ΑΕΚ: Η τέχνη του να μην ξέρεις τι ακριβώς θέλεις και τι σου λείπει

Έρχεται το βράδυ, το οποιοδήποτε βράδυ. Ο ‘οργανισμός ΑΕΚ’ πέφτει για ύπνο με τη σκέψη ότι απαιτείται οπωσδήποτε ένας δεξιός μπακ. Γιατί όχι όμως και ένας στόπερ; Έχει νωρίτερα μιλήσει με τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο, όμως αυτά που είναι διατεθειμένη να του προσφέρει, αντιμετωπίζονται ως ‘ψίχουλα’ σε σχέση με αυτά που είναι ικανός να βρει οπουδήποτε αλλού. Βγαίνει από μόνη της να το διαψεύσει την επόμενη μέρα. Την ίδια που γεννιέται η πεποίθηση ότι πρέπει να αποκτηθεί τερματοφύλακας. Κοιμάται μαζί της.

Ξημερώνει ξανά. Ο Παναγιώτης Κονέ έχει κάνει μια δυνατή προσπάθεια ώστε να αλλάξει η ΑΕΚ επίπεδο στη θέση του δεξιού οπισθοφύλακα. Πηγαίνει όμως να χτυπήσει μια πόρτα (του Κενί Λαλά της Στρασμπούρ), πολύ υψηλότερη από το μεταγραφικό μπόι της ομάδας. Τραυματίζει τα μούτρα του, καθώς η απόφασή του να ελιχθεί κατά αυτόν τον τρόπο, ακυρώνεται από την ίδια την ομάδα, ως υπέρβαση. Την ίδια ώρα, «σκάει» μύτη το απόλυτα υπαρκτό σενάριο για τον Βραζιλιάνο τερματοφύλακα Ριμπέιρο, τον οποίο εμφάνισε στο προσκήνιο η πορτογαλική εφημερίδα Record. Όμως στο ενδιάμεσο, έχει αποδεχθεί ότι κι εδώ η ‘Ένωση’ δεν μπορεί. Σπεύδει λοιπόν να το ακυρώσει, με την υποσημείωση ότι δεν ασχολείται με τη θέση του τερματοφύλακα.

Όλα αυτά, θυμίζουν τον Ιανουάριο του 2019, τότε που η ΑΕΚ προσπαθούσε να βρει λύσεις οι οποίες θα διόρθωναν τις κακοτεχνίες που είχαν δημιουργηθεί νωρίτερα, χωρίς τα προαπαιτούμενα προσόντα. Δίχως και τότε να έχει τον κατάλληλο τεχνικό διευθυντή, με αποτέλεσμα τα ονόματα που προσπαθούσε να προσεγγίσει, να αποδεικνύονται πολύ μακρινά για τις δυνατότητές της. Χωρίς να έχει ξεκάθαρο ποδοσφαιρικό πλάνο, προχωρούσε σε επαφές που την εξέθεταν. Κάτι που ουδέποτε συνέβη επί των ημερών του Ίλια Ίβιτς στην ομάδα. Διάστημα στο οποίο ο σύλλογος δεν εμφανίστηκε αδύναμος, όπως αρχίζει να του συμβαίνει ξανά.

Και που φταίει αλήθεια ο Κονέ; Εκείνος είχε δηλώσει ότι άφηνε το ποδόσφαιρο για να γίνει προπονητής. Όμως μετά παρουσιάστηκε από την ίδια την ομάδα, ως ο επόμενος τεχνικός διευθυντής της, έχοντας μάλιστα ένα μοντέρνο και ξεκάθαρο σχέδιο, όπως εκ των έσω μεταφέρθηκε. Φορτώθηκε με το καλημέρα, δίχως την παραμικρή εμπειρία στον συγκεκριμένο ρόλο, ένα έργο βαρύ, αφημένο πίσω από έναν προκάτοχο που ήξερε καλά τη δουλειά και κυρίως το πως να αποφεύγει απλά λάθη, όπως αυτό του να χτυπήσει η ομάδα την πόρτα ενός παίκτη μακριά από το βεληνεκές της. Το παιχνίδι ήδη γέρνει εις βάρος του άλλοτε διεθνούς μέσου, η απαίτηση που δημιουργείται, μοιάζει μεγαλύτερη από αυτό που στην παρούσα φάση τουλάχιστον, μπορεί να σηκώσει.

Βαδίζοντας στα τυφλά, με ένα παρελθόν όχι και τόσο ευχάριστα αποδεκτό στην πιάτσα των ατζέντηδων όπου πλέον παίζεται το παιχνίδι, η ΑΕΚ θα δυσκολευτεί πολύ για να καλύψει τις πραγματικές ανάγκες της. Ήδη ζει και πάλι τη διαδικασία που δυσκολεύεται από μόνη της να τις αποδεχθεί και να τις ρυθμίσει. Έχοντας τον Χιμένεθ μπροστάρη στη ‘διόρθωση’ των αγωνιστικών λαθών και μια ομάδα γύρω του η οποία θα πρέπει να αποδειχθεί πολύ ικανή για να πορευτεί με το «τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι», την ίδια ώρα που δεν υφίσταται ξεκάθαρο ποδοσφαιρικό σχέδιο. Δίχως πείρα, ευελιξία και υπαρκτές – δουλεμένες τις απαιτούμενες γνωριμίες.

Κάτι τελευταίο… Όταν ο Ίβιτς έφερε στην ΑΕΚ τον Μάσιμο Καρέρα, η ομάδα υπέγραψε μαζί του συμβόλαιο διάρκειας 6 μηνών + 1 ενός έτους. Όταν πέρασαν οι έξι μήνες, η ίδια η ΠΑΕ απεφάνθη ότι ο Ιταλός ήταν αυτός που χρόνια τώρα αναζητούσε. Ωστόσο στην απόφαση αυτή, δεν προϋπήρχε η παραμικρή δέσμευση. Στους πρώτους έξι μήνες που ο Καρέρα πήρε στην ΑΕΚ, έκανε καλά τη δουλειά. Το ότι στην πορεία αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων, βαραίνει μια κοινή επιλογή και όχι ενός και μόνο προσώπου.