Το NBA έστειλε τον Τζέρεμι Λιν στον κάδο απορριμάτων
Το ΝΒΑ χρησιμοποίησε τον Τζέρεμι Λιν για τους σκοπούς του, όσο τον χρειάστηκε. Πλέον, η λίγκα έχει κατακτήσει την Ασία και έχει κινήσει για άλλες αγορές, με τον πρώτο Ασιάτη/Αμερικανό παίκτη του ΝΒΑ να μη βρίσκει δουλειά και να ξεσπάει.
O Tζέρεμι Λιν έγινε παγκόσμια είδηση. Είναι κάτι που δεν του συμβαίνει πρώτη φορά. Μόνο που αυτήν τη φορά η προσοχή του κόσμου είχε να κάνει όχι με κάτι που έκανε, αλλά κάτι που είπε: πως το ΝΒΑ τον εγκατέλειψε. Το ΝΒΑ ήταν αυτό που το 2012 τον έκανε διαπλανητικό ήρωα, χωρίς απαραίτητα να υπάρχουν όλοι οι σωστοί λόγοι. Υπήρχε βέβαια, ο ένας που εκτιμά πιο πολύ από όλους η κορυφαία επαγγελματική λίγκα: η αγορά της Ασίας που έπρεπε να ‘κατακτηθεί’, καθώς στο τέλος της ημέρας για τα λεφτά γίνονται όλα.
Ας αρχίσουμε από το τέλος: το ξέσπασμα του 30χρονου, σε ομιλία του στην Ταϊβάν.
“Είναι δύσκολο. Είναι δύσκολο. Πάντα ήθελα να κάνω τα πράγματα με τον σωστό τρόπο. Και κάθε χρόνο αφιερώνομαι όλο και περισσότερο στον Θεό. Και κάθε χρονιά γίνεται όλο και πιο δύσκολο. Στα αγγλικά υπάρχει μία φράση που λέει πως ‘όταν πιάσεις πάτο, μπορείς να κοιτάξεις μόνο ψηλά’. Αλλά ο πάτος φαίνεται να είναι ατελείωτος για εμένα.
Πάντα ήθελα να επιστρέψω και να είμαι μία εικόνα του θριάμβου του Θεού, ο οποίος έκανε θαύματα μέσα από μένα. Φαίνεται όμως ότι κάθε χρόνο που ανεβαίνω στην σκηνή μιλάω μόνο για το πόσο υποφέρω. Πήγα στο ΝΒΑ ως ένα νεαρό παιδί που νόμιζε ότι θα κατακτήσει τον κόσμο και τώρα περνάω περισσότερο χρόνο με το να σκέφτομαι να τα παρατήσω.
Παντα λεω στον εαυτο μου οτι αν κανω γιο, δεν θελω να παει στο ΝΒΑ.
Δεν θα κληθεί να διαχειριστεί την φήμη και το να βλέπει τις αποτυχίες του να προβάλλονται σε όλο τον κόσμο. Η μεγαλύτερη ερώτησή μου πάει στον Θεό. ‘Γιατί μου τα έδωσες όλα αυτά; Γιατί μου τα έδωσες όλα και μετά με άφησε έτσι;’ Ειδικά όταν δεν είμαι τέλειος, αλλά κάνω ό,τι μπορώ για δώσω τα πάντα στον Θεό.
Η αλήθεια είναι ότι η ζωή μου δεν είναι καν η χειρότερη. Όλοι εδώ μέσα περνάτε κάτι χειρότερο. Εσείς ξέρετε πώς είναι να βλέπετε τα προβλήματά σας να διαλύονται. Αυτό τον καιρό προσπαθώ να μην κάνω όνειρα, γιατί πιστεύω ότι αν κάνω όνειρα ο Θεός δεν θα μου τα δώσει. Και ξέρω ότι πολλοί αισθάνεστε αβοήθητοι, ίσως είναι ο γάμος, το σχολείο ή ο σκοπός της ζωής σας. Δεν ξέρω τι είναι, αλλά πολλοί είστε σαν εμένα και περιμένετε”.
Tώρα, ας γυρίσουμε στην αρχή της ιστορίας.
Ο Jeremy Lin γεννήθηκε στην Καλιφόρνια, στο Torrance, μια παράκτια πόλη στο South Bay της Los Angeles County -με παραλία 2.4 χιλιόμετρα και 150.000 κατοίκους. Μεγάλωσε στην Bay Area (πιάνει διάφορες περιοχές της Καλιφόρνια, με πρώτο το Σαν Φρανσίσκο, ενώ έχει σημασία να ξέρεις πως στη Santa Clara County το 32% του πληθυσμού είναι Ασιάτες/Αμερικανοί). Εκεί δούλευαν οι -μετανάστες από το Ταϊβάν- γονείς του. Ο πατέρας του, Lin Gie-ming είναι από το Ταϊβάν και η μητέρα του Shirley Lin, έχει ρίζες στην Κίνα. Το μπάσκετ το γνώρισε -μαζί με τα αδέλφια του, Josh και Joseph από τον μπαμπά τους, με τη μαμά τους να προσφέρει εθελοντική εργασία στο National Junior Basketball program όπου απασχολούνταν τα παιδιά, ώστε να είναι βέβαιη πως δεν θα αμελήσουν τα μαθήματα τους.
Ο Λιν είχε λέει, πόστερ των Ουόριορς πάνω από το κρεβάτι του, όταν ήταν παιδί. Ήταν η -ας πούμε- ομάδα της γειτονιάς. Ο Λιν ήταν ο Ασιάτης/Αμερικανός που έδωσε ελπίδα σε όλους τους άλλους, ότι μπορούν να κάνουν ό,τι όνειρα γουστάρουν και να τα διεκδικούν.
Ο Τζέρεμι ήταν αρχηγός της ομάδας του στο σχολείο (Palo Alto High School) που έκανε το 2006 το 32-1 έως τον τίτλο της California Interscholastic Federation. Μετά, έφτιαξε ένα DVD με τα highlights του και τα έστειλε σε όλα τα σχολεία της Ivy League. Τα μόνα προγράμματα που του έδιναν θέση στην ομάδα ήταν το Harvard και το Brown, που ως μέλη της Ivy League (των καλύτερων ακαδημαϊκών πανεπιστημιακών προγραμμάτων του έθνους) δεν πρόσφεραν αθλητική υποτροφία.
Δημοσιεύματα είχαν αναφέρει πως ο Λιν ήταν θύμα ρατσισμού και ότι αν έκανε τα ίδια Αφροαμερικανός ή λευκός, οι προσφορές θα έπεφταν ‘βροχή’. Ο ίδιος είχε συμφωνήσει ότι ‘η εθνικότητα μου επηρέασε τους προπονητές που με προσέγγισαν”, με τον πρώην ΝΒΑer, Iάπωνα/Αμερικανό Rex Walters να εξηγεί στο ESPN ότι “πλήρωσε το ασιατικό φαινόμενο. Τα στερεότυπα θέλουν έναν λευκό να είναι ή καλός σουτέρ ή απολαυστικός και έναν Ασιάτη να είναι καλός στα μαθηματικά. Άρα δεν έχει χώρο στο μπάσκετ. Έτσι δουλεύει το recruiting”.
Ο ύψους 1.91 Λιν (ήταν ο πιο ψηλός της φαμίλιας, ξεπερνώντας το ρεκόρ του παππού του από τη μεριά της μητέρας του που ήταν 1.83), κάλυπτε τις ακαδημαϊκές επιδόσεις που είχε ως must το Harvard, αλλά δεν τον ήθελε ο κόουτς της ομάδας. Ώσπου τον είδε σε αγώνα -και όχι σε απλή προπόνηση και τον έκανε προτεραιότητα. Φοβούνταν μην τον αρπάξει το Stanford που… είναι απέναντι από το σπίτι του Λιν. Αυτό δεν έγινε και oι Harvard Crimson έκαναν δικό τους. Ως πρωτοετής ήταν ο πιο αδύναμος, από την άποψη της σωματικής δύναμης. Στη δεύτερη χρονιά είχε 12.6 πόντους ανά ματς και μπήκε στη δεύτερη καλύτερη All-Ivy League.
Στην τρίτη του σεζόν (2008-09) ήταν ο μόνος στην Division I που βρισκόταν μέσα στο ΤΟΡ10 του σκοραρίσματος (17.8), των ριμπάουντ (5.5), των ασίστ (4.3), των κλεψιμάτων (2.4), του ποσοστό στα εντός παιδιάς (50.2%), αυτού στις βολές (74.4%) και εκείνου στα τρίποντα (40%). Θέλω να σου πω ότι κάτι έκανε. Δεν καθόταν και περίμενε. Ως τελειόφοιτος μπήκε και στην πρώτη All-Ivy League ομάδα και ήταν στις λίστες για τα καλύτερα βραβεία. Για ένα σουτ το Harvard δεν βρέθηκε στην κεντρική σκηνή του NCAA Tournament -έχασε από το Princeton με buzzer beater.
Επί των ημερών του, το Harvard έκανε διάφορα ρεκόρ στο μπάσκετ. Όπως αυτό των 11 σερί νικών, εκτός περιφέρειας. Όταν έφυγε ήταν ο πρώτος στην ιστορία της Ivy League που είχε τουλάχιστον 1.450 πόντους (1.483), 450 ριμπάουντ (487), 400 ασίστ (406) και 200 κλεψίματα (225). Όπως έφυγε, πήρε και πτυχίο στα οικονομικά. Είχε γίνει το pride and joy όλων των αποφοίτων του Harvard.
‘Ο κόσμος τον λάτρεψε σαν θρησκεία’
Δήλωσε συμμετοχή στο 2010 ΝΒΑ draft, αλλά δεν τον φώναξε κάποιος. Όπως είχαν πει scouts στους The New York Times “ήταν έξυπνος πασέρ, με τζαμπ σουτ που έχει πρόβλημα και αδύνατη φιγούρα που μπορεί να μη του επιτρέψει να παίξει καλή άμυνα, να δημιουργήσει το δικό του σουτ ή να τελειώσει κοντά στο καλάθι, στο ΝΒΑ”. Είχε προτάσεις από την Ευρώπη, προτίμησε όμως, να συνεχίσει να διεκδικεί το όνειρο του. Που ήταν το ΝΒΑ. Ο Ντόνι Νέλσον τον κάλεσε να εμφανιστεί με τους Μαβς, στο Summer League. Εκείνος είχε αποφασίσει πως αν δεν βρει δουλειά στην καλύτερη λίγκα του πλανήτη, θα έκανε κάτι άλλο για ένα χρόνο -κάτι εκτός μπάσκετ.
Σε πέντε ματς είχε 9.8 πόντους, 3.2 ριμπάουντ και 1.8 ασίστ σε 18.6 λεπτά ανά ματς. Είχε και το καλύτερο ποσοστό (54.5%) και είχε νικήσει το Νο1 του 2010 NBA Draft, Τζον Ουόλ στην προσωπική τους μάχη. Εύλογα είχε προσφορές από τους Μαβς, τους Λέικερς και τους Ουόριορς. Διάλεξε τους τελευταίους, γιατί ήταν η ομάδα της περιοχής του. Και για αυτό άφησε περισσότερα λεφτά -δηλαδή, ομάδες που του έδιναν περισσότερα λεφτά! Το Γκόλντεν Στέιτ είχε την option επέκτασης για δεύτερο χρόνο. Ο πρώτος μισθός ήταν κοντά στα 500.000 δολάρια. Περισσότερα από τα μισά ήταν εγγυημένα.
Οι ‘Πολεμιστές’ έκαναν τον Λιν τον πρώτο Ασιάτη/Αμερικανό που έπαιξε στο ΝΒΑ από το 1947 και τον πρώτο απόφοιτο Ivy League που βρήκε θέση μεταξύ των καλύτερων, έπειτα από σχεδόν μια δεκαετία. Μετά τον έκαναν και τον πρώτο Ασιάτη πρωταθλητή -αλλά μεσολάβησαν διάφορα.
Μετά τη συμφωνία με το Γκόλντεν Στέιτ ήλθε το τριετές συμβόλαιο με τη Nike. Μια που έβαλε την υπογραφή του στο συμβόλαιο και μια που η φανέλα του έγινε η πρώτη σε πωλήσεις, πριν καν πατήσει για πρώτη φορά το πόδι του σε παρκέ ως NBAer.
Κάθε φορά που έμπαινε στα ματς και έπιανε την μπάλα στα χέρια του, γινόταν ο κακός χαμός στο Oracle Center. “Ο κόσμος τον λάτρεψε” είχε πει στο ESPN ο Στεφ Κάρι. Τον είχαν λατρέψει και οι συμπαίκτες του. Ο Ντέιβιντ Λι είχε εξηγήσει ότι “δεν είχα ξαναδεί ποτέ τέτοια υποδοχή σε ρούκι. Ίσως στη Νέα Υόρκη να την επιφύλαξαν στον Νέιτ Ρόμπινσον. Αλλά τον Τζέρεμι τον αντιμετωπίζουν σαν θρησκεία”.
Στο ΝΒΑ υπάρχει η βραδιά ασιατικής κληρονομιάς, την οποία τιμούν αρκετοί οργανισμοί κάθε χρόνο. Σε αυτή των Ουόριορς, για το 2010 ο Λιν μίλησε ενώπιον 17.000 ανθρώπων. Κάθε φορά που δεν έπαιζε, λαός 16.000 ανθρώπων απαιτούσε να τον δει (με το ατελείωτο “we want Lin”) και όταν σηκωνόταν από τον πάγκο, τον αντιμετώπιζαν σαν All Star. Υπήρχαν δημοσιογράφοι που εξηγούσαν πως όλα αυτά δεν του κάνουν καλό. Ο Λιν συμφώνησε, με τους κριτικούς να αμφισβητούν την αξία του και να επισημαίνουν πως οι “Πολεμιστές” τον είχαν πάρει για λόγους στρατηγικού μάρκετινγκ, αφήνοντας στην άκρη την επένδυση σε ένα ταλέντο.
Είχε τοποθετηθεί μέχρι και ο ιδιοκτήτης του οργανισμού, Joe Lacob εξηγώντας ότι “ο Λιν έπαιζε εναντίον του γιου μου στο σχολείο (ο Kirk είχε γίνει επικεφαλής basketball operations των Ουόριορς). Τον ξέραμε και τον εκτιμούσαμε. Είναι ένα περιουσιακό στοιχείο που εξελίσσεται”. Με αυτό συμφωνούσε και ο ίδιος ο παίκτης. Ήξερε δηλαδή, ότι πρέπει να δουλεύει σαν τρελός για να ενταχθεί. Είχε αποφασίσει να τα καταφέρει και έκανε το έξτρα μίλι. Κάποιες φορές βέβαια, το παράκανε. Οι συμπαίκτες του έλεγαν πως ‘βλέπει τόσα videos που υπάρχουν μέρες που συμπεριφέρεται σαν ρομπότ, ενώ το παιχνίδι αυτό αφορά το ένστικτο”.
Πήγε και στην αναπτυξιακή λίγκα (“ήταν δύσκολο, γιατί ένιωσα να με υποβιβάζουν, αλλά έπαιξα περισσότερο και είχα την ευκαιρία να βελτιώσω κάποια πράγματα”), εντυπωσίασε με τη νοοτροπία του, αλλά και με το χαρακτήρα του. Για παράδειγμα, παραχωρούσε τη θέση που ‘χε στο αεροπλάνο -και ήταν first class, όπως ισχύει για όσους πηγαίνουν από το NBA στη G-League), σε συμπαίκτες “κάτι που δεν είχε κάνει άλλος ποτέ” είχε πει ο Patrick Ewing Jr. που ήταν συμπαίκτης του. Οι Ουόριορς τον κάλεσαν πίσω, η συνθήκη όμως, δεν άλλαξε -έπαιζε πάλι λίγο. Eκείνος, που είναι και βαθιά θρήσκος, είχε πει ότι “αυτή είναι καλυμμένη ευλογία από το Θεό. Όσα έζησα στην αρχή της καριέρας μου στο ΝΒΑ μου άνοιξαν τα μάτια. Μου θύμισαν την ανάγκη να είμαι ταπεινός. Με δίδαξαν πολλά και είμαι ευγνώμων”.
Σε όλα αυτά επέστρεψε το καλοκαίρι του 2011, όταν υποβλήθηκε σε επέμβαση στο γόνατο. Το Σεπτέμβρη πήγε μέχρι την Κίνα, για guest star εμφανίσεις με τους Dongguan Leopards και αναδείχθηκε MVP του τουρνουά ABA Club Champioship. Εκεί φάνηκε πως έχει δουλέψει στο τζαμπ σουτ του. Είχε αφήσει στην άκρη όσα είχε μάθει από παιδί, έβαλε μυς, έβαλε κιλά, αύξησε το άλμα και την ταχύτητα της πλάγιας κίνησης. Γενικά, έγινε άλλος παίκτης κατά τη διάρκεια του lock out. Αλλά δεν τον έζησαν στους Ουόριορς, καθώς τον άφησαν να φύγει.
Οι Ρόκετς τον έβγαλαν από τη λίστα με τους waivers, αλλά δεν υπήρχε χώρος στη θέση του, οπότε ξαναέγινε waived και τον τον πήραν από εκεί οι Νικς -όταν τραυματίστηκε ο τρίτος guard, Μπαρόν Ντέιβις. Αυτή ήταν η αρχή της Linsanity, που συντέθηκε από δυο δεδομένα: την καταγωγή του Λιν και την αγορά της Νέας Υόρκης, που πάντα έχει ανάγκη από ήρωες. Προφανώς έπαιξε ρόλο και κάτι άλλο: η προετοιμασία του παίκτη και η σωστή ευκαιρία. Με αφορμή αυτόν το ΝΒΑ βρήκε τον Ασιάτη που αναζητούσε, μετά τον Γιάο Μινγκ, για να κατακτήσει αυτήν την τεράστια αγορά στην οποία είχε κάνει δυναμική είσοδο, αλλά έπρεπε να κρατήσει την αγάπη ‘ζωντανή’.
Στις 3/2 του 2012, εναντίον της Βοστώνης, ο Μάικ Ντ’ Αντόνι είχε ξεμείνει από επιλογές. Ο Μπαρόν Ντέιβις ήταν τραυματίας και ο Μάικ Μπίμπι ο μόνος υγιής άσος στο ρόστερ (οι Σούμπερτ και Τόνι Ντάγκλας είχαν μετακινηθεί σε άλλες θέσεις). Γύρισε και είδε τον Λιν. Τον έβαλε για εξήμισι λεπτά. Δοκίμασε τρία σουτ. Τα έχασε όλα. Ήταν η 11η ήττα σε 13 ματς. Δώδεκα μέρες μετά, ο Λιν ήταν στο εξώφυλλο του Sports Illustrated.
Στις 4/2 και ενώ είχε παίξει μόνο 55 λεπτά όλη τη σεζόν, μπήκε στο ματς με τους Νετς για 36 λεπτά. Έβαλε 25 πόντους, έδωσε 7 ασίστ και πήρε 5 ριμπάουντ στο 99-92. Μετά του ζήτησαν να εξηγήσει τι είχε γίνει. “Ομολογώ πως είμαι και εγώ σε σοκ για όσα συνέβησαν. Προσπαθώ να τα κατανοήσω” είχε πει. Οι Καρμέλο Άντονι και Αμαρ’ε Στάνταμπαϊρ είχαν θεματάκια με τραυματισμούς και ο Λιν έγινε το πρώτο βιολί στην επίθεση.
Έκανε το πρώτο νταμπλ νταμπλ της καριέρας του, απέναντι στους Ουίζαρντς και το Νο1 του NBA draft του (του 2010, ντε, τον Τζον Ουόλ). Συνέχισε με 38 πόντους στη νίκη επί των Λέικερς. Ήταν ο πρώτος σκόρερ. Δεύτερος ήταν ο Κόμπι Μπράιαντ, ο οποίος είχε δηλώσει πως ‘οι παίκτες που παίζουν καλά συνήθως δεν προκύπτουν από το πουθενά. Φαίνεται ότι αυτό συμβαίνει, αλλά αν γυρίσεις πίσω στο χρόνο, θα δεις ότι από την αρχή είχαν ικανότητες που δεν είχε παρατηρήσει κάποιος”. Οι The New York Times είχαν θέσει το ερώτημα ‘μην είναι ο Λιν η μεγαλύτερη τύχη των Νικς, μετά την επιλογή του Πάτρικ Γιούιν στο 1985 ΝΒΑ draft’, πριν εκείνος συνεχίσει τον οίστρο του και φτάσουμε στο ματς με το Τορόντο, όπου διαμόρφωσε το αποτέλεσμα (90-87), με αυτόν τον τρόπο.
Μετά το καλάθι, ο Metta World Peace έτρεχε και ούρλιαζε ‘Linsanity, Linsanity”, με τον Λιν να γίνεται ο πρώτος παίκτης του ΝΒΑ που είχε τουλάχιστον 20 πόντους και τουλάχιστον 7 ασίστ, σε πέντε σερί παιχνίδια ως starter. Σε αυτά είχε 136 πόντους, τους περισσότερους που ‘χε βάλει ποτέ NBAer από τότε που προέκυψε το ΝΒΑ (1977). Δεν διέκοψε εκεί. Συνέχισε να ηγείται των νικών των Νικς (έκανε και τα λάθη του, για την ακρίβεια τα 45 των επτά πρώτων παρουσιών ως starter ήταν τα περισσότερα που μέτρησε ποτέ παίκτης, από καταβολής ΝΒΑ), μολονότι οι αντίπαλες άμυνες είχαν δοκιμάσει τα πάντα. Αλλά δεν γινόταν τίποτα. Στο ματς με τους Χιτ, στις 23/2 οι ΛεΜπρον Τζέιμς και Ντουέιν Ουέιντ είχαν τσακωθεί για το ποιος θα τον αναλάβει. Είχε 1/11 και 8 λάθη εναντίον των μετέπειτα πρωταθλητών, με την τρέλα να συνεχίζεται έως τα 12 ματς πριν το διάλειμμα για το All Star Game. Σε αυτά είχε μετρήσει 22.5 πόντους και 8.7 ασίστ, ανά ματς στο 9-3 της παρέας του. Η ατάκα που κυκλοφορούσε ήταν πως ‘έσωσε πολλές δουλειές’. Αυτό δεν ίσχυσε στο 100%.
H αλλαγή προπονητή που άλλαξε τα πάντα
Στις 14/3 o Μάικ Ντ’Αντόνι παραιτήθηκε. Στη θέση του εμφανίστηκε ο Μάικ Γούντσον και ο Λιν επέστρεψε στον πάγκο. Προς τα τέλη του μήνα (24/3, εναντίον των Πίστονς) διέλυσε το μηνίσκο, έκανε επέμβαση και έχασε το υπόλοιπο της σεζόν. Κάποιοι τον ήθελαν να είναι στο 85% της ετοιμότητας του, στον πρώτο γύρο των playoffs -εναντίον των Χιτ. Κάποιοι πίστευαν πως έπρεπε να παίξει. Αυτό δεν έγινε. Το καλοκαίρι έγινε restricted free agent. Ήταν ‘ο πιο δημοφιλής παίκτης της δεκαετίας’, αλλά ακόμα τον αμφισβητούσαν ως point guard. Πολλοί επέμεναν πως δεν είχε τη στόφα του starter και στην offseason προέκυψαν οι Ρόκετς (19.5 εκατ. δολ. για τρία χρόνια -εγγυημένα- και τη θέση του βασικού). Εν αντιθέσει με το τι περίμενε ο λαός, οι Νικς δεν μάτσαραν την προσφορά (δεν είχαν να δώσουν) και τον άφησαν να φύγει -στη θέση του πήραν τον Ρέιμοντ Φέλτον. Για την ιστορία, οι Ρόκετς μπορούσαν να τον πα΄ρουν και το 2010, αλλά προτίμησαν τον Σάμιουελ Ντάλεμπερτ. Κάπου εκεί ήλθε το τέλος της Linsanity. Έκτοτε δουλειές έβρισκε, αλλά ρόλο starter δεν ξαναβρήκε και φέτος δεν έχει βρει ακόμα κάτι. Γεγονός που προκάλεσε το τελευταίο παράπονο. Kαι αν στο ΝΒΑ δεν βρήκε κάτι, υπάρχουν πρόχειρες οι πληροφορίες για το ενδιαφέρον της ΤΣΣΚΑ, για χρήματα που μπορούν να τον κάνουν τον πιο ακριβοπληρωμένο της Ευρώπης.
Βέβαια, αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι το ΝΒΑ δεν έχει -marketing- λόγο να κάνει κάτι για εκείνον. Πολλώ δε, μετά την επιλογή του πρώτου, γεννημένου στην Ιαπωνία, παίκτη στον πρώτο γύρο NBA draft (εκεί ‘τράβηξαν’ φέτος οι Ουίζαρντς -στο Νο9-, τον Ρούι Χατσιμούρα), ενώ πλέον η λίγκα έχει περάσει σε άλλες επενδύσεις. Έχει εστιάσει στην Ινδία και την Αφρική, ενώ αναζητά να ‘τρέξει’ προγράμματα και στην Ελλάδα, για τον προφανή λόγο. Ναι, τον Γιάννη Αντετοκούνμπο.
