Πώς οι Μπλέιζερς αρνήθηκαν να γίνουν οι Νο1 στη ιστορία του ΝΒΑ
Οι Μπλέιζερς είχαν ευκαιρίες να γίνουν θρύλοι, του επιπέδου των Λέικερς και των Σέλτικς. Προσπέρασαν τους ΜακΑντού, Έρβινγκ, Μαλόουν, Μπερντ και Τζόρνταν και έγιναν η φωτογραφία του 'κάνω εγκλήματα σε NBA drafts'. Στο κέντρο του 'ντοκουμέντου' βρίσκεται ο 'πατέρας' των επαγγελματικών σπορ στο Όρεγκον.
Το Πόρτλαντ είχε τη δυνατότητα να μπει στους κορυφαίους οργανισμούς της ιστορίας του ΝΒΑ. Και το πιθανότερο είναι πως θα έκανε παρέα στους Λέικερς και τους Σέλτικς, αν δεν είχε τη σταθερή αδυναμία της λάθος επιλογής στα NBA drafts. Είναι η ομάδα που είχε για παίκτες τους Κλάιντ Ντρέξλερ, Ρασίντ Ουάλας, Σκότι Πίπεν κλπ, κλπ, κλπ. Θα μπορούσε βέβαια, να έχει και τους Μπομπ ΜακΑντού, Τζούλιους Έρβινγκ, Μόουζες Μαλόουν, Λάρι Μπερντ και Μάικλ Τζόρνταν. Δεν κατάφερε να προσθέσει έστω έναν. Και αυτό ήταν έργο του Χάρι Γκλίκμαν.
Ο Harry Glickman υπήρξε δημοσιογράφος, promoter και διοικητικό στέλεχος αθλητικών οργανισμών. Στο Όρεγκον είναι γνωστός ως ο ‘πατέρας’ των επαγγελματικών σπορ της περιοχής. Έως ότου εμφανιστεί στον αθλητικό χάρτη, δεν υπήρχε επαγγελματική ομάδα να παίζει σε αυτά τα εδάφη. Όχι μόνο της συγκεκριμένης πολιτείας, αλλά γενικά στα βορειοδυτικά των ΗΠΑ.
Το Όρεγκον είναι πολιτεία που βρίσκεται στη δυτική ακτή των ΗΠΑ. Κατοικείτο από αυτόχθονες, πριν την επέλαση Ευρωπαίων εμπόρων και εξερευνητών, που εγκαταστάθηκαν εκεί. Είναι η ένατη μεγαλύτερη και στο Νο27 της λίστας των πιο πυκνοκατοικημένων (με πληθυσμό 4 εκατομμυρίων κατοίκων). Η φυσιολογία της περιοχής (βουνά, λίμνες κλπ) έκαναν τη γεωργία, την αλιεία και την υδροηλεκτρική ενέργεια ως βάσεις της οικονομίας της. Έως σήμερα παραμένει εκ των κορυφαίων παραγωγών ξυλείας στις ΗΠΑ. Το 1964 έφτιαξε εκεί τα αρχηγεία της η Blue Ribbon Sports, την οποία ξέρεις από το 1971 ως Nike (των 30.6 δισεκατομμυρίων εσόδων, ετησίως).
Ο Γκλίκμαν ήταν παιδί της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης του ’30. Μεγάλωσε σε μονογονεϊκή οικογένεια, στο Πόρτλαντ. Η μητέρα του, Μπέσι ήταν μετανάστρια από την Πολωνία -οι συγγενείς της συνελήφθησαν από τους Ναζί και πέθαναν στο Άουσβιτς. Δούλευε ως μοδίστρα σε βιοτεχνία. Εκείνος έβγαζε το χαρτζιλίκι του ως paperboy. Ήταν στο κολέγιο, στο τμήμα της δημοσιογραφίας, όταν αποφάσισε πως θέλει να πολεμήσει στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και έφυγε για την Ευρώπη. Πήρε πτυχίο όταν επέστρεψε. Το concept ήταν να γίνει αθλητικός συντάκτης. Του είχαν πει πως θα ‘ανοίξει’ θέση στην Oregonian. Όσο περίμενε, έπρεπε να κάνει κάτι άλλο για να ζήσει. Έγινε sports promoter. Δεν έγινε ποτέ δημοσιογράφος.
O ίδιος έγραψε ολόκληρο βιβλίο, για να εξηγήσει τη δουλειά του. Επί της ουσίας, ήταν αυτός που έβρισκε χρηματοδότες, οι οποίοι συμφωνούσαν να συστήσουν γκρουπ και να αγοράσουν αθλητικούς οργανισμούς. Αυτό που εν συνεχεία, έκαναν πολλοί άλλοι. Οι Oregon Sports Attractions ‘έκλεισαν’ παιχνίδια προώθησης του NFL στο Πόρτλαντ, πυγμαχίας και κάποια των Harlem Globetrotters. To 1960 ο ο Γκλίκμαν έγινε εκ των ιδιοκτητών των Portland Buckaroos, που μετείχαν στο Western Hockey League. Η ομάδα αυτή (Bucks) πήρε 9 πρωταθλήματα και τέσσερις τίτλους στα playoffs. “Ήταν η καλύτερη συμφωνία που έκανα ποτέ” είχε πει το 2013.
Το 1970 συντόνισε επιχειρηματίες, για να διεκδικήσει το δικαίωμα που ‘χε το Όρεγκον να αποκτήσει οργανισμό στο ΝΒΑ. Είχε προηγηθεί απόρριψη σχετικού αιτήματος, λίγα χρόνια νωρίτερα (1964, όταν μπήκε ως εγγυητής στο Portland Coliseum). “Ο τότε κομισάριος, Μορίς Πόντολοφ δεν ήθελε καμία σχέση με το Πόρτλαντ. Ήταν πολύ δυτικά για εκείνον. Τότε οι Λέικερς ήταν ακόμα στη Μινεάπολη”, είχε εξηγήσει στους New York Times, το 1985. Στη δεύτερη προσπάθεια, ήταν πιο οργανωμένος. Είχε αλλάξει ο κομισάριος, ο Ουόλτερ Κένεντι είχε ήδη επεκταθεί στο Σαν Φραντσίσκο (1962), το Σιάτλ (1967), το Σαν Ντιέγκο (1967) και το Φοίνιξ (1968). Ο Γκλίκμαν είχε πρόχειρα 3.8 εκατομμύρια δολάρια και στο team 3 εκατομμυριούχους κτηματομεσίτες από το Σιάτλ, το Λος Άντζελες και τη Βοστώνη.
Η τιμή των εισιτηρίων, για τα πρώτα ματς των Μπλέιζερς ήταν 5 δολάρια. “Τώρα είναι πολύ πιο ακριβά. Δεν ξέρω πόσο αντέχουν αυτό το έξοδο οι φαν. Θεωρώ λογικό ότι μένουν σπίτι, για να δουν τους αγώνες. Υπήρχαν εποχές που δεν θέλαμε να μεταδίδονται όλα τα παιχνίδια, γιατί θέλαμε τον κόσμο στα γήπεδα. Μετά, έπρεπε να είσαι στην τηλεόραση, για να πάρεις πολλά χρήματα. Η ψυχή όμως, του ΝΒΑ είναι οι φαν. Τους θες στο γήπεδο”.
Επί ιδιοκτησίας του, ο Γκλίκμαν ήταν υπεύθυνος για ό,τι αφορούσε τους Μπλέιζερς. Λειτουργούσε και ως GM, από το 1970 έως το 1987 που αποσύρθηκε. Για τις έξι πρώτες σεζόν, οι Μπλέιζερς δεν πάτησαν το πόδι τους στα playoffs -είχαν σταθερά αρνητικό ρεκόρ. Το 1977 πήραν πρωτάθλημα, με σέντερ τον Μπιλ Ουόλτον. Ακολούθησαν 21 σερί χρόνια παρουσίας στην postseason. “Μια από τις πιο υπερήφανες στιγμές της καριέρας μου είναι το γράμμα που έλαβα από τον τότε κομισάριο Ουόλτερ Κένεντι. Δεν είχε υπογραφή. Ήταν το τελευταίο που έγραψε, πριν πεθάνει. Η γραμματέας του μου το έστειλε, γιατί ήθελε να το ‘χω. Ο Κένεντι είχε γράψει ‘εσύ και εγώ είμαστε οι μόνοι που ξέρουμε τι πρέπει να περάσεις, για να πάρεις αυτόν τον τίτλο’”. Για εννέα χρόνια, ο προπονητής ήταν ο ίδιος (Τζακ Ράμσι) και το γήπεδο γεμάτο (είχαν γίνει 357 διαδοχικά sold out, που ήταν ρεκόρ λίγκας).
Θα ήθελα να σου δώσω μια λίστα με φανταστικές (νοτ) εμπνεύσεις που ‘χε ο Γκλίκμαν σε NBA Drafts, καθώς σύμφωνα με το Cosgrove ‘θα μπορούσαν να αναφέρονται μαζί με τους Λέικερς και τους Σέλτικς, ως εκ των κορυφαίων οργανισμών της ιστορίας’ αν δεν έκαναν το ένα μεγάλο λάθος μετά το άλλο.
✂ 1972: Οι οργανισμοί ήταν 17. Το Πόρτλαντ είχε τη Νο1 επιλογή. Την έδωσε στον σέντερ ΛαΡου Μάρτιν, από το Loyola. Είχε 5 πόντους και 4 ριμπάουντ, ανά ματς σε τέσσερις σεζόν. Στο Νο2 οι Buffalo Braves διάλεξαν τον Μπομπ ΜακΑντού. Στο Νο10 οι Σέλτικς πήραν τον Πολ Ουέστφολ και στο Νο12 οι Μπακς προτίμησαν τον Τζούλιους Έρβινγκ. Όλοι αυτοί έγιναν Hall of Famers.
✂ 1976 (ΑΒΑ dispersal draft): Ήταν η χρονιά που ενώθηκαν το ΝΒΑ με το ΑΒΑ. Στο ντραφτ της ‘διασποράς’ μπήκαν τα δυο οργανισμοί της ABA (Kentucky Colonels και Spirits of St. Louis) που δεν μετείχαν στην ‘ένωση’. Οι ομάδες ήταν 22. Στη διαδικασία μετείχαν οι 20. Οι Μπλέιζερς είχαν τη Νο2 και τη Νο5 επιλογή. Πήραν τον Μορίς Λούκας (‘4’) και τον Μόουζες Μαλόουν (‘5’). Μετά διαπίστωσαν πως το στιλ τους είναι ίδιο. Αποφάσισαν να ελευθερώσουν έναν, για να μην υπερβούν το σάλαρι καπ. Διάλεξαν να αφήσουν τον Μαλόουν. Ο Λούκας είχε συμμετοχή στην καλή πορεία της ομάδας, έγινε και All Star, Μαλόουν (ένα πρωτάθλημα, 4 φορές καλύτερος ριμπάουντερ, 12 φορές All Star, 3 φορές MVP και 1 MVP τελικών) δεν έγινε.
✂ 1978: Πάλι οι Μπλέιζερς είχαν τη Νο1 επιλογή. Δηλαδή, την πήραν μέσω ανταλλαγής που έκαναν με τους Πέισερς -που την είχαν, αρχικά. Ήξεραν ποιον ήθελαν: τον Λάρι Μπερντ. Μόνο που εκείνος είχε πει πως θα επέστρεφε στο κολέγιο (Indiana State), για μια ακόμη χρονιά. Άρα, όποιος τον διάλεγε θα έπρεπε να περιμένει μια σεζόν. Το Πόρτλαντ δεν ήθελε να περιμένει. Πήρε Μάικλ Τόμπσον, από φόργουορντ/σέντερ από τις Μπαχάμες, ο οποίος φόρεσε δυο δαχτυλίδια με τους Λέικερς. Μπερντ δεν έγινε.
✂ 1984: Έχει περάσει στην ιστορία ως ‘το καλύτερο ντραφτ όλων των εποχών’. Ήταν το πρώτο που επιλέχθηκαν και διεθνείς παίκτες και το πρώτο του Ντέιβιντ Στερν, ως κομισάριου. Ο Γκλίκμαν δεν ήταν πια GM -παρέμενε αφεντικό και είχε δώσει τη θέση στον Στου Ίνμαν (πρώην μπασκετμπολίστα και προπονητή). Είχαν δηλώσει συμμετοχή ουκ ολίγοι παίκτες που έγραψαν ιστορία. Να σου πω χαρακτηριστικά τα ονόματα των Χακίμ Ολάζουον, Μάικλ Τζόρνταν, Τσαρλς Μπάρκλεϊ, Άλβιν Ρόμπερτσον και Τζον Στόκτον. Οι Ρόκετς κέρδισαν το Νο1, με στρίψιμο κέρματος (από το 1985 εμφανίστηκε το draft lottery). Το έδωσαν στον Ολάζουον. Οι Μπλέιζερς είχαν το Νο2. ‘Τράβηξαν’ τον Σαμ Μπούι -από το Κεντάκι- και στο Νο3 οι Μπουλς πήραν τον Μάικλ Τζόρνταν. Η επίσημη τοποθέτηση ήταν πως ‘είχαμε ήδη έναν παίκτη που έπαιζε με τον ίδιο τρόπο: τον Κλάιντ Ντρέξλερ’. Δεν σκέφτηκαν ποτέ τι θα γινόταν αν είχαν δυο τέτοιους παίκτες.
Ο GM που δεν πίστευε πως υπάρχει χημεία στις ομάδες
Οι επιχειρηματίες που ‘χε διαλέξει, του πούλησαν τις μετοχές και τον έκαναν αφεντικό -έως το 1988 που έδωσε τον οργανισμό στον Πολ Άλεν (συνιδρυτής της Microsoft Corporation και παιδικός φίλος του Μπιλ Γκέιτς). “Εξακολουθώ να λατρεύω τον οργανισμό, αλλά δεν συμπαθώ τον Πολ” είχε ενημερώσει προ επταετίας. Εξήγησε και το λόγο. “Όταν τέθηκε θέμα ανέγερσης νέου γηπέδου, δεν είπε στους άρχοντες της περιοχής να βοηθήσουν, αλλιώς θα έφευγε το club από εκεί. Το έχτισε μόνο του. Αυτό του το δίνω. Από εκεί και πέρα, δεν αναγνώρισε την προσφορά κανενός”. Το 1994, δυο χρόνια αφότου ο Ρικ Έιντελμαν είχε δείξει στην ομάδα το δρόμο για τους τελικούς (έχασε από τους Βad Boys -Πίστονς), για δεύτερη φορά σε τρία χρόνια, ο Άλεν τον απέλυσε. Ο Γκλίκμαν ήταν αυτός που ‘χε επιλέξει τον Έιντελμαν, για βοηθό του Ράμσι το 1983. Τον είχε βρει στο Chemeketa Community College -με έδρα στο Σάλεμ, πρωτεύουσα του Όρεγκον. “Ο Ράμσι ήθελε τον Τζορτζ Καρλ, ο Καρλ ήθελε περισσότερα λεφτά από αυτά που ήθελα να δώσω, ζήτησα από τον κόουτς να κάνει μια συζήτηση με έναν τύπο που κοουτσάριζε στο Σάλεμ και ο Ρικ πήρε τη δουλειά”.
Όταν ο Πολ ήθελε να τον διώξει “προσπάθησα να τον πείσω να μην το κάνει. Ήταν το τελευταίο που έκανα”. Της απόλυσης του Έιντελμαν, ακολούθησε η παραίτηση του GM Τζοφ Πέτρι. Ο Άλεν διάλεξε τον Μπομπ Ουίτσιτ να αντικαταστήσει και τον Πέτρι και τον Γκλίκμαν. “Η φήμη του προηγείτο του ιδίου”.
Ο Ουίτσιτ ήταν ο αρχιτέκτονας των Σόνικς, της περιόδου 1995-96 που πήγαν στους τελικούς -όπου έχασαν από τους Μπουλς. Ήταν αυτός που ‘τράβηξε’ τον Σον Κεμπ από το NBA draft, μολονότι δεν είχε παίξει στο κολέγιο -τότε αυτό ήταν σοκ. Το 1994 αναδείχθηκε καλύτερος παράγοντας του ΝΒΑ. Μετά τσακώθηκε με τον ιδιοκτήτη (Μπάρι Έικερλι) και παραιτήθηκε. Βρήκε δουλειά αμέσως: στους Μπλέιζερς που είχαν μεγάλο μέσο όρο ηλικίας, στο ρόστερ και εκείνος έπρεπε να φτιάξει την κατάσταση, από την αρχή. Η τακτική του ήταν να ‘φουλάρει’ το ρόστερ με All Stars, που μετά πλακώνονταν για το χρόνο συμμετοχής -και τελικά, δεν υπήρχε ένας ευχαριστημένος. Σίγουρα δεν βοήθησε ποτέ ο τρόπος που είχε. Εξέθετε δημοσίως τους παίκτες και όταν του είπαν πως οι ομάδες που έφτιαχνε δεν είχαν χημεία, είχε απαντήσει ‘ποτέ δεν διάβασα χημεία στο κολέγιο’. Δεν υπήρχε φαν να τον συμπαθεί.
Οι Jail Blazers
Το καλοκαίρι του 1996 αντάλλαξε τον Αϊζάια Ράιντερ και τον Ρασίντ Ουάλας, υπέγραψε τον Κένι Άντερσον, πήρε τον Ζερμέν Ο Νιλ στο NBA Draft (κατευθείαν από το high school) και είδε αποτελέσματα, σε πρώτη φάση. Οι κόουτς Μάικ Ντανλίβι, Μορίς Τσικς και Νέιτ ΜακΜίλαν έπρεπε να διαχειριστούν αυτούς που τους έδινε ο Ουίτσιτ (συνήθως παίκτες με ποινικό μητρώο), εντός παρκέ. Από τα τέλη του ’90 και στις αρχές του 2000, οι Μπλέιζερς άνηκαν στις καλές ομάδες, με 60% ποσοστό νικών και δυο επισκέψεις στους τελικούς της Δύσης.
Εκτός γηπέδου, κανείς δεν μπορούσε να ελέγξει κανέναν. Δεν ξέρω αν θυμάσαι τους Jail Blazers. Έγιναν και βιβλίο (Jail Blazers: How the Portland Trail Blazers Became The Bad Boys of Basketball). Ας δούμε κάποια εξ όσων υπάρχουν σε αυτό.
Παράδειγμα; Στις πτήσεις -με το ιδιωτικό αεροπλάνο του Πολ που το πούλησε στον Ντόναλντ Τραμπ, το 2011, για 100.000.000 δολ.- υπήρχε πάντα η μυρωδιά της μαριχουάνας. Πάντα υπέφεραν και οι αεροσυνοδοί. Ο Πολ περνούσε τις πτήσεις στο ιδιωτικό του δωμάτιο -όπου δεν είχε πρόσβαση άλλος. Έξω από αυτό, υπήρχαν παίκτες που παρακολουθούσαν -σε κάθε ταξίδι- πορνό -στη διαπασών-, όταν δεν έπαιζαν παιχνίδια με χαρτιά -στα οποία έβαζαν δεκάδες χιλιάδες δολαρίων.
Ο Ουίτσιτ δεν νοιαζόταν για το χαρακτήρα των παικτών, καθώς είχε αποφασίσει πως δεν παίζει ρόλο -άσχετα από το τι του έλεγαν άλλοι ή έδειχναν τα στοιχεία. Με αυτή τη νοοτροπία κάλεσε τους Γκάρι Τρεντ, Ζερμέν Ο Νιλ, Ρασίντ Ουάλας, Αϊζάια Ράιντερ, Ντέιμον Στάνταμαϊρ, Μπόνζι Ουέλς, Σον Κεμπ, Ροντ Στρίκλαντ, Ζακ Ράντολφ, Ρούμπεν Πάτερσον και Κιντέλ Γουντς. Όλοι είχαν προβλήματα με το νόμο. Μέχρι και ο Σον Κεμπ είχε εγκαταλείψει την ομάδα, για να μπει σε κέντρο απεξάρτησης, εν μέσω σεζόν. Η εξέλιξη ήταν η αναμενόμενη. Σημείωσε πως όταν πήρε τον Πάτερσον (το 2001, ως free agent) εκείνος ήταν ήδη καταχωρημένος ως sex offender.
Το Νοέμβριο του 2002 οι Ουάλας και Στάνταμαϊρ φόρεσαν επίσης, χειροπέδες, όταν βρέθηκε ποσότητα μαριχουάνας στο αυτοκίνητο που επέβαιναν και σταμάτησε για έλεγχο της τροχαίας και ο Πάτερσον συνελήφθη για ενδοοικογενειακή βία. Είχε προηγηθεί η σύλληψη του Ράντολφ, επειδή οδηγούσε υπό την επήρεια αλκοόλ. Ακολούθησε εκείνη του Γουντς, για υπερβολική ταχύτητα -μετά αποδείχθηκε πως οδηγούσε χωρίς δίπλωμα ή ασφάλεια αυτοκινήτου, ενώ στο αυτοκίνητο είχε ποσότητα μαριχουάνας.
Τον Απρίλιο του 2003, σε μια προπόνηση χτύπησε με γροθιά τον συμπαίκτη του, Ζακ Ράντολφ, ο οποίος μπήκε στη μέση να χωρίσει τον Πάτερσον από τον Κιντέλ Γουντς -που είχαν πιαστεί στα χέρια. Μετά έβρισε τον προπονητή, αρνήθηκε να παίξει σε ένα ματς, γκρίνιαζε που δεν είχε το χρόνο που ήθελε και τέλος, απαίτησε να γίνει ανταλλαγή. Παραδόξως, βρέθηκε δυο ομάδες να τον θέλουν. Πρώτα οι Νάγκετς και μετά οι Μπακς. Τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου ο Στάνταμαϊρ επέστρεψε στο κελί, όταν βρήκαν πάνω του μαριχουάνα, στο αεροδρόμιο της Αριζόνα -την είχε τυλίξει σε ασημόχαρτο που ‘χτύπησε’ στον ανιχνευτή μετάλλων.
Η συνέχιση του δράματος
Το καλοκαίρι του 2003 ο Ουίτσιτ παραιτήθηκε. Τον αντικατέστησε ο Τζον Νας, που μια διετία αργότερα έδωσε τη θέση του στον Στιβ Πάτερσον (ήταν ήδη πρόεδρος), τον οποίον διαδέχθηκε το 2007 ο Κέβιν Πρίτσαρντ που άντεξε τρία χρόνια (δικές του ήταν επιλογές όπως του Τζέριντ Μπέιλες, του Νικολά Μπατούμ, αλλά και του Ρούντι Φερνάντεθ), μέχρι τον Ριτς Τσο της μιας σεζόν έως ότου αναλάβει ο Τσαντ Μπιουκάναν που το 2012 αντικαταστάθηκε από τον Νιλ Όλσι. Ο Όλσι υπήρξε κόουτς σε επίπεδο σχολείων (είχε για παίκτη τον Τζέισον Καπόνο), υπεύθυνος προσωπικού και assistant στους Κλίπερς και ασίσταντ GM. Ενώ οι Μπλέιζερς έπαιζαν μουσικές καρέκλες για τον GM ας δούμε κάποιες από τις κινήσεις που έγιναν σε NBA drafts.
✂ Το 2005, στο τελευταίο ντραφτ με αποφοίτους high schools, η ομάδα είχε το Νο3. Λίγες ώρες πριν αρχίσει η βραδιά, το αντάλλαξε με τη Γιούτα και πήρε το Νο6. Οι Μπακς πήραν τον Άντριου Μπόγκουτ στο Νο1, οι Χοκς τον Μάρβιν Ουίλιαμς στο Νο2, η Γιούτα τον Ντερόν Ουίλιαμς στο Νο3, οι Χόρνετς τον Κρις Πολ στο Νο4, οι Μπόμπκατς τον Ρέιμοντ Φέλτον στο Νο5 και το Πόρτλαντ έφυγε με τον Μαρτέλ Ουέμπστερ, τον οποίον έστειλε στην αναπτυξιακή λίγκα -και τον έκανε το πιο ψηλό πικ που είχε πάει ποτέ εκεί.
✂ Το 2007, το draft lottery έδωσε στο Πόρτλαντ το δικαίωμα να μιλήσει πρώτο. Είχε ήδη στο ρόστερ τον ‘καλύτερο ρούκι’ για το 2006, Μπράντον Ρόι και τον ΛαΜάρκους Άλντριτζ. Χρειαζόταν ένα ακόμα ‘κομμάτι’ για το τέλειο ‘παζλ’. Τη βραδιά των επιλογών -και ενώ ο ντουνιάς είχε βουήξει πως ο Κέβιν Ντουράντ είχε τις περισσότερες πιθανότητες να γίνει σταρ- οι Μπλέιζερς κάλεσαν τον Γκρεγκ Όντεν, πρωτοετή του Ohio State University. Ήθελαν βλέπεις, άμεσα αποτελέσματα. Όλοι οι scouts διαβεβαίωναν πως ο σωστός άνθρωπος για αυτά ήταν ο Όντεν, ο οποίος προερχόταν από φανταστική σεζόν στο NCAA και έναν φανταστικό τελικό. Ο Στιβ Κερ τον είχε χαρακτηρίσει ως παίκτη που ‘βγαίνει’ μια φορά, κάθε δεκαετία. Ο επίσης, πρωτοετής από το University of Texas, KD επιλέχθηκε στο Νο2 από τους Σόνικς. Ήταν οι πρώτοι φορά που δυο freshmen επιλέγονταν ως κορυφαίοι. Ο τίτλος του καλύτερου ρούκι της σεζόν 2007-08 πήγε στον Ντουράντ. O Όντεν είχε -θεωρητικά- τα πάντα. Δεν είχε υγεία. Πριν κάνει ντεμπούτο στο ΝΒΑ, έχασε τη σεζόν με τραυματισμό στο γόνατο. Ακολούθησαν ουκ ολίγοι άλλοι και πολλές επεμβάσεις που δεν τον άφησαν να κάνει την καριέρα που θα μπορούσε -αν ήταν υγιής.
✂ Το 2011 οι Μπλέιζερς βρέθηκαν με τη Νο21 επιλογή στα χέρια τους. Οι Καβς είχαν δώσει το Νο1 ήταν στον Κάιρι Ίρβινγκ, ενώ δουλειά είχαν βρει και οι Ντέρικ Ουίλιαμς, Ενές Καντέρ, Τρίσταν Τόμπσον, Κέμπα Ουόκερ, Κλέι Τόμπσον, οι αδελφοί Μόρις, ο Τομπάιας Χάρις και ο Καγουάι Λέοναρντ. Έμεναν πολλοί -σε πολλές θέσεις-, όπως ο Κένεθ Φαρίντ, ο Τζίμι Μπάτλερ, ο Τρέι Τόμπκινς, ο Μπόγιαν Μποκγντάνοβιτς, ο Νίκολα Μίροτιτς, ο Αϊζάια Τόμας, ο Τσάντλερ Πάρσονς. Γενικά, υπήρχε κόσμος. Διάλεξαν τον Νόλαν Σμιθ. Το 2013 τον έστειλαν στην αναπτυξιακή λίγκα.
Η εποχή “Ντάμιαν Λίλαρντ”
Άντε πες, έγιναν όλα αυτά. Σημασία έχει το τι γίνεται τώρα. Το 2012 έκαναν μια σωστή κίνηση, με την επιλογή του Ντάμιαν Λίλαρντ, στο Νο6 και από ό,τι φάνηκε ήθελαν να ‘χτίσουν’ πάνω του. To 2013 έβαλαν δίπλα τον CJ ΜακΚόλουμ. Επτά χρόνια μετά, δεν έχει ολοκληρωθεί η εικόνα. Στα θετικά, υπάρχει μια σταθερότητα ως προς την πρόκριση στην postseason, έκτοτε. Βέβαια, από τις έξι χρονιές, μόνο τις 3 έφυγαν από τον πρώτο γύρο και μόλις 1 εμφανίστηκαν στους τελικούς της περιφέρειας. Ο Λίλαρντ έχει πίστη, αν κρίνουμε από το supermax που υπέγραψε το καλοκαίρι (για 4 χρόνια και 196.000.000 δολάρια). Αν βγάλουμε στην άκρη τον φετινό ‘περονόσπορο’ -με τους διαδοχικούς τραυματισμούς-, o Λίλαρντ παίζει σαν MVP, από εκείνον αρχίζει και σε εκείνον τελειώνει το παιχνίδι της παρέας του, αλλά σίγουρα χρειάζεται μια ενίσχυση στη θέση ‘5’. Mια θέση που ‘χει χαρακτηριστεί ως ‘καταραμένη’.
Η πρώτη σημείωση αφορά τον Μπιλ Ουόλτον και τα διάφορα θέματα που ‘χε με τα πόδια του, η δεύτερη έχει το όνομα του Σαμ Μπούι (των 63 συμμετοχών σε τέσσερις σεζόν -λόγω ποδιών), η τρίτη είναι ο Όντεν και το 2017 προστέθηκε ο Γιουσούφ Νούρκιτς -πάλι λόγω ποδιών και καταγμάτων-, ενώ ήταν σε πορεία να εξελιχθεί σε ένας εκ των καλύτερων του είδους, στο ΝΒΑ. Εν τω μεταξύ, φέτος το Bosnian Beast πονάει (στην κνήμη), όπως πονά και ο φόργουορντ Ζακ Κόλινς. Ενώ όλα έδειχναν πως θα αντάλλαζαν τον Χασάν Ουάιτσαϊντ, αποφάσισαν να τον κρατήσουν. Είναι άλλωστε, πρώτος στις τάπες σε όλη τη λίγκα, έχει 60.9% στα σουτ και βασικά, είναι ο μόνος κανονικός, καλός σέντερ που ‘χουν οι Μπλέιζερς στο ρόστερ -μέχρι να γυρίσουν οι τραυματίες. Κράτα πως φέτος μάλλον δεν θα είναι η χρονιά που θα επιστρέψουν στους τελικούς. Αλλά δουλεύουν πάνω σε αυτό. Και από ό,τι φάνηκε πέρυσι, όταν σιωπηλά έκαναν δουλίτσα -σχεδόν μέχρι τέλους- με τους δυο ηγέτες και δίπλα τους παιδιά με ταλέντο και ικανότητες που αλληλοσυμπληρώνονταν, καταφέρουν να βρουν το κομμάτι που λείπει για χρόνια, θα ζήσουν μεγάλες στιγμές. Το θέμα είναι αν μπορούν -να το βρουν. Ή αν έχει ‘ποτίσει’ το παρελθόν, μέσα τους. Δεδομένα, έχασαν μια μοναδική ευκαιρία που ‘χαν να γίνουν θρύλοι. Αλλά όπως ισχύει σε όλα τα πράγματα, σημασία έχει το αύριο.
