ΑΕΚ-Μπούργος: Το εφήμερο σχέδιο της Ένωσης μίας χρήσης απέτυχε

Αν η ΑΕΚ (αυτή τουλάχιστον, που είδαμε στο final eight) χτίστηκε για να πάρει το Κύπελλο του Τσάμπιονς λιγκ, προφανώς έγραψε μηδέν εις το πηλίκον. Και ο Μάκης Αγγελόπουλος, που δήλωνε ότι η ομάδα του θα διεκδικήσει φέτος πέντε τίτλους, μετράει ήδη δυο χαμένους, αφού, ήδη, το Σουπερ Καπ πήγε στον Προμηθέα.

Οι ομάδες μιας χρήσης πολλές φορές τα καταφέρνουν. Όταν όμως βρουν απέναντί τους κάτι που δουλεύεται καιρό, που έχει προοπτική (και όχι μόνο παρόν) συνήθως παθαίνουν ό,τι και η ΑΕΚ. Μένουν μπουκάλα. Η Μπούργος στα τριάντα από τα σαράντα λεπτά κυριάρχησε απόλυτα και πήρε δίκαια το τρόπαιο, που είναι μια μεγάλη υπόθεση για την ομάδα της μικρής ισπανικής πόλης με τους όχι πάνω από 200.000 κατοίκους.

Στο μπάσκετ ο καλύτερος δύσκολα θα χάσει, ειδικά αν έχει πιο φρέσκα πόδια, πιο σωστή μπασκετική προσέγγιση και περισσότερες λύσεις από τον πάγκο. Όλα αυτά τα είχε η Μπούργος, ώστε να ανατρέψει το -10 του πρώτου δεκαλέπτου και να επιβάλλει τα θέλω της και την κλάση της σχεδόν από το τέλος του ημιχρόνου.

Θα πει κανείς ότι όλα αυτά έγιναν από την second unit της ισπανικής ομάδας, που έπιασε στον ύπνο τους γηπεδούχους. Όταν με επικεφαλής τον πολύπειρο Κουκ, η Μπούργος τιμώρησε τα αντερ στα κριν και άρχισε να πυροβολεί ασύστολα. Οι φιλοξενούμενοι είχαν στο πρώτο δεκάλεπτο 5/20 σουτ (2/8δ, 3/12τρ) και στο δεύτερο 13/17 (6/6δ, 7/11τρ)! Βλέποντας το καλάθι σαν βαρέλι οι Ισπανοί είχαν επιστρέψει από 14-24 και με ένα επί μέρους σκορ, 35-12 είχαν μπει μπροστά με +13 πόντους.

Την ίδια ώρα η ΑΕΚ, στο ίδιο χρονικό διάστημα είχε 3/5 δίποντα και 1/9 τρίποντα, μένοντας σε ένα μονοδιάστατο παιχνίδι με συνεχόμενα άστοχα σουτ τριών πόντων. Δικαιολογημένα έχανε έδαφος...

Δεν ήταν μόνο η ευστοχία

Αν όμως κοιτάξει κανείς το ματς από την αρχή μέχρι το τέλος θα διαπιστώσει δυο βασικά στοιχεία που οδήγησαν την Μπούργος σε αυτή την άνετη επικράτηση. Δεν ήταν μόνο η ευστοχία, που έβαλε τους Ισπανούς στη θέση οδηγού.

Το πρώτο: Για να έχει τύχη η ΑΕΚ σε ένα τέτοιο ματς, με μια ισπανική ομάδα με πολλά τρεξίματα και συνεχόμενες επιθέσεις λόγω των πολλών επιθετικών ριμπάουντ, θα έπρεπε το μυαλό της να είναι στον ρυθμό. Αυτό επιτυγχάνεται με την σκληρή άμυνα, στην οποία η ελληνική ομάδα ήταν προσηλωμένη στα πρώτα δέκα λεπτά και δοκίμασε να ξαναπαίξει όταν η διαφορά πήγε στο -20, αλλά και με τον έλεγχο των ριμπάουντ. Στο τέλος η στατιστική έγραψε 41-27 υπέρ των Ισπανών, που ακόμη κι όταν έχαναν με δέκα πόντους, έκαναν θραύση στις μάχες του αέρα.

Και το δεύτερο: Για δυο δεκάλεπτα η ΑΕΚ είχε μόλις μία ασίστ. Μπάσκετ χωρίς πάσα όμως δεν βγάζει νόημα. Ειδικά όταν οι προσπάθειες είναι μονότονα ατομικές, από τους βετεράνους Κιθ Λάνγκφορντ και Τάιρις Ράις.

Εκβιάζοντας το σουτ, χωρίς μάλιστα προϋποθέσεις, οι δυο έμπειροι άσοι (που μάλιστα ξεκίνησαν μαζί στο δεύτερο ημίχρονο) έστρωναν το βούτυρο στο ψωμί των Ισπανών. Σουτ στο σίδερο, ριμπάουντ από την Μπούργος και ... καλάθι στον αιφνιδιασμό, ή σε οργανωμένη επίθεση. Καλώς ή κακώς το μπάσκετ στην Ευρώπη είναι ακόμη ομαδικό. Πιο ομαδικό από το ΝΒΑ, όπου ο Γιάννης Αντετοκούνμπο (παρών μαζί με τον αδερφό του Θανάση) θυμίζει Γιώργο Τρόντζο "στο δώστε μου την μπάλα τους παίζω μόνος μου" στον περίφημο τελικό με την Σλάβια το 1968. Παρόλα αυτά ακόμη και στο "σταρ-σύστεμ" του ΝΒΑ οι τίτλοι έρχονται μέσα από την ομαδική προσπάθεια. Μετράνε κι εκεί οι ... ασίστ.

Οι αντίπαλοι της ΑΕΚ τελείωσαν το ματς με 17 τελικές πάσες (τέσσερις περισσότερες από την ΑΕΚ) και μόλις 6 λάθη. Πώς να χάσουν;

Τι θέλει να κάνει η ΑΕΚ;

Η Μπούργος ήταν πολύ ανώτερη για να μην κερδίσει το Κύπελλο. Όσοι την είχαν παρακολουθήσει στην τελική φάση του ισπανικού πρωταθλήματος, ή στα πρώτα ματς της φετινής χρονιάς ήξεραν ότι πρόκειται για μια καλά οργανωμένη ομάδα, με σχέδιο, με μπάσκετ που πηγάζει από την ενέργεια όλων των παικτών.

Η ΑΕΚ δεν τα κατάφερε, αλλά θα πρέπει να απαντήσει και στο ερώτημα τι ακριβώς θέλει να κάνει από δω και πέρα. Δεν μπορεί κάθε χρόνο να μαζεύει μια ομάδα βετεράνων για να διεκδικεί καιροσκοπικά τους τίτλους, όπως έκανε φέτος με αφορμή το final eight και τη διεξαγωγή του στο ΟΑΚΑ. Όχι ότι είναι κακό για μια ομάδα να κερδίζει τρόπαια, κάθε άλλο.

Όμως κάποια στιγμή πρέπει να δούμε και ένα σχέδιο με προοπτική. Με μια ομάδα που θα είναι ακμαία και του χρόνου και του παραχρόνου, διεκδικώντας όσα περισσότερα τρόπαια μπορεί, ή ... και κανένα, αν δεν μπορέσει. Καμιά φορά το να δημιουργηθεί ένα σύνολο, που θα φέρει κάποια στιγμή και τα κύπελλα, είναι πολύ προτιμότερο από το να φέρνεις έξι παίκτες μεταξύ 36 και 40 ετών.

Θα τα λέγαμε όλα αυτά, αν η εξέλιξη του ματς ήταν διαφορετική; Αν δηλαδή οι βετεράνοι της ΑΕΚ είχαν αντέξει στο κρεσέντο της Μπούργος και δεν έβλεπαν τους Ισπανούς να τρέχουν και οι ίδιοι να μην τους φτάνουν; Προφανώς το Κύπελλο θα είχε επισκιάσει τα πάντα, θα υπήρχε πανηγυρικό κλίμα για το ευρωπαϊκό τρόπαιο.

Στο τέλος της ημέρας, πάντως, θα έπρεπε όλοι να αναρωτηθούν, αν αξίζει ένα Κύπελλο (και τα χρήματα που θα έμπαιναν στο Ταμείο της ΚΑΕ) μπροστά στη δημιουργία μιας κανονικής ομάδας και όχι ειδικής περίστασης, όπως συνέβη με την "Ένωση" αυτό το καλοκαίρι.