"Αδερφέ, εσύ ήσουν ΠΑΟΚ και απλά δεν το ήξερες..."

Η ιστορία γράφεται συνήθως από κάποιες λεπτομέρειες, λόγω των οποίων γίνονται τα όσα ζούμε. Μια σειρά λεπτομερειών έφερε και τον Πάμπλο Γκαρσία στην Ελλάδα, το απόγευμα της 30ης Ιουλίου 2008. Το τι θα επακολουθούσε, κάνεις δεν το περίμενε. Ο Γκαρσία έχει ακούσει πολλά από τους φίλους του ΠΑΟΚ όλα αυτά τα χρόνια. Όμως η πιο "to the point" ατάκα κρύβει και το λόγο για τον οποίο ο γεννημένος σαν σήμερα, πριν από 39 χρόνια, Ουρουγουανός μέσος, έγινε ένα με τους οπαδούς του Δικεφάλου του Βορρά. "Αδερφέ, εσύ ήσουν ΠΑΟΚ και απλά δεν το ήξερες..."

Το καλοκαίρι των μεγάλων αλλαγών

Το καλοκαίρι του 2008, οι Θοδωρής Ζαγοράκης, Ζήσης Βρύζας και Φερνάντο Σάντος είχαν αποφασίσει να αλλάξουν ριζικά το ρόστερ του ΠΑΟΚ. Η ένατη θέσης της προηγούμενης σεζόν είχε φέρει μεγάλες προστριβές και εντάσεις. Ο Ζαγοράκης στήριζε τον Σάντος με κάθε τρόπο από τη στιγμή που δεν μπορούσαν να το κάνουν τα αποτελέσματα και εκείνο το καλοκαίρι ήταν οριακό. Ο πρόεδρος του Δικεφάλου του Βορρά προσπαθούσε να αξιοποιήσει τα χρήματα των οπαδών, και μαζί με τον νέο τεχνικό διευθυντή (ο Βρύζας κρέμασε τα παπούτσια του στα μέσα του Ιανουαρίου του 2008 και αμέσως ανέλαβε το συγκεκριμένο πόστο) αναζητούσαν παίκτες - προσωπικότητες.

Ο Πάμπλο Γκαρσία δε θα φορούσε ποτέ τα ασπρόμαυρα αν ο Ζεράρ Λόπεθ είχε περάσει τις εργομετρικές εξετάσεις, λίγο πριν υπογράψει συμβόλαιο με τους ασπρόμαυρους. Ο Ισπανός μέσος θα ήταν μια από τις πρώτες "μεταγραφικές βόμβες" εκείνου του καλοκαιριού για τον ΠΑΟΚ. Οι συζητήσεις είχαν γίνει ήδη από τον Μάιο, και στις 4 Ιουνίου ο Ζεράρ ετοίμαζε βαλίτσες για Θεσσαλονίκη. Ποτέ όμως δεν πέρασε το κατώφλι των γραφείων της Τούμπας, και οι ασπρόμαυροι άρχισαν να ψάχνουν αλλού.

Η περίπτωση του Πάμπλο Γκαρσία ήρθε στο προσκήνιο και τρεις εβδομάδες μετά το "φιάσκο" με τον Ζεράρ, ανακοινώθηκε η συμφωνία με τον Ουρουγουανό μέσο. Το βιογραφικό του ήταν "αντάξιο" του Ζεράρ, και στα 31 του, ο Γκαρσία έγινε παίκτης του ΠΑΟΚ. Στο αεροδρόμιο "Μακεδονία" τον περίμεναν περίπου 1000 οπαδοί του Δικεφάλου του Βορρά, για να του δείξουν την τρέλα τους. Αργότερα, άρχισε εκείνος να τους δείχνει τη δική του...

Το ποδόσφαιρο για μένα είναι πόλεμος, να προλάβεις τον αντίπαλο πριν σε σκοτώσει

Βέβαια, αν κάποιος ανέτρεχε στη μέχρι τότε πορεία του, θα καταλάβαινε ότι ένας παίκτης τέτοιας ιδιοσυγκρασίας, δεν υπήρχε περίπτωση να περνούσε απαρατήρητος από την Τούμπα. Ως παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης, είχε τιμωρηθεί με χρηματικό πρόστιμο από την Ισπανική ομοσπονδία για μια δήλωση που δεν δημοσιεύτηκε ποτέ. "Το ποδόσφαιρο για μένα είναι πόλεμος. Μπαίνεις στο γήπεδο και ο αντίπαλος θέλει να σε "σκοτώσει", οπότε είσαι υποχρεωμένος να τον "προλάβεις"...." είχε πει όταν του ζητήθηκε μια δήλωση για το επίσημο περιοδικό της Λίγκας που θα κυκλοφορούσε με αφορμή το νέο πρωτάθλημα.

Η δήλωση δεν μπήκε ποτέ, διότι δεν βοηθούσε στη προώθηση του προϊόντος. Στα αποδυτήρια της Ρεάλ, οι σχέσεις του με τον Ντέιβιντ Μπέκαμ χάλασαν γρήγορα όταν του την είπε για τις σέξι φωτογραφήσεις της συζύγου του, Βικτώρια. Ο Γκαρσία θεωρούσε πως ο Μπέκαμ έπρεπε να έκανε κάτι διότι "δε θα έπρεπε αυτό που πρέπει να βλέπει μόνο εκείνος, να το βλέπει όλος ο κόσμος".

Η πρώτη του επίσημη εμφάνιση με την φανέλα του Δικεφάλου του Βορρά περιελάμβανε μια ασίστ και μια θλάση. Στις 30 Αυγούστου 2008, στο Παγκρήτιο, με αντίπαλο τον ΟΦΗ, ο Γκαρσία "σερβίρει" στον Μάρκος Αντόνιο και εκείνος ανοίγει το σκορ. Στο ημίχρονο, ο Ουρουγουανός μένει στα αποδυτήρια λόγω ενοχλήσεων και δυο ημέρες αργότερα οι εξετάσεις δείχνουν θλάση πρώτου βαθμού.

Ο ΑΡΗΣ ΚΑΙ Η ΖΑΧΑΡΗ

Το πρώτο του επίσημο παιχνίδι στη Τούμπα ήταν το τοπικό ντέρμπι με αντίπαλο τον Άρη. Οι ασπρόμαυροι επικράτησαν με 1-0, με το δίδυμο Γκαρσία - Βερόν να αρχίσει να δένει στον άξονα. Ένας Ουρουγουανός με έναν Αργεντινό, έδειχναν να έχουν χημεία εντός γηπέδου. Εκτός γηπέδου βέβαια, ο Γκαρσία, ως "γνήσιος" Ουρουγουανός, όποτε βρει ευκαιρία, τα... σέρνει στους Αργεντινούς. "Αυτοί, νομίζουν πως είναι σκληροί, αλλά στο μάτε βάζουν ζάχαρη..."

Μια και το έφερε η κουβέντα, το μάτε δεν έλειπε ποτέ από το μπράτσο του, σε κάθε προπόνηση. Είναι το εθνικό ποτό της Ουρουγουάης αλλά και της Αργεντινής. Θυμίζει το πράσινο τσάι αλλά έχει έντονη γεύση καθώς έχει υψηλή περιεκτικότητα σε καφεΐνη. Το θερμός στο οποίο κρατούσε το μάτε ο Γκαρσία, και με αυτό πήγαινε στις προπονήσεις, έγραφε "ελευθερία ή θάνατος", που είναι μια από τις χαρακτηριστικές φράσεις (και) της Ουρουγουάης. Όσοι συμπαίκτες του επιχείρησαν να δοκιμάσουν, στη πρώτη γουλιά είχαν πάντα την ίδια αντίδραση. Ένα βλέμμα απορίας προς τον Γκαρσία, συνοδευόμενο με το "πως το αντέχεις;".

Ο ΠΑΟΚ ξεκίνησε το πρωτάθλημα χωρίς ήττα στις πρώτες εννιά αγωνιστικές, ο Γκαρσία μετρούσε 391 αγωνιστικά λεπτά, με τον ΠΑΟΚ να μην έχει δεχθεί γκολ με τον Γκαρσία στην ενδεκάδα. Στις 16 Νοεμβρίου 2008, αντιμετώπισε τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκης. Τίποτα δεν ήταν ίδιο μετά από εκείνο το παιχνίδι. Για τον Γκαρσία, για τους φιλάθλους του ΠΑΟΚ, για τους υπόλοιπους φιλάθλους, για τους διαιτητές.

Κατά τη διάρκεια του αγώνα, και σε μια αψιμαχία, ο Ντιόγκο χτυπά με τον αγκώνα του τον Γκαρσία στο πρόσωπο και συγκεκριμένα στα δόντια. Ο Ουρουγουανός αντιμετώπιζε κάποια προβλήματα στο παρελθόν και αρκετά τα είχε αντικαταστήσει, βάζοντας δόντια από πορσελάνη. Ο πόνος από την αγκωνιά τον θόλωσε. Ο Γκαρσία δεν είχε τίποτε άλλο στο μυαλό του από το να ανταποδώσει. Σε μια εκτέλεση φάουλ, με τους περισσότερους παίκτες να έχουν μαζευτεί στο ύψος της μεγάλης περιοχής, ο Γκαρσία, αφού κοιτάζει γύρω του και βλέπει τον Κάκο να κοιτάζει αλλού και τον Ντιόγκο δίπλα του. Τον αρπάζει από τη φανέλα και του ρίχνει μια δυνατή γροθιά στο στομάχι μπροστά στα έκπληκτα μάτια των υπόλοιπων παικτών. Το ριπλέι σε κάνει να απορείς με την "γροθιά εκ προμελέτης". Ο Κάκος "χάνει" τη φάση και ο Γκαρσία συνεχίζει στο παιχνίδι μέχρι το 89' όταν και αποβλήθηκε.

ΟΛΗ Η ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

Ο Γκαρσία δεν έχει μείνει στην γροθιά στον Ντιόγκο. Προσπάθησε να τον κλωτσήσει όταν ποδοσφαιριστές των δυο ομάδων κατευθυνόταν στα αποδυτήρια, στο ημίχρονο του αγώνα και λίγα δευτερόλεπτα αργότερα κινήθηκε απειλητικά προς τον Ντουντού, με τον Βραζιλιάνο να το βάζει στα πόδια. Ο Γκαρσία, είχε προλάβει να δείξει όλη του την μέχρι τότε ποδοσφαιρική καριέρα, μέσα σε 2,5 μήνες. Αυτός ήταν. Ένας ευφυέστατος αυτοκαταστροφικός ποδοσφαιριστής.

Από εκείνο το βράδυ κιόλας, όλα είχαν αλλάξει. Ο Κάκος δεν μπορούσε να συγχωρέσει στον εαυτό του οτι έχασε τη φάση της γροθιάς και δεν τον απέβαλε. Ένας (εξαιρετικός) διαιτητής - καριερίστας, που ένιωσε πως όλα μπορούν να γκρεμιστούν λόγω του Γκαρσία, έβαλε τον Ουρουγουανό στη "μαύρη λίστα" ενώ παράλληλα έγινε ο παίκτης που κάθε διαιτητής από τότε και μετά, παρατηρούσε κάθε του κίνηση στο γήπεδο. Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ από την πλευρά τους, έδωσαν την δική τους ερμηνεία στη γροθιά του. Δε πρόκειται ποτέ να ξεχάσω το τηλεφώνημα που δέχθηκε στα γραφεία της εφημερίδας "Goal", το απόγευμα της επόμενης ημέρας του αγώνα:

Είσαι ΠΑΟΚ εσύ; Όχι πες ρε, είσαι ΠΑΟΚ εσύ; Γιατί εγώ είμαι 52 χρόνων και είμαι καυλωμένος

"Εσύ έγραψες ότι αυτό που έκανε ο Γκαρσία ήταν απαράδεκτο;" με ρώτησε ένας κύριος που ήταν στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, και όταν του απάντησα "ναι, γιατί διαφωνείτε;" με... πήρε και με σήκωσε: "Αν διαφωνώ λέει; Είσαι ΠΑΟΚ εσύ; Όχι πες ρε, είσαι ΠΑΟΚ εσύ; Δε ξέρω τι είσαι εσύ παλικάρι μου, αλλά εγώ είμαι ΠΑΟΚ. Είμαι 52 χρόνων και είμαι καυλωμένος από το βράδυ της Κυριακής διότι αυτός ο άνθρωπος έδωσε γροθιά στο κατεστημένο. Έκανε αυτό που θέλουμε όλοι μας να κάνουμε όταν παίζουμε με αυτούς τους κλεφταράδες, και εσύ πας και γράφεις πως είναι απαράδεκτο. Αν νομίζεις πως είσαι ΠΑΟΚ, είσαι γελασμένος. Τίποτα δεν είσαι. Υπαλληλάκος. Αυτός σε είπαν, αυτό έγραψες. Καλά τους έκανε ρε. Και έπρεπε να τους το κάνεις σε όλους, έναν - έναν στη σειρά, κατάλαβες;" και το κλείνει με δύναμη εφάμιλλη της γροθιάς του Γκαρσία.

Ο Γκαρσία επέστρεψε στο παιχνίδι με τον Θρασύβουλο, δυο εβδομάδες αργότερα, και δεν θα καταφέρει να το ολοκληρώσει. Στο τέταρτο λεπτό των καθυστερήσεων αντικρίζει κίτρινη κάρτα, "φορτώνει" και αντιδρά δαγκώνοντας το κάτω άκρο της φανέλας του, την οποία τραβάει με θυμό. Ο διαιτητής Δαλούκας του δείχνει για δεύτερη φορά κίτρινη κάρτα, πριν ακόμα την βάλει στο τσεπάκι του.

Κάπως έτσι άρχισαν να χτίζονται μύθοι γύρω από το πρόσωπό του. Οι διαιτητές έβλεπαν απέναντί τους έναν παίκτη που μπορεί να τους βάλει σε μπελάδες και θα πρέπει να προσέχουν κάθε του κίνηση, και οι οπαδοί του ΠΑΟΚ έβλεπαν έναν παίκτη που άπαντες τον έχουν στοχοποιήσει. Ο Δικέφαλος του Βορρά συνεχίζει να βρίσκεται ψηλά και ο Φερνάντο Σάντος, αγωνιστικά, αρχίζει να "μαθαίνει να ζει" χωρίς τον Γκαρσία. Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ όμως, νιώθουν οτι αυτός ο τύπος, κατέβηκε από την Θύρα 4, έβγαλε...το φλάι και το "παλαιστινιακό", έβαλε τη φανέλα και παίζει για εκείνους. Αυτό ένιωθαν και του το έδειχναν κάθε φορά που τον συναντούσαν.

Ο ΠΑΟΚ τερματίζει δεύτερος στη κανονική διάρκεια της περιόδου, και μέχρι τότε, συναντήθηκε με τον Ολυμπιακό και για τον θεσμό του κυπέλλου. Ο Δικέφαλος νίκησε με 1-0 στην Τούμπα (4 Φεβρουαρίου 2009) και ο Γκαρσία, στις δηλώσεις του "ξεσπαθώνει". "Αν τοπ φάουλ που έγινε στον Σορλέν το είχα κάνει εγώ, θα είχα αποβληθεί, θα μου απαγόρευαν να παίξω μπάλα για μερικούς μήνες και θα καλούσαν και την αστυνομία να με συλλάβει" είχε πει.

Στη πρεμιέρα των πλέι οφ, με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό στη Τούμπα (10 Μαΐου 2009) ο Γκαρσία αποβάλλεται μετά από αψιμαχία με τον Σιμάο Μάτε. Διαιτητής; Ο Τάσος Κάκος, τον οποίο ο Γκαρσία, αφού..." στόλισε" (ο άνθρωπος που μετέφραζε τα "φίλτραρε" αντιλαμβανόμενος πως αν τα μετέφραζε αυτολεξεί η κατάσταση θα ξέφευγε) είπε "Αυτός νομίζει οτι είναι ο Κολίνα, αλλά Κολίνα είναι μόνο ένας. Ήρθε για να μας κλέψει. Είναι ο χειρότερος διαιτητής στην Ελλάδα. Κάποια στιγμή, όπως τιμωρούνται οι παίκτες θα πρέπει να τιμωρηθούν και οι διαιτητές". Όλα αυτά, την ώρα που ο ΠΑΟΚ έχει χάσει με 0-1 από τον Παναθηναϊκό, και στο τέλος τερμάτισε στη τρίτη θέση των πλέι οφ.

ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΕ ΣΤΟΝ ΠΑΟΚ Ο ΚΟΣΜΟΣ

Το καλοκαίρι του 2009 ήταν περίεργο, παράξενο, μυστήριο, δύσκολο. Ο Πάμπλο Γκαρσία είχε κερδίσει μια ξεχωριστή θέση στη καρδιά των οπαδών, όμως αγωνίστηκα, η κακή του πλευρά είχε καταφέρει να υπερκαλύψει την καλή, και η ζυγαριά έγερνε προς την αποχώρηση. Ο Ουρουγουανός ήταν έτοιμος να μετακομίσει στο Τουρκικό πρωτάθλημα με την σύμφωνη γνώμη διοίκησης και προπονητή. Ο Γκαρσία δεν ήθελε να φύγει αλλά θα το έκανε από τη στιγμή που έβλεπε πως στο δικό του "φεύγω" δεν υπήρχε κανείς που θα πήγαινε στην πόρτα της εξόδου και θα την κρατούσε κλειστή την ώρα που εκείνος βάδιζε προς αυτή.

Ο κόσμος τον κράτησε με τα συνθήματά του στο φιλικό με τον Έργοτέλη. Ο Ζαγοράκης έκανε πίσω, ο Σάντος κλήθηκε να βρει τρόπο να ξεθολώσει το μυαλό του Ουρουγουανού, που προερχόταν από μια σεζόν γεμάτη πολλά νεύρα και ελάχιστη ουσία τόσο σε σχέση με τα χρήματα του συμβολαίου του αλλά και αυτής που μπορούσε να δώσει βάσει βιογραφικού. Οι ισορροπίες ήταν τόσο λεπτές στα αποδυτήρια, που τα πράγματα είχαν γίνει οριακά. Ο Γκαρσία "έβραζε" με τον Σάντος, ο Σάντος είχε την "καυτή πατάτα" στα χέρια του, την οποία του την...παρέδωσε ο Ζαγοράκης, κρατώντας τον Γκαρσία στην ομάδα. Η πατάτα επέστρεψε στα χέρια του Ζαγοράκη που βρήκε τη λύση.

Γνωστοποίησε την προφορική συμφωνία ανανέωσης της συνεργασίας με τον Σάντος. "Σε κράτησα στην ομάδα, αλλά αυτός δε πάει πουθενά" σα να του έλεγε. Η χρονιά ξεκινά με δυο μεγάλες σφαλιάρες. Ο ΠΑΟΚ μένει εκτός ομίλων του Γιουρόπα Λιγκ, έχοντας αποκλειστεί με δυο ισοπαλίες από την Χίρενφειν, και λίγες ημέρες μετά, χάνει με 1-2 από τον Ολυμπιακό στη Τούμπα. Αν προσθέσει κανείς τα όσα συνέβαιναν στα αποδυτήρια, το 1-3-1 στο πρωτάθλημα και την φυγή Ζαγοράκη, καταλαβαίνει πως όλα κρεμόταν σε μια κλωστή. Και έρχεται το ματς που αλλάζει τα πάντα.

Ο ΠΑΟΚ υποδέχεται τον Ηρακλή, σε ένα κάτι παραπάνω από must win παιχνίδι, για το οικοδόμημα των Ζαγοράκη - Βρύζα - Σάντος, με τον πρώτο να τελεί υπό παραίτηση και τον δεύτερο να ψάχνει τρόπο να στηρίξει τον τρίτο. Στο 82' ο Γκαρσία βγάζει ασίστ, ο Ίβιτς κάνει το 1-0 και ο Σάντος, για πρώτη φορά στα χρονικά πανηγυρίζει έξαλλα. Ο ΠΑΟΚ ηρεμεί, ο Σάντος μένει, ο Γκαρσία αρχίζει και... μπαίνει σε ράγες. Όπως και ο ΠΑΟΚ που με αργά και σταθερά βήματα γράφει ένα 13-2-2 και γίνεται διεκδικητής του τίτλου, με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό. Λίγους μήνες μετά τις σκέψεις για αποχώρηση, ο Γκαρσία ανανεώνει πρόωρα το συμβόλαιό του, λίγο πριν το τέλος Ιανουαρίου, για άλλα δυο χρόνια. Την ανανέωση την έχει... επιβάλει ο Γκαρσία με την εντός γηπέδου εικόνα του. Το ματς ανάμεσα στον Δικέφαλο του Βορρά και τους "πράσινους", λίγες εβδομάδες αργότερα, είναι ένα ακόμα ματς - ορόσημο για τον Γκαρσία.

Ο ΠΑΟΚ χάνει με 4-0 από τον ΠΑΣ Γιάννινα για τον θεσμό του κυπέλλου, σε νοκ άουτ αγώνα και μένει εκτός θεσμού. Δέκα ημέρες μετά πηγαίνει ξανά στα Γιάννενα, χωρίς τους Κοντρέρας - Βιτόλο, αλλά και χωρίς τον Ουρουγουανό, που επέστρεψε στην πατρίδα του λόγω του θανάτου της μητέρας του. Ο Γκαρσία επιστρέφει και αγωνίζεται στο ματς με τον Παναθηναϊκό. Πετυχαίνει ένα εξαιρετικό γκολ, με απ' ευθείας εκτέλεση φάουλ από πλάγια θέση και εκρήγνυται. Ωρύεται, κλωτσάει ο,τι βρει, πνίγεται στις αγκαλιές των συμπαικτών του και στο τέλος λιώνει. Βάζει τα κλάματα και δείχνει τον ουρανό.

Ο Μουσλίμοβιτς, μένει τελευταίος δίπλα του, και του σκουπίζει τα δάκρυα. Εικόνες που μένουν, που σε τσακίζουν πολύ περισσότερο από ότι μια γροθιά στο στομάχι. Η χρονιά τελειώνει με τον ΠΑΟΚ να μένει δεύτερος και να κερδίζει (μετά το "διπλό" στον δεύτερο γύρο) δυο φορές τον Ολυμπιακό μέσα σε λίγες ημέρες στα πλέι οφ, φτάνοντας στη πρώτη θέση των πλέι οφ. Ο Γκαρσία τελειώνει την σεζόν χωρίς αποβολή σε 3116 αγωνιστικά λεπτά, έχοντας προσφέρει δυο γκολ, τρεις ασίστ αλλά και πολλά πράγματα στα αποδυτήρια της ομάδας. Αποδυτήρια που θυμίζουν χύτρα ταχύτητας, γεμάτα διαφορετικές μεν, προσωπικότητες δε, με αρκετά οικονομικά προβλήματα, αλλά και ένα σύνολο που δεν μασά μέσα στο γήπεδο.

Ο ΠΑΟΚ αλλάζει προπονητή, αλλά όλος ο βασικός κορμός της ομάδας παραμένει. Μέλος του, φυσικά, και ο Γκαρσία, που έχει κάνει τη πρώτη του σεζόν, όταν οι κόκκινες έπεφταν βροχή, να έχει ξεθωριάσει στη μνήμη όλων και να έχει καλυφθεί από έναν παίκτη που δικαιώνει την λατρεία των οπαδών. Δίπλα του, υπάρχει ο Βιτόλο, που αγωνιστικά είναι το άλλο του μισό. Λες και ο Ουρουγουανός έβαζε το μυαλό και ο Βιτόλο τα πόδια.

Στις μεγάλες στιγμές, όπως αυτή στην Κωνσταντινούπολη με την Φενέρμπαχτσε, ο Γκαρσία αποθεώνεται όσο ελάχιστοι. Στις δύσκολες στιγμές, όπως η εντός έδρας ήττα από τον Άρη 1,5 μήνα μετά την πρόκριση επί της Φενέρ, ο Γκαρσία είναι το στήριγμα των οπαδών. Η σεζόν είναι γεμάτη σκαμπανεβάσματα. Πρόκριση στους 32 του Γιουρόπα Λιγκ, και ένας Φεβρουάριος στον οποίο ο ΠΑΟΚ δίνει δυο μεγάλες "μάχες" με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας από την οποία αποκλείστηκε, έχοντας κάνει ίσως το καλύτερό του Ευρωπαϊκό παιχνίδι στην παγωμένη Μόσχα, σε μια υπερπροσπάθεια ανατροπής της ήττας με 0-1 στη Τούμπα. Πριν και μετά τα δυο παιχνίδι με τον Ρώσους, ο ΠΑΟΚ γράφει σερί ηττών στο πρωτάθλημα, με αποκορύφωμα την εντός έδρας ήττα από την Καβάλα, σε παιχνίδι που έγινε δυο ημέρες μετά από την αποχή από την προπόνηση λόγω μη καταβολής δεδουλευμένων. Ο Γκαρσία είναι από εκείνους που πάντα βοηθούσε τους "μικρούς".

Η ΛΑΘΟΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΠΟΥ ΤΟΝ ΤΡΕΛΑΝΕ

Γενικότερα, ο Ουρουγουανός, δεν ήταν εκείνος που αρκετοί πίστευαν. Κάποιοι τον θεωρούσαν αγέλαστο. Μεγάλο λάθος. Ο Γκαρσία σπάνια έλειπε από τις πλάκες που σκάρωναν οι συμπαίκτες του. Δεν ήταν "πρωταγωνιστής" όπως για παράδειγμα ο Λίνο, αλλά πολλές φορές ο Βραζιλιάνος απλά εκτελούσε τα... σενάρια που δημιουργούσε ο Ουρουγουανός. Μπορεί το βλοσυρό του ύφος να ήταν το "εμπορικό" του για τον Τύπο, που πάντα έχει ανάγκη από είδωλα.

Η αγαπημένη ατάκα όλων για τον Γκαρσία ήταν η κίνησή του να πηγαίνει για κυνήγι με τόξα, όποτε επέστρεφε στην πατρίδα του. Αρκετές φορές, είχε πάει με τον άλλοτε συμπαίκτη του στον ΠΑΟΚ, Τζο Μπιζέρα. Το πρωτόγονο κυνήγι, το "επιβάλλεται να πέσεις, επιτρέπεται να σηκωθείς", η γροθιά στον Ντιόγκο και το "ο κόσμος του ΠΑΟΚ έχει αρχ****" που είχε πει σε δήλωσή του και ο Αλέξανδρος Μανιάτογλου που το μετέφρασε "έχουν καρδιά" με αποτέλεσμα ο Γκαρσία να πάρει ανάποδες, είχαν γίνει "σημαία" του Τύπου, διότι αυτά πουλούσαν όπως η πρωινή μπουγάτσα. Ο Γκαρσια ολοκληρώνει τη τρίτη του σεζόν στον ΠΑΟΚ με δυο γκολ, τέσσερις ασίστ και μόλις μια κόκκινη κάρτα σε 3810 αγωνιστικά λεπτά, αλλά και πάλι αυτοί οι "βασικοί" αριθμοί λένε λίγα για την εντός γηπέδου προσφορά του.

Το καλοκαίρι του 2011 είναι ένα ακόμα δύσκολο καλοκαίρι για τον ΠΑΟΚ, με τον Γκαρσία να αλλάζει παρτενέρ στη μεσαία γραμμή. Ο Βιτόλο κατηφορίζει στον Παναθηναϊκό και ο Κάτσε ετοιμάζεται να "γεμίσει τα παπούτσια του". Ο Γκαρσία προσπαθεί να τον βάλει τον κόσμο των μεγάλων, στον κόσμο της ενδεκάδας του ΠΑΟΚ. "Θα είσαι πάντα δίπλα μου, θα κάνεις ο,τι σου λέω και όλα θα πάνε καλά" του έλεγε το πρώτο διάστημα, και... δεν είχε άδικο.

Ο Κάτσε είναι τα πνευμόνια του Βιτόλο, ο Γκαρσία χρειαζόταν πάντα ένα ζευγάρι πνευμόνια δίπλα του και η μετάβαση έγινε ομαλά. Ο Λάζλο Μπολονι ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του ΠΑΟΚ. Ο Ρουμάνος είναι πανέξυπνος, και δεν χρειάστηκε μεγάλο διάστημα για να καταλάβει τις ισορροπίες των αποδυτηρίων. Εκείνη η σεζόν ξεκίνησε με τον Γκαρσία να σκοράρει στο πρώτο επίσημο παιχνίδι, με απ' ευθείας εκτέλεση φάουλ. Ο Γκαρσία, εκείνη την σεζόν ήταν στα καλύτερά του. Είχε μπει στα 34, είχε (απο)δείξει οτι η πρώτη του σεζόν αποτελούσε μια παρένθεση την οποία ο ίδιος άνοιξε και ο ίδιος έκλεισε, και έψαχνε το τρόπο να γευτεί μια μεγάλη χαρά με μια ομάδα με την οποία είχε δεθεί.

Ο ΠΑΟΚ είχε γίνει πλέον η ομάδα στην οποία είχε γράψει τις περισσότερες συμμετοχές, ξεπερνώντας ακόμα και αυτές στην Οσασούνα, η αγάπη του κόσμου, ή μάλλον η λατρεία του κόσμου ολοένα και μεγάλωνε, και είχε αρχίσει να μετατρέπεται σε εκτίμηση. Ο Γκαρσία προσφέρει ένα γκολ και μια ασίστ στα παιχνίδια με την Βαλερέγκα, και μια ασίστ στο παιχνίδι με την Καρπάτι, ενώ στο δεύτερο δεν είχε αγωνιστεί. Στο πρωτάθλημα, ο ΠΑΟΚ κάνει έναν κακό Νοέμβριο, με τον Γκαρσία εκτός δράσης. Η ισοπαλία με τον Άρη και οι ήττες από Παναθηναϊκό και Τρίπολη βάζουν τον Μπόλονι στα σκοινιά, και τον ΠΑΟΚ να "ζει" μόνο μέσω της Ευρώπης, εκεί που ο δρόμος για τους "32" του Γιουρόπα Λιγκ ήταν ανοικτός. Δύσβατος αλλά ανοικτός.

Tι λέει; Για βόλτα είμαστε; Το βράδυ έχουμε μάχη, έχουμε πόλεμο!

Ο ΠΑΟΚ πηγαίνει στο Λονδίνο για το παιχνίδι με την Τότεναμ. Το πρωί του αγώνα, ο Μπόλονι συγκέντρωσε τους παίκτες σε αίθουσα του ξενοδοχείου και τους μίλησε για κάτι περισσότερο από μισή ώρα για το παιχνίδι. Ζήτησε τα... κλασικά (συγκέντρωση, μυαλό, πειθαρχία, πάθος) αλλά ανέλυσε και τους παίκτες τακτικά ζητήματα όσο σε θέμα κατοχής της μπάλας όσο και οργάνωσης της άμυνας. "Αυτά είχα να πω... Ήρθε η ώρα να ξεκουραστείτε. Πάμε μια βόλτα..." είπε ο Ρουμάνος τεχνικός στους παίκτες και ο Πάμπλο Γκαρσία ψιθύρισε "για βόλτα είμαστε; Το βράδυ έχουμε μάχη, έχουμε πόλεμο"... Είχε πάντα το τρόπο να δίνει το στίγμα του και να το αφήνει όταν πρέπει, με το τρόπο που πρέπει. Και εκείνο το βράδυ, ο Γκαρσία δεν είχε πόλεμο, είχε ραψωδία. Το δεύτερο γκολ του ΠΑΟΚ χωρίζεται σε τρία μέρη. Το πρώτο είναι το ξεπέταγμα του Αθανασιάδη και το πλασέ με τη μια. Το δεύτερο είναι η σέντρα ακριβείας του Γεωργιάδη στον Αθανασιάδη. Και το τρίτο είναι η αρχή, η σπίθα, η μαγεία. Μια πάσα που καταστρέφει κάθε σκέψη των Άγγλων. Μια διαγώνια μπάλα βγαλμένη από βιβλίο τριγωνομετρίας.

Η σεζόν ολοκληρώθηκε με τον ΠΑΟΚ να αποτυγχάνει για μια ακόμα φορά να πλησιάσει σε τίτλο. Ο οδυνηρός αποκλεισμός στο κύπελλο αφήνει για μια ακόμα σεζόν την "γενιά του Γκαρσία" με μοναδικό τίτλο αυτό του πιο "καρυδάτου" ΠΑΟΚ των τελευταίων ετών, που περισσότερο αδίκησε τον εαυτό του από ότι αδικήθηκε. Το δίδυμο Γκαρσία - Μπόλονι είχε και τις συγκρούσεις του, με τον Ρουμάνο να καθυστερεί στις προπονήσεις και να ζητά από τους βοηθούς του να τις ξεκινήσουν και τον Γκαρσία να λέει "θα ξεκινήσω όταν έρθει και ο προπονητής". Άλλες φορές ο Ουρουγουανός έβγαζε "προβλήματα".

Δεν του άρεσαν για παράδειγμα τα παπούτσια, διότι ήταν τα μπλε ενώ ήθελε τα μαύρα, και τα φόρτωνε στον φροντιστή. Ο Γιασέρ έβγαινε "κάρτα" αλλά αυτός που έπρεπε να βγει ήταν άλλος. Να έβγαινε "κάρτα" ο Γκαρσία; Που το είδατε αυτό γραμμένο. Ο Γκαρσία είχε το αλάθητο. Αυτή είναι η άλλη πλευρά, που έχει κάθε άνθρωπος με αυτή τη δύναμη επιρροής, με αυτή την αύρα μες την οποία "μάγεψε" τους οπαδούς. Γ

ια τον Γκαρσία, δεν τολμούσες να γράψεις το παραμικρό αρνητικό. "Γιατί τον πολεμάτε; Επειδή λέει αλήθειες;" Αυτό ήταν το νο1 μότο υπεράσπισης. Και δεν ήταν κάτι που το ήθελε ή το ζητούσε ο Γκαρσία. Καμία σχέση. Σε τέτοιες περιπτώσεις, αυτοί που σε λατρεύουν, θεωρούν αυτονόητο το να σε υπερασπιστούν μέχρι τέλους, χωρίς όχι να κρίνουν αν αυτά που λέγονται έχουν βάση, αλλά ούτε να ακούσουν.

Τον Μάιο του 2012, ο Γκαρσία υπέγραψε το τρίτο του συμβόλαιο με τον ΠΑΟΚ . Αυτή τη φορά η ανανέωση ήταν για ένα χρόνο. Ο Γιώργος Δώνης ανέλαβε την τεχνική ηγεσία σχεδόν αμέσως μετά το τέλος των πλέι οφ και τον Αύγουστο ο Ιβάν Σαββίδης έγινε ο νέος μεγαλομέτοχος των ασπρόμαυρων. Ο Γκαρσία, που είχε δύσκολη προετοιμασία, με τραυματισμό, παίζει στο πρώτο παιχνίδι της χρονιάς κόντρα στην Μπνέι Γεχούντα, με τον Δώνη να τον αφήνει σε όλο το 90λεπτο, αν και οι ασπρόμαυροι προηγήθηκαν στο 72 με 0-2. Ο Ουρουγουανός επιστρέφει στο δεύτερο ματς με την Ραπίντ, αλλά είναι σκιά του εαυτού του.

Όταν καταλάβω ότι δεν με θέλουν, θα φύγω μόνος μου. Αν δεν με θέλουν, ας μου το πουν

Νέος τραυματισμός και επιστροφή στην αγωνιστική δράση στα τέλη Οκτωβρίου, σε δυο ματς, καθώς ήρθε και τρίτος τραυματισμός. Ο Γκαρσία κατηγορεί τον Δώνη. Ο Ουρουγουανός λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2012, είχε δώσει το παρών στη μπουτίκ του ΠΑΟΚ για να υπογράψει αυτόγραφα. Πήγε στις 6:30 το απόγευμα και στις 9:00 ο ΠΑΟΚ κάλεσε την αστυνομία για να διευθετηθεί η κίνηση έξω από την μπουτίκ, από την οποία πέρασαν περίπου 3000 φίλαθλοι!!! . "Με τον κόσμο που έχει εδώ νόμιζα πως είναι ο αποχαιρετισμός. Ακόμη δεν έχω πεθάνει, είμαι ζωντανός. Ο κόσμος μου δίνει δύναμη να κλείσω καλά την χρονιά" δήλωσε ο Γκαρσία.

Σχεδόν 1,5 μήνα αργότερα δήλωνε: «Όταν καταλάβω ότι δεν με θέλουν, θα φύγω μόνος μου. Αν πάλι δεν με θέλουν, ας μου το πουν ξεκάθαρα…». Οι σχέσεις του με τον Γιώργο Δώνη ήταν οριακές. Ο Γκαρσία ήθελε να φύγει με ψηλά το κεφάλι και θεωρούσε υπεύθυνο τον Δώνη, πιστεύοντας πως όχι μόνο δεν θα του έδινε την ευκαιρία να το κάνει αλλά οτι τον "τελείωσε πριν την ώρα του". Όσα λάθη και αν έκανε ο Δώνης στην διαχείριση του Γκαρσία, όλα ξεκινούσαν από την αδυναμία του Ουρουγουανού να διαχειριστεί το ποδοσφαιρικό του φινάλε. Κάτι που δεν είναι καθόλου εύκολο για μεγάλες προσωπικότητες.

Πρόσφατα, στο ΝΒΑ, υπήρξε αθλητής που μετέτρεψε όλα τα παιχνίδια μιας σεζόν σε τελευταία του, και πούλησε τον εαυτό του όσο κανένας άλλος, αλλά αυτό είναι το ένα άκρο. Ο Γκαρσία απαιτούσε χρόνο συμμετοχής για να δείξει πως μπορεί και θεωρούσε πως ο Δώνης με τον τρόπο που τον διαχειρίστηκε και δεν του τον έδωσε, αλλά και προκάλεσε τραυματισμούς. Σε μια σεζόν που ο κύπελλο έγινε ο μεγάλος στόχος, το θέμα Γκαρσία ήταν το Νο1 στη καθημερινότητα του ΠΑΟΚ. Η πλάστιγγα έγειρε στο... 1000-0 υπέρ του Γκαρσία για τους φιλάθλους, που πήγαν να λιντσάρουν τον Δώνη, με τον προπονητή του ΠΑΟΚ να φτάνει στο σημείο να κυκλοφορεί με ασφάλεια στις εντός πόλης μετακινήσεις του. Μιλάμε για την απόλυτη παράνοια!

Την ίδια στιγμή, η διοίκηση πετούσε το μπαλάκι στις δυο πλευρές. Οι εν Ελλάδι διοικούντες το έριχναν στον Σαββίδη και εκείνος στους δυο πρωταγωνιστές. Από κάποια στιγμή και μετά, ο ΠΑΟΚ "απομόνωσε" τον Γκαρσία, και η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε. Ο τελευταίο κόκκος άμμου έπεσε στις 19 Μαρτίου, με τον Γκαρσία να λύνει το συμβόλαιό του και να παραχωρεί συνέντευξη Τύπου, Μια συνέντευξη Τύπου που δεν είχε καμία σχέση με αυτό που οι περισσότεροι περιμένανε. Ούτε αιχμές, ούτε ειπώθηκαν "τα πράγματα με το όνομά τους" ούτε τίποτα. Αυτό που μένει από εκείνη τη συνέντευξη είναι ένα ακόμα τσιτάτο του Γκαρσία. "Ο ΠΑΟΚ είναι μάχη και θυσία" είπε, και σείστηκε η αίθουσα στην οποία γινόταν η συνέντευξη. Μια συνέντευξη συγκινησιακά φορτισμένη, αλλά χωρίς... Γκαρσία. Ο Ουρουγουανός βρέθηκε μπροστά σε μια μεγάλη στιγμή, και πήρε την απόφαση να βάλει νερό στο κρασί του. Και ήταν από τις στιγμές που ή λες αυτό που θες, ή σιωπάς για πάντα. Αφού δεν τα είπε τότε, δεν είχε κανένα νόημα να τα πει άλλη στιγμή, και δεν τα είπε ποτέ. Και καλά έκανε και δεν τα είπε ποτέ.

Το καλοκαίρι ο Γκαρσία επέστρεψε, αλλά ήταν πια αργά. Επέστρεψε τιμής ένεκεν. Τα σημάδια του χρόνου αλλά και της χρονιάς που είχε περάσει, ήταν ολοφάνερα. "Είμαι καλά, θα παλέψω" είχε πει στην συνέντευξη που είχε δώσει στην προετοιμασία. Η σπίθα από τα μάτια του όμως έλειπε. Είχε αδειάσει και έψαχνε να βρει το τρόπο να δώσει τέλος στην καριέρα του. Να κάνει αυτό που ίσως είχε στο μυαλό του να κάνει την περασμένη σεζόν, όταν και υπήρχε και ένας συμβολισμός.

Ο τελικός του κυπέλλου είχε οριστεί για τις 11 Μαΐου, ημέρα των γενεθλίων του. Ο ΠΑΟΚ αποκλείστηκε στην ημιτελική φάση από τον Αστέρα Τρίπολης, με τον Γκαρσία να έχει ήδη αποχωρήσει από τους ασπρόμαυρους. Το τελευταίο του παιχνίδι με την φανέλα του ΠΑΟΚ δεν είχε καμία σχέση με αυτό που θα ήθελε εκείνος. 30 Νοεμβρίου, Αναγέννηση Καρδίτσας - ΠΑΟΚ, και ο Γκαρσία αγωνίζεται για τελευταία φορά. Κόντρα στην Καρδίτσα. Εκτός έδρας!

Ο Ουρουγουανός εξακολουθεί να μη μπορεί να προσαρμοστεί στην ιδέα της ολοκλήρωσης της καριέρας του ειδικά από τη στιγμή που αυτή δεν έχει καμία σχέση με αυτό που θα ήθελε, με αυτή που θα μπορούσε, με αυτή που θα έπρεπε στο κάτω - κάτω της γραφής. Αποχωρεί από τον ΠΑΟΚ και πηγαίνει στην Ξάνθη, θεωρώντας πως εκεί θα παίξει. Οτι ακόμα αντέχει. Αλλά δεν. Ούτε αντέχει, ούτε και τον... αντέχουν, σε μια σεζόν στην οποία η Ξάνθη παραπατούσε και τελικά σώθηκε στα μπαράζ.

ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ

Το καλοκαίρι του 2014, ο Γκαρσία γράφει την δεύτερή του επιστροφή στον ΠΑΟΚ. Για μια εβδομάδα. Ή λιγότερο. Ή περισσότερο. Δε θυμάμαι. Ούτε ο ίδιος φαντάζομαι. Επιστρέφει στον ΠΑΟΚ, για να επιστρέψει. Μια επιστροφή "πασάλειμμα". Χωρίς να του έχει πει κανένας αν θα γυρίσει ως βοηθός προπονητή, ως διευθυντής, ως "δώστε του ένα πόστο και θα δούμε μετά τι θα τον κάνουμε". Δεν έγινε ούτε καν το τελευταίο. Μια επιστροφή πιο ανοργάνωτη από κάθε άλλο. Ο Γκαρσία έφυγε, και δεν έλειψε από κανέναν. Και αυτό ήταν η μεγαλύτερη ήττα του. Δεν φρόντισε να έρθει σωστά, τον ένοιαζε να επιστρέψει, τον "έτρωγε" τόσο που το έκανε για να το κάνει. Και πάλι, όταν έφυγε, σιώπησε, διότι ήθελε να επιστρέψει. Εκείνο το διάστημα δεν είχε κατασταλάξει τι θα ήθελε να κάνει μετά το ποδόσφαιρο.

Η τρίτη του επιστροφή ήταν και η πρέπουσα. Από την Θεσσαλονίκη δεν νομίζω να σκέφτηκε ποτέ να φύγει. Έχει πλέον καλούς φίλους, τα μπάρμπεκιου είχαν γίνει θεσμός, η οικογένειά του έχει πλέον "ριζώσει", και εκείνος μαθαίνει ελληνικά. Όσο μπορεί, όπως μπορεί.

Πλέον, ο Γκαρσία αρχίζει να ανεβαίνει σιγά - σιγά την... σχολή προπονητών του ΠΑΟΚ, μέσα στις ακαδημίες. Το βιογραφικό που υπάρχει στην επίσημη ιστοσελίδα του Δικεφάλου του Βορρά, του θυμίζει τα σωστά και τα λάθη του. "Οι συστάσεις για το ποδοσφαιρικό βιογραφικό του Πάμπλο Γκαμπριέλ Γκαρσία Πέρες είναι περιττές. Ο σπουδαίος Ουρουγουανός μέσος αποφάσισε να συνδέσει την ζωή του με τον ΠΑΟΚ και να συνεχίσει στα γήπεδα ως προπονητής, αυτή τη σεζόν ως τεχνικός της Κ17. Την περίοδο 2014-15, άλλωστε, έκανε ένα σύντομο πέρασμα και από το τεχνικό team της πρώτης ομάδας του ΠΑΟΚ. Είναι κάτοχος του διπλώματος UEFA A’".

Υπάρχει και η αναφορά στην Ξάνθη αλλά και στο "σύντομο πέρασμα και από το τεχνικό team της πρώτης ομάδας ". Για τις ακαδημίες του ΠΑΟΚ, τη δεδομένη στιγμή, ο Γκαρσία είναι ιδανικός. Τα τμήματα υποδομής πρέπει να "μυρίζουν" ΠΑΟΚ. Να υπάρχουν εκεί άνθρωποι που έχουν γράψει ιστορία. Και ο ΠΑΟΚ αυτή τη στιγμή, δίπλα σε όλα τα παιδιά, έχει τον Κώστα Ιωσηφίδη και τον Σταύρο Σαράφη. Τον ΠΑΟΚ δηλαδή, μαζί με τον Γκαρσία, που για τα παιχνίδια 12-17 ετών, ο Γκαρσία είναι ο ΠΑΟΚ. Είμαι σίγουρος πως πολλοί έχουν σκεφτεί τον Γκαρσία στον πάγκο του ΠΑΟΚ στο μέλλον. Και ένας από αυτούς είναι και ο ίδιος ο Γκαρσία.

Ο Γκαρσία είναι ένα κομμάτι του ΠΑΟΚ, και όλη του η πορεία είναι μια μικρογραφία του ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ, με τον Γκαρσία έγραψε μικρές και μεγάλες στιγμές... άτιτλης δόξας. Τελικά, ο Γκαρσία, ήταν όντως ΠΑΟΚ και δεν το ήξερε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Γκαρσία: "Στον ΠΑΟΚ ένιωσα την αδικία όταν έφυγα"