρι. Όταν ο Ολυμπιακός έδειξε να φάσκει και αντιφάσκει. Η πρόθεσή του να ενισχύσει την περιφέρεια του τόσο με τον Σλούκα όσο και τον Νικ Καλάθη δεν ήταν φήμη, αλλά υπαρκτός μεταγραφικός στόχος, επιβεβαιώθηκε μάλιστα από τον ίδιο τον Καλάθη, όταν μετακόμισε οριστικά στη Βαρκελώνη.

Λέγεται ότι η απόκτηση του πρώην "πράσινου" από τον Ολυμπιακό σκάλωσε στο χρονικό όριο της συμφωνίας. Αυτό σημαίνει ότι οι "ερυθρόλευκοι" ήταν έτοιμοι να δώσουν (και στον Καλάθη) ένα ηγεμονικό συμβόλαιο όπως το αντίστοιχο του Σλούκα, που αγγίζει το 1.500.000 ευρώ. Όταν ο Καλάθης εν τέλει μετακόμισε στην Μπαρτσελόνα, οι "ερυθρόλευκοι" δεν προχώρησαν στην αναζήτηση ενός αντίστοιχου (σε αγωνιστική αξία και κόστος) παίκτη και στελέχωσαν διαφορετικά την περιφέρεια και συνολικά την ομάδα. Τα αποτελέσματα δεν δικαίωσαν τη δεύτερη επιλογή, αντιθέτως υπέδειξαν πόσο σωστό ήταν το αρχικό πλάνο που εκπόνησαν προπονητής και διοίκηση.

Υπάρχουν επίσης 3 παράμετροι που πρέπει να έχουμε υπόψη:

✐ Όταν μια ομάδα προσπαθεί να ξεπεράσει μια πολύ κακή διετία, όπως επιχείρησε ο Ολυμπιακός φέτος το καλοκαίρι (με συγκροτημένες ενέργειες από το τέλος της προηγούμενης σεζόν, όπως ήταν η επιστροφή του Μπαρτζώκα αλλά κι η επιστροφή σε μια φερέγγυα οικονομική πολιτική, που για διάφορους λόγους είχε αποσταθεροποιηθεί και αυτή) και κάνει πολλές και μαζεμένες μεταγραφές, είναι σίγουρο ότι δεν θα τις πετύχει όλες. Ή μπορεί οι παίκτες που αποκτήθηκαν να έχουν τις προδιαγραφές, όμως όχι και την ικανότητα (είτε αθλητική είτε πνευματική) να φτάσουν στο επίπεδο μιας ομάδας που θα παίζει στα πλέι-οφ της Ευρωλίγκας. Ο Άαρον Χάρισον είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα. Συν τοις άλλοις, ο Ολυμπιακός όπως είναι δομημένος και λόγω της πίεσης που δέχεται, δεν μπορεί να περιμένει τους παίκτες. Να τους προσφέρει δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες. Αυτός είναι ο λόγος, που πρώην παίκτες του, φεύγοντας από το ΣΕΦ διαπρέπουν σε άλλα κλαμπ. Ο Κέβιν Πάντερ, ο Ζακ Λεντέι, ο Γουέιν Μπάλντγουιν, ακόμη και ο Όγκουστιν Ρούμπιτ είναι χτυπητά παραδείγματα.

✏ Υπήρξαν καθοριστικές ατυχίες. Ο κορονοϊός χτύπησε τον Ολυμπιακό σε ένα κομβικό ματς (Μπασκόνια στο ΣΕΦ). Ο Κώστας Παπανικολάου τέθηκε νοκ-άουτ με έναν τραυματισμό από τον οποίο μάλιστα ακόμη δεν έχει συνέλθει κι η εκτίμηση είναι πως θα αργήσει πολύ να επιστρέψει. Ο ρόλος του διεθνή άσου ήταν ιδιαίτερος. Παίζοντας στο "3" για αρκετή ώρα, διευκόλυνε όλα τα σχήματα που είχε στο μυαλό του ο Μπαρτζώκας, όμως κυρίως έδινε στον προπονητή της ομάδας τις εγγυήσεις του καλύτερου αμυντικού (μαζί με τον Τσαρλς Τζένκινς) παίκτη της ομάδας.

✎ Ο Ολυμπιακός έχει τους δυο εμβληματικούς παίκτες του, τον αρχηγό Βασίλη Σπανούλη και τον υπαρχηγό Γιώργο Πρίντεζη στη δύση της καριέρας τους. Είναι πάντα ένα λεπτό ζήτημα η διαχείριση των κορυφαίων αθλητών, με την πολύπλευρη προσφορά, το ειδικό βάρος και το κύρος που διαθέτουν. Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει τι έχουν δώσει αμφότεροι, πόσο μεγάλο έκαναν τον Ολυμπιακό, ο καθένας ξεχωριστά ή κι οι δυο μαζί σε μαγικές συνεργασίες (όπως στην τελευταία φάση του τελικού της Κωνσταντινούπολης). Η ομαλή μετάβαση στην επόμενη μέρα, με τους δυο πολύ μεγάλους άσους παρόντες και ενεργούς, δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Νομίζω ότι όλοι το έχουν καταλάβει...

Κοιτάζοντας το μέλλον

Το χρόνο, ως γνωστόν, δεν τον κερδίζει κανένας. Ούτε και γυρίζει πίσω για να διορθώσεις τα λάθη σου. Ο Ολυμπιακός είναι υποχρεωμένος πρώτα απ' όλα να συμμαζέψει το αγωνιστικό προφίλ του, ώστε να ολοκληρώσει την κανονική περίοδο με αξιοπρέπεια και συνέπεια (χωρίς το άγχος της πρόκρισης, μπορεί να παίξει και καλύτερα), κοιτάζοντας ταυτόχρονα το μέλλον του, όχι με βάση το παρελθόν, αλλά τη σύγχρονη πραγματικότητα. Το παρόν λέει και Κώστας Κουφός, σε μια έκτακτη προσθήκη, όχι με το βλέμμα προς το μέλλον, αλλά στο να μην μείνει η ομάδα χωρίς δεύτερο σέντερ, καθώς τέθηκε νοκ-άουτ ο Χασάν Μάρτιν! Εκτός, βέβαια, αν ο Κουφός μείνει και για του χρόνου.

Η επιστροφή στην Stoiximan.gr Basket League ίσως να μοιάζει με μονόδρομο. Άλλωστε, εξυπηρετεί και τη θεωρητικά νέα σελίδα που ανοίγει στο μπάσκετ, μετά τις εκλογές της ΕΟΚ που κάποια στιγμή θα διεξαχθούν (προς το παρόν δεν έχει αλλάξει η ημερομηνία της 28ης Μαρτίου). Ο Ολυμπιακός, τουλάχιστον όπως είναι δομημένο το μπάσκετ αυτήν την στιγμή, δεν μπορεί να λείψει άλλο από το πρωτάθλημα. Η θέση του είναι μέσα στις κορυφαίες ομάδες της χώρας, να διεκδικεί τους τίτλους και να είναι πρωταγωνιστής. Κάτι τέτοιο το κατάλαβε πρώτα απ' όλα η ίδια η λίγκα, αφού η δυναμική της είναι τελείως διαφορετική με τον Ολυμπιακό παρόντα...

Ο χρόνος που υπάρχει για το χτίσιμο της ομάδας της νέας σεζόν είναι άπλετος. Όπως υπαρκτός είναι κι ένας κορμός παικτών από τη φετινή ομάδα που μπορεί να εμπλουτιστεί στις μεταγραφές. Μην ξεχνάμε ότι μέσα σε μια σεζόν, που δεν εξελίσσεται καλά, ο Ολυμπιακός κέρδισε και παίκτες:

• Ο Σάσα Βεζένκοφ κάνει μια σπουδαία χρονιά, παίρνοντας θέση βασικού πάουερ-φόργουορντ, βελτιώνοντας το παιχνίδι του και προσφέροντας λύσεις όχι μόνο στην επίθεση, αλλά και σε κομμάτια που υστερούσε (άμυνα, ριμπάουντ)
• Ο Σακίλ Μακίσικ έβγαλε ενέργεια και πάθος. Μπορεί να έχει συγκεκριμένες αδυναμίες, η διάθεσή του πάνω στο παρκέ όμως, είναι πάντα τεράστια και όλο το πακέτο που προσφέρει (ταχύτητα, δύναμη, παιχνίδι στο ανοιχτό γήπεδο, ντιφλέξιονς) επιβραβεύτηκε με ανανέωση του συμβολαίου του
• Ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης κέρδισε ένα στοίχημα, που στην αρχή της χρονιάς έμοιαζε χαμένο. Ερχόταν τελευταίος στις προτιμήσεις του προπονητή, έγινε σχεδόν από τους πρώτους, χάρη στη δική του δουλειά, κυρίως τη διάθεση να παίξει στο 100% ακόμη και στο δίλεπτο που θα χρησιμοποιούταν
• Ο Μάρτιν μπορεί να μην είναι ο δυναμικός σέντερ όπως στο ξεκίνημα της χρονιάς, μοιάζει λογικό όμως, γιατί πολλές φορές έχει κληθεί να καλύψει και την ανεπάρκεια του Οκτάβιους Έλις. Ο τραυματισμός του τον επηρέασε σημαντικά, ενώ σαν να μην έφτανε αυτό, έπαθε ρήξη μηνίσκου και θα υποβληθεί σε εγχείρηση! Σίγουρα αποτελεί μια επιλογή που μπορεί να θεωρηθεί επιτυχημένη

Είναι μια μαγιά παικτών που δίπλα στους επόμενους ηγέτες της ομάδας (Σλούκας, Παπανικολάου), ο Ολυμπιακός μπορεί να θεωρήσει ότι έχει τον βασικό κορμό των επόμενων 3-4 ετών. Η επιλογή των ξένων μπορεί να γίνει με βάση αυτό το μοντέλο και τη συνειδητοποίηση ότι ο κύκλος της προηγούμενης σπουδαίας ομάδας με τους δυο ευρωπαϊκούς τίτλους και τους δυο τελικούς έκλεισε οριστικά.

Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός ξεχνάει το παρελθόν του (αν το κάνει, δεν θα 'χει μέλλον). Μπορεί να το χειριστεί με σεβασμό, με λεπτότητα και κυρίως με τη ματιά στις επόμενες μέρες ενός ισχυρού μπασκετικού Ολυμπιακού σε όλα τα επίπεδα.