Δεν θα έπρεπε να φταίει μόνο το γήπεδο σε Ολυμπιακό και Μαρτίνς

Θεωρητικά, ο Ολυμπιακός έφυγε αλώβητος από την έδρα μιας εκ των βασικών του αντιπάλων για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ήταν μόλις το 2ο ματς σε σύνολο 11 της Super League Interwetten, το οποίο οι ‘ερυθρόλευκοι’ δεν κέρδισαν, η διαφορά τους από τον 2ο Άρη αυξήθηκε κατά ένα βαθμό, ουσιαστικά το πλεονέκτημα παραμένει δικό τους. Από την άλλη, δεν υπάρχει ισοπαλία σαν νίκη, δε γίνεται. Ειδικά από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός έδειχνε καλύτερος μέσα στον άθλιο αγωνιστικό χώρο του ΟΑΚΑ και η ΑΕΚ δεν είχε απειλήσει καν, μέχρι το τελευταίο 20λεπτο. Μπορεί οι πρωταθλητές να μην τσακαλώθηκαν, να μην υποχώρησαν στη βαθμολογία, ωστόσο τα λαθάκια τους τα έκαναν.

Το ματς σίγουρα δεν θα το θυμάται κανείς σε λίγο καιρό. Ήταν τόσο κακό (κυρίως στο 1ο ημίχρονο), που για να το παρακολουθήσει κανείς ήθελε θάρρος και πολλή θέληση, να μην κάνει κάτι άλλο πιο. δημιουργικό από το να βλέπει στην τηλεόραση κάτι σαν ποδόσφαιρο. Μίλησαν πολλοί για την κατάσταση του γηπέδου, προφανώς για να το λένε αυτοί που καλά-καλά δεν μπορούσαν να πατήσουν πάνω στο χορτάρι, δεν συντρέχει λόγος αμφισβήτησης. Κι αν το καλύτερο γήπεδο της χώρας βρίσκεται (κάθε χρόνο) σε αυτήν την τραγική κατάσταση, μπορεί εύκολα να φανταστεί κανείς τι γίνεται στους υπόλοιπους αγωνιστικούς χώρους και πόσο ταλαιπωρούνται αυτοί οι έρμοι ποδοσφαιριστές, προσπαθώντας να ασκήσουν το επάγγελμά τους.

Προφανώς, για όλα δεν φταίει η κατάσταση του τερέν. Δεν μπήκε, λόγω του γηπέδου, η φαεινή ιδέα στον Πέδρο Μαρτίνς να αφήσει εκτός ενδεκάδας τον Κώστα Φορτούνη και τον Μαντί Καμαρά. Θα μου πείτε, εσύ δεν έγραφες ότι “οι ίδιοι και οι ίδιοι κουράζουν και κουράζονται”; Δεν θα ‘πρεπε ο προπονητής να σκεφτεί ότι ο χωρίς προετοιμασία αυτό το καλοκαίρι Ολυμπιακός χρειάζεται, πάνω απ’ όλα, φρεσκάδα;

Η ενδεκάδα του ήταν ίδια με εκείνη του 6-0 μέσα στη Λαμία, με μοναδική αλλαγή τον Μάριο Βρουσάι στη θέση του Λάζαρ Ραντζέλοβιτς. Η πρόθεσή του να βάλει στο κλίμα τον Τιάγκο Σίλβα είναι προφανής. Του έδωσε φανέλα βασικού για 2ο συνεχόμενο ματς, αλλά μάλλον θα το μετάνιωσε, αφού από τα μέσα του ημιχρόνου είχε καταλάβει ότι ένα ντέρμπι εναντίον της ΑΕΚ, χωρίς τον Φορτούνη, δεν γίνεται.

Ο Έλληνας διεθνής, εκτός των άλλων, έχει μια παράδοση να παίζει καλά εναντίον της ΑΕΚ. Θα ρωτήσει κάποιος “παίζουν οι παραδόσεις μπάλα;” Όχι, αλλά ένας ποδοσφαιριστής που ξέρει ότι τους συγκεκριμένους αντιπάλους ‘τους έχει’, μπαίνει στο γήπεδο με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Μπορεί πάλι να είναι ένα τρικ του Μαρτίνς για να έχει τον Φορτούνη πάντα στην τσίτα, με κίνητρο στο μυαλό και στα πόδια του. Η αλήθεια είναι ότι με την είσοδό του (όπως και με την παρουσία του Καμαρά), ο Ολυμπιακός έγινε η γνωστή ορθολογική ομάδα και όχι το ανερμάτιστο σύνολο που δεν μπορούσε να αλλάξει δυο πάσες σε ολόκληρο το πρώτο 45λεπτο.

Ο Φορτούνης συμμετείχε και στη φάση του γκολ, με την πρώτη πάσα στον Ανδρέα Μπουχαλάκη (κι αφού πρώτα κυνήγησε μια χαμένη μπάλα) που εν συνεχεία βρήκε τον Βρουσάι μέσα στην περιοχή (ωραίο σουτ με φάλτσο για το 1-0, ο Μπουχαλάκης σε ακόμη ένα ματς είτε σκοράρει είτε δίνει ασίστ, βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση), έχασε ο ίδιος μια ευκαιρία να βάλει γκολ, γενικά ήταν αυτός που ομόρφυνε το παιχνίδι της ομάδας του. Ναι, ο Ολυμπιακός θέλει ‘φρέσκα’ πόδια, θέλει περισσότερους παίκτες στην εξίσωση, όμως δεν μπορεί ο καλύτερος παίκτης του να μπαινοβγαίνει στην ενδεκάδα.

Μπαμ και μπουμ οι κουμπουριές

Οι κινήσεις στο ημίχρονο απέδειξαν ότι ο Μαρτίνς είχε διαβάσει το δικό του λάθος. Αυτός που παραμένει… αδιόρθωτος στις γκάφες είναι ο Παπ Αμπου Σισέ. Τα φυσικά προσόντα του είναι τεράστια, αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. Όπως κι η προσπάθειά του να παίξει όσο γίνεται καλύτερα, δίπλα στον Ρούμπεν Σεμέδο. Αλλά βρε γίγαντα Σισέ, πώς γίνεται κάθε φορά που πας πάνω στην μπάλα, να κινδυνεύει είτε με ξεφούσκωμα είτε ο αντίπαλος;

Ο σχεδόν δίμετρος Σενεγαλέζος στόπερ συνεχίζει να είναι άτσαλος, να διώχνει την μπάλα χωρίς να το σκέφτεται και από μια τέτοια άγαρμπη απόκρουση προήλθε το κόρνερ, με το οποίο η ΑΕΚ ισοφάρισε το γκολ του Βρουσάι. Σε όλους τους αγώνες του Ολυμπιακού, ο Σισέ κάτι θα κάνει που δεν πρέπει, χωρίς να υπάρχει λόγος. Άλλες φορές θα το πληρώσει η ομάδα του, όπως στο ματς του ΟΑΚΑ ή στο παιχνίδι εναντίον της Μαρσέιγ, όταν έκανε ένα πέναλτι χωρίς να συντρέχει ο παραμικρός λόγος, κι άλλες θα τρέξει ο ίδιος να διορθώσει το σφάλμα του, σώζοντας τη φάση.

Το χειρότερο είναι ότι κι ο έτερος παρτενέρ του Σεμέδο, ο Ουσεϊνού Μπα, προέρχεται από μια χειρότερη εμφάνιση, αφού εναντίον του Βόλου είδε εφιάλτες στο ξεκίνημα του ματς από τον Τάσο Δουβίκα. Σε μια ομάδα που γενικά δεν κάνει του κεφαλιού της, υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν αλλάζουν ποτέ. Οι γκάφες του Σισέ είναι το ένα. Τα χωρίς λόγο σουτ του Καμαρά έξω από την περιοχή το δεύτερο.

Δεν ήξερε την ικανότητα του Γκαρσία;

Ο μοναδικός τρόπος να απειλήσει η ΑΕΚ σχεδόν στο μεγαλύτερο διάστημα του ματς ήταν τα κόρνερ του Λιβάι Γκαρσία. Ο εξαιρετικός σε αυτά τα χτυπήματα ποδοσφαιριστής από το Τρινιδάδ και Τομπάγκο, μόλις πριν από λίγες μέρες είχε σκοράρει με αλά Βασίλη Χατζηπαναγή απευθείας κόρνερ, εναντίον του Απόλλωνα. Ο Ολυμπιακός έπρεπε να είναι υποψιασμένος και όχι να παραχωρεί με τόση ευκολία κόρνερ από τη μεριά που πήγαινε να εκτελέσει ο Γκαρσία.

Στο 1ο ημίχρονο χρειάστηκε το κεφάλι του Γιαν Εμβιλά να διώξει την μπάλα σχεδόν πάνω στη γραμμή. Από την στιγμή που είδε τον κίνδυνο (ίσως και την αδυναμία του Ζοζέ Σα να ελέγξει στον αέρα αυτά τα αριστοτεχνικά χτυπήματα, εντάξει δεν είναι και εύκολο), ο Ολυμπιακός θα έπρεπε να αυτοπροστατευτεί. Να μη στέλνει την μπάλα με τόση ευκολία στην πλευρά όπου ο Γκαρσία μια, δυο, τρεις θα έβρισκε το ιδανικό χτύπημα για να έρθει η κεφαλιά του Σιμόες.

Όλα αυτά μπορεί να μην είχαν σημασία, αν ο Ολυμπιακός τελείωνε το παιχνίδι μετά το γκολ του Βρουσάι. Του δόθηκε η ευκαιρία με τον Γιουσούφ ελ Αραμπί (από την σέντρα του Χοσέ Χολέμπας) ή το ωραίο σουτ του Φορτούνη, ωστόσο, κάποια στιγμή θεώρησε ότι του έφτανε το 1-0. Μόνο που η ΑΕΚ είχε αλλάξει παίκτες, κέρδιζε μέτρα και ουσιαστικά άρπαζε τον ένα βαθμό, φτάνοντας σε μια ισοπαλία, σε ένα ματς που το πιο πιθανό ήταν να χάσει.

Ο Ολυμπιακός δεν φρόντισε να βάλει τελεία και παύλα και χάρισε δυο βαθμούς. Είπαμε, δεν έχασε πολλά. Δεν κέρδισε, όμως…