Συνέντευξη Τζίνα Λαμπρούση: Το "τείχος" των 2.24!

Η κεντρική του Ολυμπιακού, Τζίνα Λαμπρούση, είναι χωρίς αμφιβολία ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια του ελληνικού βόλεϋ αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Τα τελευταία 3 χρόνια βρίσκεται στο λιμάνι για χάρη του Ολυμπιακού. Έχει κατακτήσει τα πάντα και φέτος ήρθε να προστεθεί στη συλλογή της ο τίτλος της ΜVP για την κατάκτηση του κυπέλλου κόντρα στην ΑΕΚ. Μέλος της Εθνικής ομάδας, έκανε αισθητή την παρουσία της από την ώρα που πάτησε το πόδι της στο τερέν.

Με ύψος 1,84 υψώνει τείχος πάνω από τα 2,24μ. και κατεβάζει κάθε μπάλα. Δεν είναι τυχαία ανάμεσα στις καλύτερες μπλοκέρς του ελληνικού πρωταθλήματος.

Ξεκίνησε με την γυμναστική, ασχολήθηκε με το αγωνιστικό αερόμπικ όπου ήταν και μέλος της εθνικής ομάδας αλλά τελικά όπως όλοι ξέρουμε , την κέρδισε το βόλεϋ. Για όσους γνωρίζουν το άθλημα, ξέρουν ότι είναι από τα πιο δύσκολα τεχνικά αθλήματα. Η Τζίνα ξεκίνησε 15 χρονών και λίγους μήνες αργότερα ήταν μέλος της Εθνικής ομάδας νεανίδων. Φυσικά και ήταν η πιο μικρή. Όπως και τώρα στον Ολυμπιακό. Είναι πάντα 2 βήματα μπροστά από την ηλικία της. Χωρίς να αγχώνεται λεπτό, κάνει αυτό που αγαπάει και την κάνει χαρούμενη.

Α! Για ένα πράγμα αγχώνεται. Για τα ντέρμπι. Κυρίως αυτά κόντρα στον Παναθηναϊκό: "Είναι το αιώνιο ντέρμπι, γι' αυτό υπάρχει τόσο άγχος και πίεση".

Όσοι την ξέρουν θα σου πουν "Η Τζινάρα είναι τρελή".

Είναι! Είναι η ψυχή της παρέας, χαμογελαστή, ποτέ γκρινιάρα και πάντα πρόθυμη.

Είχαμε ραντεβού στα γραφεία του ερασιτέχνη Ολυμπιακού στον Πειραιά. Κατά τις 13:30 μετά την προπόνηση της. Κάτσαμε περίπου 2 ώρες και κάτι, 1 ώρα στην παραλία για τις ανάγκες της φωτογράφισης. Στις επτά είχε πάλι προπόνηση. «Εντάξει, έχουμε χρόνο μια χαρά». Δεν παραπονέθηκε λεπτό και το έβλεπες, το έβλεπες ότι το έκανε γιατί γούσταρε και όχι γιατί έπρεπε. Ξεκίνησε από τον Ηρακλή Κηφισιάς, την ομάδα που εκτός από την Τζίνα, έβγαλε την μεγαλύτερη και πιο επιτυχημένη φουρνιά αθλητριών που αυτή τη στιγμή πρωταγωνιστούν στην Εθνική ομάδα, στην Α1 αλλά και σε πρωταθλήματα του εξωτερικού.

Το σίγουρο είναι ότι έχουμε να δούμε πολλά στο μέλλον από αυτό το κορίτσι...

Έβλεπα τους πρόσφυγες και με έπιανε η ψυχή μου

-Διανύεις την καλύτερη περίοδο. Κύπελλο, MVP και πτυχίο! Τρία στα τρία!

Είμαι στην καλύτερη φάση, ήρθε το ένα μετά το άλλο. Το πτυχίο οκ, το ήξερα από το Σεπτέμβρη ότι περιμένω την ορκωμοσία. Μετά ήρθε ο πρώτος στόχος της χρονιάς, το Κύπελλο. Και τέλος ήρθε εντελώς απρόσμενα ο τίτλος της MVP. Η αλήθεια είναι ότι δεν το περίμενα. Ο κύριος στόχος μας ήταν να πάρουμε το Κύπελλο. Από εκεί και πέρα το ποιός θα πάρει τον τίτλο του MVP είναι κάτι εξτρά, αλλά το θέμα είναι ότι πήραμε το Κύπελλο.

-Το περίμενες ότι θα πάρεις αυτό το βραβείο;

Όχι σε καμία περίπτωση! Έκανα καλά παιχνίδια στη Χίο, αλλα δεν το περίμενα με τίποτα! Θέλω να ευχαριστήσω τις συμπαίκτριές μου, γιατί αυτές με βοήθησαν να πάρω τον τίτλο της MVP.

-Στον ημιτελικό παίξατε με τον Παναθηναϊκό. Ήταν περίεργο παιχνίδι;

Πάρα πολύ περίεργο. Βέβαια, είχαμε παίξει και το προηγούμενο Σάββατο για το πρωτάθλημα όπου πάλι κερδίσαμε 3-2 με ανατροπή. Είναι το αιώνιο ντέρμπι, αλλά ένα παιχνίδι Κυπέλλου είναι τελείως διαφορετικό από αυτό του πρωταθλήματος, γιατί είναι παιχνίδι νοκ-άουτ. Οτιδήποτε κάνεις μετράει, είτε λάθος είτε σωστό. Όπως και να έχει, ήμασταν 2-1 πίσω, μαζευτήκαμε στο κέντρο και είπαμε η μία στην άλλη "πάμε να το πάρουμε τώρα, συγκεντρωμένα, μπορούμε, δεν φεύγουμε από εδώ αν δεν πάρουμε το Κύπελλο!" και κάναμε την ανατροπή.

-Πώς είναι ένα παιχνίδι κόντρα στον Παναθηναϊκό;

Είναι το αιώνιο ντέρμπι, γι'αυτό υπάρχει τόσο άγχος και πίεση.

-Ποιες ήταν οι σκέψεις σου πριν τον ημιτελικό;

Να περάσουμε στον τελικό. Πάμε για τη νίκη, μόνο αυτό! Δεν έβλεπα ποιον είχα απέναντι.

-Το κλίμα πώς ήταν στο γήπεδο;

Γενικά, τη διοργάνωση την επισκίασαν οι πρόσφυγες. Έβλεπα αυτή την εικόνα και με έπιανε η ψυχή μου. Πρέπει να ευαισθητοποιηθούμε όλοι σε αυτό το κομμάτι. Ήμασταν στο ξενοδοχείο και βλέπαμε στην ακτή να έρχονται βάρκες με πρόσφυγες. Είναι ένα ζήτημα που αφορά όλη τη χώρα και όλες τις ανθρώπινες ψυχές.

-Θες να μου πεις τι έγινε στο γήπεδο πριν το παιχνίδι με την ΑΕΚ για τον τελικό;

Στον τελικό ήρθαν τα προσφυγόπουλα και μας έδωσαν μια σακούλα με αναμνηστικά της Χίου. Βγάλαμε όλοι μαζί μια φωτογραφία και κάναμε ένα κολάζ που έγραφε "Το βόλεϊ δεν έχει σύνορα". Ήταν πάρα πολύ συγκινητικό. Μετά εμείς έπρεπε να πάρουμε μια μπλούζα και μια μπάλα στην παρουσίαση και να τις πετάξουμε στον κόσμο. Κάποιοι πήγαν και τα έδωσαν δια χειρός στα προσφυγόπουλα. Όσον αφορά την ατμόσφαιρα, ήταν πολύ μικρό το γήπεδο,αλλά η προσπάθεια της ομοσπονδίας και της Χίου να γίνει εκεί και να δει ο κόσμος το άθλημά μας ήταν μια χαρά. Και στον ημιτελικό και στον τελικό έβλεπες οργανωμένους φιλάθλους να φωνάζουν για την ομάδα τους. Γενικά ήταν πολύ υγιές. Αριστερά και δεξιά ήταν κάποιοι οργανωμένοι και στο κέντρο ήταν οικογένειες με παιδιά που ήρθαν να δουν τους αγώνες.

Ο Ολυμπιακός είναι ο,τι καλύτερο

-Πιστεύεις ότι αυτό θα γίνει κάποια στιγμή και στο ποδόσφαιρο;

Πιστεύω ότι αυτοί που πάνε στο γήπεδο πρέπει να δουν πώς λειτουργούν στο εξωτερικό. Έβλεπα έναν αγώνα τις προάλλες στην τηλεόραση, ξένο πρωτάθλημα, και όλοι πανηγύριζαν για την ομάδα τους αλλά δεν έκαναν αυτό που γίνεται στην Ελλάδα. Πρέπει να τα δουν αυτά οι αρμόδιες αρχές.

-Σπάσατε και το ρεκόρ του Παναθηναϊκού με την έκτη σερί κατάκτηση του Κυπέλλου.

Ναι, και όπως έλεγε και η φανέλα που φτιάξαμε "Και το όνειρο συνεχίζεται!". Πάμε και για τα επόμενα, μακάρι να έρθουν.

-Πρώτη ήττα στo πρωτάθλημα μέσα στη Νάξο με 3-1.

Ναι, η αλήθεια είναι ότι είχαμε αρκετές ελλείψεις και κάποιες παίκτριες κάλυψαν θέσεις άλλων αθλητριών. Σίγουρα πηγαίναμε για τη νίκη, αλλά κάποια κομμάτια δε μας βγήκαν όπως θα θέλαμε. Τα σετ ήταν γεμάτα και χάθηκαν στη λεπτομέρεια.

-Είσαι τρία χρόνια στην ομάδα και έχεις τρία στα τρία στο Πρωτάθλημα και στο Κύπελλο. Το περίμενες;

Σίγουρα ο Ολυμπιακός είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει στην Ελλάδα όσον αφορά το προπονητικό staff, την οργάνωση, τη διοίκηση. Η αλήθεια είναι ότι είναι μια ομάδα που θέτει πάντα πάρα πολύ υψηλούς στόχους. Όπως και να έχει, κάθε χρόνο που παίρνουμε τα Kύπελλα και τα Pρωταθλήματα είμαστε μέσα στους στόχους. Παίρνουμε πολύ καλές ξένες παίκτριες και βοηθούν και εκείνες όσο μπορούν να πετύχουμε το στόχο μας. Σίγουρα, και τα τρία αυτά χρόνια, θέλαμε να κάνουμε κάτι καλύτερο στην Ευρώπη. Φέτος δυστυχώς δεν τα καταφέραμε. Χάσαμε τον αγώνα στη Ρουμανία στην κόψη τοy ξυραφιού.

-Γιατί πιστεύεις ότι δεν έρχονται επιτυχίες στην Ευρώπη;

Γενικά, ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα που θέλει να κάνει πράγματα στην Ευρώπη, αυτό μας είπε και ο coach. Μας είπε "Ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα που δίνει λεφτά. Άλλες ομάδες περνούν στο Champions League, αποκλείονται και πάνε Challenge Cup. Εσείς πρέπει να αρπάξετε την ευκαιρία από τα μαλλιά και να διεκδικήσετε ό,τι καλύτερο μπορείτε." Ίσως δεν έχουμε και την εμπειρία να γυρίσουμε κάποιο παιχνίδι.

-Η μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο στο πρωτάθλημα, σας κρατάει πίσω από μια καλύτερη απόδοση στην Ευρώπη;

Σίγουρα. Καλώς ή κακώς το πρωτάθλημα κάθε χρόνο γίνεται όλο και λιγότερο ανταγωνιστικό. Αν εξαιρέσεις τις πρώτες τέσσερις ομάδες και μια-δυο ακόμα, οι υπόλοιπες δεν είναι τόσο ανταγωνιστικές ώστε να μπορέσουμε να προετοιμαστούμε για ένα ντέρμπι στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό. Αυτό μας πάει λίγο πίσω, αλλά είμαστε αναγκασμένοι να δουλεύουμε με αυτές τις συνθήκες και να είμαστε έτοιμοι, ψυχολογικά και σωματικά, να κερδίσουμε ένα δύσκολο ματς στην Ευρώπη.

-Σε αγχώνει να ξέρεις ότι είσαι σε μια ομάδα που κάθε χρόνο έχει στόχο και Πρωτάθλημα και Κύπελλο; Ότι κάτι λιγότερο από αυτό θεωρείται αποτυχία.

Δε με αγχώνει, ίσα ίσα που μου δίνει τροφή για περισσότερη δουλειά και περισσότερη θέληση. Κάθε κύπελλο και κάθε πρωτάθλημα μου δημιουργεί διαφορετικά συναισθήματα κάθε φορά. Είναι κάτι ξεχωριστό.

-Είκοσι χρόνων πας στον Ολυμπιακό από τον Ηρακλή Κηφισιάς. Πόσο δύσκολο ήταν να διαχειριστείς την έλλειψη εμπειρίας σε μια ομάδα με τόσο υψηλές απαιτήσεις;

Ήταν πολύ δύσκολο. Σίγουρα. Πήγα στον Ολυμπιακό ως η μικρότερη. Πήγαμε μαζί με την Κατερίνα Γιώτα, αλλά ήταν διαφορετικό, μου έλλειπε η εμπειρία. Σιγά σιγά όμως την απέκτησα μέσα από τις προπονήσεις και τα παιχνίδια. Φυσικά με βοηθούσαν και με βοηθούν οι συμπαίκτριές μου. Έτσι απελευθερώθηκα και ξεκίνησα να κάνω και εγώ το δικό μου παιχνίδι.

Δεν ήμουν έτοιμη για εξωτερικό

-Βόλεϊ ξεκίνησες 15 χρόνων;

Ναι, ξεκίνησα αργά, αλλά είχα πολύ καλή μυική συναρμογή επειδή έκανα αγωνιστικό αερόμπικ. Από θέμα αντοχής και δύναμης δεν μου ήταν τόσο δύσκολο, αλλά σε θέμα τεχνικής ακόμα μαθαίνω.

-Σε θυμάμαι 15 χρόνων στην Εθνική ομάδα που ακόμα μάθαινες τα βασικά και μέσα σε ένα χρόνο είχες τρομερή εξέλιξη.

Είχα ξεκινήσει ακραία-διαγώνιος και με γύρισαν κέντρο στην Κηφισιά επειδή δεν είχαν. Έτσι μου έμεινε η θέση!

-Εθνική ομάδα πότε μπήκες;

Την πρώτη χρονιά. Η Καρολίνα Μπαρζούκα μου έδωσε την ευκαιρία και στην αρχή την έβριζαν! Εκείνο το καλοκαίρι πήραμε με τον Ηρακλή πρωτάθλημα κορασίδων και βγήκα η καλύτερη μπλοκέρ. Μου είπε “μπράβο, με δικαίωσες!” .

-Σε έχουν προσεγγίσει άλλες ομάδες;

Πριν μου γίνει η πρόταση από τον Ολυμπιακό, είχα μια πρόταση από τη Γαλλία, στη Μπουατιέ, ομάδα Α2 . Δεν δέχτηκα γιατί σίγουρα δεν ήμουν έτοιμη και ήθελα πρώτα να τελειώσω τη σχολή μου. Ένα μήνα μετά ήρθε ο Ολυμπιακός. Είπα το ναι, με πήραν δανεική για ένα χρόνο από την Κηφισιά και αν ήμουν αντάξια των προσδοκιών μου θα υπέγραφα συμβόλαιο. Έτσι έγινε και τώρα έχω άλλον ένα χρόνο. Το να παίξω στο εξωτερικό είναι όνειρο. Δεν με έχουν πλησιάσει άλλες ομάδες, γιατί ξέρουν ότι έχω συμβόλαιο.

-Όταν λες εξωτερικό εννοείς Ευρώπη ή και Αμερική, να το συνδυάσεις ενδεχομένως με σπουδές; Το έχεις σκεφτεί;

Έχω στο μυαλό μου ένα μεταπτυχιακό, αλλά εγχώριο, εξ αποστάσεως αν κάνω κάτι. Κυρίως Ευρώπη, αλλά και Τουρκία δε θα με χάλαγε!

-Σχέδια για το μέλλον γενικότερα;

Να παίξω βόλεϊ μέχρι τα 30-32, να κάνω οικογένεια, παιδιά, ένα μεταπτυχιακό. Σκέφτομαι πάρα πολλά. Θα ήθελα να φύγω στο εξωτερικό, να μαζέψω λεφτά και αν είναι όλα καλά στην Ελλάδα να γυρίσω εδώ και να ανοίξω ένα δικό μου στούντιο ή να γίνω προπονήτρια.

-Θα ήθελες να προπονείς σε γυμναστήριο;

Ναι, αλλά θα ήθελα σε group training ή να γίνω personal trainer και να έχω τους δικούς μου πελάτες. Να είμαι μέσα-έξω ή σε δικό μου στούντιο. Σε γυμναστήριο θα ήθελα να κάνω όλα τα ομαδικά γκρουπ.Αερόμπικ, cardio, όλα αυτά.

Η Εθνική θέλει σταθερότητα

-Πώς είναι η χρονιά με τον coach Μπράνκο Κοβάσεβιτς;

Είναι ο πρώτος ξένος προπονητής που παίρνει το Κύπελλο. Είμαστε όλες πολύ καλά. Είμαστε δεμένες, κάνουμε πολύ καλή προπόνηση και έχει τη Σέρβικη φιλοσοφία, που είναι πιο σκληρή αλλά πιστεύω μας ταιριάζει.

-Θα ξεχώριζες κάποιο προπονητή;

Η αλήθεια είναι ότι είμαι πολύ τυχερή γιατί έχω δουλέψει με αρκετά καλούς προπονητές. Ο καθένας έχει κάτι διαφορετικό που μου αρέσει, οπότε προσπαθώ και παίρνω κάτι από τον καθένα.

-Με την Εθνική ομάδα τι υποχρεώσεις υπάρχουν;

Μόλις τελειώσουν τα play-off έχουμε την Εuroleague τον Ιούνιο και κάποιες προκρίσεις,τον Ιούλιο έχουμε κενό και τον Αύγουστο ξεκινάμε προετοιμασία για το παγκόσμιο το Σεπτέμβρη. Παράλληλα ξεκινάει και η προετοιμασία με την ομάδα, οπότε όσες κοπέλες είμαστε στην Εθνική ενσωματωνόμαστε κατευθείαν.

-Nα περιμένουμε κάποια διάκριση; Υπάρχουν οι βάσεις;

Θέλει πολλή υπομονή, σταθερές παίκτριες και σταθερό προπονητή. Έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια που σιγά σιγά αποδίδει καρπούς. Πέρσι φτάσαμε μέχρι τους ημιτελικούς στο Euroleague. Νομίζω φαίνεται ότι χρονιά με την χρονιά δενόμαστε περισσότερο. Η Εθνική είναι μια νεανική ομάδα αν εξαιρέσεις την αρχηγό, την Κιόση. Έχουμε παίκτριες που παίζουν εξωτερικό, ανεβαίνει το επίπεδο. Τα κορίτσια έχουν άλλες εικόνες από τα ξένα πρωταθλήματα και μοιράζοντας τις εμπειρίες τους μαζί μας φέρνουμε αποτελέσματα.

-Εκτός βόλεϊ, προλαβαίνεις να κάνεις κάτι άλλο;

Όσο μπορώ βγαίνω, πηγαίνω για ταινίες με φίλους.

-Γήπεδο πηγαίνεις;

Μου αρέσει! Πηγαίνω και βλέπω ευρωπαϊκά παιχνίδια μπάσκετ στο ΣΕΦ.

-Ποδόσφαιρο πήγες να δεις τον Ολυμπιακό για τα παιχνίδια στο Champions League;

Δυστυχώς όχι, γιατί ήταν Τετάρτες και κάποιες φορές δεν βόλευε το πρόγραμμα. Γενικά στο Καραϊσκάκης πηγαίνω λιγότερες φορές από το μπάσκετ.

-Ο κόσμος τι σου λέει; Σου μιλάει όταν είσαι έξω;

Όχι ιδιαίτερα. Κάποιοι με αναγνωρίζουν, μου λένε συγχαρητήρια. Κάποιοι άλλοι όχι.

-Οι άντρες;

Βλέπουν το "Ολυμπιακός", δεν βλέπουν το "Τζίνα" και αυτό με ενοχλεί. Μετά τον τίτλο της MVP μου έστελναν συγχαρητήρια σαν να μου έστελναν για χρόνια πολλά. Έγινε χαμός!

Οι άδειες κερκίδες, η Καραγκούνη και το παιδί που θα ξεκινήσει βόλεϊ

-Τι πρέπει να γίνει για να πάρει λίγη δημοτικότητα το άθλημα;

Πρέπει να γίνουν πάρα πολλά. Αυτό πρέπει να ξεκινήσει από την ομοσπονδία, να γίνει διαφήμιση του αθλήματος. Όχι μόνο να παίζουμε σε διαφορετικές πόλεις, αλλά πας σε ένα σχολείο και δεν έχουν ούτε φιλέ.

-Όταν έπαιζε ο Ολυμπιακός στους άντρες με την Μπελογκόριε, είχες την ευκαιρία να δεις τον Μουζέρσκι και άλλους μεγάλους αθλητές. Το γήπεδο ήταν άδειο. Γιατί δεν γεμίζει ποτέ το Μελίνα Μερκούρη;

Ποτέ. Μόνο αν παίξεις με Παναθηναϊκό, ή σε τελικό και αν… Πιστεύω ότι είναι δύσκολη και η πρόσβαση. Στο ΣΕΦ ή το Καραϊσκάκης, παίρνεις το τρένο και τα γήπεδα είναι δίπλα. Σε εμάς πρέπει να πάρεις και λεωφορείο, να έρθεις με αυτοκίνητο ή ταξί. Είναι δύσκολο.

-Σας στεναχωρούν οι άδειες κερκίδες;

Ναι, σίγουρα θέλουμε να υπάρχει κόσμος. Όχι απαραίτητα φίλαθλοι, να υπάρχει κόσμος που να βλέπει ωραίο θέαμα. Για μένα το καλύτερο πράγμα είναι να φύγω από το γήπεδο και να ξέρω ότι ένα μικρό παιδάκι θα πει "Μαμά, θέλω να ξεκινήσω βόλεϊ!".

-Ποια ήταν η δυσκολότερη στιγμή που έχεις βιώσει αυτά τα χρόνια;

Δεν ξέρω. Στα ντέρμπι ίσως φτάνω στα όρια. Δεν έχω φτάσει στα "κακά" όρια, έχω φτάσει στα "καλά".

-Στεναχωριέσαι που βλέπεις τον Ηρακλή στα κάτω του;

Ο ίδιος ο Ηρακλής επέλεξε την πορεία που έχει τώρα. Απαρτίζεται από νέες παίκτριες και μόνο μια δυο έμπειρες. Σίγουρα κάθε χρόνο έχει στόχο την άνοδο. Τους εύχομαι τα καλύτερα.

-Η αλήθεια είναι ότι ο Ηρακλής έχει βγάλει πάρα πολλά παιδιά. Δε θα μπορούσε να έχει κρατήσει όλες αυτές τις παίκτριες και να κάνει μια σούπερ πορεία στην Α1;

Ναι, πιστεύω ότι θα ήταν κάτι τελείως διαφορετικό στην Ελλάδα και στο βόλεϊ γενικότερα. Αν είχε κρατήσει όλες τις παίκτριες που είχε βγάλει, ίσως και να μη χρειαζόταν ξένη αθλήτρια.

-Την Πέννυ Καραγκούνη πώς τη βλέπεις; (συμπαίκτριες στον Ηρακλή Κηφισιάς για χρόνια)

Χαίρομαι πάρα πολύ για εκείνη. Συγκινήθηκα πολύ όταν έμαθα ότι πέρασαν στους 16 για το Ρίο. Η δουλειά της αποδίδει καρπούς. Ήταν με την Αρβανίτη ένα χρόνο, διέκοψαν και τώρα είναι ξαναέσμιξαν. Φαίνεται και ότι ταιριάζουν και ότι μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα.

-Σκέφτεσαι, μελλοντικά, να δοκιμάσεις την άμμο;

Όχι, μόνο ερασιτεχνικά, άντε και να κατέβω σε κάποιο μικρό πρωτάθλημα με κάποια συμπαίκτριά μου.

-Μότο έχουμε;

"Follow yοur dreams" και "Keep calm"! Είναι αυτό που λέω στα κορίτσια που κάνω προπόνηση, όταν δεν είναι καλά ψυχολογικά.

-Κάποιο γούρι;

Μέχρι πέρσι φορούσα μάτια. Φέτος τίποτα. Έχω κάποια συγκεκριμένα τραγούδια που ακούω πριν τους αγώνες, κυρίως R n' Β.

* Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου - Watkinson

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Η Βάσω Βουγιούκα είναι η ελπίδα μας για μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του Ρίο

Βίκυ Αρβανίτη: Ο δικός μου ο δρόμος