Παναθηναϊκός: Από την Τζίμερ-μάνια, απλά στο... Νεμάνια
Η Τζίμερ-μάνια πέρασε άδοξα για τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ. Ο Νεμάνια Νέντοβιτς, πολύ πιο λειτουργικός από τον Τζίμερ Φριντέτ, αποδεικνύει ότι η Ευρωλίγκα είναι μια διοργάνωση για εκείνους που την ξέρουν καλά και κυρίως έχουν τη νοοτροπία να παίξουν σε αυτήν.
Πέρσι τέτοια εποχή, στον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ επικρατούσε η Τζίμερ-μάνια. Ο Τζίμερ Φριντέτ ήταν μέλος του συλλόγου, με ένα μυθικό συμβόλαιο 1.500.000 και την προσδοκία ότι θα έπαιρνε τους "πράσινους" από το χεράκι και θα τους οδηγούσε σε θριάμβους μέσα κι έξω από το ΟΑΚΑ. Έναν χρόνο μετά, υπάρχει απλά ο Νε-μάνια. Ο Νέντοβιτς, δηλαδή, που εναντίον της Φενέρμπαχτσε έκανε το πρώτο πολύ μεγάλο ματς του, υπογράφοντας την εντυπωσιακή εμφάνιση όλης της "πράσινης" ομάδας και το τελικό 82-68.
Το τέλος της εν Ελλάδι καριέρας του Φριντέτ το ξέρουμε. Τις ικανότητες του ως σκόρερ τις είδαμε, αν και από κάποιο σημείο και μετά, παίζοντας λίγο, ούτε σε αυτόν τον τομέα βοήθησε. Όλα τα υπόλοιπα, είτε ο ίδιος τα αγνόησε είτε ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ δεν μπόρεσε να τον πείσει να τα βγάλει στο γήπεδο. Το είχαμε ξαναγράψει. Με μοναδικό όπλο το "καυτό" χέρι δεν έφτανε να γίνει αυτό που ήθελε και περίμεναν οι οπαδοί της ομάδας. Η αποχώρησή του για την Κίνα και η απαλλαγή των "πρασίνων" από το βαρύ συμβόλαιό του άνοιξε τον δρόμο για τη δημιουργία της φετινής ομάδας.
Το τι θα προσφέρει ο Νέντοβιτς στον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ είναι δύσκολο να το προβλέψουμε, ίσως γιατί εξαρτάται περισσότερο από την ομάδα, παρά τον ίδιο. Ίσως κι αυτή να είναι η ειδοποιός διαφορά με τον Αμερικανό. Αν και αμφότεροι σε ατομικό επίπεδο είναι υπερ-ταλαντούχοι, ο Σέρβος δείχνει ότι προσαρμόζεται περισσότερο στο ομαδικό πνεύμα, ενώ ο Φριντέτ έπαιζε κυρίως για τον εαυτό του.
Δεν είναι μόνο ότι ο 29χρονος Νέντοβιτς στοιχίζει το 1/3 των χρημάτων του Φριντέτ. Εδώ που τα λέμε, αν η καριέρα του δεν είχε στιγματιστεί από τραυματισμούς, ενδεχομένως να κόστιζε κι αυτός όσο και ο Αμερικανός. Όχι ότι τα 500.000 που δίνει ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ δεν έχουν σημασία στην αξιολόγηση του παίκτη. Παίζουν και παραπαίζουν ρόλο τα χρήματα που διαθέτει κάθε ομάδα για έναν παίκτη. Σε μια αντιστοιχία πάντως, ο Νέντοβιτς είναι ένας από τους πιο "ακριβούς" παίκτες της φετινής ομάδας που έφτιαξε ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ. Μπορεί να μην ξεκίνησε όσο καλύτερα γινόταν, αλλά από το 2ο ημίχρονο εναντίον της Μπαρτσελόνα δείχνει πόσο χρήσιμος μπορεί να αποδειχθεί. Ο απολογισμός του 4 ματς στα οποία έχει αγωνιστεί μέχρι τώρα:
| Νεμάνια Νέντοβιτς | Στατιστικά |
| 4 αγώνες | 35% δίποντα (7/20) |
| 28:22 μ.ο λεπτά συμμετοχής | 43.8% τρίποντα (14/32) |
| 59 πόντοι (μ.ο 14.8π) | 50% βολές (3/6) |
| 2.8ρ, 3ασ, 0.5κλ, 1.8λ, 0.5κοψ |
Ας θυμηθούμε τι είχε κάνει πέρσι ο Φριντέτ στον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ:
| Τζίμερ Φριντέτ* | Στατιστικά |
| 28 αγώνες | 52.5% δίποντα (64/122) |
| 21:17 μ.ο λεπτά συμμετοχής | 41.7% τρίποντα (45/108) |
| 347 πόντοι (μ.ο 12.9) | 95.5% βολές (84/88) |
| 2,1ρ, 1,8ασ, 0.8κλ, 1.3λ |
* Στους πρώτους 4 αγώνες του (για να είναι πιο δίκαιη η σύγκριση) ο Φριντέτ είχε 60 πόντους (μ.ο 15π) με 11/18δ (61,1%), 7/19τρ (36.8%) και 17/18 (94.4 %) βολές
Δεν είναι όμως αυτοί καθαυτοί οι αριθμοί, που αποδίδουν επακριβώς την εικόνα ενός παίκτη μέσα στο γήπεδο. Η ανάλυση μέσω των στατιστικών είναι σωστή αν συνδυάζεται και με το πώς μπορεί ένας μπασκετμπολίστας να ανταποκριθεί στις συνθήκες ενός αγώνα επιπέδου Ευρωλίγκας. Ο Νέντοβιτς σε αυτό το κομμάτι είναι πολύ πιο χρήσιμος από τον Φριντέτ, αφού και επίγνωση της διοργάνωσης διαθέτει και ικανός να ηγηθεί μιας ομαδικής "πράσινης" προσπάθειας είναι.
Προφανώς δεν είναι... αμυντικό τέρας. Όταν βρίσκεται στο παρκέ, οι αντίπαλοι τον σημαδεύουν. Δέχεται εύκολα την ντρίμπλα, είναι ευάλωτος στα μις-ματς που μπορεί να δημιουργήσουν οι αλλαγές, ωστόσο βάζει το σώμα του, προσπαθεί, παίρνει ριμπάουντ και οπωσδήποτε δεν αδιαφορεί στο πίσω μέρος του γηπέδου. Μπροστά είναι ασυναγώνιστος. Ειδικά όταν έχει ανεβάσει την αυτοπεποίθησή του στα ύψη. Και μπορεί να βάζει καλάθια όπως αυτό στο τελείωμα του 1ου δεκαλέπτου εναντίον της Φενέρμπαχτσε:
Ο Σέρβος δεν είναι ο καλύτερος χειριστής της μπάλας, πολλές φορές οι αντίπαλοι τον παγιδεύουν για να υποπέσει σε λάθος, παρόλα αυτά έχει την αίσθηση της δημιουργίας, μοιράζει καλά την μπάλα όταν χρειαστεί, "βλέπει" το γήπεδο και δεν τσιγκουνεύεται την ασίστ. Την έχει στο ρεπερτόριό του και μπορεί να αξιοποιήσει τους συμπαίκτες του.
Ερχόμενος από τον πάγκο
Είναι χαρακτηριστικό ότι κόντρα στην Φενέρμπαχτσε δεν ξεκίνησε βασικός. Ο Γιώργος Βόβορας προτίμησε τον Μάρκους Φόστερ, αργότερα τους έβαλε και μαζί, με τον Νέντοβιτς πάντως να παίζει περισσότερο από κάθε άλλον συμπαίκτη του. Η απουσία, άλλωστε, του Ιωάννη Παπαπέτρου υποχρέωσε τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ να έχει πολλή ώρα σχήμα με 3 γκαρντ, τα οποία η Φενέρμπαχτσε προσπάθησε ανορθόδοξα και χωρίς αποτέλεσμα να αντιμετωπίσει με πολύ ψηλά σχήματα.
Ο Νέντοβιτς δεν αισθάνεται σούπερ-σταρ. Θα μπορούσε να είναι, αλλά έχει περάσει πάρα πολλά στην καριέρα του για να βλέπει αφ' υψηλού τους συμπαίκτες του. Ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ τού έχει δώσει μια ευκαιρία να επιστρέψει εκεί που πραγματικά ανήκει βάσει ταλέντου: στην ελίτ των γκαρντ που αγωνίζονται στην κορυφαία διοργάνωση. Εφόσον οι συνθήκες του το επιτρέψουν, αλλά και δεν χτυπηθεί ξανά από τραυματισμούς (είναι ιδιαίτερα ευάλωτος, όπως έδειξε η θητεία του στο Μιλάνο), θα το καταφέρει.
Οι δηλώσεις του έπειτα απ' το ματς έδειξαν έναν πολύ ευτυχή μπασκετμπολίστα και για την προσωπική εμφάνιση και κυρίως για την προσπάθεια όλης της ομάδας. Κλισέ; Ναι, αλλά και ταυτόχρονα μια απόλυτη αλήθεια για να πάει μια ομάδα μπροστά.
Σε αντίθεση με τον Σέρβο γκαρντ, ο προκάτοχός του είχε φτάσει στον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ με τη στόφα του σταρ. Δεν είναι κακό ένας παίκτης να αισθάνεται έτσι, αρκεί μέσα στο γήπεδο να κάνει τα πάντα. Ο Φριντέτ είχε πρόβλημα απέναντι σε σκληρές άμυνες, συνήθως υπέκυπτε εύκολα, πίσω ήταν "μαύρη τρύπα" κάτι που συνειδητοποίησε γρήγορα ο Αργύρης Πεδουλάκης και εν συνεχεία ο Ρικ Πιτίνο. Ο Αμερικανός κόουτς προσπάθησε με τα γνωστά λεκτικά τρικ να αλλάξει την κατάσταση, όμως στο τέλος αποφάσισε να τον αφήνει περισσότερο έξω παρά μέσα στο γήπεδο. Αργότερα δήλωνε ότι ήταν... κοντύτερος απ' όσο περίμενε και όλοι οι αντίπαλοι τον πόσταραν.
Φυσικά, ο Φριντέτ δεν... μπήκε στο πλύσιμο. Όσο ψηλός ήταν στις ΗΠΑ και στην Κίνα, τόσο μας ήρθε και στην Ελλάδα. Η Ευρωλίγκα, όμως, δεν είναι εύκολη διοργάνωση. Κάθε παιχνίδι της έχει σημασία, όχι όπως στο ΝΒΑ που ορισμένα ματς κανονικής περιόδου είναι τόσο βαρετά, που το ενδιαφέρον τονώνεται στα τάιμ-άουτ με τις τσιρλίντερ και τα χάπενιγκς. Για την Κίνα, μην το συζητάμε καλύτερα. Η άμυνα παίζεται με τα μάτια, κανείς δεν δίνει σημασία.
Ο Πεδουλάκης, ανάμεσα στα άλλα που του είχαν προσάψει, κατηγορήθηκε ότι δεν αξιοποιούσε τον Φριντέτ όσο έπρεπε και με βάση τις ικανότητές του. Για τον Πιτίνο δεν... τόλμησαν να πουν κάτι οι γνωστοί ειδήμονες. Απλά τότε είχαν καταλάβει το μεγάλο μειονέκτημα, να παίζει για τα νούμερα του, αδυνατώντας να βρει ρόλο μέσα σε μια ομάδα Ευρωλίγκας.
Κι αν άλλαζαν οι... ρόλοι;
Ας κάνουμε όμως και μια υπόθεση εργασίας. Αν τους αλλάζαμε θέση και ρόλο, τι θα γινόταν; Μπορούσε ο Νέντοβιτς να παίξει στον περσινό Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ; Θα τον βοηθούσε περισσότερο, δίπλα στον Νικ Καλάθη; Και τι θα έκανε ο Φριντέτ στη φετινή "πράσινη" ομάδα;
✔ Ο Νέντοβιτς δίπλα στον Καλάθη; Καλή ιδέα, αρκεί βέβαια ο Σέρβος να ήταν υγιής όσο φέτος. Ναι, πιστεύουμε ότι θα μπορούσε να δώσει πραγματική βοήθεια σε μια ομάδα όπως ο περσινός Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα αποτελούσε στόχο της αντίπαλης επίθεσης. Παρόλα αυτά, μοιάζει με ιδανικό γκαρντ για να συμπληρώνει παίκτες όπως ο Καλάθης, που κάνει δεκάδες πράγματα μέσα στο γήπεδο, ακόμη και για τους συμπαίκτες του.
✔ Ο Φριντέτ στον φετινό Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ; Θα ένιωθε ακόμη πιο "δεν σας βλέπω", άρα θα αδιαφορούσε περισσότερο για όσα θα 'πρεπε να κάνει, εκτός από το να σουτάρει (κάτι, βέβαια, που το κάνει στην εντέλεια). Είναι περισσότερο θέμα νοοτροπίας και απόφασης να βάζει κάποιος το "εγώ" κάτω από την ομάδα. Ο Φριντέτ δεν θα το έκανε ποτέ, γιατί έτσι έχει συνηθίσει (και γι' αυτό βρίσκεται πάλι στην Κίνα, όπου και χρήματα βγάζει και δεν χρειάζεται να κάνει τίποτε περισσότερο από το να σουτάρει).
✍ Είναι τεράστιο θέμα η νοοτροπία και το πόσο μπορεί ένας παίκτης να αλλάξει. Παράδειγμα ο Μάικ Τζέιμς. Έχει παλέψει πολύ ο Δημήτρης Ιτούδης να τον εντάξει σε ένα σύνολο πολύ μεγάλων απαιτήσεων, όπως η ΤΣΣΚΑ. Και ο ίδιος ο "Natural" έχει παλέψει πολύ για να τα καταφέρει. Μερικές φορές το πετυχαίνει, άλλες πάλι το "εγώ" τον παρασύρει. Εναντίον του Ερυθρού Αστέρα στη Μόσχα, βλέποντας τον Ντάνιελ Χάκετ να οργιάζει (29π με 6/8 τρίποντα), δεν αρνήθηκε να του δώσει την μπάλα. Οι περισσότερες από τις 8 ασίστ που μοίρασε ήταν για τα χέρια του Ιταλού, που είχε πάρει φόρα. Όταν έφτασε η ώρα του τελευταίου σουτ όμως, ως συνήθως έβαλε τον εγωισμό του πιο πάνω από την ομάδα. Τα δυο τρίποντα νίκης που επιχείρησε, ένα στην εκπνοή της κανονικής περιόδου κι ένα στο τέλος της παράτασης, βρήκαν σίδερο κι έξω. Ο Ερυθρός Αστέρας νίκησε...